Ο Νικόλας Παπαδόπουλοςεξελέγει νέος πρόεδρος του ΔΗΚΟ εν μέσω δυσκολιών και καταστάσεων τέτοιων, που κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως θα του επέτρεπαν να τα καταφέρει. Όταν ανακοίνωνε την υποψηφιότητα του, κανείς δεν περίμενε την ανατροπή που συνέβηκε. Ο μηχανισμός του κόμματος ήταν στα χέρια του Καρογιάν, ο Νικόλας του είχε αφήσει ανοικτό το πεδίο δράσης, και όλοι ήσαν σίγουροι για τη νίκη του Καρογιάν καθώς είχε και την υποστήριξη του συγκηβερνώντος κόμματος, και του ιδίου του Νίκου Αναστασιάδη.
Ωστόσο, η εξέλιξη απέδειξε πως όλα μπορούν να ανατραπούν. Παρ όλο που ο Παπαδόπουλος δήλωνε πως αν εκλεγόταν, το ΔΗΚΟ θα συνέχιζε την στήριξη της κυβέρνησης, ο πόλεμος που δέχτηκε ήταν ανελέητος από όλες τις πλευρές. Η νίκη του Κάρογιαν ήταν τόσο εξόφθαλμη, που έκανε πολλούς Δηκοικούς να στραφούν με το μέρος του.
Όμως δυο βασικά στοιχεία έδωσαν τη νίκη στον Παπαδόπουλο. Ο πατριωτισμός των μελών του κόμματος τους έκανε να τον επιλέξουν για τη σταθερή πατριωτική του γραμμή επί του Εθνικού ζητήματος. Μαζικά οι ψηφοφόροι τον στήριξαν, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκούσε να δώσει τη νίκη. Εδώ φάνηκε η υποστήριξη του δημάρχου της Πάφου, πόσο μεγάλο ρόλο διαδραμάτισε. Ως αντιστάθμισμα και από μηχανής θεός, η στήριξη του Σάββα Βέργα, έδωσε τη μικρή διαφορά της μεγάλης νίκης.
Τώρα, έπονται εκλογές για ανάδειξη της ηγεσίας του ΔΗΚΟ. Εδώ θα φανεί η δύναμη του ανδρός, αν θα μπορέσει να κρατήσει επί μακρόν τα ηνία του κόμματος. Αν αποφασίσει να συγκεράσει εσσωκοματικές καταστάσεις και δεν αναδείξει δικούς του ανθρώπους, οι απλοί ψηφοφόροι θα το εκλάβουν ως αδυναμία του στη διοίκηση του κόμματος. Το λογικό είναι πως δεν θα επιδιώξει κάτι τέτοιο και θα προσπαθήσει με τη στήριξη του να αναδειχτούν δικοί του άνθρωποι, αλλά αν παρ όλα αυτά αποτύχει, τοιουτοτρόπως θα εδραιωθούν οι Καρογιαννικοί, και θα έχει μια μεγάλη εσσωκοματική αντιπολίτευση που θα τον υποσκάπτει υπογείως, όπως υπογείως υπέσκαψαν στο παρελθόν αυτόν και όσων ήσαν πιστοί σε αυτόν.
