ΑΡΘΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

1. ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ

2. ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ 3

3. ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ 2  

4. ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

5. ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

6. ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

7. ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

8. Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

9. ΕΝΑΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

10. ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ 

11. ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

12. Η ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

13. ΤΟ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

14. ΟΤΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ

15. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

16. Η ΒΟΥΛΗ ΕΝ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ…

17. ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΘΙΚΗ

18. ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

19. ΟΙ ΛΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

20. ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ

21. ΚΑΝΑΛΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΗΛΕΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΣ

22. ΓΙΑΤΙ ΜΑΖΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΡΕΞΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

23. ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ

34. Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΦΟΡΟΣ ΚΑΤΟΧΟΥ

25. ΟΣΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΑΝ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

26. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΟΥΝ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

27. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

28. ΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ: ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο Ν. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ 6/1/2013

29. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

30. ΠΩΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙΤΑΙ Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

31. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ

32. ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΣ, ΕΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΥΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

33. ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ

34. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

35. Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΞΗΡΟΣ ΑΦΕΘΗΚΕ ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΥ ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕΙ;

36. ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ, ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ 

37. Ο ΣΑΒΒΑΣ ΒΕΡΓΑ ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ Ν. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ  

38. ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΑΒΕΡΩΦ ΝΕΟΦΥΤΟΥ 

39. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ 

40. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ

41. ΤΑ ΕΞΙΠΩΛ ΔΕΝ ΕΠΕΣΑΝ ΕΞΩ 

1. ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ

Βρισκόμαστε σε διαδικασία επείγοντος, πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά και να πράξουμε σωστά. Σαν ενεργοί πολίτες πρεπει να κρίνουμε την πολιτική και κοινωνική κατάσταση, πρεπει όλοι οι πολίτες να λάβουμε μέρος, όλοι να μιλήσουμε, όλοι να ψηφίσουμε, όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Μακριά από μικροσυμφέροντα και άλλες υποχρεώσεις, μακριά από κόμματα, πρεπει να ψηφίσουμε με κριτήριο τις γνώσεις, την ανθρωπιά και την ακεραιότητα του χαρακτήρα των υποψηφίων. Όλοι μιλάμε για κρίση αξιών και ιδεών, όλοι συμφωνούμε ότι χρειάζεται αλλαγή, αλλά κανείς μας δεν κάνει κάτι, περιμένουμε από άλλους, έχουμε απαίτηση από άλλους, ξεχνούμε τις ευθύνες τις δικές μας. Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για τα κακά που συμβαίνουν, διότι όταν έρχεται η ωρα της αλλαγής δεν ψηφίζουμε αλλαγή, παρά μονο τα ίδια. Ύστερα κλαιγόμαστε και μεμψιμοιρούμε, και κατηγορούμε άλλους εκτός εμάς. Όταν έρχεται η ωρα του λαού οι εκλογές, όλοι πρεπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, και με μονο κριτήριο την ποιότητα του χαρακτήρα του υποψηφίου να κρίνουμε, να ψηφίζουμε. Με αυτό τον τρόπο ίσως εξέλθουμε της κρίσης, ειδάλλως οι ενοχές θα μας βαραίνουν όλους. Έτσι εσυνέβη στην Ελλάδα, ο κόσμος υποφέρει, αλλά μόνος υπαίτιος είναι ο ίδιος που ανέχτηκε την διαφθορά, πρέπει εμείς στην Κύπρο να προλάβουμε, να μην επιτρέψουμε την διαφθορά και την αναξιοκρατία να κυριαρχήσει, έχουμε όπλο την ψήφο μας, πρεπει να την χρησιμοποιήσουμε σωστά.

2. ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ 3

Σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής τράπεζας, η πορεία των επιτοκίων στην Κύπρο δεν είναι η καλύτερη, αφου το κόστος του χρήματος αυξήθηκε με το βάρος να πέφτει κυρίως σε όσους δανείζονται για στεγαστικούς σκοπούς, ή για επιχειρηματικά δάνεια. Είναι μια χρονιά δύσκολη για την Κυπριακή οικονομία και με μεγάλες προκλήσεις λόγω των επιπτώσεων από τη μακροοικονομική αστάθεια. Υπάρχει φόβος περαιτέρω αύξησης των επιτοκίων, και χαμηλότερος βαθμός ανάπτυξης. Όλη η οικονομία μας βασίζεται στις τράπεζες, που δυστυχώς ένεκα της κρίσης κυρίως της οικοδομικής και της τουριστικής βιομηχανίας, είχαν αντίχτυπο και αντανάκλαση στο σύστημα των Κυπριακών τραπεζών. Είναι κλάδοι που δεν προβλέπε-ται η ανάκαμψη τους στο σύντομο μέλλον με αποτελε-σμα η οικονομία της Κύπρου όχι μόνο να πλήττεται από την κρίση, αλλά να μπαίνει και ολοένα βαθύτερα σε αυτήν. Επομένως, οι κυπριακές τράπεζες έχουν να αντιμετωπίσουν πάρα πολύ σοβαρές προκλήσεις, διότι τα επιτόκια είναι ψηλά και υπάρχουν τάσεις να γίνουν ψηλότερα. Γι’ αυτό θα πρέπει να γίνουν πολύ προσεκτικοί χειρισμοί από όλους προκειμένου να μην υπάρξουν αυξήσεις στα καταθετικά και δανειστικά επιτόκια σε μια περίοδο που η οικονομία θα μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην κρίση. Στη Χλώρακα θα διεξαχθούν εκλογές για ανάδειξη νέας επιτροπής της τράπεζας της ΣΠΕ, και  σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα ήταν καλό τις θεσεις αυτες να καταλάβουν άνθρωποι που ξέρουν από οικονομία, που εχουν ασχοληθεί με το χρήμα και τις επιχειρήσεις, που να βλέπουν τα δύσκολα που έρχονται, και να μπορούν να βρούν λύσεις ώστε να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της τράπεζας, ύστερα και αυτή με τη σειρά της να μπορέσει να βοηθήσει τα μέλη και τους πιστωτές της. Οι καιροί δεν είναι καλοί εν σχέση με την οικονομία που δυστυχώς ακόμη δεν έχει φανεί το τεράστιο μέγεθος της δυσκολίας, πρέπει όλα τα μέλη να σκεφτούν έχοντας υπ όψη αυτό και να ψηφίσουν με μόνο γνώμονα το συμφέρον της τράπεζας της ΣΠΕ ώστε έτσι να προστατεύσουν και τα δικά τους συμφέροντα. Είναι καιρός ο κάθε πολίτης να αξιολογήσει με την δική του λογική τα πράγματα, να μην παρασυρθεί από κόμματα, παρά μόνο με την δική του κρίση να αποφασίσει και να πράξει, να ψηφίσει και να γίνει συντελεστής απότελεσμάτων ώστε υπεύθυνος αυτών να είναι ο ίδιος. Διότι η οικονομία, η φτώχεια και η ενεργεία δεν πρεπει να αντικρίζονται κομματικά, παρά μονο με τη λογική του ατομικού και του συλλογικού συμφέροντος των ίδιων των κατοίκων. Πρεπει ακόμα όλοι οι κάτοικοι μέλη, να προστρέξουν μαζικά να ψηφίσουν, ώστε  η ετυμηγορία να είναι των Χλωρακιωτών μελών περισσότερη παρά των άλλων, αφου είναι γνωστή η παρείσδυση μελών ξενομεριτών που ουδεμία συναλλαγή εχουν με την τράπεζα, έτσι πρέπει να γίνει, έτσι είναι τι δίκαιο και το σωστό.

3. ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ 2  

Στην «Όπερα της Πεντάρας» ένα μουσικό θεατρικό εργο που γράφτηκε μεσούσης μιας οικονομικής κρίσης γύρω στο 1930, το δίλημμα ήταν: «Ποιο είναι το μεγαλύτερο έγκλημα: η ληστεία ή η ίδρυση μιας τράπεζας»; Σήμερα, μεσούσης μιας τεράστιας και παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που εν πολλοίς οφείλεται στις τραπεζικές πρακτικές, πολλά ερωτήματα εγείρονται, όσα εγώ θα θίξω, είναι αυτά που αφορούν την ίδρυση και την πρακτική της τράπεζας ΣΠΕ Χλώρακας.

Πως επήλθε η οικονομική κρίση, με λίγα λόγια. Επήλθε η οικονομική κρίση λογω της ύφεσης της οικονομίας, δηλαδή σταμάτησε το χρήμα να κυκλοφορεί. Αιτία ήταν ότι οι τράπεζες για να εισπράξουν περισσότερους τόκους, δάνειζαν χρήματα με χαμηλής αξίας εγγυήσεις σε εταιρείες που δεν μπορούσαν να εχουν παραγωγή εργασίας και διακίνησης του χρήματος με το απαιτούμενο κέρδος, παρά με ζημία. Ήρθαν στο σημείο αυτές οι τράπεζες να εξαρτώνται από τη δυνατότητα αποπληρωμής των δανείων, σε κάτι που δεν μπορούσαν πολλοι δανειζόμενοι να ανταποκριθούν. Η προσπάθεια απομάκρυνσης του πιστωτικού και επιτοκιακού κινδύνου από τις τράπεζες, επέφερε την στασιμότητα των δανείων, που αυτό έφερε αποτελεσμα τα χρήματα να μην κυκλοφορούν στην αγορά. Επειδή αυτό συνέβη σχεδόν σε όλες τις τράπεζες και υπήρχε ο κίνδυνος κατάρρευσης πολλών από αυτές, οι μεγάλες παραδοσιακές τράπεζες άρχισαν να αγοράζουν όσες υποθήκες είχαν μεγαλη άξια, με αποτελεσμα αντί να δίνουν πιστώσεις που τις έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις και να κινείται έτσι το χρήμα  στην αγορά, επέφεραν την στασιμότητα του, με αποτελεσμα να παραλύσουν οι αγορές ακριβώς γι αυτόν τον λόγο.

ΣΠΕ Χλώρακας, εκλογές. Πρεπει η ΣΠΕ Χλώρακας να προσέξει να μην δίνει πιστώσεις που ύστερα να μην μπορεί να εισπράξει και μονο τρόπο θα έχει την εκποίηση των υποθηκών. Μπορεί θεωρητικά να φαίνεται ότι κερδίζει, αλλά πρακτικά και ουσιαστικά ζημιώνει, και η θεωρεία του κέρδους θα είναι μονο στα χαρτιά ως τίτλοι αξίας χωρίς αντίκρισμα, δηλαδή όπως ένα πανάκριβο αυτοκίνητο που δεν μπορεί να πουληθεί, άρα δεν είναι εμπορεύσιμο. Πρεπει να ξέρουν ότι με αντίκρισμα κατοχής μεγάλης ακίνητης περιουσίας, δηλαδή πηγών που δεν επιφέρουν εισροή κεφαλαίων, μια επιχείρηση δεν είναι βιώσιμη. Το Άλφα έως το Ωμέγα όλων των επιχειρήσεων είναι η ρευστότητα. Με την διακίνηση του χρήματος παράγεται κίνηση εργασίας και απασχόληση ανθρώπων. Η απασχόληση σημαίνει μεροκάματα που θα ξοδευτούν, και ως αλυσίδα να κινείται το χρήμα σε όλο μεγαλύτερο βαθμό, έτσι που να υπάρχει εύρωστη οικονομία.

Η γνώμη μου. Αν στις επερχόμενες εκλογές της ΣΠΕ Χλώρακας αναδειχτούν άνθρωποι με διορατικότητα που μπορούν να διαβλέψουν από τούδε και εξής ποίοι εκ των αιτητών δανείων της ΣΠΕ μπορούν να παράξουν κέρδος ή επιχειρήσεις που να διακινούν χρήμα χωρίς ζημία, έτσι πιστεύω θα έχει έσοδα για να αντέξει την οικονομική κρίση παρά άλλες τράπεζες, ώστε να μην χρειαστεί να πιέσει τους πιστωτές που σήμερα ευρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και δεν μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις τους με αποτέλεσμα το χρέος τους να αυξάνει. Είναι μοναδική λύση εξόδου από την κρίση η διακίνηση στην αγορά του χρήματος ώστε να ανοίξουν θέσεις εργασίας, είναι ακόμη απαραίτητο να αποτραπεί η πτώχευση των ανθρώπων και των επιχειρήσεων.

4. ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Λέγουν οι άνθρωποι που είναι από μόνοι τους διαπιστευμένοι, ή αυτόκλητα διορισμένοι, ή ακόμη χειρότερα, αυτοί που διοικούν παίρνοντας τις αποφάσεις και που διατάσσουν το ύψος των τόκων για τα δάνεια που παίρνει ο φτωχός κοσμάκης από την ΣΠΕ στην ωρα της δυσκολίας του, λέγουν ότι η ΣΠΕ Χλώρα-κας έχει μεγάλα κέρδη, και είναι τούτο δείγμα, ότι η εται-ρεία ευημερεί. Το λενε με καμάρι, ότι με την καλή τους διοίκηση το επέτυχαν. Ότι είναι οι εκ των αιτίων ως προς τούτο, δεν θα διαφωνή-σω, παρά θα συμφωνήσω. Σε αυτό που διαφωνώ και επιμένω, είναι ότι η ΣΠΕ έχει δημιουργηθεί με μόχθο από τους προγόνους μας με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση του φτωχού εργαζόμε-νου στις δύσκολες στιγμές, ώστε να μην τους εκμεταλλε-ύονται οι Τοκογλύφοι. Διότι είναι από πάντα ένα φαινόμενο, αυτό της απληστίας που κυριαρχεί στον άνθρωπο, που ως ιδιώτης ή ως εταιρεία ή ως τράπεζα, θέλει να απομυζεί τον ιδρώτα των φτωχών όταν αυτοί τους χρειά-ζονται, όταν δανείζονται από αυτους. Θα έπρεπε αυτή η τράπεζα να συνεχίσει να εργάζεται στα πλαίσια ως ορίζει το καταστατικό της, και να μην επιδιώκει να μεγαλου-ργήσει εις κέρδη, διότι όλοι ξέρουμε, ότι όλες οι τράπεζες, εχουν τεράστια κέρδη με μοναδικό τρόπο απόκτησης αυτών, την επιβολή τόκων στα κεφάλαια που δανείζουν. Πρεπει να ξέρουν ότι με τα ψηλά επιτόκια ειδικά στις δύσκολες εποχές της οικονομικής κρίσης που διερχό-μαστε, πολλούς πελάτες θα βρουν, διότι στην μεγαλη ανάγκη ο κάθε φτωχός άνθρωπος, αναγκάζεται να δέχεται όλους τους δανειστικούς ορούς που θα του επιβάλουν. Είναι γενικά παραδεκτό, ότι όποιος δανείζεται, ώσπου να εξοφλήσει, πληρώνει το ολιγότερον, τα διπλά. Αν ακόμα  καθυστερήσει, αυτό το ποσό πολλές φορές τριπλασιάζεται, και βάλε, ώσπου του αρπάζουν με νόμιμο τρόπο την περιουσία , και τον αφήνουν άκληρο. Είναι γι αυτό τον λόγο που κάποτε έστω και σπάνια ορισμένοι αρχηγοί κρατών αναγκάζονται δια νόμου να ξεγράφουν χρέη, ώστε να μην πτωχεύει ένα έθνος. Πρεπει γι αυτους τους λόγους η ΣΠΕ Χλώρακας να παύσει να έχει υπερκέρδη, πρέπει να σταματήσει να χρεώνει τόκους περισσό-τερους από τις ιδιωτικές τράπεζες, πρέπει τέλος η ΣΠΕ Χλώρακας να έχει πρώτιστο στόχο την διευκόλυνση του φτωχού κόσμου, και όχι των πλούσιων, ή των ημέτερων.  Με όλα όσα βγαίνουν προς τα έξω, η ΣΠΕ Χλώρακας, έχει χάσει πιστεύω τον πρωταρχικό στόχο της και σκοπό για τον οποίο έχει δημιουργηθεί , δηλαδή την στήριξη του φτωχού, του εργαζομένου, του βιοπαλαιστή και του αγρότη ενάντια στους όσους θέλουν υπερκέρδη (τοκογλυ-φία). Δείχνει να έχει καταντήσει σαν άλλες ιδιωτικές τρά-πεζες, δείχνει να τις έχει ξεπεράσει, αφου τα επιτόκια ως λέγεται, είναι ακριβότε-ρα παρά των άλλων τραπεζών.

5. ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Όταν υπάρχει ενδιαφέρον διεκδίκησης μιας θέσης δια μέσου εκλογών, είναι λογικό και φυσικό το άτομο που ενδιαφέρεται να αναζητήσει την ψήφο των πολιτών ώστε να καταφέρει να εκλεγεί. Υπάρχουν τρόποι επιτυχίας ως προς τούτο, άλλοι σωστοί, άλλοι λανθασμένοι.  Ότι πιο λογικό θα ήταν, οι πολίτες να εψήφιζαν αυτους που κατά την γνώμη τους, είναι οι αξιότεροι. Αντί τούτου, βλέπουμε τους ψηφοφόρους να δείχνουν προτίμηση στους έρποντες κόλακες που από σπίτι σε σπίτι γυρίζουν χωρίς ντροπή και εκλιπαρώντας αποσπούν την ψήφο τους. Συνήθισε ο πολίτης να πράττει τοιουτοτρόπως, να παρασύρεται με μια τυπική επίσκεψη, νομίζοντας ταυτόχρονα ότι αυτές οι επισκέψεις του περιποιούν τιμή. Κατά την γνώμη μου, αυτό το είδος συλλογής ψήφων, αποτελεί υποβάθμιση της προσωπικότητας του ατόμου που κάποιος επισκέπτεται για να του ζητήσει την ψήφο. Διότι δείχνει δια της επισκέψεως του, ότι θεωρεί ανάξιο τον ψηφοφόρο να έχει δικήν του κρίση. Επιρρίπτω ευθύνες στους πολίτες που τους ανέχονται, και τους επιβραβεύουν δια της ψήφου των. Πρεπει οι υποψήφιοι να συμπεριφέρονται Ευρωπαϊκά κόσμια και με υπερηφάνεια στις εκλογικές αναμετρήσεις, πρεπει να ζητούν την ψήφο των πολιτών δια της σωστής οδού. Πρεπει οι πολίτες να δώσουν ένα μάθημα σε όλους αυτους που γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι ως ζητιάνοι, και ειτε άξιοι ή μη, εκλιπαρούν την ψήφο του κόσμου. Υπάρχουν τρόποι σωστοί για να προβληθούν χωρίς να ενοχλούν, υπάρχουν οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις, ακόμα και οι επιστολές, περισσότερον όμως η γνώση του βίου του καθενός αναμεταξύ των πολιτών, που στην μικρή μας κοινότητα όλοι γνωριζόμα-στε αναμεταξύ μας. Πρεπει οι υποψήφιοι να συμπεριφέ-ρονται σωστά, πρεπει να σταματήσουν να γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, αυτό δεν τους περιπολεί τιμή.

6. ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Το κόμμα, η πειθώ, τα συνθήματα και η προσωπικότητα, είναι οι πιο σημαντικοί λόγοι προτίμησης κάποιου ψηφοφόρου για να επιλέξει  υποψήφιο. Οι εκλογές έχουν ιδιαίτερη και σημαντική θέση στη ζωή μας. Ως διαδικασία για αλλαγή και βελτίωση της ατομικής και κοινωνικής μας ζωής, μας οδηγούν σε συγκεκριμένες επιλογές.

Το συμφέρον, το χρήμα, η δύναμη, το βόλεμα, το ρουσφέτι, και η ιδεολογία, γίνονται πρώτιστα κριτήρια επιλογής, ενώ κριτήρια με αξίες όπως κουλτούρα, δικαιοσύνη, ισότητα, υποστήριξη αξιόλογων ή δικών μας ανθρώπων, γίνονται με διαφορετική ιεράρχηση.

Εξέχουσα σημασία στα κριτήρια επιλογής, έχει το κόμμα και η κομματοποίηση των ψηφοφόρων, καθώς και η προσωπικότητα των υποψηφίων.

Στις τελευταίες εκλογές της ΣΠΕ Χλώρακας, φάνηκε καθαρά η προτίμηση των Ακελιστων να επηρεάζεται απόλυτα από όλα αυτά.  Πειθαρχημένοι 100%, στήριξαν καθαρά την κομματική επιλογή, ενώ ο 5^ος ψήφος που τους περίσσευε, δόθηκε σε διάφορους ανεξάρτητους σε πολύ μειωμένο βαθμό. Με αυτό τον τρόπο εξέλεξαν με απόλυτη πλειοψηφία όλους τους υποψηφίους τους, ενώ οι συνεργαζόμενες δυνάμεις των τριών δεξιών κομμάτων αν και πλειοψηφούντες σε αριθμό ψηφοφόρων, δεν κατάφεραν να εκλέξουν ούτε ένα δικό τους.

Η γνώμη μου είναι ότι τον απόλυτο ρόλο έπαιξε η επιλογή των προσωπικοτήτων των υποψηφίων. Από την παράταξη του ΑΚΕΛ υποδείχτηκαν οι παλιοί εξελεγμένοι που ως τέτοιοι είχαν την εξουσία με το μέρος τους, καθώς και την πρόσβαση στους εκλογικούς καταλόγους τους οποίους φρόντισαν να στερήσουν από τους αντιπάλους τους με παρανομο τρόπο επεξηγώντας το νόμο κατά το δοκούν.

Από την άλλη μεριά, στα συνεργαζόμενα κόμματα ΔΥΣΗ, ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ, ως φαίνεται η επιλογή των υποψηφίων δεν ένωσε τους ψηφοφόρους τους, με αποτελεσμα να μην εκλέξουν ούτε ένα,  και που είχε αποτελεσμα οι ηγεσίες των κομμάτων να επιρρίπτουν ευθύνες στους Ανεξάρτητους. Παρατηρήθηκε επίσης, οι ψηφοφόροι του ΕΡΩΚΟ, δεν έδωσαν έστω ένα ψήφο στη συνεργασία, οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ έδωσαν όλους τους ψήφους μονο σε ένα δικό τους υποψήφιο, το ίδιο εγινε ακριβώς και με τους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ, με αποτελεσμα οι άλλοι υποψήφιοι της συνεργασίας να παραγνωριστούν τελείως.

Αντίθετα οι ανεξάρτητοι σχεδόν τα πήγαν πολύ καλά, με αποτελεσμα ένας εξ αυτών, παίρνοντας ψήφους από όλα τα κόμματα, κατάφερε να εκλεγεί, ενώ δεύτερος άγγιξε τα όρια της εκλογής.

7. Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ 

Η χειραγώγηση των πολιτών μέσω των ΜΜΕ με τη συστηματική πλύση εγκεφάλου της πλειοψηφίας των ανθρώπων, μέσω των θρησκειών και της εκπαίδευσης, ακόμα και με υποβολή ματαιόδοξων σκέψεων για δόξα και εμπορικά συμφέροντα, τα κέντρα επιχειρήσεων που κυβερνούν τον κόσμο κατάφεραν να ελέγξουν τις κοινωνίες των ανθρώπων ομαδικά και ξεχωριστά, ανάλογα με τις εκάστοτε συγκυρίες.

Αντί οι διάφορες κοινωνίες των λαών μέσω των πολιτιστικών δομών τους και της μόρφωσης τους να μπορούν να σκέφτονται ορθολογιστικά και να αντιδρούν μεσω της σωστής ενημέρωσης ώστε να μην επιτρέπουν στους τυχοδιώκτες να αναρριχώνται στην εξουσία, αντί τα πανεπιστήμια που είναι κύτταρα παραγωγής και μετάδοσης της γνώσης  στον πολιτισμό και στην πολιτική να είναι παραδείγματα και καθοδηγητές, βλέπουμε να συμβαίνει το αντίθετο. Οι θεσμοί έχουν πέσει σε μια βαθιά κρίση και αντί να παράγουν ελευθέρους ανθρώπους, παράγουν υποτακτικούς.

Οι εταιρείες ντόπιες και πολυεθνικές θέλουν πολίτες υπάκουους και υποταγμένους που να πιστεύουν ότι η επιβίωση τους και η οικονομική πρόοδος τους εξαρτάται ολοκληρωτικά από αυτές, ώστε πάντα να είναι υποτακτικοί και να μην υπάρχει περίπτωση να σκεφτούν προοδευτικά και δημιουργικά για ίδιον πραγματικά όφελος.

Αν οι απλοί πολίτες είχαν σωστή κρίση και σκέφτονταν ορθολογιστικά, το πρώτο που θα έκαναν δια της νομίμου οδού, δια της ψήφου των, θα ήταν να αλλάξουν όλους αυτούς που τους κυβερνούν, όλους τους πολιτικούς που είναι υπόλογοι στα μεγάλα συμφέροντα, που τους χειραγώγησαν και τους εξανάγκασαν να ποδηγετούν το λαό ώστε να εργάζονται για το μεγάλο κεφαλαίο.

Αντί αυτού κατάφεραν να κάμουν τους ανθρώπους στα δύσκολα να αντιδρούν δια των διαδηλώσεων και μετατρεπόμενοι σε όχλο να καταφεύγουν στη βία και να ευρίσκονται αντιμέτωποι με το νόμο έτσι που να χάνουν και τα δίκαια τους.

Και από πάνω στις ώρες της κρίσης δημιουργούν καταστάσεις που με τη βοήθεια των ΜΜΕ αποσπούν όλο το ενδιαφέρον των πολιτών ώστε να μην υπάρχει χρόνος ενασχόλησης τους με πράγματα που μπορούν να βελτιώσουν την ζωή τους, ούτε καν να προβληματιστούν και να συνηδιτοποιήσουν ότι αποσκοπούν στο να τρώνε τον χρόνο τους και να τους απασχολούν με άσχετα πράγμα που δεν τους αφορούν, δεν τους διδάσκουν κάτι χρήσιμο για το πως θα βελτιώσουν την ζωή τους, την εργασία τους, τις αναμεταξύ τους σχέσεις και την καλύτερη συναλλαγή τους, παρά μόνο μέσω των ΜΜΕ τα οποία ελέγχουν, θέλουν τους ανθρώπους φοβισμένους, υποτακτικούς και χειραγωγημένους.

8. ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Στις τοπικές εκλογές που πέρασαν κλήθηκαν οι πολίτες των Δήμων και των Κοινοτήτων να αποφασίσουν ποιοι είναι οι άξιοι για να ηγηθούν και να διαχειριστούν τις τύχες και τα προβλήματα τους.

Η μεγάλη δυστυχία ήταν η μικρή νοημοσύνη των ίδιων των πολιτών που όπως πάντα οι περισσότεροι χωρίς δική τους βούληση παρα μόνο εγκλωβισμένοι στα γρανάζια των κομμάτων έπραξαν κατά διαταγήν τους.

Διότι τα κόμματα αποφάσισαν  πριν από την κοινωνία των πολιτών, για τους πολίτες.

Τα κόμματα δηλαδή σχεδόν κατά πλειοψηφίαν αποφάσισαν ότι οι υποψήφιοι θα ήταν κομματικά στελέχη και αξιωματούχοι που επιλέγηκαν από τις ηγεσίες τους, όχι από την κοινωνία των πολιτών και επιβλήθηκαν ετσιθελικά στους Δήμους και στις κοινότητες. Στην εκλογή μοναδικό ρόλο έπαιξαν οι συμμαχίες των κομμάτων και όταν κάποιοι κομματικοί εκδήλωσαν πρόθεση να διεκδικήσουν αυτόνομα κάποιο αξίωμα, το κόμμα τους δεν τους άφησε, ή όσοι δεν υπάκουσαν έδωσαν διαταγή να καταψηφιστούν. Και για όσους πραγματικά ανεξάρτητα διεκδίκησαν θέσεις, δια του ψιθύρου τους μείωσαν και τους εξευτέλισαν, ακόμα έθεσαν ενώπιον των πολιτών το δίλημμα της αριστεράς και της δεξιάς.

Γνωρίζοντας ότι εκλέγονται μόνο οι εκλεχτοί των κομμάτων, στα κόμματα βασίστηκαν οι περισσότεροι υποψήφιοι για την εκλογή τους. Αυτοί ίσως είχαν ένα δίκαιο, -για τη νίκη οι περισσότεροι κάνουν συμμαχίες κάποτε και με τους διαβόλους-. Αυτοί που έχουν άδικο είναι οι ψηφοφόροι που υπακούοντας στα κόμματα, εξέλεξαν τους σημερινούς ηγέτες των κοινωνιών με βάση την απόφαση των κομμάτων και όχι την αξία των υποψηφίων. Τα κόμματα κέρδισαν. Έδειξαν τη μεγάλη δύναμη τους, φανάτισαν τους οπαδούς τους και τώρα είναι έτοιμοι για την επόμενη εκλογική μάχη. Και για να είναι ακόμα πιο σίγουροι, θα αποβάλουν και ορισμένα μέλη τους που δεν υπάκουσαν, ώστε την επόμενη φορά να υπάρξει απόλυτη “στρατιωτική” πειθαρχία και υπακοή στα κελεύσματα των ηγεσιών τους.

Οι πολίτες έχασαν. Αντί οι ηγέτες που εξέλεξαν πρώτη έγνοια να έχουν το συμφέρον και την πρόοδο των κοινωνιών τους, θα έχουν το συμφέρον των κομμάτων και των ψηφοφόρων του κόμματος τους. Και αν ακόμα κάποιος από αυτούς έχει σκοπό να ενσκήψει ανεξάρτητα επί όλων των προβλημάτων, γεννιέται το ερώτημα , είναι άξιος να τα λύσει αφού δεν επελέγει ο αξιότερος παρα ο κομματικότερος;

Συμπέρασμα: Τα κόμματα κέρδισαν, οι τοπικές κοινωνίες έχασαν και μόνοι υπόλογοι για την ήττα τους είναι οι ίδιοι οι πολίτες γιατί ψηφίζουν φανατικά κομματικούς και μόνον κατά παραγγελία.

9. Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ 

Σήμερα, όταν η πολιτική συμπεριφορά  εφευρίσκει μια εύκολη και απλοϊκή δημαγωγική ρητορεία παρουσιάζοντας τον λόγο ως κοινωνικό και ηθικό είτε αυτός είναι αριστερός είτε δεξιός αλλά πάντα συντηρητικός, είναι επίφοβος διότι συνήθως τα ισοπεδώνει όλα χωρίς να ενδιαφέρεται για την πραγματικότητα που επικρατεί, δηλαδή του ρουσφετιού, της εμπλοκής και και της διαφθοράς, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ανατροπή της, παρά μονο ενδιαφέρεται να την διατηρήσει. Τη σχέση της ηθικής στη πολιτική καθορίζει η εντιμότητα στη πρόθεση και στη συμπεριφορά του πολιτικού όσον αυτή αφορά τη δημόσια δράση του.Η πολιτική ζωή του τόπου που επί πολλά χρόνια ακολούθησε τη συμπεριφορά του λαϊκισμού και του κρατισμού, προκάλεσε σήμερα μια χιονοστιβάδα αποχής από τις κάλπες και κατέδειξε μια συνολική απαξίωση κατά τη γνώμη μου. Διότι η χιονοστιβάδα του 21% των ψηφοφόρων που απείχαν από την ενάσκηση του υποχρεωτικού δικαιώματος τους να ψηφίσουν, είναι πολύ μεγαλη από μόνη της και μπορεί να συμπαρασύρει ολόκληρη τη δημοκρατία μαζί της. Διότι η χιονοστιβάδα κατά την ολίσθηση της από την πλαγιά ενός βουνού συμπαρασύρει ότι βρίσκει μπροστά της, μεγαλώνει και γιγαντώνεται οσο κατολισθαίνει, με αποτελεσμα να μην αφήνει τίποτα στο διάβα της. Αυτή η μεγαλη απαξίωση της πολιτικής που φάνηκε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, θα μεγαλώνει συνεχώς και θα καταντήσει τεράστιο πρόβλημα  για την ίδια τη δημοκρατία. Δεν αρκεί που οι πολιτικοί συμπεριφέρονται τοιουτοτρόπως, γινόμαστε μάρτυρες μιας τάσης τους να ηθικοποιήσουν το πολιτικό σκηνικό. Αντί με την πρόοδο ο λαϊκισμός να υποχωρεί, αυτός όλο αυξάνει και τον χρησιμοποιούν ως όπλο δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί. Σήμερα δυστυχώς στην Κύπρο ευρισκόμαστε ένα σκαλοπάτι πριν την Ελλάδα, όσον αφορά το ανώτατο στάδιο του λαϊκισμού. Ενώ θα έπρεπε μια ανώτερη ηθική συμπεριφορά και δράση καθώς και ένας ηθικός λόγος να είναι οι βασικοί όροι που διέπουν τους πολιτικούς ώστε να υπάρχει ελπίδα και μέλλον για τον δύσμοιρο τούτο τόπο μας, παρακολουθούμε μια συμπεριφορά φτηνού λαϊκισμού που δεν εμπνέει αξιόπιστη και έγκυρη πολιτική. Η πολιτική κουλτούρα σήμερα οσο παρά ποτέ,  επιβάλλει όλοι οι πολιτικοί να αντιταχτούν στις εύκολες και φτηνές πολιτικές. Πρέπει να συμπεριφέρονται και να λειτουργούν με την Κοινωνική ηθική των θεσμών, ώστε αυτή να αποκατασταθεί ως είναι ηθικόν και δίκαιον, πρέπει να λάβουν το μήνυμα των εκλογών, πρεπει να ακούσουν και να εφαρμόσουν τη Λαϊκή εντολή.

10. ΕΝΑΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Την Κυριακή καλούμαστε να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα και να διαμορφώσουμε με την ψήφο μας το μέλλον των τοπικών κοινωνιών μας.

Καλούμαστε να αναδείξουμε τους νέους τοπικούς άρχοντες στα χωριά και στις πόλεις, αυτούς που θα διοικήσουν τα επόμενα πέντε χρόνια, τα πλέον δύσκολα από την εποχή του 1974 λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης που μαστίζει τον τόπο και ολόκληρο τον κόσμο.

Η κάθε τοπική κοινωνία αντιμετωπίζει τα δικά της διάφορα ιδιαίτερα προβλήματα στα οποία καλούνται να ανταποκριθούν και να δώσουν λύσεις τα εκάστοτε τοπικά συμβούλια. Κάθε αξιωματούχος πρέπει να βασίζεται για τις αποφάσεις του σε θέσεις αρχής. Ιδιαίτερα σ αυτούς τους καιρούς, είναι πολύ σημαντικό οι ενέργειες και οι πράξεις τους να είναι όσο το δυνατόν ωφέλιμες για τους πολίτες και να επιβαρύνουν όσο το δυνατό λιγότερο τις ευπαθείς τάξεις.

Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει και να παράξει σημαντικό έργο για τη βελτίωση της ζωής των πολιτων. Έχει υποχρέωση και ευθύνη να επιλύει τις κοινωνικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι κάτοικοι. Χρειάζεται να αφουγκράζεται τα προβλήματα τους και να εστιάζεται σε αυτά.

Η κοινωνία δεν αντέχει νέους φόρους, γι αυτό επιβάλλεται οι αρχές να εξεύρουν οικονομικούς πόρους με άλλους τρόπους και να τους χρησιμοποιήσουν για αναπτυξιακά κατασκευαστικά έργα με τρόπο ώστε να ανοιχτούν θέσεις εργασίας για τους άνεργους. Θα πρέπει αυτά τα έργα να αναθέτονται στους πολίτες των τοπικών κοινωνιών, έτσι που να υπάρχει χρηματική ροή και ανακύκλωση με τρόπο που να ωφελούνται οι ίδιοι οι κάτοικοι των κοινοτήτων.

Διάφορα έργα υποδομής που είναι αναγκαία και που επιχορηγούνται από την κυβέρνηση και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούν να τροχιοδρομηθούν και να εκτελεστούν γρήγορα και χωρίς καθυστέρηση έτσι που να προλάβουμε και να ξεπεράσουμε την ανεργία που μαστίζει σε μεγάλο βαθμό τους ιδιώτες εργοδότες και υπαλλήλους.

Για να γίνονται όμως αυτά, χρειάζονται άτομα με όραμα και αποφασισμένα για σκληρή δουλειά, μακριά από σκοπιμότητες και συμφέροντα, άτομα ικανά να πείσουν για το αποτέλεσμα που επιδιώκουν.

Λέγω λοιπόν, ότι για να εκλεγούν άτομα ικανά που να πληρούν τους όρους, θα πρέπει οι ψηφοφόροι να δώσουν την εντολή τους ψηφίζοντας με μόνο κριτήριο την αξία των ατόμων μακριά από κομματικές παρεμβολές ή άλλα μικροσυμφέροντα. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη δική τους λογική, να αποδείξουν επιτέλους στον ίδιο τον εαυτό τους ότι έχουν δική τους κρίση και δεν άγονται από άλλους.

Είναι ο μόνος τρόπος να αλλάξει η κοινωνία και να ξεφύγουν οι άνθρωποι από τον σφιχτό εναγκαλισμό των κομμάτων που τόσα δεινά επέφερε στην Ελλάδα, που την κατάστρεψαν κυριολεχτικά και παντοτινά,  που το ίδιο ξεκίνησε να συμβαίνει δυστυχώς και στον τόπο μας. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε, είναι στο χέρι μας. Τώρα, είναι η ώρα του πολίτη, τώρα μπορούμε οι ίδιοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

11. ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ 

Ακούω στα καφενεια και στις πλατείες τους απογοητευμένους, τους απελπισμένους και τους αγανακτισμένους πολίτες που δεν πιστεύουν πια στα μπλε και κόκκινα συνθήματα, τα κομματικά λάβαρα και τα πανό, τις γραμμές των κομμάτων και τους ψεύτικους φωστήρες, βλέπω στα μάτια τους θλίψη, πίκρα, απόγνωση, βλέπω τα θρυμματισμένα τους όνειρα.

Βλέπω αυτήν την  αγανάχτηση στους ανθρώπους η οποία προκύπτει κυρίως όταν υπάρχει φτώχια και καταπίεση.

Στον τόπο μας η οικονομική κρίση έχει φτάσει στα όρια, το 50% του πληθυσμού, όλοι δηλαδή οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δυσπραγούν, και αντί να βλέπουμε περισυλλογή από τους κρατούντες, τους παρακολουθούμε να εχουν μια ατολμία να επέμβουν για να διορθώσουν τα κακώς έχοντα. Εξ όσων Ιδιωτικών υπαλλήλων έτυχε να εχουν ακόμα τες δουλειές τους, οι μισθοί τους εχουν μειωθεί κατά 40% περιπου, αλλά καμιά συντεχνία δεν αντέδρασε, ούτε φώναξε για τα συμφέροντα τους σε αντίθεση με τα όσα πράττουν για τους δημοσίους υπαλλήλους με τους παχουλούς μισθούς.

Η οικονομία της Κύπρου είναι πολύ μικρή, έτσι που τα προβλήματα διορθώνονται εύκολα και απλά. Είναι φανερό ότι τον πλούτο του κράτους τον νέμονται οι δημόσιοι υπάλληλοι. Οι ίδιοι το γνωρίζουν, και όλοι τους δεν φέρουν ένσταση στη μείωση των απολαβών τους εάν αυτό σημαίνει τη σωτηρία της πατρίδας μας. Όλοι ακόμα γνωρίζουν ότι με μια μείωση κατά 25% των απολαβών τους, όλα διορθώνονται.

Το πρόβλημα που προκύπτει στη λύση του προβλήματος, είναι ως συνήθως ότι συμβαίνει στους Έλληνες, δηλαδή οι σπουδαίοι αρχηγοί μας. Που δεν τολμούν να προχωρήσουν σε τομές, που φοβούνται τους αρχηγίσκους των συντεχνιών, που τάσσονται με τους έχοντες αντί με το λαό, μόνο γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν ψήφους..
Ποιος θα διορθώσει όμως τον τόπο από το άγος και την αδικία που προκάλεσαν οι κατά συρροή  μικροί και μεγάλοι άρχοντες του λαού; Αυτους που ο λαός εμπιστεύτηκε να κυβερνούν, να ψηφίζουν νόμους, και να διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα και να προστατεύουν τους αδύνατους;

Τη δημοκρατία μας, απέδειξαν όλες οι κυβερνήσεις από την ίδρυση της, ότι δεν μπορούν να την διαφυλάξουν, ούτε να την εμπεδώσουν. Είχαμε κατά καιρούς πολλές ευκαιρίες για διάσωση του τόπου μας, και άλλες πολλές για να καταστούμε ένας λαός εν συνεχή ευημερία και πρόοδο. Οι κοντόφθαλμοι πολιτικοί και τα κόμματα όμως, επέτρεψαν με την ανοχή τους και τες ενέργειες τους να υπάρχουν και να δρούν σε όλα τα επίπεδα της Κυπριακής ζωής οι κλίκες και οι ημέτεροι, με αποτελεσμα να ευρισκόμαστε σήμερα στη δεινή και επικίνδυνη θέση σαν ένας λαός καταδικασμένος χωρίς οράματα και προοπτικές.

Μπορούμε άραγε να αναστήσουμε και να κάνουμε καλύτερη αυτήν την λαβωμένη δημοκρατίας μας; Να απαλλαγούμε από τους Μικρούς πολιτικούς, να βρούμε νέους αρχηγούς όπως τον Βενιζέλο, τον Τσε και τον Λένιν; Να ξαναχτίσουμε τη καημένη και χρεοκοπημένη μας πατρίδα, να νιώσουμε υπερήφανα που είμαστε Έλληνες, να βάλουμε τέλος στην ασύδοτη κομματοκρατία και στα άσυλα των ισχυρών, και την εκμετάλλευση των αδυνάτων;

Δεν είναι λογικό, ούτε επιτρεπτό να επιτρέψουμε τη συνέχιση αυτής της κατάστασης.

Είμαστε ένας Λαός ικανός, μια επιτυχημένη κοινωνία που μπορεί να εμπεδώσει μια γνήσια δημοκρατία, μέσα από την οποία να ξεπηδήσουν οι λαϊκοί εκείνοι ηγέτες που θα είναι εμπνευσμένοι αρχηγοί, που θα συνενώννουν αντί να διαιρούν, και που θα οδηγήσουν το λαό σε μια νέα καλύτερη εποχή.

12. ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Έχω εκφράσει επανειλημμένως το ενδιαφέρον μου και τον προσανατολισμό μου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση καθώς και για τα θέματα που την αφορούν, πως μπορούν να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν οι υποδομές και τα έργα που έχει ανάγκη η κοινωνία μας ώστε να δώσουν ανάπτυξη και προοπτική στον τόπο μας. Οι πολίτες σήμερα έχουν κουραστεί από την εικόνα που εκπέμπει ο τρόπος διαχείρισης των κοινών από τους κρατουντες. Οι νέοι είναι παραγνωρισμένοι, η ανεργία και το ρουσφέτι πληγώνουν την αξιοπρέπειά μας και η μεσαία τάξη δεν λαμβάνεται υπ όψιν. Η οικονομική κρίση μας έχει πλήξει ανεπανόρθωτα, αλλά οι φόροι αντί να μειώνονται, ακριβαίνουν.

Οι διαχειριστές της πολιτικής δεν έπιασαν τον παλμό της κοινωνίας και αντί να προτείνουν λύσεις, παρήγαγαν μιζέρια. Τις υποσχέσεις τους δεν τις έκαμαν πράξη, έμειναν στα λόγια. Όλοι ενήργησαν στα πλαίσια του στενού τους περίγυρου χωρίς να νοιάζονται για το σύνολο των πολιτών με αποτελεσμα να υπάρχει στον κοσμο και κυρίως στους νέους μεγαλη απαξίωση γι αυτούς.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να παίξει αναβαθμισμένο ρόλο ώστε να απαλλάσσει τον πολίτη από την ταλαιπωρία και να απαλλαγεί η ίδια από την διαφθορά και την αναξιοκρατία. Ανάμεσα της αυτοδιοίκησης και των πολιτών δεν πρεπει να υπάρχει πελατειακή σχέση, όλοι θα έπρεπε να είμαστε απαλλαγμένοι από αυτές τις αντιλήψεις. Είναι καιρός πλέον να αναθεωρήσουμε τις αξίες μας, διότι το σύστημα που επικρατεί μας έχει φέρει στα όρια και η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό.

Πρεπει η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως θεσμός για να έχει την εμπιστοσύνη των πολιτών, να υπάρχει διαφάνεια στις συναλλαγές της, να λογοδοτεί σε αυτούς και να κρίνεται από αυτούς. Πρεπει ακόμα να έρχεται σε άμεση επαφή με την κοινωνία και τα προβλήματά της.

Αντίθετα, παρατήρησα ότι υπάρχει μηδενισμός και απαξίωση της πολιτικής από μεγάλο μέρος των πολιτών, σημάδι ότι δεν εμπιστεύονται πλέον αυτους που τους διοικούν, είναι και ο λόγος που μετά την μεγαλη καταστροφική έκρηξη στο Ζύγι που μη αντέχοντας άλλο την πολιτική κοροϊδία, ο κόσμος κατέβηκε επιτέλους για πρωτη φορα στους δρόμους για να εκφράσει την διαμαρτυρία του. Ύστερα από τη μεγαλη αποχή κυρίως των νέων στις τελευταίες εκλογές, είναι ευχάριστο αυτό που συνέβηκε, είδα επιτέλους τον κοσμο, είδα τους νέους να εκφράζονται ενάντια στο σύστημα, είδα να διαδηλώνουν στους δρόμους την αντίθεση τους για αυτά που διαφωνούν. Ελπίζω αυτό να συνεχιστεί, ο κόσμος να αντιδράσει και να μην ανεχτεί πλέον όσους από τους πολιτικούς είναι αιτία των δεινών μας, αφου είναι αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες μας και αποφασίζουν για μας.

Θέλω να καλέσω όλους τους νέους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τα κοινά και έχουν άποψη για τα τοπικά θέματα, να ασχοληθούν ενεργά. Είναι ανάγκη όλοι οι πολίτες, αλλά κυρίως οι νέες και οι νέοι, με τις νέες τους ιδέες και το νέο τους αίμα να τροφοδοτήσουν και να ενισχύσουν με την εμπλοκή τους τα κοινά συμφέροντα.
Διότι η συμμετοχή πιστεύω θα είναι μέσα από ένα διαφορετικό και μη συμβατικό ρεύμα που ίσως μπορέσει να δώσει λύσεις στα χρόνια προβλήματα που ταλαιπωρούν τους πολίτες.

Το παλαιοκομματικό σύστημα που η πολιτική χρησιμοποιεί ως έπαλξη για προώθηση προσωπικών φιλοδοξιών αντί ως προσφορά, πρεπει να αλλάξει.

Η πολιτική της κλίκας, του ρουσφετιού και των ημέτερων θα πρέπει να τελειώσει. Ο τόπος χρειάζεται άφθαρτα άτομα, χρειάζεται νέους ανθρώπους με νέες ιδέες.

Χρειαζόμαστε ανθρώπους αληθινούς αγωνιστές έντιμους και ειλικρινείς που με αμεσότητα θα προωθήσουν τα δίκαια των πολιτών.

Οφείλουμε όλοι να καταθέσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να βγούμε από τα αδιέξοδα. Οι μέρες είναι δύσκολες, έχουμε περάσει και δυσκολότερες. Καλούμαστε να τις ξεπεράσουμε, είμαι σίγουρος ότι αν ενδιαφερθούμε όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε, είναι στο χέρι μας.

13. Η ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 

Κατά τον Θουκιδίδην, «…είμαστε ο μόνος λαός που αυτόν που δε μετέχει στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο.»

Μέσα στη σύγχυση και την απογοήτευση της κοινωνικής απόγνωσης που διακατέχει τους περισσότερους πολίτες από τη μεγαλη οικονομική κρίση που βιώνει ο τόπος μας, αλλά και από την προκλητική συμπεριφορά των προεστών  διαχειριστών της εξουσίας έναντι μας, καλούμαστε τον Δεκέμβριο του 2011 να αποφασίσουμε για τα τοπικά μας θέματα, καλούμαστε να επιλέξουμε νέους αντιπροσώπους και νέους Δημάρχους και προέδρους των Κοινοτικών Συμβουλίων στις πόλεις και στις κοινότητες.

Με την απογοήτευση και την οργή να επικρατεί στους πολίτες, μια οργή που δεν εκφράστηκε μέχρι σήμερα ενεργητικά, που δεν κατεβήκαμε στους δρόμους, δεν φωνάξαμε, δεν σηκώσαμε την γροθιά μας. Που άρχισε όμως αυτή η απογοήτευση να εκφράζεται παθητικά με την απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, με την αδιαφορία και την αποχή. Μιας αποχής που στις προηγούμενες Βουλευτικές εκλογές, έφτασε  στα ψηλότερα επίπεδα από ποτέ.

Θέλοντας να εμβαθύνω επί του θέματος, σε επαφές μου με απλό κοσμο διαπίστωσα ότι τη διαφωνία και την οργή τους έναντι των πολιτικών προτίμησαν να την εκφράσουν με την παθητική αποχή.

Το να απέχει ο ψηφοφόρος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν νοιάζεται για τα κοινά, αλλά ίσως αποτελεί συνειδητή πράξη ότι έτσι αμφισβητεί και αντιτίθεται στο πολιτικό σύστημα.

Συνήθως η αποχή είναι μία ενέργεια αμφισβήτησης. Απέχοντας από τις εκλογές ο ψηφοφόρος απαξιεί τους αμφιβόλου αξίας υποψηφίους. Ίσως να σκέφτεται ότι απέχοντας δεν γίνεται συνεργός στη συνέχιση της νοσηρής υπάρχουσας πολιτικής κατάσταση που δεν εγκρίνει.

Στην προσπάθεια μου να τους εξηγήσω ότι η αποχή διαιωνίζει την υπάρχουσα κακή πολιτική κατάσταση και ότι έτσι παραμένουν πάντα οι ιδιοι σε όλες τις θέσεις, κατάλαβα ένα πείσμα να επικρατεί στους πολίτες σε σημείο που να μην ενδιαφέρονται πλέον. Κατάλαβα ότι αυτό συμβαίνει γιατί οι επιτήδειοι κατάφεραν να τους αφήσουν χωρίς άξιους αρχηγούς να τους οδηγούν. Έμειναν μόνοι τους, κρύφτηκαν στο καβούκι τους.

Κατά τη γνώμη μου μεγαλη ευθύνη μαζί με τους πολιτικούς, φέρουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που ίσως εξαρτημένα από την πολιτική, δεν αφήνουν τους όσους εμπνευσμένους δημοσιογράφους να κηρύξουν και να διαλαλήσουν τις αλήθειες ώστε να εμψυχώσουν το λαό, παρά σιωπώντας ή και με έμμεση παρότρυνση, αφήνουν τους πολίτες στο λήθαργο της αποχής και της απαξίωσης.

Διοτι κατά τη γνωμη μου, η αποχή όχι μόνο δεν είναι η λύση για τα προβλήματα, αλλά είναι και αιτία για την διαιώνιση της κατάστασης. Οι εδραιωμένοι στα πόστα τους με τις πελατειακές σχέσεις που ανέπτυξαν, στην πραγματικότητα ευνοούνται από την αποχή. Γι αυτό όσοι έχουν βαρεθεί να ψηφίζουν στις εκλογές τους ίδιους και τους ίδιους, όσοι είναι σε δίλημμα, όσοι θέλουν μια αλλαγή, ας ψηφίσουν καινούργιους ανθρώπους με καινούργιες ιδέες, ανθρώπους που τολμούν και μιλούν με καθαρό λόγο και που εχουν καθαρές απαντήσεις.

14. ΤΟ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

Η λέξη Ρουσφέτι αναφέρεται στην πρακτική της αναξιοκρατικής εύνοιας κάποιων ατόμων εις βάρος άλλων με σκοπό την εξαγορά υπηρεσιών και αποκόμιση οικονομικού οφέλους. Είναι επίσης η χαριστική παροχή και εξυπηρέτηση, που προσφέρουν πολιτικοί και κόμματα  σε ψηφοφόρους με αντάλλαγμα την εύνοιά τους και την υποστήριξή τους.

Μεγάλο μέρος των πολιτών  επικρίνει το ρουσφέτι και αυτους που το χρησιμοποιούν.

Ταυτόχρονα ωστόσο το ζητάει. Και κατά περιστάσεις, το απαιτεί. Ευνοεί και ψηφίζει τους πολιτικούς που το προσφέρουν και παράλληλα τιμωρεί και καταψηφίζει όσους το αρνούνται και δεν το τιμούν. Ακόμα ταυτόχρονα δεν διστάζει να το κατηγορεί και να επιρρίπτει ευθύνες στους πολιτικούς που το χρησιμοποιούν και να ισχυρίζονται ότι αυτοί είναι οι αίτιοι για την μεγαλη αναξιοκρατία που επικρατεί και κατ επέκταση οι αίτιοι των δεινών του λαού που προέρχονται από το ρουσφέτι.

Τα ποσοστά των μεγάλων κομμάτων οφείλονται συνήθως σε αυτήν την τακτική. Και γιατί να μην είναι μεγάλα αφού καταφέρνουν να κάνουν τα θελήματα πολλών ψηφοφόρων; Κατά καιρούς έχουμε ακούσει για τους μεν που διώχθηκαν για να πάρουν την θέση τους οι δε.

Ύστερα λενε ότι δεν έχει ο τόπος σωτηρία, και ότι για όλα φταίνε τα κόμματα. Εγώ λέω ότι ο τόπος δεν έχει σωτηρία γιατί φταίνε οι άνθρωποι, ο απλός λαός που έμαθε να ζητά μήπως και πάρει ρουσφέτι, που έμαθε να σκύβει και να μην διαμαρτύρεται μήπως και δεν πάρει ρουσφέτι. Αντί να τους κρίνει και να τους κατακρίνει, να τους τιμωρεί και να μην τους ψηφίζει, δυστυχώς κάνει το αντίθετο. Ζητά ρουσφέτι, απαιτεί ρουσφέτι, και όποιος προσφέρει περισσότερο, τον επιβραβεύει περισσότερο.

Είναι δυστυχώς το ρουσφέτι μια έννοια που είναι στο πετσί του Έλληνα, που το ζητεί και το συντηρεί. Που ξέρει ότι είναι βασική αιτία δεινών, αλλά σκάφτεται ότι προσωπικά ο ίδιος το δικαιούται εις βάρος των άλλων, είναι έτσι που το ίδιο πιστεύουν όλοι και μ αυτό τον τρόπο παίρνει μεγάλες διαστάσεις, όλοι το αποζητούν, όλοι το χρησιμοποιούν, και στο τέλος δυστυχώς κερδίζουν οι λίγοι εις βάρος των πολλών, και στο τέλος το τίμημα το πληρώνει ολόκληρος ο λαός και ολόκληρο το Έθνος.

15. ΟΤΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ

 H Ολομέλεια της Βουλής ψήφισε τον προϋπολογισμό του κράτους για το 2013, ο οποίος συνάδει με τη συμφωνία που η Κυβέρνηση κατέληξε με την Τρόικα.

Ο προϋπολογισμός ψηφίστηκε με περικοπές μισθών και επιδομάτων, χορηγιών και βοηθημάτων και την επιβολή επαχθών νέων φορολογιών, τα οποία η Τρόικα απαίτησε και στα οποία η Κυβέρνηση δέχτηκε.

Όμως μεγάλη ήταν η πρόκληση εκ μέρους των βουλευτών όταν σταύρωσαν νομοσχέδιο περί μείωσης των δικών τους εξόδων παραστάσεων. Ζητήθηκε η μείωση τους κατά 15%, αλλά αυτοί αρνήθηκαν να το πράξουν προστατεύοντας έτσι τα συμφέροντα τους.

Ενώ ο μισθός τους με τα επιδόματα και τα έξοδα παραστάσεων αγγίζει τις 8 χιλιάδες ευρώ το μήνα, δηλαδή γύρω στις 100 χιλιάδες ευρώ το χρόνο, σκέφτηκαν ότι αυτοί πρεπει να αμείβονται τόσο, σε αντίθεση με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους -π.χ. τους ξενοδοχοϋπαλλήλους- που αμείβονται με 750 ευρώ μηνιαίως όταν και εφόσον υπάρχει εργασία η οποία είναι κατά το ιμιση του χρόνου, αφού τα περισσότερα ξενοδοχεία κλείνουν τη χειμερινή σαιζόν.

Ενώ με χρυσά κουτάλια τρώνε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, άλλοι κρατικοί αξιωματούχοι αλλά και οι ίδιοι βουλευτές αφού οι μισθοί τους είναι υψηλοί ακόμη και τώρα στις εποχές του μνημονίου, αντί να τους μειώσουν περισσότερο δείχνοντας έτσι παράδειγμα για μίμηση, οι βουλευτές ψήφισαν για περισσότερες περικοπές σε μισθωτούς,  συνταξιούχους και ανάπηρους.

Δεν είναι σωστό την στιγμή που μπαίνουμε στο μνημόνιο να δίδονται τόσο υψηλοί μισθοί από την μια και από την άλλη να κόβονται επιδόματα των αναπήρων και των άλλων ευπαθών ομάδων. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας αμείβεται με 158,551 ευρώ κάθε χρόνο, ο Γενικός και Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας με ετήσιο μισθό και επιδόματα έκαστος €151,200, ο πρόεδρος και οι δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου με ετήσιο μισθό και επιδόματα €151,200, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με μισθό €128,000, ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων €126,400και ο Πρόεδρος της ΕΠΑ. €121,900. Ακολουθούν ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, οι Πρόεδροι Επαρχιακών Δικαστηρίων και οι Γενικοί Διευθυντές υπουργείων, ο Γενικός Διευθυντής της Βουλής, ο Αρχιπρωτοκολλητής, ο Γενικός Ελεγκτής, Γενικός Λογιστής και ο Αρχηγός Αστυνομίας οι οποίοι λαμβάνουν ετήσιο μισθό και επίδομα €119,800. Ο Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, ο Διευθυντής του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Επίτροπος Διοικήσεως, ο Επίτροπος Ρυθμίσεως Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς λαμβάνουν €119,8 χιλ. ετήσιο μισθό και επίδομα. Επίσης πολλών δεκάδων χιλιάδων κρατικών υπαλλήλων, η αμοιβή και η σύνταξη τους είναι τεράστια και σε υπερμεγέθη αριθμούς.

Θα πρέπει άμεσα να γίνουν γενναίες περικοπές μισθών σε διάφορους κρατικούς αξιωματούχους και σε υψηλόμισθους υπαλλήλους, στους βουλευτές και στον πρόεδρο, και όχι μόνο μειώσεις στον απλό κόσμο. Θα πρεπει να υπάρξει μια διόρθωση της στρέβλωσης και της ανισότητας στους μισθούς και στις συντάξεις ανάμεσα στους ιδιωτικούς υπαλλήλους και στους κρατικούς.

Αν επιτέλους επέρθει ισονομία, αν όλοι αμείβονται ίσα και σύμφωνα με τον ιδιωτικό τομέα, έστω και προσωρινά, σίγουρα το κράτος θα μπορέσει να διορθώσει τα οικονομικά του χωρίς να χρειαστούμε τη στήριξη της Τρόικα με τους επαχθείς όρους.

16. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

ΟΙ εξελίξεις στην οικονομία και η υπογραφή του Μνημονίου είναι παράγοντες που θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών. Τα κόμματα επιμένουν να θέλουν να μπούμε στο μηχανισμό στήριξης, μη λαμβάνοντας υπ όψη τη λαϊκή βούληση. Ειδικά η εμμονή των συνεργαζομένων κομμάτων ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ που με τη σιγουριά της νίκης επιμένουν περισσότερο από τους άλλους υποψηφίους, ίσως επηρεάσει την κρίση των ψηφοφόρων και ανατρέψει τα αναμενόμενα αποτελέσματα ως εκ της μεγάλης πλειοψηφιας που έχουν τα δυο αυτά κόμματα, με αποτέλεσμα να προκύψουν ανατροπές.

Αυτό ίσως συμβεί καθώς ο καιρός περνάει και ο απλός κόσμος κατανοεί καλυτέρα τα κακά αποτελέσματα που θα προκύψουν από την ένταξη μας στον Μηχανισμό στήριξης, και που θα προτιμούσε να βρεθεί άλλος τρόπος διάσωσης της οικονομίας μας. Αρχίζουν επίσης να σκέφτονται μήπως αυτή η μεγάλη τους επιμονή ίσως να προέρχεται από την επιθυμία τους για ίδιον όφελος, δηλαδή επιζητούν το δανεισμό με απώτερο σκοπό να μπορεί το κράτος να τους καταβάλλει τους παχουλούς μισθούς τους που όσο να περισκοπούν, πάλι παχουλοί θα είναι, χωρίς να πολυσκέφτονται τα κακά αποτελέσματα που θα προκύψουν στον απλό λαό.

Δεν εξηγείται διαφορετικά η τόση επιμονή τους. Ίσως γνωρίζοντας τις αντιδράσεις των ανθρώπων που πάντοτε χωρίς δική τους κριτική σκέψη οι περισσότεροι παρασέρνονται από τα παραπλανητικά και πολλές φορές ψεύτικα λόγια τους έτσι που να χάφτουν ότι τους εμπεδώνουν στο μυαλό δια της υποβολής μέσω των ξεπουλημένων ΜΜΕ, εφευρίσκουν λόγια και κορώνες περί διάσωσης της εθνικής μας οικονομίας ώστε εκμεταλλευόμενοι τον πατριωτισμό τους να τους ποδηγετούν. Φυσικά σε σχέση με το μνημόνιο το έχουν καταφέρει, αφου με τη διγλωσσία τους οι Κυβερνώντες και οι Βουλευτές με δραματικές εκκλήσεις τους καλούν να υποστούν θυσίες για διάσωση της πατρίδας, ενώ στην πραγματικότητα ξέρουν ότι τα δάνεια από την Τρόικα μόνο τους μεγαλόσχημους και υψηλόμισθους του Δημοσίου θα εξυπηρετήσουν, αφού όπως είδαμε και στην Ελλάδα ουδείς άλλος ωφελήθηκε παρά μόνο αυτοί, και ούτε αναπτυξιακά έργα, ούτε βοήθεια στις ασθενέστερες τάξεις, ούτε δάνεια από τις τράπεζες είδαμε να γίνονται.

Κατασκευάζοντας ψεύτικα γκάλοπ και δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι οι περισσότεροι των κατοίκων συμφωνούν πως η τρόικα είναι αναγκαίο κακό και χωρίς να τους εξηγούν ούτε αυτοί, ούτε τα ΜΜΕ ότι με την οριζόντια αποκοπή όλων των μισθών πέραν των δυο ή τριών χιλιάδων ευρώ το μήνα,  η οικονομία μας σώζεται σε λίγους μήνες. Νομίζουν ότι εκμεταλλευόμενοι τον λαό που τον καλούν να επωμισθεί τα δάνεια της Τρόικας για να πληρώνονται οι ίδιοι, κάτι κερδίζουν. Σίγουρα γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι έχουν όρια. Σίγουρα γνωρίζουν ότι τα κέρδη τους θα είναι προσωρινά. Σίγουρα ξέρουν ότι μετά το μνημόνιο ένεκα της μεγάλης φτώχειας στην οποία θα υποπέσουν οι άνθρωποι, θα ξυπνήσουν και θα τους τιμωρήσουν.

Παρ όλα αυτά, ίσως ελπίζοντας στην ατιμωρησία που επικρατεί στον τόπο μας, ή την αφέλεια των απλών πολιτών που πάντα υπομένουν και σιωπούν μέχρι τα έσχατα όρια, κοιτάζουν τα πρόσκαιρα δικά τους οφέλη και κέρδη.

Όμως απο αυτήν την εσχατιά προκύπτει το μεγάλο πρόβλημα, γιατί όταν και εφ όσον ξεσηκωθεί ο λαός,  θα είναι αργά. Η καταστροφή θα είναι παρόμοια της Ελλάδας ή και χειρότερη. Το κράτος και οι αξιωματούχοι του θα είναι γλυτωμένοι, ενώ ο υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι πτωχευμένοι.

17. Η ΒΟΥΛΗ ΕΝ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ…

Η Εργατική Πρωτομαγιά μέχρι πρότινος ήταν η επέτειος της εξέγερσης των εργατών στο Σικάγο το 1886 για καλυτέρευση των συνθηκών στην εργασία και στην ζωή.  Από τώρα και στο εξής, σρη κύπρο θα είναι μια πικρή Πρωτομαγιά, γιατί όλες αυτές τις κατακτήσεις με την εισδοχή μας στην Ευρωπαϊκή στήριξη και στο μνημόνιο της, οι περισσότερες χάνονται.

Οι ηγεσίες μας με τους εργατοπατέρες να σιωπούν, μας πισωγύρισαν σε παλαιότερα καθεστώτα

αγοράς εργασίας, εκατοντάδες χρόνια πριν.

Δυστηχως, βουλευτές και κυβέρνηση υπό την ανοχή των συνδικαλιστών, λειτούργησαν υπέρ των Ευγενών και των ολιγαρχών με πρόσχημα τη διάσωση της Εθνικής μας οικονομίας. Αφαιρόντας δικαιώματα που ήταν υπέρ των εργαζομένων που με σκληρούς αγώνες και αίμα κατέκτησαν οι παλαιότεροι, τώρα τους αφήνουν εκτεθειμένους στις καινούργιες παγκόσμιες πολιτικές μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών και διαφόρων λίγων χωρών, που θέλουν να αλλάξουν το παγκόσμιο εργατικό καθεστώς.

Τα συνδικαλιστικά κεκτημένα που αποτελούν κοινωνικά και αμυντικά δικαιώματα των εργαζομένων τώρα καταργούνται, και από τώρα και εξής, επίσημα και με νόμους ψηφισμένους από τη Βουλή, γινόμαστε υπόδουλοι στην Τρόικα.

Όλα τα νομοσχέδια συνομολογούν στη μείωση μισθών και δικαιωμάτων και στην αύξηση των φόρων. Με πρόσχημα τη διάσωση της πτώχευσης του κράτους και ορισμένων τραπεζών, ψηφίζουν νομοσχέδια που εξαναγκάζουν τους πολίτες να συνεισφέρουν από το υστέρημα τους. Οι απλοί φτωχοί εργαζόμενοι αγόγγυστα και πατριωτικά τα αποδέχονται, όμως πρεπει να ξέρουν ότι το κάθε τι έχει τα όρια του.

Ρίχνοντας μια ματιά πίσω στον χρόνο που μόλις έφυγε, είδα νομοσχέδια έτοιμα για ψήφιση, είδα νομοσχέδια λαίλαπα έτοιμη να κατασπαράξει τους απλούς φτωχούς γαιοκτήμονες.

Αναφέρομαι στο νομοσχέδιο για τη φορολόγηση της ακίνητης ιδιοκτησίας το οποίον αναμένεται να κατατεθεί στις 17 Ιανουαρίου 2013 σύμφωνα με την υπουργό Εσωτερικών Ελένη Μαύρου, που είπε ότι αυτό που προσπαθεί η Κυβέρνηση να κάμει, είναι η διόρθωση αυτής της φορολογίας με πρόθεση να εξαιρεθεί η μια μέση κατοικία γεγονός που καλύπτει τους περισσότερους, πάνω από το 75% των ιδιοκτητών. Από εκεί και πέρα, είπε, εξαρτάται από την αξία της ακίνητης ιδιοκτησίας. Για αυτό το λογο, η κυβέρνηση κατέθεσε το νομοσχέδιο αυτό, με το οποίο η φορολόγηση θα γινόταν με εκτιμημένες αξίες του 1980 πολλαπλασιαζόμενες επί 3,5 φορές.

Η Βουλή εν τη σοφία της, αυτό το νομοσχδιο τέρας ύστερα από την κατακραυγή που ξεσήκωσε το απέσυρε προς μελέτη και καλύτερη επιβολή και εκτέλεση του αφού δεν μπορούσε να εφαρμοστεί όπως είχε.

Εδώ να σημειώσω ότι οι διατάξεις αυτού του εξωφρενικού νομοσχεδίου που κακώς ονομάστηκε φορολογικό μια και εμπεριέχει μόνο κατακόρυφα και οριζόντια εισπρακτικά μέτρα που δεν αγγίζει καθόλου τον φορολογικό κώδικα παρα είναι ένα εξοντωτικό χαράτσι, είναι προϊόν πονηρών σκέψεων σε μια προσπάθεια της Κυβέρνησης να αφαιμάξει μέχρι τελικής εξαντλήσεως ολόκληρο το λαό δια της τεχνικής της σαλαμοποίησης. Θέλοντας την επιβολή συγκεκριμένης φορολογίας σε κόστα εκτιμημένης αξίας ακινήτου περιουσίας του ΄80 -ποσό τεράστιο και πάλιν πέραν λογικής σκέψης-, ανακοίνωσαν την πολλαπλάσια φορολόγηση ώστε με την περικοπή της αργότερα από τη Βουλή, να φαντάζει πολύ μικρότερη από την αρχική, έτσι που οι απλοί πολίτες όχι μονο να μην αντιδράσουν, αλλά να τη δεχτούν με ευχαρίστηση αφού θα έχει μειωθεί δραστικά από την αρχική.

Επειδή προβλέπω αυτό να γίνεται στο τέλος, δηλαδή μια φορολόγηση επί της εκτιμημένης αξίας του ΄80 που για τους φτωχούς κατόχους γης θα σπάει κόκκαλα, καλώ τους Βουλευτές να μην υποπέσουν στην παγίδα της κυβέρνησης και να μην ψηφίσουν ένα τόσο μεγάλο χαράτσι που θα επιβαρύνει τον απλό φτωχό κόσμο, τους αγρότες και τους χωρικούς ή τους γεωργοκτηνοτρόφους που έτυχε να κληρονομήσουν κάμποσες σκάλες χωράφια και αμπέλια ή κατσάβραχα σε βουνά και λαγκάδια, ακίνητη περιουσία που δεν αποδίδει έσοδα, παρά μόνο με τη φούσκα της ανόδου των τιμών της γης, είναι λανθασμένη  δηλωμένη και υπερτιμημένη. Τους καλώ να μελετήσουν εις βάθος το νομοσχέδιο και κοστολογώντας επακριβώς το ζητούμενο ποσό των 70 εκατομμυρίων που ζητά η τρόικα από αυτήν τη φορολόγηση, μόνο ανάλογο ποσό να επιβληθεί ως αύξηση επί της φορολόγησης της ακίνητης ιδιοκτησίας.

18. ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΘΙΚΗ

Η δύναμη του λόγου των πολιτικών και των δημοσιογράφων δια μέσου των ΜΜΕ, συνδράμει με καταλυτικό ρόλο στον εγκλεισμό του πολίτη στην συνήθεια να συμφωνεί με ότι του παρουσιάζουν. Και αν ακόμη διαφωνεί, ο συνεχής βομβαρδισμός με ρητορείες, τον κάνει να στερείται πρωτοβουλίας αρνητικής ή ενεργητικής συμπεριφοράς. Είναι ένας είδος φοβικής προπαγάνδας που συνδράμει στον ραγιαδισμό μετατρέποντας τοιουτοτρόπως τη θετική σκέψη σε αρνητική. Μετατρέπει τους δέχτες  σε ουραγούς πολίτες χωρίς δική τους κριτική γνώμη, με αποτέλεσμα να πρεσβεύουν ηθικές αρχές ξένες προς τις δικές τους αξίες και την δική τους κουλτούρα.

Με τη συνεχή παρουσίαση και μετάδοση ειδήσεων και μηνημάτων με τρόπο που να προκαλούν ισχυρά συναισθήματα και εκμεταλλευόμενοι τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες του κοινού, καταφέρνουν να προϊδεάζουν θετικά ή αρνητικά τις θέσεις και απόψεις τους.

Οι πληροφορίες που δίνουν είναι τόσο μεθοδικά επεξεργασμένες που δύσκολα ο πολίτης μπορεί να βγάλει την ουσία τους.

Στηριζόμενοι σε μια φαινομενική ισορροπημένη ανάλυση των θεμάτων, και με αληθοφανή μηνύματα για να μην φαίνονται τα ψεύδη που προτάσσουν, απευθύνονται στο κοινό  όσο πιο συχνά γίνεται, ώστε μέσω της συνεχούς επανάληψης να γίνονται πιστευτοί και τοιουτοτρόπως να χειραγωγούν τη γνώμη τους.

Η συνεχής μονόδρομη πληροφόρηση και τα φοβικά διλήμματα που ενώπιον τους θέτουν, τους συγχύζουν και τους καθιστούν επιρρεπείς στο δικό τους λόγο.

Η συνεχής μετάδοση του λόγου εν χορώ και επί μακρόν, ενσπείρουν την αμφιβολία τι είναι σωστό και τι λάθος, εμφυτεύουν την ανησυχία και το φόβο και δημιουργούν διλήμματα στις σκέψεις τους. Τους καθιστούν ευάλωτους να δέχονται τα δικά τους μηνύματα, και τους μετατρέπουν σε ελεγχόμενες μάζες λαού που εύκολα καθοδηγούνται.

Αυτό το καταλαβαίνουμε  κάθε φορά που γίνονται εκλογές. Ενώ επί μακρού καιρού και εκ της συμπεριφοράς των πολιτικών δημιουργείται η απαξίωση από τους πολίτες, και ενώ στη σκέψη των ψηφοφόρων αποτελεί πεποίθηση  πως το πολιτικό σύστημα και η κομματοκρατία διαμόρφωσαν συνθήκες ανάπτυξης διεφθαρμένων πολιτικών που συνέδραμαν στην παραγωγή ανήθικης εξουσίας, εντούτοις κάθε φορά την ώρα της κρίσης, τους παρακολουθούμε να παρασύρονται και να έχουν διλήμματα, και η πρότερη τους γνώμη ευκόλως να μεταλλάσσεται.

Η προπαγάνδα λοιπόν, είναι τέχνη που χρησιμοποιείται για την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης ώστε να εγκρίνει τις μεθόδους εκείνες των διαφόρων κέντρων εξουσίας. Είναι το σπουδαιότερο όπλο για την απόκτηση και τη διατήρηση πολιτικής δύναμης στα χέρια εκείνων που ξέρουν να τη χρησιμοποιούν.

19. ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

Η συνταγή γνωστή και δοκιμασμένη. Πρώτα απαξιώνεις κάτι και μετά το καταργείς. Έτσι συμβαίνει σήμερα με τους Κυπριακούς ημικρατικούς οργανισμούς, που με τη βοήθεια των συνδικαλιστικών οργανώσεων, συμπεριφέρνονται προκαλώντας τη κοινή γνώμη, έτσι που ο πολίτης να σκέφτεται, «Άει στο καλό, πουλήστε τους να ησυχάσουμε»

Μεγάλη ευθύνη για την αδυναμία του κράτους να εκπληρεί τις μισθολογικές υποχρεώσεις του, φέρουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που μέσα από την πολιτική της διαχείρισης των προνομίων των μελών τους, δεν δέχτηκαν εξ αρχής τις μισθολογικές μειώσεις που πρότεινε η βουλή ώστε να μπορέσουμε αποφύγουμε τον μηχανισμό στήριξης.

Κανείς πολίτης δεν μπορεί να ξεχάσει τη στάση τους όταν επί της προηγούμενης διακυβέρνησης, η ΠΑΣΥΔΥ εξ αρχής αρνιόταν μείωση των μισθών την οποία τελικά δέχτηκε κατόπιν εορτής. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την αλαζονική συμπεριφορά της ηγεσίας της, που ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έφεραν ένσταση , αυτοί με φανφάρες στο λογο τους αρνιόνταν πεισμόνως μέχρι που οδηγηθήκαμε στην Τρόικα.

Τες ίδιες συμπεριφορές παρακολουθούμε σήμερα να συμβαίνουν με τις αποκρατικοποιήσεις. Ενώ καλά γνωρίζουν πως δεν μπορούν να αποφεχθούν, οργανώνουν άναρχες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις  στις οποίες με θράσος και τραμπουκισμούς συμπεριφέρονται.

Θέλοντας να εκβιάσουν την κυβέρνηση για να πάρουν περισσότερα καθώς δεν τους φτάνουν τα τόσα πολλά που ήδη τους προσέφεραν άμα τη αποκρατικοποίηση, φέρουν ως πρόσχημα ότι θα ζημιώσει ο λαός. Ο λαός όμως γνωρίζει πως επιβαρύνεται με ένα δυσβάσταχτο χαράτσι για τις υπηρεσίες τους, και με χαρά αναμένει την κατάργηση των μονοπωλίων τους, ώστε να υπάρξει ανταγωνισμός προς όφελος του.

Μαζί τους συνένοχοι, είναι και τα κόμματα που ψηφίζουν τα μεγάλα ΟΧΙ. Στο κούρεμα έδειξαν παλικαριά ίσως από άγνοια. Στην υπόθεση του Συνεργατισμού ψήφισαν αλαζονικά. Σήμερα όμως, που ψηφίζουν εναντίον των αποκρατικοποιήσεων, πρεπει νομίζω οι δημόσιοι υπάλληλοι να στρέψουν σε αυτούς την οργή τους, αφού όλοι καλά γνωρίζουν πως χωρίς την αποκρατικοποίηση, δεν θα εισέλθουν χρήματα στα κρατικά ταμεία για την πλήρωση των μισθών τους.

Αλλά ίσως ορισμένα κόμματα αντιδρώντας από εμπάθεια στην κυβέρνηση και όχι από αγάπη στο λαό, πράττουν τοιουτοτρόπως. Ή ίσως επειδή ο λαός δεν αντιδρά παρά υπομένει στωικά όλα τα δεινά, δεν τον λαμβάνουν υπ όψιν. Πρόσφατο παράδειγμα, ήταν η πρόταση του ΑΚΕΛ για μείωση των ενοικίων. Χωρίς να λάβουν υπ όψιν πως η πλειονότης των πολιτών δανείστηκε για να κτίσει, και πως η προσφορά ήταν δυσανάλογα μεγαλύτερη από τη ζήτηση και τα ενοίκια πολύ χαμηλά ενώ τα περισσότερα υποστατικά αδιάθετα, με περισσό θράσος επέμεναν να επιβάλουν ένα παράνομο νόμο.

Τα παραδείγματα πολλά, δυστυχώς στη Κυπρο έχουμε κόμματα και πολιτευτές που λίγη σχέση έχουν με την πραγματική πολιτική. Η γνώμη μου είναι πως στις ερχόμενες εκλογές θα καταλάβουν πως οι πολίτες πλέον έχουν αφυπνιστεί και τους έχουν πάρει χαμπάρι. Σίγουρα είναι δύσκολο να χάσουν τα κόμματα σε ποσοστά ένεκα του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, μπορούν όμως οι πολίτες κάλλιστα να τους απαντήσουν δια της ψήφου τους με άλλο τρόπο. Μπορούν να ψηφίσουν καινούργιους ανθρώπους στα κόμματα τους, και όλους τους παλαιοκομματικούς να τους αφήσουν εκτός. Είναι η πιο εύκολη αντίδραση των ψηφοφόρων στην παρούσα φάση, και θα είναι ένα ηχηρό μήνυμα που θα αναγκάσει τους εκλελεγμένους στο μέλλον να λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπ οψιν τη θέληση τους.

20. ΟΙ ΛΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Από τις λίστες ντροπής που έχουν διαρρεύσει στη δημοσιότητα, παρακολουθεί ο λαός

σε ποιους έσβησαν και διέγραψαν δάνεια οι τράπεζες που παρέσυραν στο βυθό την κυπριακή οικονομία. Είναι τρανταχτά ονόματα κομματικών στελεχών και παραγόντων  της δημόσιας διοίκησης.

Βουλευτές, δήμαρχοι, συνδικαλιστές και όσοι επηρέαζαν ή κατέφθηναν αποφάσεις, χρηματίστηκαν για να οδηγήσουν ή να αφήσουν να οδηγηθεί η χώρα στο μνημόνιο και στο κούρεμα των καταθέσεων. 

Τράπεζες και πολιτικοί, μια σχέση με σκοτεινό παρελθόν που το σύστημα της δικαιοσύνης δεν άγγιξε και ούτε έχει σκοπό ίσως να αγγίξει. Με τους τραπεζίτες που οι πολιτικοί διόρισαν και τους άφησαν ανεξέλεγκτα να παίρνουν μπόνους και να χορηγούν απεριόριστα και επισφαλή δάνεια σε όσους κεφαλαιοκράτες είχαν επιρροή στο πολιτικό σύστημα και κυρίως στους βουλευτές που οι περισσότεροι έχουν πελατειακές πλάτες μαζί τους.

Είναι λίστες ντροπής με ονόματα κομμάτων, πολιτευτών, συνδικαλιστών και εταιρειών που έχουν παραδοθεί στην Επιτροπή Θεσμών της κυπριακής Βουλής.

Είναι πληροφορίες που αποτελούν στοιχεία για τη διερεύνηση του οργίου της διαφθοράς που συνέβαλε με δραματικό τρόπο στη καταστροφή της Κυπριακής οικονομίας.

Είναι λίστες με ονόματα όσων πέτυχαν διαγραφή σημαντικών οφειλών τους στις τράπεζες για εκατομμύρια ευρώ που δεν πληρώθηκαν ποτέ. 

Είναι λίστες που δημοσιοποιήθηκαν στις εφημερίδες και ήδη ο λαός γνωρίζει.

Στις μάζες του λαού έχει εμπεδωθεί η πεποίθηση πως ο νόμος δεν θα αγγίξει τους διεφθαρμένους που μας έφεραν στη καταστροφή, αφού χωρίς κανένα αποτέλεσμα έχει περάσει καιρός από τις εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης ότι θα οδηγήσει τους ενόχους στη δικαιοσύνη.

Ευρίσκεται ο μισός πληθυσμός της Κύπρου ενώπιον δραματικών συνθηκών φτώχειας και επιβίωσης χωρίς προοπτικές ενώπιον τους, και με κίνδυνο να τους πάρουν τα σπίτια αυτοί που επί σκοπού και με δόλιο τρόπο τους οδήγησαν στον εύκολο δανεισμό ώστε τώρα εύκολα να μπορέσουν να τους υφαρπάσουν τις περιουσίες. Συνένοχοι οι περισσότεροι πολιτικοί, που αντί να υπερασπίζονται τη νομιμότητα, ψηφίζουν νόμους επιβολής δυσβάσταχτων φορολογιών για στήριξη των τραπεζών. Με φτηνές δικαιολογίες πως οι τράπεζες είναι απαραίτητες για την Εθνική οικονομία, καλύπτουν τις παράνομες αποφάσεις τους.

Και ο δύσμοιρος λαός ανήμπορος παρακολουθεί χωρίς να έχει τρόπους αντίδρασης. Χωρίς εμπνευσμένους και τίμιους αρχηγούς να τον καθοδηγήσουν, έμεινε έρμαιο της ασυδοσίας των τραπεζιτών που με την ανοχή των πολιτικών δρουν ανενόχλητοι υφαρπάζοντας τις περιουσίες των φτωχών.

Είναι όμως καιρός να ξυπνήσουν από το λήθαργο και να αποτινάξουν το ραγιαδισμό τους. Να αντιδράσουν και να φωνάξουν. Να αρνηθούν σε ότι στρέφεται εναντίον τους. Να συνασπιστούν και να ενωθούν ως μία γροθιά και να αντισταθούν. Να πάψουν να παρασύρονται από μεγάλα λόγια και ψεύτικες δικαιολογίες.

Είναι καιρός η ψήφος τους να μετατραπεί σε αντίδραση και να καθορίσουν τοιουτοτρόπως νέους αδιάφθορους πολιτικούς για να μας κυβερνήσουν.

21. ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ

Διαβάζουμε στα έντυπα ενημέρωσης πως οι υπουργοί του ΔΗΚΟ που έχασαν τις θέσεις τους ένεκα της αποχώρησης του κόμματος τους από τη συγκυβέρνηση, θα διοριστούν από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας σε άλλα καλοπληρωμένα πόστα εξουσίας.

Διαβάζουμε πως Ευρωβουλευτής που έχασε το χρίσμα του υποψηφίου για την Ευρωπαϊκή βουλή, συζήτησε με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ για προοπτικές εδραίωσης μίας νέας σχέσης συνεργασίας μεταξύ τους, οι οποίες δεν αποκλείεται να οδηγήσουν εάν το επιθυμεί και ο ίδιος, προς το Προεδρικό.

Βλέπει ο λαός τις δημόσιες και πολιτικές θέσεις να καταλαμβάνονται, να ανταλλάσσονται και να ανακυκλώνονται αναμεταξύ μιας μερίδας συνασπισμένων ανθρώπων που έχουν αυτοπροσδιοριστεί διαχειριστές της εξουσίας και πάντα ίδιοι αυτοί και ο περίγυρος τους, να διαχειρίζονται και να καρπούνται το δημόσιο πλούτο.

Στην Κύπρο από την ημέρα της ανεξαρτησίας της, παρακολουθούμε να συμβαίνει μια διακυβέρνηση του τόπου από μια κάστα ανθρώπων πάντα ίδιους περιτριγυρισμένους από βολεμένους ημέτερους που δεν αφηνουν περιθώριο σε άλλον να διεκδικήσει. Οι ίδιοι πάντα από τις ίδιες θέσεις ή εναλλάξ, καταλαμβάνουν τα πόστα καθορίζοντας την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.

Πόσο κακή διαχείριση επέτυχαν, το διαπιστώσαμε με τον χειρότερο τρόπο τα τελευταία χρόνια που αφού κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα, δολίως ενεργώντας, επέτρεψαν στους κλέφτες να κατασπαράξουν και το ιδιωτικό χρήμα.

Επέτυχαν νε φέρουν την Εθνική οικονομία στα έσχατα όρια και εξανάγκασαν την χώρα να οδηγηθεί στο μνημόνιο της Τρόικας υποθηκεύοντας σε βάθος χρόνου την πατρίδα μας στους ξένους δανειστές που έτρεξαν ευχαρίστως να μας βοηθήσουν με αντάλλαγμα να μπουν διαχειριστές στον νεοανακαλυφθεν Εθνικό πλούτο των υδρογονανθράκων.

Πως θα μπορούσε όμως να ήταν αλλιώς καθώς ως λαό οι ταγοί μας κατάντησαν υποτακτικούς και ακόλουθους του κάθε μικρού υπαλλήλου της εξουσίας που ανερυθρίαστα μας εξουσιάζει; Πως θα μπορούσαν τα πράγματα να αλλάξουν αφού όλα είναι ραμμένα στα μέτρα της ελίτ ίδιας πάντα ομάδας που μας κυβερνά;

Έχουν καταλάβει τα κυβερνητικά πόστα μια ομάδα ανθρώπων που διορίζουν μόνο δικούς, και την πολιτική εξουσία μια άλλη ομάδα που ψήφισαν νόμους ώστε να μην μπορεί κάποιος άλλος να ανελιχτεί.

Υπό τη σκέπη των κομμάτων έχουν διαβρώσει τα χριστά θέσμια και έχοντας τον απόλυτο έλεγχο της διακυβέρνησης, καθορίζουν τον τρόπο διοίκησης.

Κατάφεραν να ελέγξουν τη δικαιοσύνη ώστε να μην τους ακουμπά, κατάφεραν να μην εκλέγεται ουδείς χωρίς την έγκριση τους, κατάφεραν να γίνουν ο «μεγάλος αδελφός».

Χωρίς ντροπή συμπεριφέρονται περιφρονώντας τη κοινή γνώμη, και καταλαμβάνουν τα πόστα κατά το δοκούν. Έχουν συμφωνήσει όταν κάποιος απολέσει την θέση του να καταλαμβάνει κάποια άλλη, και τοιουτοτρόπως να είναι πάντα βολεμένοι και κανονισμένοι.

Είδαμε τους υπουργούς του ΔΗΚΟ που εξ ανάγκης απώλεσαν τα υπουργεία τους να μπαίνουν σε τροχιά βολέματος , και διαβάζουμε σε έντυπα ενημέρωσης ότι Ευρωβουλευτές που έχασαν εσωκομματικά προορίζονται για επίζηλους διορισμούς.

Είδαμε τόσα να συμβαίνουν ώστε χάσαμε το λογαριασμό, και μείναμε βουβοί χωρίς φωνή διεκδίκησης.

Μείναμε αδρανείς πολίτες και ως απλοί θεατές παραμένουμε να παρακολουθούμε ένα τραγελαφικό σήριαλ μιας πραγματικότητας να συμβαίνει εις βάρος μας. Παραμένουμε ένας λαός που έχει συνηθίσει να σκύβει το κεφάλι. Ανεχόμαστε την ασύστολη και βάναυση συμπεριφορά των επιτηδείων εις βάρος μας θεωρώντας την φυσική και συνηθισμένη, καθώς από αμνημονεύτων χρόνων φέρουμε στο DNA μας το Ραγιαδισμό.

Όλες οι αυθαιρεσίες και η κακοδιαχείριση οδήγησαν τη χώρα στη πτώχευση και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών στην ανεργία και στην ανέχεια. Είναι φανερό πως ένα μεγάλο μέρος του λαού έχει φτάσει στα όρια του και θα έπρεπε μια μικρή σπίθα να ήταν αρκετή για παλλαϊκή εξέγερση. Είναι δυνατόν όμως αυτό να συμβεί, καθώς καλά γνωρίζουμε από αμνημονεύτων χρόνων το Ραγιαδισμό του Έλληνα;

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυρίως η τηλεόραση επηρεάζουν σχεδόν απόλυτα τους περισσότερους ανθρώπους, την εξέλιξη της κοινωνίας και τη διαμόρφωση της πολιτικής ζωής.

Οι πολλές σαπουνόπερες και τα ανούσια σήριαλ με τα οποία οι τηλεοράσεις βομβαρδίζουν καθημερινώς τους τηλεθεατές, συντείνουν να δημιουργούν πολίτες κουρδισμένους που σκέπτονται λιγότερο και αγοράζουν περισσότερο. Ομαδοποιούν τους ανθρώπους και τους καθιστούν μιμητές και τηλεοπτικούς ακόλουθους χωρίς πνευματικές αντιστάσεις για αντίδραση και δράση.

Η φιλοσοφία των ΜΜΕ είναι ότι όσο οι άνθρωποι γίνονται αγέλες και μάζες, τόσο ευκολότερα αγοράζουν τα προϊόντα που τους πλασάρουν, και ευχερέστερα περνούν σε αυτούς τα πολιτικά, ιδεολογικά και καταναλωτικά μηνύματά τους. Οι παρουσιαστές των ειδήσεων με τον έντεχνο τρόπο παρουσίασης της επικαιρότητας, παίζουν σημαίνοντα ρόλο στον επηρεασμό και στο χειρισμό της κοινής γνώμης, αν και δεν είναι εκείνοι που επιλέγουν και ιεραρχούν τις ειδήσεις. Οι άνθρωποι αυτοί αν και είναι έμπειροι δημοσιογράφοι με μεγάλη θητεία στον γραπτό τύπο οι περισσότεροι, παρουσιάζουν τις πληροφορίες που πήραν σε πακέτο από το ειδησεογραφικό τμήμα ώστε τοιουτοτρόπως να βγαίνουν στη δημοσιότητα ότι μόνο οι καναλάρχες επιθυμούν και διατάζουν.

Τα πάντα είναι γραμμένα και ελεγχόμενα ώστε να ευνοούνται οι ημέτεροι χρηματοδότες πολιτικοί και επιχειρηματίες.

Για να συναρπάσει και να προϊδεάσει το κοινό του ο παρουσιαστής, αρχίζει την εκπομπή του με σειρά εντυπωσιακών φράσεων, σαν να διαβάζει τίτλους από την πρώτη σελίδα εφημερίδας. Με λίγες φράσεις δίνει το πανόραμα της ειδησεογραφίας που θέλει να προτάξει και ακολούθως με το βλέμμα, τις χειρονομίες, την έκφραση του προσώπου, και τον τόνο της φωνής του, όσα λέγει τα εμπεδώνει στη σκέψη των ακροατών που ανυποψίαστοι για την αλήθεια ή το ψέμα, τα παίρνουν σαν δεδομένα και αληθή.

Είναι εκφωνητές των ειδήσεων κατάλληλα εκπαιδευμένοι με ταλέντο και ταπεραμέντο που με επιδεξιότητα γλιστρούν πίσω από γεγονότα που δεν επιθυμούν και τα επισκιάζουν, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζουν και επιδεικνύον όσα αυτοί επιθυμούν. Δια της προσωπικότητας τους προσπαθούν να δημιουργούν δεσμούς φιλικούς με το ακροατήριό τους ώστε με εμπιστοσύνη να τους ακούουν. Προσπαθούν να είναι συζητήσιμοι και ανεπίσημοι. Μιλούν πράα και φιλικά, χρησιμοποιούν ενεργητική φωνή, χρόνο ενεστώτα, απλή σύνταξη, και τρέχουσα γλώσσα. Αποφεύγουν τους ιδιωματισμούς και προσπαθούν να μην φαίνονται εξυπνότεροι από τους καλεσμένους τους, διότι όσοι το παίζουν εξυπνότεροι, εντυπωσιάζουν κατ αρχάς, αλλά η διάρκεια της επιτυχίας του έχει σύντομη λήξη.

Την άμεση αυτή ενημέρωση λοιπόν, και την εξάρτηση που τοιουτοτρόπως δημιουργούν στους ακροατές, οι καναλάρχες τελικά την χρησιμοποιούν ως βήμα ελέγχου της εξουσίας και της κοινωνίας κατ επέκταση.

22. ΚΑΝΑΛΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΗΛΕΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΣ

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυρίως η τηλεόραση επηρεάζουν σχεδόν απόλυτα τους περισσότερους ανθρώπους, την εξέλιξη της κοινωνίας και τη διαμόρφωση της πολιτικής ζωής.

Οι πολλές σαπουνόπερες και τα ανούσια σήριαλ με τα οποία οι τηλεοράσεις βομβαρδίζουν καθημερινώς τους τηλεθεατές, συντείνουν να δημιουργούν πολίτες κουρδισμένους που σκέπτονται λιγότερο και αγοράζουν περισσότερο. Ομαδοποιούν τους ανθρώπους και τους καθιστούν μιμητές και τηλεοπτικούς ακόλουθους χωρίς πνευματικές αντιστάσεις για αντίδραση και δράση.

Η φιλοσοφία των ΜΜΕ είναι ότι όσο οι άνθρωποι γίνονται αγέλες και μάζες, τόσο ευκολότερα αγοράζουν τα προϊόντα που τους πλασάρουν, και ευχερέστερα περνούν σε αυτούς τα πολιτικά, ιδεολογικά και καταναλωτικά μηνύματά τους. Οι παρουσιαστές των ειδήσεων με τον έντεχνο τρόπο παρουσίασης της επικαιρότητας, παίζουν σημαίνοντα ρόλο στον επηρεασμό και στο χειρισμό της κοινής γνώμης, αν και δεν είναι εκείνοι που επιλέγουν και ιεραρχούν τις ειδήσεις. Οι άνθρωποι αυτοί αν και είναι έμπειροι δημοσιογράφοι με μεγάλη θητεία στον γραπτό τύπο οι περισσότεροι, παρουσιάζουν τις πληροφορίες που πήραν σε πακέτο από το ειδησεογραφικό τμήμα ώστε τοιουτοτρόπως να βγαίνουν στη δημοσιότητα ότι μόνο οι καναλάρχες επιθυμούν και διατάζουν.

Τα πάντα είναι γραμμένα και ελεγχόμενα ώστε να ευνοούνται οι ημέτεροι χρηματοδότες πολιτικοί και επιχειρηματίες.

Για να συναρπάσει και να προϊδεάσει το κοινό του ο παρουσιαστής, αρχίζει την εκπομπή του με σειρά εντυπωσιακών φράσεων, σαν να διαβάζει τίτλους από την πρώτη σελίδα εφημερίδας. Με λίγες φράσεις δίνει το πανόραμα της ειδησεογραφίας που θέλει να προτάξει και ακολούθως με το βλέμμα, τις χειρονομίες, την έκφραση του προσώπου, και τον τόνο της φωνής του, όσα λέγει τα εμπεδώνει στη σκέψη των ακροατών που ανυποψίαστοι για την αλήθεια ή το ψέμα, τα παίρνουν σαν δεδομένα και αληθή.

Είναι εκφωνητές των ειδήσεων κατάλληλα εκπαιδευμένοι με ταλέντο και ταπεραμέντο που με επιδεξιότητα γλιστρούν πίσω από γεγονότα που δεν επιθυμούν και τα επισκιάζουν, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζουν και επιδεικνύον όσα αυτοί επιθυμούν. Δια της προσωπικότητας τους προσπαθούν να δημιουργούν δεσμούς φιλικούς με το ακροατήριό τους ώστε με εμπιστοσύνη να τους ακούουν. Προσπαθούν να είναι συζητήσιμοι και ανεπίσημοι. Μιλούν πράα και φιλικά, χρησιμοποιούν ενεργητική φωνή, χρόνο ενεστώτα, απλή σύνταξη, και τρέχουσα γλώσσα. Αποφεύγουν τους ιδιωματισμούς και προσπαθούν να μην φαίνονται εξυπνότεροι από τους καλεσμένους τους, διότι όσοι το παίζουν εξυπνότεροι, εντυπωσιάζουν κατ αρχάς, αλλά η διάρκεια της επιτυχίας του έχει σύντομη λήξη.

Την άμεση αυτή ενημέρωση λοιπόν, και την εξάρτηση που τοιουτοτρόπως δημιουργούν στους ακροατές, οι καναλάρχες τελικά την χρησιμοποιούν ως βήμα ελέγχου της εξουσίας και της κοινωνίας κατ επέκταση.

23. ΓΙΑΤΙ ΜΑΖΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΡΕΞΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

Πάρα πολλοί είναι οι πολίτες που δεν θα εξασκήσουν το δικαίωμα της ψήφου τους στις ερχόμενες Ευρωεκλογές, καθώς είναι πολύ αγανακτισμένοι  σε σημείο που απαξιούν τους πολιτικούς ώστε να μην θέλουν ούτε να τους καταψηφίσουν. Η απογοήτευση που αισθάνονται από τα κόμματα, τους πολιτικούς και τους αξιωματούχους του κράτους έχει φτάσει στην αποκορύφωση της, γι’ αυτό πολλοί θεωρούν την αποχή ως στάση διαμαρτυρίας.

Στον τόπο μας οι αξίες των θεσμών και των αξιών έχουν υποπέσει στη συνείδηση των μεγαλόσχημων τόσο πολύ που αντί να θεωρούν διολίσθησα την κακοδιαχείριση, το ρουσφέτι και την κλεψιά, τα έχουν αναγάγει ως επιτεύγματα και κατορθώματα. Έχουν εξαπατήσει συνειδητά τους πολίτες και έχουν διαβρώσει τις συνειδήσεις των περισσοτέρων σε σημείο ώστε να θεωρούν τις ανομίες τους ως πολιτικές πράξεις.

Οι εναπομείναντες πολίτες που δεν συμφωνούν και κάθετα διαφωνούν, παρακολουθούν με αγωνία όσα συμβαίνουν. Αγανακτισμένοι αποφάσισαν να δείξουν την αντίδραση τους δια της αποχής από τις εκλογές. Χωρίς να γνωρίζουν πως αυτό εξυπηρετεί τα κόμματα καθώς τοιουτοτρόπως τα ποσοστά επί τοις εκατόν δεν αλλάζουν και έτσι παραμένει η ίδια κατάσταση, τους υποβοηθούν να παραμένουν στο πολιτικό σκηνικό οι ίδιοι και οι ευνοούμενοι τους. Παραμένει η ίδια κάστα ανθρώπων πολιτικών και πατρόνων επιχειρηματιών, που οδήγησαν στη διάβρωση των θεσμών και τον τόπο στη σημερινή οικονομική καταστροφή.

Για να αντιληφτούν λοιπόν οι πολίτες άλλο ένα αποτέλεσμα της αποχής, πρέπει έξυπνα να σκεφτούν πως αυτή τους η πράξη θα αυξήσει τεχνικά τα ποσοστά εκείνου του κόμματος που οι ψηφοφόροι θα πάνε στρατευμένα στις κάλπες.

Επομένως με την αποχή τα ποσοστά αλλοιώνονται και μεταμορφώνονται σε παράφραση από τη θέληση του λαού.

Επομένως δια της αποχής τα πράγματα παραμένουν κατά τους σχεδιασμούς των πολιτικών, αυτών όσων μέχρι σήμερα μας κυβερνούν και μας έχουν οδηγήσει στη πτώχευση και στη πενία.

Επομένως αν κάτι θέλουμε να αλλάξουμε, πρέπει όλοι μαζικά να προστρέξουμε στις κάλπες και δια της ψήφου μας να απομονώσουμε όσους πιστεύουμε ως υπαίτιους για όσα συμβαίνουν, και να αναδείξουμε καινούργιους πολιτικούς που ίσως αυτοί δεν είναι διεφθαρμένοι ακόμα.

Αν δι αυτού του τρόπου συμπεριφερώμεθα σε όλες τις ψηφοφορίες, σίγουρα οι πολιτικοί θα σκέπτονται πολύ περισσότερο πριν διαπράξουν οποιαδήποτε πράξη που στρέφεται εναντίον των πολιτών.

Διότι η φυγή από τις κάλπες δεν είναι λύση ούτε υπεύθυνη πολιτική στάση καταδίκης του διεφθαρμένου συστήματος, αλλά τουναντίον είναι επιβράβευση του.

24. ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ

Αν κάθε φορά που η αστυνομία αποτυγχάνει στο έργο της ο υπουργός έδινε παραίτηση, θα είχαμε εναλλαγή υπουργού κάθε λίγες μέρες.

Στη Κύπρο τα τελευταία χρόνια συμβαίνουν πράματα και θαύματα από εγκληματίες και χούλιγκαν. Η παρανομία και η ανωμαλία στη καθημερινή ζωή, στις φυλακές και στα γήπεδα έχει κυριαρχήσει. Η αστυνομία παραμένει αναποτελεσματική και αδύναμη να αντιδράσει με το σωστό τρόπο προκαλώντας στον απλό λαό ερωτηματικά αν αδυνατεί πραγματικώς, ή αν αδυνατεί επί σκοπού, καθώς κάποιοι από το αστυνομικό σώμα θέλοντας να αφήσουν εκτεθειμένους κάποιους άλλους, κάποιες φορές ενεργούν αντιδεοντολογικά στην άσκηση των καθηκόντων τους.

Με τα επικίνδυνα έως τραγελαφικά γεγονότα και επεισόδια που συμβαίνουν κατά συχνούς καιρούς, έρχονται οι επιτήδειοι πολιτικάντηδες και όλα τα φερέφωνα τους δημοσιογραφικά ΜΜΕ που ταυτοχρόνως θέλοντας να πουλήσουν ακροαματικότητα αντί να αναλύσουν και να εξηγήσουν τις πραγματικές αιτίες των όσων συμβαίνουν, ότι δηλαδή φταίει μόνο η κουλτούρα μας και κατά επέκταση η διαπαιδαγώγηση μας, αντί να εξηγήσουν πως κύριοι αίτιοι και υποκινητές είναι όλοι οι εμπλεκόμενοι της διαπλοκής και του συμφέροντος με έξαρχα τα κόμματα που θέλοντας να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη, χωρίς να προτείνουν λύσεις, ζητούν την παραίτηση του υπουργού δικαιοσύνης.

Αν δηλαδή κάθε φορά που η αστυνομία αποτυγχάνει στο έργο της ο υπουργός έδινε παραίτηση, τους τελευταίους μήνες θα είχαμε στο υπουργείο δικαιοσύνης εναλλαγή υπουργού κάθε λίγες μέρες.

Επειδή οι πολιτικοί μέτρησαν τη χαμηλή νοημοσύνη του λαού που ότι του πλασάρουν το χάφτει, και ένεκα κυρίως των Ευρωεκλογών που πλησιάζουν και θέλοντας να αποκομίσουν ή να συγκρατήσουν τους ψηφοφόρους τους, από το χάραμα του φού έως τη νύχτα βομβαρδίζουν τον κοσμάκη πως για όλα φταίει ο υπουργός, σάμπως αυτός θα έπρεπε να βάλει την παραλλαγή του και να κατεβεί στα γήπεδα να επιβάλει την τάξη.

Πρέπει επιτέλους ο λαός να σκεφτεί από μόνος του, να δει τα γεγονότα πραγματικώς πως έχουν και να εννοήσει πως δεν είναι το ζήτημα της παρανομίας μόνο πολιτικό, αλλά περισσότερο είναι θέμα αναποτελεσματικότητας της αστυνομίας, καθώς και θέμα κουλτούρας και διαπαιδαγώγησης, ώστε κατά συνέπεια το κακό ξεκινά και εκτρέφεται από την ίδια την κοινωνία.

25. Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΦΟΡΟΣ ΚΑΤΟΧΟΥ

Η Εργατική Πρωτομαγιά μέχρι πρότινος ήταν η επέτειος της εξέγερσης των εργατών στο Σικάγο το 1886 για καλυτέρευση των συνθηκών στην εργασία και στη ζωή. Τώρα και εξής, στη Κύπρο είναι μια πικρή Πρωτομαγιά, γιατί όλες αυτές τις κατακτήσεις με την εισδοχή μας στην Ευρωπαϊκή στήριξη και στο μνημόνιο της, οι περισσότερες χάνονται.

Οι ηγεσίες μας με τους εργατοπατέρες να σιωπούν, μας πισωγύρισαν σε παλαιότερα καθεστώτα αγοράς εργασίας, εκατοντάδες χρόνια πριν.

Δυστηχώς, βουλευτές και κυβέρνηση υπό την ανοχή των συνδικαλιστών, λειτούργησαν υπέρ των Ευγενών και των ολιγαρχών με πρόσχημα τη διάσωση των τραπεχών και της Εθνικής μας οικονομίας. Αφαιρόντας δικαιώματα που ήταν υπέρ των εργαζομένων που με σκληρούς αγώνες και αίμα κατέκτησαν οι παλαιότεροι, τώρα τους αφήνουν εκτεθειμένους στις καινούργιες παγκόσμιες πολιτικές μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών και διαφόρων λίγων χωρών, που θέλουν να αλλάξουν το παγκόσμιο εργατικό καθεστώς.

Τα συνδικαλιστικά κεκτημένα που αποτελούν κοινωνικά και αμυντικά δικαιώματα των εργαζομένων τώρα καταργούνται, και από τώρα και εξής επίσημα και με νόμους ψηφισμένους από τη Βουλή, γινόμαστε υπόδουλοι στους εργοδότες και στην Τρόικα.

Όλα τα νομοσχέδια συνομολογόγησαν στη μείωση μισθών και δικαιωμάτων και στην αύξηση των φόρων. Με πρόσχημα τη διάσωση της πτώχευσης του κράτους και των τραπεζών, ψήφισαν νομοσχέδια που εξαναγκάζουν τους πολίτες να συνεισφέρουν από το υστέρημα τους. Οι απλοί φτωχοί εργαζόμενοι αγόγγυστα και πατριωτικά τα αποδέχτηκαν κατ’ αρχάς, όμως οι πολιτειακοί άρχοντες πρεπει να ξέρουν ότι το κάθε τι έχει τα όρια του, ειδικά τώρα που οι κακουχίες της ανεργίας και η απαίτηση των τραπεζών να πάρουν τα σπίτια τους, τους έχει φέρει στα όρια τους.

Ρίχνοντας μια ματιά πίσω στον χρόνο είδα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν, είδα εκείνο το νομοσχέδιο της φορολόγησης της ακίνητης ιδιοκτησίας μιας πραγματικής λαίλαπας έτοιμη να κατασπαράξει τους απλούς φτωχούς κατόχους γης, που σπάει κόκκαλα, ένα τόσο μεγάλο χαράτσι που επιβαρύνει τον απλό φτωχό κόσμο, τους αγρότες και τους χωρικούς ή τους γεωργοκτηνοτρόφους που έτυχε να κληρονομήσουν χωράφια και αμπέλια ή κατσάβραχα σε βουνά και λαγκάδια, ακίνητη περιουσία που δεν αποδίδει έσοδα, παρά μόνο με τη φούσκα της ανόδου των τιμών της γης, είναι λανθασμένη δηλωμένη και υπερτιμημένη.

Οι διατάξεις αυτού του εξωφρενικού νομοσχεδίου που κακώς ονομάστηκε φορολογικό μια και εμπεριέχει μόνο κατακόρυφα και οριζόντια εισπρακτικά μέτρα, που δεν αγγίζει καθόλου τον φορολογικό κώδικα παρά είναι ένα εξοντωτικό χαράτσι που σιγά και σταθερά θα αφαιμάξει μέχρι τελικής εξαντλήσεως ολόκληρο τον απλό και φτωχό λαό, είναι προϊόν πονηρών σκέψεων σε μια προσπάθεια της παρελθούσης και νύν Κυβέρνησης ώστε να γεμίσουν τα άδεια ταμεία του κράτους που όλες οι κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια της Κυπριακής δημοκρατίας ανόητα κατασπατάλησαν.

Αντί οι πολιτικοί να έχουν μοναδική έγνοια πως να δοθούν πίσω όσα έχουν κλαπεί και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, τους έιναι αδύνατο να πράξουν τοιουτοτρόπως, καθώς τη χώρα κυβερνούν πολιτικοί της διαπλοκής που ελέγχονται από τους τραπεζίτες  και τους κεφαλαιοκράτες.

Η Εργατική Πρωτομαγιά λοιπόν που μέχρι πρότινος γιορταζόταν ως επέτειος κατάκτησης καλυτέρων συνθηκών στην εργασία και στην ζωή, από τώρα και εξής στη Κύπρο θα είναι μια πικρή Πρωτομαγιά, καθώς οι περισσότερες κατακτήσεις μέρα με τη μέρα χάνονται ελέω κυβερνήσεων και συμπορευομένων βουλευτών που έταξαν σκοπό τους να διασώσουν τις τράπεζες με ψεύτικες δικαιολογίες πως τράπεζες σημαίνει Εθνική οικονομία, δικαιολογίες που ούτε μωρούς δεν πείθουν.

26. ΟΣΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΑΝ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΙΣΩΣ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗ

Αυτό που συμβαίνει στην Κυπρο ως απόρροια από το μνημόνιο της Τρόικας, είναι μια πισώπλατη μαχαιριά στην καρδιά της Κύπρου, ένας καθαρός εκβιασμός που ανάγκασε την Κυπριακή ηγεσία να υπογράψει την καταδίκη της και την παράδοση του κράτους στην Τρόικα άνευ όρων. Σαν κράτος ζητήσαμε αλληλεγγύη, ζητήσαμε δάνειο και αυτοί μας ανάγκασαν να πάρουμε μέτρα αυτοκαταστροφής της οικονομίας μας. Πτώχευσαν τις Κυπριακές τράπεζες και φορολόγησαν κυρίως τα ξένα κεφάλαια, μια φορολόγηση των καταθέσεων που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρά υφαρπαγή των χρημάτων των καταθετών. Μας ανάγκασαν να παραδοθούμε άνευ όρων, να υποκύψαμε και να δεχτούμε τον απόλυτο εξευτελισμό καθοδηγώντας μας με βίαιο τρόπο στην αυτοκαταστροφή μας.

Είναι φανερό ότι στόχος της Τρόικας δεν είναι να σταθούν αλληλέγγυοι μας, αλλά να καταστρέψουν το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα, ώστε να μας υφαρπάσουν τους ξένους καταθέτες και επενδυτές, χωρίς να ενδιαφέρονται ότι έτσι οδηγούν στην οικονομική καταστροφή ένα ολόκληρο λαό, ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η συμπεριφορές τους είναι τόσο φανερές και προκλητικές, ώστε οι ξένοι καταθέτες να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα και να αποσύρουν τα χρήματα τους, με αποτέλεσμα η Κύπρος να χάσει τον κυριότερο πνεύμονα, τον χρηματοπιστωτικό τομέα που ενίσχυε την οικονομία μας. Τα αποτελέσματα φάνηκαν αμέσως, μεγάλο μέρος του πληθυσμού πτώχευσε και η συνέχεια έπεται.

Ίσως υπήρχαν άλλοι τρόποι να οδηγηθούμε στο ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή της πτώχευσης κράτους και λαού, χωρίς τουλάχιστον τον εξευτελισμό μας. Ίσως να υπήρχαν άλλοι τρόποι, το μόνο που δεν υπήρχε ήταν η αποφασιστικότητα και ο φόβος. Ίσως οι πολιτικοί να στάθηκαν στο ύψους των περιστάσεων και να έκαμαν το σωστό, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οδηγηθήκαμε σε πλήρη καταστροφή, και εν καιρώ όταν ο λαός δεν θα αντέχει άλλο τη δυστυχία από τις κακουχίες της πτώχευσης, οι ψηφοφόροι θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναψηφίσουν όσους πολιτικούς μας οδήγησαν στο μνημόνιο.. Θέλω να πω ότι, όσοι πολιτικοί συναίνεσαν στο μνημόνιο, ίσως μαζί υπέγραψαν και την πολιτική τους καταδίκη.

27. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΟΥΝ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗ

Δεν αποφύγαμε τα χειρότερα, αλλά επιτρέψαμε τα τρισχειρότερα

Αυτό που έγινε το βράδυ στις 16 Μαρτίου από το Γιούρο Γκρούπ, ήταν μια πισώπλατη μαχαιριά στην καρδιά της Κύπρου, ένας καθαρός εκβιασμός που ανάγκασε την Κυπριακή ηγεσία να υπογράψει την καταδίκη της και την παράδοση του κράτους στην Τρόικα άνευ όρων. Σαν κράτος ζητήσαμε αλληλεγγύη, ζητήσαμε δάνειο και αυτοί μας ανάγκασαν να πάρουμε μέτρα αυτοκαταστροφής της οικονομίας μας. Φορολόγησαν κυρίως τα ξένα κεφάλαια, μια φορολόγηση των καταθέσεων που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρά υφαρπαγή των χρημάτων των καταθετών, δίνοντας στο κράτος άμα τη εφαρμογή του τεράστια ποσά κερδών, πολλά δισεκατομμύρια, τόσα ώστε αν αυτά τα μέτρα τα εφαρμόζαμε μόνοι μας, δεν χρειαζόμασταν τα χρήματα της Τρόικας. Γιατί λοιπόν υποκύψαμε, γιατι παραδοθήκαμε, γιατι επιτρέψαμε να μας εξευτελίσουν και να μας καθοδηγήσουν στην αυτοκαταστροφή μας;

Είναι φανερό ότι στόχος της Τρόικας δεν είναι να σταθούν αλληλέγγυοι μας, αλλά να καταστρέψουν το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα, ώστε να μας υφαρπάσουν τους ξένους καταθέτες και επενδυτές, χωρίς να ενδιαφέρονται ότι έτσι οδηγούν στην οικονομική καταστροφή ένα ολόκληρο λαό, ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η συμπεριφορές τους ήταν τόσο φανερές και προκλητικές, δεν λογάριασαν τους κυβερνητικούς μας αξιωματούχους, παρά μόνο τους ανάγκασαν να αποδεχτούν τέτοιους όρους που μελλοντικά θα μας οδηγήσουν σε πλήρη οικονομική καταστροφή. Είναι φανερό πλέον ότι οι ξένοι καταθέτες θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα, είναι φανερό ότι θα χάσουμε τον κυριότερο πνεύμονα που ενίσχυε την οικονομία μας. Τα αποτελέσματα θα φανούν εν καιρώ, ο πληθυσμός θα πτωχεύσει, αλλά δυστυχώς θα αντιδράσει με τον μόνο τρόπο που ξέρει, δηλαδή τον συνήθη τρόπο να διαμαρτύρεται μόνο λεκτικά, χωρίς να αντιδρά δυναμικά.  

Μόνος τρόπος να γλυτώσουμε είναι πλέον η Βουλή να αρνηθεί αυτό το μνημόνιο. Να βρεθεί άλλος τρόπος να σώσουμε την οικονομία μας. Υπάρχουν τρόποι, το μόνο που δεν υπάρχει είναι η θέληση. Πρέπει οι πολιτικοί να σταθούν στο υψος των περιστάσεων και να συναινέσουν σε άλλες λύσεις, έστω αν κύρια πλήττονται τα συμφέροντα τα δικά τους καθώς και των δημοσίων υπαλλήλων.

Τον τελευταίο καιρό έχει γίνει μελέτη από οικονομολόγους για τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βγούμε από την κρίση. Δυστηχώς όμως δεν την δημοσιοποίησαν ευρέως, διότι κύρια βλάπτονται τα συμφέροντα αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις.

Η έκθεση έλεγε καθαρά ότι με κάθετες περικοπές κατά 40% όσων δημοσίων υπαλλήλων αμείβονται άνω των χιλίων ευρώ, η οικονομία μας σώζεται πολύ σύντομα.

Αν κάποιος σκεφτεί τις δεκάδες χιλιάδες υψηλόμισθους δημόσιους και ημικρατικους υπαλλήλους και συνταξιούχους, θα δει ότι είναι πολύ εύκολο με αυτό τον τρόπο να εξοικονομηθούν τα δέκα δις που θα μας δανείσουν οι Τροικανοί.

 Πρέπει όλοι οι Βουλευτές να σκεφτούν πολύ σοβαρά αυτό το ζήτημα, διότι μετά την υπογραφή του μνημονίου θα επέρθει φτώχεια και δυστυχία, με αποτέλεσμα οι ψηφοφόροι να είναι πολύ δύσκολο να τους ξαναψηφίσουν. Θέλω να πω, όσοι πολιτικοί συναινέσουν στο μνημόνιο, μαζί υπογράφουν και την πολιτική τους καταδίκη.

28. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η εφαρμογή των διεθνών οικονομικών κανόνων αποτελεί μέσο επιβολής της κυριαρχίας των παγκόσμιων εξουσιαστών στα κράτη και στους λαούς του κόσμου. Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προέκυψε τυχαία, παρά όλα δημιουργήθηκαν τεχνηέντως. Πίσω από αυτήν κρύβονται τεράστια συμφέροντα και σκοπιμότητες, που αποκαλύπτονται συνήθως μέσω των εξελίξεων πολλά χρόνια μετά την εμφάνιση της κρίσης.

Οι κεφαλαιοκράτες και οι τραπεζίτες του κόσμου εκμεταλλευόμενοι τα σφάλματα, την ανικανότητα και τη διαφθορά των πολιτικών, ή και υποβοηθώντας τους με χρηματισμό και εκβιασμό, καταφέρνουν να οδηγούν τις φτωχές χώρες στον υπέρμετρο δανεισμό και στην απόλυτη εξάρτηση τους από αυτούς.

Με αυτό τον τρόπο ξεκίνησαν ένα παιχνίδι εδώ και δεκαετίες εναντίον της Ελλάδας οδηγώντας την στο ξεπούλημα των κερδοφόρων επιχειρήσεων και Οργανισμών, στην διάθεση τεράστιων αμυντικών δαπανών, στον ανεξέλεγκτο δανεισμό δημιουργώντας ένα  τεράστιο εξωτερικό χρέος που δεν μπορούσε να αποπληρωθεί, στην αδιαφάνεια και τη σπατάλη του δημόσιου χρήματος, στη φοροδιαφυγή, στην ατιμωρησία, στη διαφθορά και στη σήψη των πολιτειακών θεσμών

Όλοι αυτοί οι ξένοι χρηματιστές βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος και βοήθεια από τους λίγους ξεπουλημένους Έλληνες πολιτικούς, κατάντησαν τη χώρα της Ελλάδας σε ένα φτωχό επαίτη και τον υπερήφανο λαό της σε ένα δύσμοιρο καημένο πληθυσμό.

Τα όσα κύρια σφάλματα οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή οικονομική κρίση και ύφεση, είναι κατά τη γνώμη μου ο εξωτερικός και εσωτερικός δανεισμός, η ένταξη της στην ΕΕ και στον ΟΝΕ, η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, η υπεράριθμη δημόσια υπηρεσία, αλλά κυριότερα η διαφθορά των πολιτικών και των υψηλόβαθμων δημοσίων υπαλλήλων.

1. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΟΔΗΓΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ

Μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και έως σήμερα, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις εκτός της χουντικής διακυβέρνησης του Γ. Παπαδοπούλου, στήριξαν τη χρηματοδότηση της διακυβέρνησης τους στον εξωτερικό δανεισμό. Βρίσκοντας εύκολο τρόπο δανεισμού χωρίς να σκέφτονται ότι υποδουλώνουν τη χώρα στους δανειστές, παραμέλησαν την ανάπτυξη εισοδημάτων από τα εγχώρια προϊόντα. Αυτό είχε αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής εις βάρος της μεσαίας τάξης, αλλά και του ίδιου του κράτους. Έτσι με τον καιρό το εξωτερικό χρέος αυξήθηκε σε σημείο που το κράτος να μην μπορεί να πληρώσει τις δόσεις, και οι δανειστές να σταματήσουν να δίνουν άλλα δάνεια, ή να ζητούν τεράστια επιτόκια.

2.Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΑΝΕΙΣΝΟΣ ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ

 Ένας άλλος τρόπος δανεισμού στον οποίο κατέφευγε το Ελληνικό κράτος, ήταν ο εσωτερικός δανεισμός. Ήταν ένας πολύ εύκολος τρόπος, διότι η κάθε κυβέρνηση με τα κομματικά της πλοκάμια απλωμένα σε όλους τους κυβερνητικούς οργανισμούς και δημόσιες επιχειρήσεις, έπαιρνε τις καταθέσεις των εργαζομένων καθώς και τα κέρδη ως δάνειο, αλλά χωρίς να τα επιστρέφει δυστηχώς. Με τον καιρό άδειασαν όλα τα ταμεία σε σημείο να μην πληρώνονται οι συντάξεις και να μην υπάρχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Όταν αυτοί οι πόροι εξαντλήθηκαν αφού όμως άδειασαν όλα τα ταμεία κοινωνικής μέριμνας, περιηλθαν σε δυσχερέστερη θέση με τα έξοδα του κράτους να υπερβαίνουν τα έσοδα του κατά πολύ, με κίνδυνο τη στάση πληρωμών, δηλαδή τη πτώχευση του ως κράτος.

3. Η ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΥΠΟΛΟΓΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Η είσοδος της χώρας στην Ε.Ε και στην Ο.Ν.Ε. θα έπρεπε λογικά να βοηθήσει στη μείωση του χρέους. Η παγκόσμια οικονομική κρίση όμως που ξεκίνησε το 2007, έδειξε την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαχειριστεί αποτελεσματικά την κρίση και να εξασφαλίσει τα κράτη μέλη της από τις αρνητικές και επικίνδυνες συνέπειές της.

Επιβάλλοντας μνημόνια και υπαγορεύοντας την ελληνική οικονομική πολιτική και εγκρίνοντας αυτοί πρώτοι τις αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης και ελέγχοντας την εφαρμογή των διαφόρων μέτρων που αυτοί επέβαλαν, με αυτούς τους τρόπους εξασκούν κατά μεγάλο μέρος την Εθνική κυριαρχία της χώρας.

Οι Ευρωπαίοι δανειστές ανάγκασαν τη κυβέρνηση σε μεγάλες περικοπές μισθών και συντάξεων, στην επιβολή δυσβάσταχτων και άδικων φόρων, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη άνοδο της ανεργίας, το κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων και γενικά τη πτώχευση σχεδόν ολόκληρου του Ελληνικού λαού που υφίσταται όλες τις οδυνηρές επιπτώσεις της κρίσης.

Χάνοντας την Εθνική κυριαρχία της, ως χώρα δεν έχει τη δυνατότητα να πάρει ακραία  μέτρα που θα βοηθούσαν την ανάπτυξη της οικονομίας. Αν π.χ. είχε δικό της ανεξάρτητο νόμισμα, θα μπορούσε να προβεί στην υποτίμηση του που θα είχε αποτέλεσμα την άντληση τεράστιων εσόδων από τον τουρισμό αφού η Ελλάδα είναι από τους καλυτέρους τουριστικούς προορισμούς παγκοσμίως και τοιουτοτρόπως θα γινόταν πολύ ανταγωνιστική παρά άλλες φτηνότερες χώρες. Θα μπορούσε ακόμα να κυρήξη την πτώχευση της και να ξεκινήσει από την αρχή, κάτι που τώρα δεν μπορεί πλέον να κάνει, ένεκα των δανειστικών μνημονίων που υπέγραψε χάνοντας έτσι μεγάλο μέρος της Εθνικής της κυριαρχίας.. 

4. ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

Κατά τη γνώμη μου μια βασική αιτία που συνέτεινε σε μεγάλο βαθμό στη σημερινή χρεοκοπία της Ελλάδας ήταν οι ολυμπιακοί αγώνες το 2004 που διοργανώθηκαν στην Αθήνα, και ήταν ένα σκέτο φαγοπότι και μια ντροπή κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος.

Ξοδεύτηκαν απίστευτα ποσά χρημάτων, παντού  πεταμένα λεφτά σε ολυμπιακά έργα που παρέμειναν αχρησιμοποίητα έως και σήμερα να σαπίζουν στο έλεος του χρόνου. Το κόστος της διοργάνωσης υπερέβη αχρείαστα τα εσκεμμένα με τις μίζες να παίρνουν και να φέρνουν, και το χειρότερο χάρην των μιζών και των προμηθειών καθώς και την ανάθεση των έργων σε ημετέρους, να κατασκευάζονται αχρείαστα έργα και κτίρια, και να σπαταλώνται δισεκατομμύρια χρημάτων. Ενώ υπολογιζόταν ότι η διοργάνωση θα στοίχιζε περίπου τρία δισεκατομμύρια τα οποία ακολούθως θα εισπράττονταν από τα κέρδη που θα απέρρεαν ως εκ της διοργάνωσης των αγώνων, εντούτοις τα έσοδα ήταν λιγότερα από την πρόβλεψη των εξόδων, και τα έξοδα της διοργάνωσης ανέβηκαν στο αστρονομικό ποσό μεταξύ 20 έως 30 δισεκατομμυρίων καθ υπολογισμό ειδικών οικονομολόγων. Ήταν τόσο μεγάλη η προχειρότητα και τόσο μεγάλη η κατασπατάληση των χρημάτων του χειμαζόμενου Ελληνικού λαού, που οι υπεύθυνοι δεν έδωσαν σε κανέναν λογαριασμό που, πως και πόσα ξοδεύτηκαν.

5. ΤΟ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΙΤΙΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΣΟΣΤΟΥ ΤΟΥ ΑΕΠ.

Στην Κυπρο μετά το θάνατο του Μακαρίου ανέλαβε την προεδρία ο Σπύρος Κυπριανού που θέλοντας να διεκδικήσει και την επόμενη προεδρία, έφτιαξε εκ του μηδενός δικό του κόμμα. Για να το ενισχύσει και να αποχτήσει πολλά μέλη και ψήφους, ξεκίνησε ένα όργιο προσλήψεων στη δημόσια υπηρεσία ανάγοντας το ρουσφέτι σε επιστήμη και υποθάλποντας έτσι την αναξιοκρατία. Ήταν τόσο μεγάλη η απήχηση αυτού του τρόπου, που στις επόμενες εκλογές το κόμμα αυτό ανέβηκε σε ποσοστό σχεδόν 28%. Αυτή την επιτυχία ζήλεψε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου που εφαρμόζοντας το ίδιο σύστημα κατάφερε το κόμμα του να κυβερνήσει για πολλές επόμενες θητείες. Όμως αυτό το σύστημα το ακολούθησαν και τα επόμενα κόμματα που ανελάμβαναν την εξουσία, έτσι που στο τέλος οι υπάλληλοι του δημοσίου έγιναν υπεράριθμοι σε βαθμό που απορροφούσαν μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ σε σημείο που δεν περίσσευαν χρήματα για αναπτυξιακά έργα.

Με μια δημόσια υπηρεσία γάγγραινα λοιπόν που δεν απέδιδε έργο, και με πολλά από τα μέλη της υψηλόμισθα και διεφθαρμένα, με πολιτικούς που κύρια έγνοια είχαν το ρουσφέτι και το προσωπικό τους συμφέρον, ήταν φυσικό να οδηγηθεί η χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και στην αναγκαστική ένταξη της στην Ευρωπαϊκή στήριξη με τα όσα επακόλουθα έπονται από τα μνημόνια της Τρόικας.  

Υ.Γ. ΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ΘΑ ΠΑΡΑΣΥΡΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΟΖΩΝΗΣ

Επειδή η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωζώνης, αν καταρρεύσει ίσως παρασύρει και άλλες χώρες μαζί της και ίσως μ αυτό τον τρόπο ανατραπούν οι παγκόσμιες οικονομικές ισορροπίες. Γι αυτό θεωρώ απίθανο η Ευρωπαϊκή Ένωση να το επιτρέψει. Γνώμη μου είναι ότι οι Ευρωπαίοι θα την βοηθήσουν να ανακάμψει, αυτό όμως θα διαρκέσει πάρα πολύ, και σε αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα οι Έλληνες πολίτες θα πτωχεύσουν περισσότερο με αποτέλεσμα ίσως σιγά σιγά οι Έλληνες να στραφούν στα πατροπαράδοτα επαγγέλματα τους ως γεωργοί, ως κτηνοτρόφοι και ως θαλασσινοί, έτσι που με τον καιρό να ορθοποδήσουν και παλιν βοηθώντας ταυτόχρονα τη χώρα τους να έχει έσοδα από την εγχώρια οικονομική ανάπτυξη της παραγωγής των δικών της προϊόντων.

29. ΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο Ν. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ Κυριακή, 6 Ιανουαρίου 2013

Οι επόμενες προεδρικές εκλογές μπορούν και πρέπει να αποδειχθούν ενός γύρου

Αμέσως μετά την επισημοποίηση της συνεργασίας τους τα κόμματα ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ, εξέφραζαν τη θέση πως οι εκλογές θα κερδίζονταν  είτε κατά την πρώτη Κυριακή, είτε κατά τη δεύτερη, πολλοί ακόμα εξέφραζαν τη σιγουριά της νίκης κατά τη δεύτερη Κυριακή, γιατι όπως υπολόγιζαν ανθυποψήφιος του Νίκου Αναστασιάδη θα ήταν ο κ. Μαλάς, οπότε θα έκανε την επικράτηση του Προέδρου του ΔΗΣΥ σίγουρη και με μεγάλη διαφορά, γιατι θα τον ψήφιζε ολόκληρη η Δεξιά. .

Αυτήν τη στιγμή με το πρόβλημα συσπείρωσης που υπάρχει στο ΔΗΚΟ και με τη μικρή διαφορά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις ανάμεσα στον κ. Μαλά και στον κ. Λιλλήκα, δεν αποκλείεται ο κ. Λιλλήκας να είναι εκείνος που θα περάσει στον δεύτερο γύρο αν αυτός υπάρξει.

Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να φέρνουν τον Νίκο Αναστασιάδη  να κερδίζει και τον κ. Λιλλήκα στον δεύτερο γύρο, όμως κάλπη είναι, ποτέ δεν ξέρει κανείς τι θα προκύψει, ούτε εμπιστοσύνη μπορεί κάποιος να έχει στο ΑΚΕΛ που τώρα κόπτεται εναντίον του κ. Λιλλήκα, που ακόμα και αν δεν πάρει θέση υπέρ της υποψηφιότητας του και προτείνει ψήφο κατά βούληση, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του κόμματος της Αριστεράς, δύσκολα θα προχωρήσουν στην υπέρβαση επιλέγοντας τον Νίκο Αναστασιάδη.

Φυσικά όλα αυτά είναι ένα σενάριο που εύκολα μπορεί να συμβεί, είναι όμως ένα σενάριο που πολύ εύκολα επίσης μπορεί να αποφευχθεί. Οι δημοσκοπήσεις που γίνονται από τα κόμματα και δεν είναι προς δημοσιοποίηση, είναι πολύ πιο αξιόπιστες από αυτές που παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ. Οπότε τις τελευταίες ημέρες που κλείνει η ψαλίδα των ψηφοφόρων και οι αναποφάσιστοι στην πλειοψηφικά τους καταλήγουν τι θα πράξουν, εύκολα μπορούν να ξέρουν αν θα υπάρξει δεύτερος γύρος και ποιος θα είναι ο δεύτερος. Εύκολα επίσης μπορεί να πριμοδοτηθεί ο κ. Μαλάς αν αυτό χρειαστεί, ώστε ο κ. Λιλλήκας να αποκλειστεί με αποτέλεσμα στο δεύτερο γύρο να εξέλθει σίγουρος νικητής ο Νίκος Αναστασιάδης.

Η διαφορά ανάμεσα σε δυο γύρους εκλογών και σε ένα, είναι η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος εν μέσω μεγάλης οικονομικής κρίσης χωρίς αυτό να χρειάζεται, εφ όσον σίγουρος επόμενος πρόεδρος βάσει της κοινής λογικής πολλοί γνωρίζουν  και παραδέχονται, ποιος θα είναι.  

Με όλα αυτά θέλω να πω, ότι η λογική μάς αποδεικνύει ότι με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, ο επόμενος σίγουρος πρόεδρος της Κύπρου θα είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Καταληχτικό συμπέρασμα και γνώμη μου, είναι πως δεν χρειάζονται δυο γύροι εκλογών, μ αυτό τον τρόπο γλυτώνουμε και λίγα εκατομμύρια ευρώ.

30. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Η Κύπρος είχε να επιδείξει ένα εξαίρετο τραπεζικό σύστημα δια του οποίου αναπτύχθηκαν μεγάλες οικονομικές δραστηριότητες και να υπάρχει μεγάλη ρευστότητα στη διακίνηση χρημάτων, με αποτέλεσμα η οικονομία του τόπου να κινείται με γρήγορους και αναπτυξιακούς ρυθμούς. Το κυριότερο όμως πλεονέκτημα ήταν ο εταιρικός φόρος και το τραπεζικό σύστημα το οποίο διαφυλαττόταν από το κράτος, ώστε δεκάδες δισεκατομμύρια να εισρέουν ως καταθέσεις, και να αποτελεί έτσι το τραπεζιοικονομικό σύστημα τον κυριότερο οικονομικό πνεύμονα της Κύπρου.

Όσο μικρή σε μέγεθος και αναλογία με τις μεγάλες χώρες ήταν η Κύπρος, τόσο μεγάλος ήταν ο χρηματοπιστωτικός της τομεας και τόσο μεγάλα τα κέρδη και τα οφέλη από αυτόν. Με το πρότυπο και ασφαλές της σύστημα, έλκυσε τους εκατομμυριούχους ανά τον κόσμο οι οποίοι έφεραν τα χρήματα τους στον τόπο μας. Δημιουργήθηκε ένας οικονομικός πνεύμονας τόσο μεγάλος, που σχεδόν από μόνος του αρκούσε για ασφαλή οικονομική ευημερία στον τόπο.

Αυτό το πρότυπο αποφάσισε να ακολουθήσει η Γερμανία, μ αυτό τον τρόπο αποφάσισε να κυριαρχήσει ανά τον κόσμο, κάτι που δεν κατάφερε με τους δυο παγκόσμιους πολέμους. Για να πετύχει αυτό το σκοπό θα έπρεπε πρώτα να διαλύσει τον Κυπριακό τραπεζοοικονομικό κολοσσό και να επιδείξει μια δύναμη χειραγώγησης ώστε να απόδειξη πως αυτή σαν δυνατή χώρα μπορούσε να εγγυηθεί τις καταθέσεις των ξένων. Έπρεπε με φανερό τρόπο και δια πυρός, να διαλύσει το Κυπριακό τραπεζοοικονομικό σύστημα για να αποδείξει ότι μόνον αυτή, ένεκα της οικονομικής της ευρωστίας, θα μπορούσε να εγγυηθεί τα χρήματα των καταθετών. 

Χρησιμοποιώντας ορισμένους πολύ λίγους, άπληστους και άσκεφτους απάτριδες Κύπριους εγκάθετους της, κατάφερε να καταστρέψει το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου. Υπό τις ευλογίες αυτών των ανθρώπων, οι Κυπριακές τράπεζες επιδόθηκαν σε δύο κυρίως τομείς, οι οποίοι επέφεραν σιγά και σταθερά το τελειωτικό πλήγμα στην ίδια τη ρευστότητα τους. Επένδυσαν τα ξένα χρήματα των καταθετών τους στα Ελληνικά ομόλογα και στις παραχωρήσεις αμέτρητων επισφαλών δανείων σε όλους όσους ζητούσαν να δανειστούν.

Με αυτό τον πολύ εύκολο τρόπο εξεύρεσης δανικών, όλοι οι κάτοικοι της Κύπρου και του εξωτερικού πίστεψαν ότι χρησιμοποιώντας τα θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν πλούσιοι εισοδηματίες. Δανείστηκαν χρήματα για να γίνουνDevelopers, να φτιάξουν επιχειρήσεις, να κτίσουν σπίτια πολυτελείας και να αγοράσουν λιμουζίνες. Όλα πήγαιναν καλά κατ αρχάς, και όταν ύστερα οι επιχειρήσεις δεν απέδιδαν, όταν τα διαμερίσματα δεν πωλούνταν και δεν νοικιάζονταν ένεκα της πληθώρας που κτίστηκαν, οι τράπεζες συνέχιζαν να τους στηρίζουν και να τους δανείζουν.

Όταν όμως έφτασε ο καιρός που τα δανικά δεν μπορούσαν να επιστραφούν είτε γιατι τα περισσότερα δόθηκαν για καταναλωτικούς σκοπούς, είτε γιατί χρησιμοποιήθηκαν σε μη βιώσιμες επιχειρήσεις, η ρευστότητα στις τράπεζες άρχισε να μειώνεται.

Εδώ ξεκινά η ευθύνη του διοικητή της Κεντρικής τράπεζας του οποίου ρόλος ήταν να ελέγχει τις τράπεζες και να βάζει τους ανάλογους φραγμούς εκεί όπου έπρεπε. Αντί αυτού, σιωπηρά τις άφηνε να εκτίθενται όλο και πιο πολύ, τις παρότρυνε να αγοράζουν τα Ελληνικά ομόλογα, και όταν δημιούργησαν τις γνωστές τρύπες των δισεκατομμυρίων, συμβούλευσε το κράτος να τις κρατικοποιήσει. Ακολούθως τις άφησε στο έλεος του ΕΛΑ που σκόπιμα έδωσε ρευστότητα στις κρατικές πλέον τράπεζες μέχρι 9.5 δις, που προστιθέμενα με τη ζημιά αξίας 5.5 δις των Ελληνικών ομολόγων, το Ρωσικό κρατικό δάνειο των 2.5 δις, καθώς και ορισμένα άλλα κρατικά χρέη, δημιουργύθηκε το τεράστιο κρατικό χρέος 20,8 δις. 

Εδώ ξεκινά και η ανάγκη στήριξης της Κυπριακής οικονομίας από την Τρόικα. Έχοντας εξαντλήσει τον εσωτερικό δανεισμό και καταχρεωμένη με τον εξωτερικό δανεισμό, θα έπρεπε να αρχίσει να πληρώνει τις εγγυημένες από αυτήν καταθέσεις του κόσμου μέχρι εκατό χιλιάδες στις τράπεζες Λαϊκής και Κύπρου, στις οποίες πλέον ο ΕΛΑ σταμάτησε να τροφοδοτεί με ρευστότητα, καθώς και τα 9 δις που ο ΕΛΑ έδωσε στις τράπεζες.

Η Τρόικα κατάφερε να φέρει την οικονομία της Κύπρου εκεί που ήθελε. Συνομολόγησε με την Κυπριακή κυβέρνηση το μνημόνιο διάσωσης της οικονομίας της. Μια συμφωνία όμως, με τους όρους της Τρόικας, και τους οποίους η Κυπριακή κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να δεχτεί.

31. ΠΩΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΕΙΤΑΙ Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

Προπαγάνδα είναι η παρουσίαση και μετάδοση ειδήσεων και μηνυμάτων δια μέσου των μέσων μαζικής επικοινωνίας κυρίως από κυβερνήσεις ή πολιτικές ομάδες με συγκεκριμένες κινήσεις, μεθόδους και τρόπους ώστε να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένους σκοπούς.

Σκοπός της προπαγάνδας δεν είναι να μεταδώσει τα γεγονότα, αλλά να αλλάξει δραστικά τις απόψεις των άλλων. Προσπαθεί να προϊδεάσει θετικά ή αρνητικά σε σχέση με κάποια ιδεολογική θέση, και όχι να παρουσιάσει την ίδια την θέση. Μεταδίδει τα μηνύματα έμμεσα ή άμεσα με τρόπο ώστε να προκαλεί ισχυρά συναισθήματα εκμεταλλευόμενη τις προκαταλήψεις και τις ιδεολήψεις του κοινού, στηριζόμενη σε μια φαινομενική ισορροπημένη ανάλυση των θεμάτων.

Τα μηνύματα της σύγχρονης προπαγάνδας περιέχουν αληθοφάνεια για να μην φαίνονται κραυγαλέα τα ψεύδη που προτάσσονται και σκοπό έχουν να ακουστούν σε όσο περισσότερα μέρη και όσο πιο συχνά γίνεται ώστε μέσω της επανάληψης να γίνουν πιστευτά.

Οι εργολάβοι των συνειδήσεων της σύγχρονης προπαγάνδας χρησιμοποιούν μια μεγάλη ποικιλία μεθόδων εξαπάτησης και χειραγώγησης της κοινής γνώμης εκ των οποίων κυριώτερες είναι:

• Η επιλογή μηνυμάτων για μετάδοση, και η πληροφόρηση του κοινού με συνειδητές παραλείψεις αποκρύβοντας όσες πληροφορίες δεν βολεύουν.

• Η γενίκευση των θεμάτων και η παράλειψη όσων σπουδαίων λεπτομερειών, προτάσσοντας σπουδαίους τίτλους και αποκρύβοντας το πραγματικό περιεχόμενο.

• Με την τακτική της καθυστέρησης ανακοινώσεων επιτυγχάνεται την απόκρυψη ειδήσεων που δεν βολεύουν, αφού δι αυτού του τρόπου δεν προλαβαίνουν οι υπεύθυνοι των ΜΜΕ να αντιδράσουν με ερωτήσεις και διασταυρώσεις.

• Με την τακτική της τμηματικής πληροφόρησης για κάποιο ζήτημα, επιτυγχάνεται ώστε να μην γίνεται αντιληπτή η πραγματική σημασία του θέματος.

• Η αντίθετη τακτική επίσης με καταιγισμό πληροφοριών έτσι που να μην προφταίνει ο δημοσιογράφος να τις ιεραρχήσει ανάλογα με τη σημασία τους, επιτυγχάνει την υποτίμηση της σπουδαιότητας του θέματος.

• Η τακτική της ασάφειας με διάδοση φανταστικών φημών μαζί με ψήγματα πραγματικών γεγονότων, έτσι που το κοινό να μη μπορεί να ξεχωρίσει τις αλήθειες από τις φήμες.

• Με την τακτική της έμφασης σε κάποιο μήνυμα που δεν ενοχλεί, ώστε να παγιδευτεί σ’ αυτό η κοινή γνώμη και να μην δοθεί προσοχή στην είδηση που ενοχλεί.

• Με την Γκαιμπελική μέθοδο που προτείνει  ότι ένα μεγάλο ψέμα γίνεται πιο πιστευτό από πολλά μικρά μαζί. Η τακτική της επανάληψης με σφυροκόπημα του ίδιου μηνύματος χιλιάδες φορές. O Γκαίμπελ έλεγε,

-Η Καθολική Εκκλησία στέκεται ακόμη γιατί επαναλαμβάνει τα ίδια πράγματα επί 2.000 χρόνια.

Είναι αληθεια ότι με την επανάληψη οι μάζες παθαίνουν μιθριδατισμό, δηλαδή ανοσία απέναντι σε άλλες ιδέες, ακόμη και σε ολοφάνερες αλήθειες.

• Η τακτική της αναστροφής και η απροκάλυπτη παραποίηση των γεγονότων όταν έρχονται τα δύσκολα.

• Η τακτική της μισής αλήθειας, με μερικές μόνον αλήθειες που η εξουσία βάζει δίπλα στα χειρότερα ψέματα, ώστε να τα κάνει πιστευτά. Η μισή αλήθεια είναι η χειρότερη μορφή ψεύδους.

• Η τακτική της επίθεσης στα αδύνατα σημεία του αντιπάλου, με στόχο την απόσπαση της προσοχής του κοινού με σκοπό τον ο εκφοβισμό τόσο αυτού όσο και αυτών που τον ακολουθούν.

Με όλες αυτές τις μεθόδους γίνεται φανερό ότι ελάχιστη εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κανείς σε αυτούς που τις χρησιμοποιούν.

Οι πληροφορίες που δίνουν είναι τόσο μεθοδικά επεξεργασμένες που δύσκολα ο πολίτης μπορεί να βγάλει την ουσία τους.

Η προπαγάνδα με λίγα λόγια, είναι μια αθάνατη τέχνη και το σπουδαιότερο όπλο για την απόκτηση και τη διατήρηση πολιτικής δύναμης. Είναι το τρομερότερο όπλο στα χέρια εκείνων που ξέρουν να το χρησιμοποιούν. Όταν η ιδέα εισδύει στις μάζες την μετατρέπει σε υλική δύναμη που μετατρέπεται σε ανθρώπινη ενέργεια που κινεί την ιστορία

Η προπαγάνδα εν κατακλείδι χρησιμοποιείται για την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης ώστε να εγκρίνει τις μεθόδους εκείνες των διαφόρων κέντρων εξουσίας ώστε,

Πρώτον να προστατεύονται τα οικονομικά συμφέροντα των ιδιοκτητών των ΜΜΕ και οι σχέσεις τους με τον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα.

Δεύτερον η υπαρξιακή ανάγκη των ΜΜΕ να προσφέρουν στον διαφημιστή ένα όσο γίνεται μεγαλύτερο κοινό με σημαντική αγοραστική δύναμη, δεκτικό στα μηνύματά τους.

Και τρίτον να διασφαλίζεται η εξάρτηση των ΜΜΕ από τις επίσημες πηγές πληροφόρησης.

32. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ

Η Κύπρος πριν από την οικονομική της πτώχευση, είχε να επιδείξει ένα εξαίρετο τραπεζικό σύστημα δια του οποίου αναπτύχθηκαν μεγάλες οικονομικές δραστηριότητες και υπήρχε μεγάλη ρευστότητα στη διακίνηση χρημάτων, που είχε αποτέλεσμα η οικονομία του τόπου να κινείται με γρήγορους αναπτυξιακούς ρυθμούς. Το κυριότερο όμως πλεονέκτημα ήταν ο εταιρικός φόρος και το τραπεζικό σύστημα το οποίο διαφυλαττόταν από το κράτος, ώστε δεκάδες δισεκατομμύρια να εισρέουν ως καταθέσεις, και να αποτελεί έτσι το τραπεζοοικονομικό σύστημα τον κυριότερο οικονομικό πνεύμονα της Κύπρου.

Όσο μικρή σε μέγεθος και αναλογία με τις μεγάλες χώρες ήταν η Κύπρος, τόσο μεγάλος ήταν ο χρηματοπιστωτικός της τομεας και τόσο μεγάλα τα κέρδη και τα οφέλη από αυτόν. Με το πρότυπο και ασφαλές της σύστημα, έλκυσε τους εκατομμυριούχους ανά τον κόσμο οι οποίοι έφεραν τα χρήματα τους στον τόπο μας. Δημιουργήθηκε ένας οικονομικός πνεύμονας τόσο μεγάλος, που σχεδόν από μόνος του αρκούσε για ασφαλή οικονομική ευημερία στον τόπο.

Αυτό το πρότυπο αποφάσισε να ακολουθήσει η Γερμανία, μ αυτό τον τρόπο αποφάσισε να κυριαρχήσει επί άλλων χωρών, κάτι που δεν κατάφερε με τους δυο παγκόσμιους πολέμους. Για το σκοπό αυτό, δεν δίστασε να διαλύσει τον Κυπριακό τραπεζοοικονομικό κολοσσό επιδεικνύοντας τοιουτοτρόπως μια δύναμη χειραγώγησης πως η ίδια σαν δυνατή χώρα μπορούσε να εγγυηθεί τις καταθέσεις των ξένων. Έπρεπε με φανερό τρόπο και δια πυρός, να διαλύσει το Κυπριακό τραπεζοοικονομικό σύστημα για να αποδείξει ότι μόνον αυτή, ένεκα της οικονομικής της ευρωστίας, θα μπορούσε να εγγυηθεί τα χρήματα των καταθετών. 

Χρησιμοποιώντας την απληστία και την αφέλεια των Κύπριων πολιτικών και τους κλέφτες τραπεζίτες, κατάφερε να καταστρέψει το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου. Υπό τις ευλογίες της κεντρικής τράπεζας και την ανοχή της κυβέρνησης Χριστόφια, οι Κυπριακές τράπεζες επιδόθηκαν σε δύο κυρίως τομείς οι οποίοι επέφεραν σε ελάχιστο χρόνο σιγά και σταθερά, το τελειωτικό πλήγμα στην ίδια τη ρευστότητα τους. Επένδυσαν τα ξένα χρήματα των καταθετών σε Ελληνικά ομόλογα και σε παραχωρήσεις επισφαλών δανείων σε όσους ζητούσαν, καθώς και σε μπόνους για τους εαυτούς τους.

Με αυτό τον πολύ εύκολο τρόπο εξεύρεσης δανικών, όλοι οι κάτοικοι της Κύπρου και του εξωτερικού πίστεψαν ότι χρησιμοποιώντας τα θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν πλούσιοι εισοδηματίες. Δανείστηκαν χρήματα για να γίνουν Developers, να φτιάξουν επιχειρήσεις, να κτίσουν σπίτια πολυτελείας και να αγοράσουν λιμουζίνες. Όλα πήγαιναν καλά κατ αρχάς, και όταν ύστερα οι επιχειρήσεις δεν απέδιδαν, όταν τα διαμερίσματα δεν πωλούνταν και δεν νοικιάζονταν ένεκα της πληθώρας που κτίστηκαν, οι τράπεζες συνέχιζαν να τους στηρίζουν και να τους δανείζουν.

Όταν όμως έφτασε ο καιρός που τα δανικά δεν μπορούσαν να επιστραφούν είτε γιατι τα περισσότερα δόθηκαν για καταναλωτικούς σκοπούς, είτε γιατί χρησιμοποιήθηκαν σε μη βιώσιμες επιχειρήσεις, η ρευστότητα στις τράπεζες άρχισε να μειώνεται.

Εδώ ξεκινά η ευθύνη του διοικητή της Κεντρικής τράπεζας του οποίου ρόλος ήταν να ελέγχει τις τράπεζες και να τους βάζει φραγμούς. Αντί αυτού, σιωπηρά τις άφηνε να εκτίθενται όλο και πιο πολύ, τις παρότρυνε να αγοράζουν τα Ελληνικά ομόλογα, και όταν δημιούργησαν τις γνωστές τρύπες των δισεκατομμυρίων, συμβούλευσε το κράτος να τις κρατικοποιήσει. Ακολούθως τις άφησε στο έλεος του ΕΛΑ που σκόπιμα έδωσε ρευστότητα στις κρατικές πλέον τράπεζες μέχρι 9.5 δις, που προστιθέμενα με τη ζημιά αξίας 5.5 δις των Ελληνικών ομολόγων, το Ρωσικό κρατικό δάνειο των 2.5 δις, καθώς και ορισμένα άλλα κρατικά χρέη, δημιουργήθηκε το τεράστιο κρατικό χρέος είκοσι δις. 

Εδώ ξεκίνησε η ανάγκη στήριξης της Κυπριακής οικονομίας από την Τρόικα. Έχοντας εξαντλήσει τον εσωτερικό δανεισμό και καταχρεωμένη από τον εξωτερικό, θα έπρεπε να αρχίσει να πληρώνει τις εγγυημένες καταθέσεις των καταθετών μέχρι εκατό χιλιάδες στις πτωχευμένες τράπεζες, καθώς και τα 9 δις που ο ΕΛΑ έδωσε σ΄ αυτές.

Με τον τρόπο αυτό η Τρόικα κατάφερε να φέρει την οικονομία της Κύπρου εκεί που ήθελε. Ακολούθως συνομολόγησε με την Κυπριακή κυβέρνηση το μνημόνιο διάσωσης της οικονομίας της, μια συμφωνία όμως με τους όρους της Τρόικας και τους οποίους η Κυπριακή κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να δεχτεί. Μια συμφωνία με απεχθείς όρους που οδήγησαν στην πλήρη οικονομική καταστροφή της χώρας.

33. ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΣ, ΕΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΥΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Νεποτισμός είναι ο διορισμός και η παραχώρηση θέσεων και αξιωμάτων σε «δικούς ανθρώπους», είναι δηλαδή η εκμετάλλευση από κάποιον του αξιώματος και της θέσης που κατέχει για να προωθήσει συγγενικά ή άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του σε θέσεις κι αξιώματα χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια.

Είναι η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που δίνει σε κάποιον η εξουσία και η θέση που κατέχει για να εξασφαλίσει σε ημέτερους αξιώματα και δημόσιες θέσεις.

Είναι οι σκανδαλώδεις ενέργειες των πολιτικών παραγόντων που εξαγοράζοντας τα ΜΜΕ, καταφέρνουν να πρωταγωνιστούν στην πολιτική και οικονομική ζωή ελέγχοντας τους μηχανισμούς της εξουσίας.

Είναι ένα διαχρονικό πολιτικό φαινόμενο το οποίο έχει κοινωνικό αντίχτυπο με αρνητικές και όχι θετικές, εποικοδομητικές ή δημιουργικές επιπτώσεις.

Τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, είναι γενικά παραδεκτό ότι επέτρεψαν ή και δίδαξαν οι εκάστοτε πολιτικοί που κυβέρνησαν τη χώρα που θέλοντας να συντηρήσουν την κομματοκρατία τους, κυβέρνησαν με νεποτισμό επιβάλλοντας λίστες διορισμών σε όλους τους τομείς.

Μη λαμβάνοντας υπ όψη τη θεμελιώδη αρχή ότι ένα σύστημα παράγει αποτέλεσμα ανάλογα από την ποιότητα των στελεχών του, προχώρησαν με Νεποτισμό εκμεταλλευόμενοι των αξιωμάτων τους στο διορισμό και στη παραχώρηση θέσεων σε «δικούς τους ανθρώπους» χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια.

Με τους «δικούς ανθρώπους» να διορίζονται από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα στις ηγετικές θέσεις του κράτους, στις οικονομικές μονάδες, και στις κοινωνικές οργανώσεις, δημιούργησαν μια προνομιούχα ηγετική πολιτική και κοινωνική τάξη που κατέχοντας θέσεις κλειδιά στον κρατικό και κομματικό μηχανισμό, με την πρακτική του πολιτικού αποκλεισμού των ανεπιθύμητων, διολίσθησαν την πολιτική εκτρέφοντας πολιτικούς της μίζας και μετατρέποντας τους σε ανθρώπους της κλίκας και της διαπλοκής, διέφθειραν τα πάντα και επέτρεψαν σε εξωθεσμικούς παράγοντες να επέμβουν στην διακυβέρνηση καταπατώντας πλήρως τους Δημοκρατικούς θεσμούς και επιφέροντας με τον καιρό, την απόλυτη σήψη και την ηθική παρακμή.

Είναι δηλαδή ο Νεποτισμός ένα κοινωνικό και πολιτικό διαχρονικό φαινόμενο που ευνοεί την κατάληψη των θέσεων άσκησης εξουσίας από ημέτερους χωρίς προσόντα αντί των άξιων και κατάλληλων, με αποτέλεσμα την αναξιοκρατία, τη ρουσφετολογία, την καταρράκωση κάθε ηθικής αξίας και την κατάλυση της Δημοκρατίας.

34. ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ
Ακούω στα καφενεία και στις πλατείες τους απογοητευμένους, τους απελπισμένους και τους αγανακτισμένους πολίτες που δεν πιστεύουν πια στα μπλε και κόκκινα συνθήματα, τα κομματικά λάβαρα και τα πανό, τις γραμμές των κομμάτων και τους ψεύτικους φωστήρες, βλέπω στα μάτια τους θλίψη, πίκρα, απόγνωση, βλέπω τα θρυμματισμένα τους όνειρα.

Βλέπω αυτήν την  αγανάχτηση στους ανθρώπους η οποία προκύπτει κυρίως όταν υπάρχει φτώχια και καταπίεση.

Στον τόπο μας η οικονομική κρίση έχει φτάσει στα όρια, το 50% του πληθυσμού, όλοι δηλαδή οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δυσπραγούν, και αντί να βλέπουμε περισυλλογή από τους κρατούντες, τους παρακολουθούμε να εχουν μια ατολμία να επέμβουν για να διορθώσουν τα κακώς έχοντα. Εξ όσων Ιδιωτικών υπαλλήλων έτυχε να εχουν ακόμα τες δουλειές τους, οι μισθοί τους εχουν μειωθεί κατά 40% περιπου, αλλά καμιά συντεχνία δεν αντέδρασε, ούτε φώναξε για τα συμφέροντα τους σε αντίθεση με τα όσα πράττουν για τους δημοσίους υπαλλήλους με τους παχουλούς μισθούς.

Η οικονομία της Κύπρου είναι πολύ μικρή, έτσι που τα προβλήματα διορθώνονται εύκολα και απλά. Είναι φανερό ότι τον πλούτο του κράτους τον νέμονται οι δημόσιοι υπάλληλοι. Οι ίδιοι το γνωρίζουν, και όλοι τους δεν φέρουν ένσταση στη μείωση των απολαβών τους εάν αυτό σημαίνει τη σωτηρία της πατρίδας μας. Όλοι ακόμα γνωρίζουν ότι με μια μείωση κατά 25% των απολαβών τους, όλα διορθώνονται.

Το πρόβλημα που προκύπτει στη λύση του προβλήματος, είναι ως συνήθως ότι συμβαίνει στους Έλληνες, δηλαδή οι σπουδαίοι αρχηγοί μας. Που δεν τολμούν να προχωρήσουν σε τομές, που φοβούνται τους αρχηγίσκους των συντεχνιών, που τάσσονται με τους έχοντες αντί με το λαό, μόνο γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν ψήφους..
Ποιος θα διορθώσει όμως τον τόπο από το άγος και την αδικία που προκάλεσαν οι κατά συρροή  μικροί και μεγάλοι άρχοντες του λαού; Αυτους που ο λαός εμπιστεύτηκε να κυβερνούν, να ψηφίζουν νόμους, και να διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα και να προστατεύουν τους αδύνατους;

Τη δημοκρατία μας, απέδειξαν όλες οι κυβερνήσεις από την ίδρυση της, ότι δεν μπορούν να την διαφυλάξουν, ούτε να την εμπεδώσουν. Είχαμε κατά καιρούς πολλές ευκαιρίες για διάσωση του τόπου μας, και άλλες πολλές για να καταστούμε ένας λαός εν συνεχή ευημερία και πρόοδο. Οι κοντόφθαλμοι πολιτικοί και τα κόμματα όμως, επέτρεψαν με την ανοχή τους και τες ενέργειες τους να υπάρχουν και να δρούν σε όλα τα επίπεδα της Κυπριακής ζωής οι κλίκες και οι ημέτεροι, με αποτελεσμα να ευρισκόμαστε σήμερα στη δεινή και επικίνδυνη θέση σαν ένας λαός καταδικασμένος χωρίς οράματα και προοπτικές.

Μπορούμε άραγε να αναστήσουμε και να κάνουμε καλύτερη αυτήν την λαβωμένη δημοκρατίας μας; Να απαλλαγούμε από τους Μικρούς πολιτικούς, να βρούμε νέους αρχηγούς όπως τον Βενιζέλο, τον Τσε και τον Λένιν; Να ξαναχτίσουμε τη καημένη και χρεοκοπημένη μας πατρίδα, να νιώσουμε υπερήφανα που είμαστε Έλληνες, να βάλουμε τέλος στην ασύδοτη κομματοκρατία και στα άσυλα των ισχυρών, και την εκμετάλλευση των αδυνάτων;

Δεν είναι λογικό, ούτε επιτρεπτό να επιτρέψουμε τη συνέχιση αυτής της κατάστασης.

Είμαστε ένας Λαός ικανός, μια επιτυχημένη κοινωνία που μπορεί να εμπεδώσει μια γνήσια δημοκρατία, μέσα από την οποία να ξεπηδήσουν οι λαϊκοί εκείνοι ηγέτες που θα είναι εμπνευσμένοι αρχηγοί, που θα συνενώννουν αντί να διαιρούν, και που θα οδηγήσουν το λαό σε μια νέα καλύτερη εποχή.

35. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

Οι εξελίξεις στην οικονομία και η υπογραφή του Μνημονίου είναι παράγοντες που θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών. Τα κόμματα επιμένουν να θέλουν να μπούμε στο μηχανισμό στήριξης, μη λαμβάνοντας υπ όψη τη λαϊκή βούληση. Ειδικά η εμμονή των συνεργαζομένων κομμάτων ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ που με τη σιγουριά της νίκης επιμένουν περισσότερο από τους άλλους υποψηφίους, ίσως επηρεάσει την κρίση των ψηφοφόρων και ανατρέψει τα αναμενόμενα αποτελέσματα ως εκ της μεγάλης πλειοψηφιας που έχουν τα δυο αυτά κόμματα, με αποτέλεσμα να προκύψουν ανατροπές.

Αυτό ίσως συμβεί καθώς ο καιρός περνάει και ο απλός κόσμος κατανοεί καλυτέρα τα κακά αποτελέσματα που θα προκύψουν από την ένταξη μας στον Μηχανισμό στήριξης, και που θα προτιμούσε να βρεθεί άλλος τρόπος διάσωσης της οικονομίας μας. Αρχίζουν επίσης να σκέφτονται μήπως αυτή η μεγάλη τους επιμονή ίσως να προέρχεται από την επιθυμία τους για ίδιον όφελος, δηλαδή επιζητούν το δανεισμό με απώτερο σκοπό να μπορεί το κράτος να τους καταβάλλει τους παχουλούς μισθούς τους που όσο να περισκοπούν, πάλι παχουλοί θα είναι, χωρίς να πολυσκέφτονται τα κακά αποτελέσματα που θα προκύψουν στον απλό λαό.

Δεν εξηγείται διαφορετικά η τόση επιμονή τους. Ίσως γνωρίζοντας τις αντιδράσεις των ανθρώπων που πάντοτε χωρίς δική τους κριτική σκέψη οι περισσότεροι παρασέρνονται από τα παραπλανητικά και πολλές φορές ψεύτικα λόγια τους έτσι που να χάφτουν ότι τους εμπεδώνουν στο μυαλό δια της υποβολής μέσω των ξεπουλημένων ΜΜΕ, εφευρίσκουν λόγια και κορώνες περί διάσωσης της εθνικής μας οικονομίας ώστε εκμεταλλευόμενοι τον πατριωτισμό τους να τους ποδηγετούν. Φυσικά σε σχέση με το μνημόνιο το έχουν καταφέρει, αφου με τη διγλωσσία τους οι Κυβερνώντες και οι Βουλευτές με δραματικές εκκλήσεις τους καλούν να υποστούν θυσίες για διάσωση της πατρίδας, ενώ στην πραγματικότητα ξέρουν ότι τα δάνεια από την Τρόικα μόνο τους μεγαλόσχημους και υψηλόμισθους του Δημοσίου θα εξυπηρετήσουν, αφού όπως είδαμε και στην Ελλάδα ουδείς άλλος ωφελήθηκε παρά μόνο αυτοί, και ούτε αναπτυξιακά έργα, ούτε βοήθεια στις ασθενέστερες τάξεις, ούτε δάνεια από τις τράπεζες είδαμε να γίνονται.

Κατασκευάζοντας ψεύτικα γκάλοπ και δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι οι περισσότεροι των κατοίκων συμφωνούν πως η τρόικα είναι αναγκαίο κακό και χωρίς να τους εξηγούν ούτε αυτοί, ούτε τα ΜΜΕ ότι με την οριζόντια αποκοπή όλων των μισθών πέραν των δυο ή τριών χιλιάδων ευρώ το μήνα,  η οικονομία μας σώζεται σε λίγους μήνες. Νομίζουν ότι εκμεταλλευόμενοι τον λαό που τον καλούν να επωμισθεί τα δάνεια της Τρόικας για να πληρώνονται οι ίδιοι, κάτι κερδίζουν. Σίγουρα γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι έχουν όρια. Σίγουρα γνωρίζουν ότι τα κέρδη τους θα είναι προσωρινά. Σίγουρα ξέρουν ότι μετά το μνημόνιο ένεκα της μεγάλης φτώχειας στην οποία θα υποπέσουν οι άνθρωποι, θα ξυπνήσουν και θα τους τιμωρήσουν.

Παρ όλα αυτά, ίσως ελπίζοντας στην ατιμωρησία που επικρατεί στον τόπο μας, ή την αφέλεια των απλών πολιτών που πάντα υπομένουν και σιωπούν μέχρι τα έσχατα όρια, κοιτάζουν τα πρόσκαιρα δικά τους οφέλη και κέρδη.

Όμως απο αυτήν την εσχατιά προκύπτει το μεγάλο πρόβλημα, γιατί όταν και εφ όσον ξεσηκωθεί ο λαός,  θα είναι αργά. Η καταστροφή θα είναι παρόμοια της Ελλάδας ή και χειρότερη. Το κράτος και οι αξιωματούχοι του θα είναι γλυτωμένοι, ενώ ο υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι πτωχευμένοι.

36. Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΞΗΡΟΣ ΑΦΕΘΗΚΕ ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΥ ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕΙ;

Ο Χριστόδουλος Ξηρός γιος ιερέως  από τα βασικά στελέχη στον επιχειρησιακό βραχίονα της 17Ν, ήταν ο πρώτος που συνελήφθη για συμμετοχή στην οργάνωση. Έχει καταδικαστεί σε έξι φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη, καθώς συμμετείχε σε έξι δολοφονίες και πέντε απόπειρες δολοφονίας. Ο Χριστόδουλος Ξηρός απέδρασε στη διάρκεια της άδειας που του είχε δοθεί, λόγω των εορτών.

«Είναι φυσικό η έξοδός μου να προκαλεί πανικό και τρόμο σε σας και σ' αυτούς που υπηρετείτε»

Αναφέρει σε επιστολή του απευθυνόμενος προς τα ΜΜΕ. Από εκείνη την ημέρα, όλα τα ΜΜΕ ασχολούνται με το θέμα αναλύοντας τις απειλές του στις οποίες αναφέρει πως θα συνεχίσει τη δράση του εναντίον πολιτικών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, ελεγκτών, αστυνομικών και τραπεζιτών, καθώς τους θεωρεί ξεπουλημένους προδότες της Ελλάδας.

Εγώ ως πολίτης με μέση νοημοσύνη, δεν μπορώ να πιστέψω πως όλοι οι άνθρωποι είναι βλάκες. Δεν μπορώ να πιστέψω πως ένεκα καλής διαγωγής, επέτρεψαν σε ένα τόσο επικίνδυνο άνθρωπο να τους ξεγελάσει. Εγώ πιστεύω πως είναι κόλπο που έχουν στήσει, και πως τον άφησαν σκόπιμα για να τον παρακολουθήσουν, καθώς εικάζεται πως  η 17 Νοέμβρη δεν έχει πλήρως αποδιοργανωθεί.

Η γνώμη μου είναι πως γνωρίζοντας το ποιόν του ανθρώπου δεν τον εμπιστεύθηκαν, αλλά τοιουτοτρόπως τον άφησαν να δραπετεύσει για να τον παρακολουθήσουν ώστε να συλλάβουν τον πραγματικό πυρήνα της οργάνωσης κατά πως πιστεύουν και δηλώνουν οι Αμερικανοί πως δεν είναι ο Ξηρός.

Σίγουρα είναι αδύνατον να τον εντοπίσουν και να τον παρακολουθήσουν υπό λογικές συνθήκες, αλλά αν φέρομε στο νου μας την εξέλιξη της τεχνολογίας και την παρακολούθηση των ανθρώπων από δορυφόρους, θα καταλάβουμε πόσο εύκολο μπορεί να γίνει αυτό.

Όλοι έχουμε διαβάσει για το περίφημο τσιπ σε μέγεθος τρίχας της κεφαλής που ετοιμάζονται να τοποθετήσουν σε όλους τους ανθρώπους για να τους παρακολουθούν. Είναι μια τεχνολογία αναγνώρισης και μετάδοσης πληροφοριών µέσω ραδιοσυχνοτήτων που βασίζεται σε ένα ηλεκτρονικό κύκλωμα που  τροφοδοτείται με ενέργεια εξ αποστάσεως, και μέσω της διοχετεύονται πληροφορίες στη συσκευή ανάγνωσης.

Το ζήτημα που γεννιέται, είναι αν οι τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη είναι χαζοί και δεν υποψιαστούν αυτό το γεγονός. Το ερώτημα επίσης που γεννιέται, είναι γιατί να μην είναι και αυτοί χαζοί όπως ο υπόλοιπος πληθυσμός που έχαψε ότι το Ελληνικό κράτος ήταν τόσο αφελές που έδωσε άδεια Χριστουγέννων σε ένα τόσο επικίνδυνο τρομοκράτη χωρίς ιδιαίτερο λόγο, μόνο γιατι έδειξε καλή διαγωγή.

37. ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ, ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ 

Πολλοί συμπολίτες μας έχουν βυθιστεί σε πρωτοφανή απόγνωση εξαιτίας της δραματικής μείωσης των εισοδημάτων τους. Στην αδυναμία του το κράτος να βοηθήσει, αφήνεται ο λαός να παρακολουθεί καταστάσεις πρωτόγνωρες για τον τόπο, καθώς άνθρωποι πεθαίνουν από ασιτία, ή καταντούν ρακοσυλλέκτες.

Δυστηχως τα πράγματα καθημερινά χειροτερεύουν και έκπληκτοι παρακολουθούμε τραγικές καταστάσεις να εξελίσσονται σε βαθμό που ωθούν τον απλό λαό να είναι πολύ ανήσυχος, καθώς το πρόβλημα της φτώχειας επιδεινώνεται.

Έκπληκτοι παρακολουθούμε πολλούς συνανθρώπους μας να δυσπραγούν και να μην έχουν προς το ζειν ένεκα της ανεργίας και της μη εξεύρεσης άλλων πόρων αφού οι τράπεζες πλέον δίνουν μόνον σε όσους έχουν λαβείν, και το κράτος αδυνατεί να στηρίξει τις ευάλωτες ομάδες καθώς ο κορβανάς της δημόσιας υπηρεσίας απορροφά όλα τα έσοδα.

Είναι η πρώτη φορά μετά το 1974 που το βιοτικό επίπεδο όσων δεν είχαν την τύχη να είναι δημόσιοι υπάλληλοι έχει πέσει τόσο χαμηλά. Με δεδομένη μάλιστα την εξάρτηση τους από τις τράπεζες μέσω επαγγελματικών και καταναλωτικών δανείων που έχουν συνάψει παλιότερα, η σημερινή οικονομική κρίση οδήγησε στη βίαια πτώχευση του λαού, κυρίως των αυτοεργοδοτούμενων και των ιδιωτικών υπαλλήλων, των μισθοσυντήρητων και των μεροκαματιάρηδων, και γενικά των μεσαίων και χαμηλότερων στρωμάτων.

Για να διορθωθούν τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα και να ξαναβρεί η οικονομία το κανονικό ρυθμό της, χρειάζεται καιρός. Το τι δέον γενέσθαι όμως για το κοινωνικό σημερινό γίγνεσθαι της απόλυτης φτώχειας σε μερίδα του πληθυσμού, θα πρέπει να απασχολήσει τώρα, επειγόντως και ως μέγιστη προτεραιότητα τόσο το κράτος όσο και τις τοπικές κοινωνίες, διότι τα πράγματα για αρκετούς συμπολίτες μας είναι δραματικά. Μπορεί η έκταση του προβλήματος να μην πολυφαίνεται διότι ο Κυπριακός λαός είναι υπερήφανος και δεν ζητιανεύει ούτε εκλιπαρεί, αλλά είναι γεγονός αναντίλεκτο που αν αφεθεί να εξελίσσεται, σε λίγο καιρό θα φανεί το τεράστιο μέγεθος του.

Στην αδυναμία του το κράτος να εξεύρει θέσεις εργασίας για τους άνεργους και να βοηθήσει τις ασθενέστερες τάξεις, κατάφερε να δημιουργήσει στον τόπο δυο τάξεις ανθρώπων, τους φτωχούς και τους πλούσιους. Τους δημόσιους υπαλλήλους με τους σίγουρους μισθούς, και τους άνεργους ιδιωτικούς υπαλλήλους που ανέρχονται σε διπλάσιο και τριπλάσιο ποσοστό από όσο ανακοινώνεται παραπλανητικά εκ της κυβερνήσεως.

Ακόμα στην προσπάθεια της η κυβέρνηση να εξοικονομήσει από τις συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις της μερικά εκατομμύρια ως απόρροια από τους όρους του μνημονίου, αντί να τα αφαιρέσει από τις συντάξεις των μεγαλόσχημων που ανέρχονται σε μερικές χιλιάδες μηνιαίως, προσπαθεί έστω στοχευμένα, να κόψει την σύνταξη της οικοκυράς.

Με όλα αυτά να συμβαίνουν, σε συγκερασμό με την ατιμωρησία των ενόχων που οδήγησαν τον τόπο στη χρεοκοπία, σταδιακά η κατάσταση θα γίνει εκρηχτική και από το λαό θα αναζητηθούν ίσως βίαιοι διεξόδοι. Εάν οι πολίτες θεωρήσουν ότι δεν δίνονται λύσεις, τότε ενδέχεται να διεκδικήσουν δυναμικά οι ίδιοι όσα θεωρούν ότι πρέπει να πάρουν με τρόπο που να επιφέρει Κοινωνική σύγκρουση και αναταραχή.

38. Ο ΣΑΒΒΑΣ ΒΕΡΓΑ ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ Ν. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ 

Ο Νικόλας Παπαδόπουλοςεξελέγει νέος πρόεδρος του ΔΗΚΟ εν μέσω δυσκολιών και καταστάσεων τέτοιων, που κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως θα του επέτρεπαν να τα καταφέρει. Όταν ανακοίνωνε την υποψηφιότητα του, κανείς δεν περίμενε την ανατροπή που συνέβηκε. Ο μηχανισμός του κόμματος ήταν στα χέρια του Καρογιάν, ο Νικόλας του είχε αφήσει ανοικτό το πεδίο δράσης, και όλοι ήσαν σίγουροι για τη νίκη του Καρογιάν καθώς είχε και την υποστήριξη του συγκηβερνώντος κόμματος, και του ιδίου του Νίκου Αναστασιάδη.

Ωστόσο, η εξέλιξη απέδειξε πως όλα μπορούν να ανατραπούν. Παρ όλο που ο Παπαδόπουλος δήλωνε πως αν εκλεγόταν, το ΔΗΚΟ θα συνέχιζε την στήριξη της κυβέρνησης, ο πόλεμος που δέχτηκε ήταν ανελέητος από όλες τις πλευρές. Η νίκη του Κάρογιαν ήταν τόσο εξόφθαλμη, που έκανε πολλούς Δηκοικούς να στραφούν με το μέρος του.

Όμως δυο βασικά στοιχεία έδωσαν τη νίκη στον Παπαδόπουλο. Ο πατριωτισμός των μελών του κόμματος τους έκανε να τον επιλέξουν για τη σταθερή πατριωτική του γραμμή επί του Εθνικού ζητήματος. Μαζικά οι ψηφοφόροι τον στήριξαν, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκούσε να δώσει τη νίκη. Εδώ φάνηκε η υποστήριξη του δημάρχου της Πάφου, πόσο μεγάλο ρόλο διαδραμάτισε. Ως αντιστάθμισμα και από μηχανής θεός, η στήριξη του Σάββα Βέργα, έδωσε τη μικρή διαφορά της μεγάλης νίκης.

Τώρα, έπονται εκλογές για ανάδειξη της ηγεσίας του ΔΗΚΟ. Εδώ θα φανεί η δύναμη του ανδρός, αν θα μπορέσει να κρατήσει επί μακρόν τα ηνία του κόμματος. Αν αποφασίσει να συγκεράσει εσσωκοματικές καταστάσεις και δεν αναδείξει δικούς του ανθρώπους, οι απλοί ψηφοφόροι θα το εκλάβουν ως αδυναμία του στη διοίκηση του κόμματος. Το λογικό είναι πως δεν θα επιδιώξει κάτι τέτοιο και θα προσπαθήσει με τη στήριξη του να αναδειχτούν δικοί του άνθρωποι, αλλά αν παρ όλα αυτά αποτύχει, τοιουτοτρόπως θα εδραιωθούν οι Καρογιαννικοί, και θα έχει μια μεγάλη εσσωκοματική αντιπολίτευση που θα τον υποσκάπτει υπογείως, όπως υπογείως υπέσκαψαν στο παρελθόν αυτόν και όσων ήσαν πιστοί σε αυτόν.

39. ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΑΒΕΡΩΦ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ 

Θλιβερή είναι η εικόνα που έχουν οι πολίτες για τα κόμματα σύμφωνα με δημοσκόπηση που διενήργησε η prime market research consultanting για την εκπομπή Πρωτοσέλιδο στο Sigma.

Πέφτει ο δείκτης συμπάθειας προς τον Αβέρωφ Νεοφύτου, και ανεβαίνουν τα ποσοστά συμπάθειας του Νικόλα Παπαδόπουλου και του Άντρου Κυπριανού.

Μετά την απόλυτη οικονομική καταστροφή που έπληξε την Κυπρο και κύριοι υπαίτιοι ήσαν όλοι οι πολιτικοί και κυριότερα οι αρχηγοί των κομμάτων που επέτρεψαν στους κλέφτες να κατασπαράξουν τον τόπο, θα έπρεπε τουλάχιστον να συνέλθουν και να μην προκαλούν με τη συμπεριφορά τους.

Δυστηχως όμως αυτό δεν συνέβηκε, βλέπετε στην Κυπρο ίσως ζουν δεινόσαυροι και άγρια θηρία που δεν λαμβάνουν υπ όψη το καημένο και δύσμοιρο λαουτζίκο. Παρ όλες τις συγκινητικές εξαγγελίες όλων των κομμάτων και όλων των πολιτικών για κάθαρση και ΓΙΑ αγώνα τιμωρίας των ενόχων, κανέναν δεν πείθουν, το έδειξε καθαρά η νέα δημοσκόπηση. Εξ άλλου πως θα ήταν δυνατό αυτό να συμβεί όταν διαχρονικά έως και πρόσφατα όλοι μας αποδεικνύουν περί του αντιθέτου;

Παρακολουθήσαμε μια άνευ ντροπής συμπεριφοράς διαχείρησης των ψήφων από την πρώην ηγεσία του ΔΗΚΟ σε συμπαιγνία με το αδερφό πλέον συγκυβερνών κόμμα του ΔΗΣΥ  κατά την οποία διαδικασία όμως οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ έστειλαν τα μηνύματα τους, που δυστυχώς και αυτά κανείς δεν πήρε στα σοβαρά.

Το διαπιστώσαμε επίσης να συμβαίνει κατά τη διάρκεια του διορισμού των μελών των ημικρατικών οργανισμών. Είδαμε τον Νικόλα Παπαδόπουλο να επεμβαίνει εκβιαστικά για τον διορισμό των δικών του ανθρώπων παραδίδοντας λίστα ονομάτων στον πρόεδρο Αναστασιάδη χωρίς να του αφήνει περιθώρια επιλογής, συνεχίζοντας τοιουτοτρόπως το ίδιο βιολί της προώθησης των ημετέρων. Βλέπετε τώρα έχει εκλεγεί και δεν χρειάζεται πλέον να λέει ωραία και πατριωτικά λόγια ίδια με αυτά που έπεισαν τον Δηκοϊκό κόσμο να τον υποστηρίξει σε μια άνιση μάχη εναντίον του και εκ της οποίας εξήλθε νικητής.

Είδαμε τον Αβέρωφ Νεοφύτου να μας λέει πώς δεν έδωσε λίστες, αλλά ταυτόχρονα είδαμε -έστω λιγότερους από άλλες φορές- να διορίζονται δεινόσαυροι του κόμματος. Βεβαίως είναι δικαίωμα τους να ανακυκλώνουν στα πόστα τους ίδιους που αποτελούν μόνιμα τον περίγυρο της ηγεσίας του ΔΗΣΥ χωρίς να επιτρέπουν σε άλλους να αναδειχτούν, αλλά βεβαίως είναι δικαίωμα του λαού να τους απαξιεί.

Θα έρθουν οι πολιτικοί να μας ζητήσουν να πάμε να τους ξαναψηφίσουμε. Δυστηχώς η απαξίωση της πολιτικής θα οδηγήσει τους ψηφοφόρους στην αποχή. Όμως, εγώ τους λέω πως αυτό ευνοεί τους τωρινούς πολιτικούς. Εγώ τους λέω, πως θα πρεπει όλοι μαζικά να  προστρέξουν στις κάλπες. Και όλοι να στείλουν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα με τη ψήφο τους. Είναι καιρός πλέον να εκλεγούν τίμιοι και ανεξάρτητοι που να έχουν όρεξη για δουλειά. Σαν κυρίαρχος λαός οι πολίτες, έχουν το δικαίωμα να το κάμουν, έχουν και την υποχρέωση. Στο κάτω κάτω, ακόμα και όσοι είναι εγκλωβισμένοι στα κόμματα, ας ψηφίσουν από το κόμμα τους καινούργιους ανθρώπους. Ας στείλουν στα σπίτια τους όλους τους παλιούς. Με αυτό τον τρόπο θα δώσουν ένα καλό μήνυμα σε όσους καταχρώνται την εξουσία τους και ασελγούν επί του λαού. 

40. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ 

Η Κύπρος πριν από την οικονομική της πτώχευση, είχε να επιδείξει ένα εξαίρετο τραπεζικό σύστημα δια του οποίου αναπτύχθηκαν μεγάλες οικονομικές δραστηριότητες και υπήρχε μεγάλη ρευστότητα στη διακίνηση χρημάτων, που είχε αποτέλεσμα η οικονομία του τόπου να κινείται με γρήγορους αναπτυξιακούς ρυθμούς. Το κυριότερο όμως πλεονέκτημα ήταν ο εταιρικός φόρος και το τραπεζικό σύστημα το οποίο διαφυλαττόταν από το κράτος, ώστε δεκάδες δισεκατομμύρια να εισρέουν ως καταθέσεις, και να αποτελεί έτσι το τραπεζοοικονομικό σύστημα τον κυριότερο οικονομικό πνεύμονα της Κύπρου.

Όσο μικρή σε μέγεθος και αναλογία με τις μεγάλες χώρες ήταν η Κύπρος, τόσο μεγάλος ήταν ο χρηματοπιστωτικός της τομεας και τόσο μεγάλα τα κέρδη και τα οφέλη από αυτόν. Με το πρότυπο και ασφαλές της σύστημα, έλκυσε τους εκατομμυριούχους ανά τον κόσμο οι οποίοι έφεραν τα χρήματα τους στον τόπο μας. Δημιουργήθηκε ένας οικονομικός πνεύμονας τόσο μεγάλος, που σχεδόν από μόνος του αρκούσε για ασφαλή οικονομική ευημερία στον τόπο.

Αυτό το πρότυπο αποφάσισε να ακολουθήσει η Γερμανία, μ αυτό τον τρόπο αποφάσισε να κυριαρχήσει επί άλλων χωρών, κάτι που δεν κατάφερε με τους δυο παγκόσμιους πολέμους. Για το σκοπό αυτό, δεν δίστασε να διαλύσει τον Κυπριακό τραπεζοοικονομικό κολοσσό επιδεικνύοντας τοιουτοτρόπως μια δύναμη χειραγώγησης πως η ίδια σαν δυνατή χώρα μπορούσε να εγγυηθεί τις καταθέσεις των ξένων. Έπρεπε με φανερό τρόπο και δια πυρός, να διαλύσει το Κυπριακό τραπεζοοικονομικό σύστημα για να αποδείξει ότι μόνον αυτή, ένεκα της οικονομικής της ευρωστίας, θα μπορούσε να εγγυηθεί τα χρήματα των καταθετών. 

Χρησιμοποιώντας την απληστία και την αφέλεια των Κύπριων πολιτικών και τους κλέφτες τραπεζίτες, κατάφερε να καταστρέψει το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου. Υπό τις ευλογίες της κεντρικής τράπεζας και την ανοχή της κυβέρνησης Χριστόφια, οι Κυπριακές τράπεζες επιδόθηκαν σε δύο κυρίως τομείς οι οποίοι επέφεραν σε ελάχιστο χρόνο σιγά και σταθερά, το τελειωτικό πλήγμα στην ίδια τη ρευστότητα τους. Επένδυσαν τα ξένα χρήματα των καταθετών σε Ελληνικά ομόλογα και σε παραχωρήσεις επισφαλών δανείων σε όσους ζητούσαν, καθώς και σε μπόνους για τους εαυτούς τους.

Με αυτό τον πολύ εύκολο τρόπο εξεύρεσης δανικών, όλοι οι κάτοικοι της Κύπρου και του εξωτερικού πίστεψαν ότι χρησιμοποιώντας τα θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν πλούσιοι εισοδηματίες. Δανείστηκαν χρήματα για να γίνουν Developers, να φτιάξουν επιχειρήσεις, να κτίσουν σπίτια πολυτελείας και να αγοράσουν λιμουζίνες. Όλα πήγαιναν καλά κατ αρχάς, και όταν ύστερα οι επιχειρήσεις δεν απέδιδαν, όταν τα διαμερίσματα δεν πωλούνταν και δεν νοικιάζονταν ένεκα της πληθώρας που κτίστηκαν, οι τράπεζες συνέχιζαν να τους στηρίζουν και να τους δανείζουν.

Όταν όμως έφτασε ο καιρός που τα δανικά δεν μπορούσαν να επιστραφούν είτε γιατι τα περισσότερα δόθηκαν για καταναλωτικούς σκοπούς, είτε γιατί χρησιμοποιήθηκαν σε μη βιώσιμες επιχειρήσεις, η ρευστότητα στις τράπεζες άρχισε να μειώνεται.

Εδώ ξεκινά η ευθύνη του διοικητή της Κεντρικής τράπεζας του οποίου ρόλος ήταν να ελέγχει τις τράπεζες και να τους βάζει φραγμούς. Αντί αυτού, σιωπηρά τις άφηνε να εκτίθενται όλο και πιο πολύ, τις παρότρυνε να αγοράζουν τα Ελληνικά ομόλογα, και όταν δημιούργησαν τις γνωστές τρύπες των δισεκατομμυρίων, συμβούλευσε το κράτος να τις κρατικοποιήσει. Ακολούθως τις άφησε στο έλεος του ΕΛΑ που σκόπιμα έδωσε ρευστότητα στις κρατικές πλέον τράπεζες μέχρι 9.5 δις, που προστιθέμενα με τη ζημιά αξίας 5.5 δις των Ελληνικών ομολόγων, το Ρωσικό κρατικό δάνειο των 2.5 δις, καθώς και ορισμένα άλλα κρατικά χρέη, δημιουργήθηκε το τεράστιο κρατικό χρέος είκοσι δις. 

Εδώ ξεκίνησε η ανάγκη στήριξης της Κυπριακής οικονομίας από την Τρόικα. Έχοντας εξαντλήσει τον εσωτερικό δανεισμό και καταχρεωμένη από τον εξωτερικό, θα έπρεπε να αρχίσει να πληρώνει τις εγγυημένες καταθέσεις των καταθετών μέχρι εκατό χιλιάδες στις πτωχευμένες τράπεζες, καθώς και τα 9 δις που ο ΕΛΑ έδωσε σ΄ αυτές.

Με τον τρόπο αυτό η Τρόικα κατάφερε να φέρει την οικονομία της Κύπρου εκεί που ήθελε. Ακολούθως συνομολόγησε με την Κυπριακή κυβέρνηση το μνημόνιο διάσωσης της οικονομίας της, μια συμφωνία όμως με τους όρους της Τρόικας και τους οποίους η Κυπριακή κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να δεχτεί. Μια συμφωνία με απεχθείς όρους που οδήγησαν στην πλήρη οικονομική καταστροφή της χώρας.

41. ΤΑ EXIPOLL ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΕΠΕΣΑΝ ΕΞΩ
Στο δεύτερο γύρο αποφάσισαν οι πολίτες να οδηγήσουν την κούρσα τον εκλογών, προσφέροντας στο Νίκο Αναστασιάδη σαφές προβάδισμα 19 μονάδων έναντι του Σταύρου Μαλά, που έχει εξασφαλίσει τη δεύτερη θέση
Σημαντικά ποσοστά εξασφάλισε ο Γιώργος Λιλλήκας, που παρολίγον να κάνει την ανατροπή.  Οκτώ χιλιάδες ψήφοι ήταν η τελική διαφορά ανάμεσα σε Σταύρο Μαλά και Γιώργο Λιλλήκα.
Οι χθεσινές προεδρικές εκλογές καταγράφουν σημαντικά συμπεράσματα, χρήσιμα για την επόμενη ημέρα.
Ένα συμπέρασμα όμως που πολύ λίγοι θα σκεφτούν, θα αναλύσω σήμερα σ αυτή μου τη στήλη.
Σπάνιο γεγονός χαρακτηρίζεται η μεγάλη αποτυχία όλων των εξιπωλλ που διενεργήθηκαν. Η γνώμη μου είναι ότι δεν έχουν αποτύχει, αλλά η διαφορά ήταν μεγάλη γιατι ίσως την προκάλεσαν τεχνηέντως ορισμένες χιλιάδες ψηφοφόροι κατόπιν εντολής από το κόμμα τους για πριμοδότηση συγκεκριμένου υποψηφίου.
Τον περασμένο μήνα έγραψα άρθρο με τίτλο «Λογικές αποδείξεις ότι επόμενος πρόεδρος θα είναι ο Ν. Αναστασιαδης», το οποίον όμως οι τέσσερις φίλα προσκείμενες προς την υποψηφιότητα Αναστασιδη εφημερίδες, δεν δημοσιεύσαν. Ενώ όλα μου τα άρθρα ανελλιπώς δημοσίευαν, το συγκεκριμένο έμεινε εκτός στηλών, και αυτό το γεγονός με έκανε να σκεφτώ από εκείνο τον καιρό ότι η πρόβλεψη μου θα εφαρμοζόταν στην πράξη εάν χρειαζόταν.
Σε εκείνο το άρθρο μου, ανέφερα εν συντομία ότι, εφ όσων το ΔΗΚΟ είναι διασπασμένο σε μεγάλο βαθμό και το ΑΚΕΛ λόγω κακής προεδρίας του Δ. Χριστόφια δεν θα συσπείρωνε τους οπαδούς του, θα μπορούσε εύκολα στο δεύτερο γύρο ανθυποψήφιος του Ν. Αναστασιαδη να ήταν ο Λιλλικας. Όμως, επειδή στο ΔΗΣΥ είχαν γνώση οι φύλακες, την τελευταια στιγμή θα μπορούσαν να πριμοδοτήσουν με λίγους ψήφους τον Σ. Μαλα, ώστε να ήταν αυτός ο αντίπαλος του δικού τους υποψηφίου, με αποτέλεσμα η εκλογή του στο δεύτερο γύρο να είναι εύκολος περίπατος. Διότι τώρα, και χωρίς άλλη στήριξη κομμάτων, ο Ν. Αναστασιάδης είναι σίγουρος ο επόμενος πρόεδρος, γιατι η ψηφοφορία εξελίσσεται πλέον σε αναμέτρηση δεξιάς και αριστεράς παράταξης.
Μια σοβαρή ένδειξη ότι αυτό ίσως συνέβηκε, ήταν η συμπεριφορά Ν. Αναστασιάδη που ενώ όλος ο λαός ανέμενε εκλογές ενός γύρου με νικητή τον ίδιο, αυτός μετά την καταμέτρηση των ψήφων δεν έδειχνε στεναχωρημένος, αλλά ακριβώς το αντίθετο έδειχνε πολύ ικανοποιημένος, ως να ήταν ακριβώς τα αποτελέσματα που ανέμενε.
Επίσης εκ των αποτελεσμάτων της αποτυχίας των εξιπωλλ, φαίνεται αυτό ακριβώς να έχει συμβεί, γιατι δεν είναι φυσιολογικό να έχουν πέσει έξω πέραν του στατιστικού λάθους. Φυσικά, δεν είναι εύκολο οι εταιρείες να φανερώσουν αυτή την αιτιολόγηση, γιατι θα εξέθεταν τους πελάτες τους.