Η
τηλεόραση επηρεάζει αποφασιστικά τη ζωή του ανθρώπου, την εξέλιξη της κοινωνίας
και τη διαμόρφωση της παγκόσμιας οικονομίας και πολιτικής.
Τα
σήριαλ, οι σαπουνόπερες και τα ζωντανά σόου δένονται με μια πρωτοφανή
διαφημιστική θεομηνία και κατασκευάζουν ανθρώπινα όντα κουρδισμένα να
σκέπτονται λιγότερο και να αγοράζουν περισσότερο. O κοινός πολίτης
ομαδοποιείται, μαζικοποιείται, απονευρώνεται, μιμείται τους τηλεοπτικούς ήρωες,
και χάνει χωρίς να το καταλαβαίνει την ικανότητα του λόγου, της σκέψης και της
δράσης. Η φιλοσοφία των τηλεοπτικών παραγωγών, είναι ότι όσο ο άνθρωπος γίνεται
αγέλη και μάζα, τόσο ευκολότερα τους πουλούν αυτά που θέλουν, δηλαδή τόσο
ευχερέστερα περνάνε τα πολιτικά, ιδεολογικά και κυρίως καταναλωτικά μηνύματά
τους.
Από την
άλλη μεριά η τηλεόραση προσφέρει άμεση ενημέρωση και αποτελεί βήμα ελέγχου της
εξουσίας τόσο πιο αποτελεσματικό όσο αγριότερος είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσα
στα κανάλια.
Οι
παρουσιαστές των ειδήσεων στα κανάλια παίζουν σημαίνοντα ρόλο στο χειρισμό της
επικαιρότητας, αν και δεν είναι εκείνοι που επιλέγουν και ιεραρχούν τις
ειδήσεις.
Οι
άνθρωποι αυτοί που είνει έμπειροι δημοσιογράφοι με θητεία στον γραπτό Τύπο οι
περισσότεροι, δεν βλέπουν τα γεγονότα παρά μόνον μέσα στο στούντιο όπου ζουν
ερμητικά κλεισμένοι αρκετές ώρες της μέρας και της νύχτας. Παρουσιάζουν
κατευθείαν στη μικρή οθόνη τις πληροφορίες που πήραν σε πακέτο από το
ειδησεογραφικό τμήμα, αφού πρώτα τις μελετήσουν προσεκτικά. Όταν τις εκφωνούν,
κατευθύνουν τους ρεπόρτερς που βρίσκονται στη σκηνή των γεγονότων όπως ο
μαέστρος τους μουσικούς του με απόλυτη προσήλωση στο χρόνο, το ίδιο ακριβώς
κάνουν και με τους καλεσμένους, όσο σπουδαίοι κι αν είναι.
Για να
κατασκευασθεί μια τηλεοπτική εφημερίδα διάρκειας 30 λεπτών, χρειάζεται
προεργασία 2-3 ωρών. Τα πάντα είναι γραμμένα. Για να συναρπάσει και να
προϊδεάσει το κοινό του ο παρουσιαστής, αρχίζει την εκπομπή του με σειρά
εντυπωσιακών φράσεων, σαν να διαβάζει τίτλους από την πρώτη σελίδα εφημερίδας.
Με λίγες φράσεις δίνει το πανόραμα της ημέρας, ανοίγοντας έτσι την όρεξη για
παρακάτω.
O
παρουσιαστής είναι όπως ακριβώς τον βλέπει ο φακός. Το βλέμμα του, οι
χειρονομίες του, η έκφραση του προσώπου του, προστιθέμενα στον τόνο της φωνής
του, δίνουν την προσωπικότητά του, αυτή που δείχνει και ο ίδιος στην καθημερινή
του ζωή.
Για να
πετύχει στη δουλειά του χρειάζεται ταπεραμέντο, ισχυρή μνήμη και αρκετή
επιδεξιότητα ώστε να μπορεί να γλιστρά πίσω από τα γεγονότα και να μην τα
επισκιάζει.
Έχει
δεσμό με το ακροατήριό του και με την ώρα εκπομπής. Γι’ αυτό και προσπαθεί να
είναι συζητήσιμος και ανεπίσημος. Μιλά όπως στους φίλους του, χρησιμοποιεί
ενεργητική φωνή, χρόνο ενεστώτα, απλή σύνταξη, τρέχουσα γλώσσα. Και αποφεύγει
τους ιδιωματισμούς και τις εξυπνάδες. Όποιος προσπαθεί να το παίξει εξυπνότερος
από τους καλεσμένους του, εντυπωσιάζει κατ αρχάς, αλλά η διάρκεια της επιτυχίας
του έχει σύντομη λήξη.
