Όταν κάποιος μας έχει αδικήσει
πικραινόμαστε και θυμώνουμε. Άλλοι το εξωτερικεύουμε, άλλοι δε, αφήνουμε την
πίκρα και τον θυμό εντός μας. Είναι ο θυμός μια δύναμη της ψυχής, που συνήθως
τον χρησιμοποιούμε με απαράδεκτο τρόπο, για να επιβάλλουμε το δικό μας θέλημα. Όταν είναι ανεξέλεγκτος και μετατρέπεται σε
τυφλή οργή καταστρέφει, ακόμη πληγώνει και εμάς τους ίδιους. Μερικές φορές δια
του θυμού προκαλούμε φόβο, ώστε με αυτό τον τρόπο να επιβαλλόμαστε στους
άλλους. Πρεπει να ξέρουμε ότι με το να πικραινόμαστε και να κρατάμε μέσα μας
κακία σε αυτους που μας αδικούν, δηλητηριάζουμε τελικά οι ίδιοι τον εαυτό μας
και γινόμαστε ανίκανοι να βιώσουμε τη χαρά. Είναι λοιπόν καλύτερα να αφήνουμε
το θυμό να φεύγει από μέσα μας για αυτους που μας αδίκησαν, ώστε η καρδιά μας
να είναι ελεύθερη από πάθη και μνησικακίες.
