Οι
μέρες των γιορτών πέρασαν. Ήταν Χριστούγεννα μέρες αγάπης, μέρες ανάπαυλας από
την τρέχουσα καθημερινότητα. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκμεταλλευόμενα τα
συναισθήματα των ανθρώπων μονοπώλησαν στα κεντρικά δελτία και στις άλλες
εκπομπές το ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους τους, γι αυτούς που δεν έχουν
δουλειά, τους φτωχούς και πεινασένους, για όλους που δεν έχουν ρεύμα στο σπίτι
τους. Άφησαν για λίγο στην άκρη τις διαφημίσεις των τραπεζών, ξέχασαν τους
κλέφτες που οδήγησαν τον τόπο στη χρεοκοπία, και ασχολήθηκαν πραγματικώς με το
κύριο νόημα των εορτών, που είναι η αγάπη και η αλληλοβοήθεια. Όλοι έστρεψαν τη
προσοχή τους στο μικρό Χριστό, στα μικρά παιδιά, αλλά και στους ανήμπορους,
στους φτωχούς και στους άνεργους.
Οι
διαστάσεις που δόθηκαν στο θέμα ήταν φυσικό να ευαισθητοποιήσουν ορισμένους
φορείς και να πιέσουν μερικές τοπικές κοινωνίες ώστε να ενεργήσουν αυτόβουλα
και να προστρέξουν τους ανήμπορους και δυστυχείς συνανθρώπους τους και να τους
συμπαρασταθούν έστω για ολίγον, έστω για τις ημέρες των εορτών.
Σε
κοινότητες όπως η Χλώρακα που οι προεστοί φρόντισαν να γνωρίσουν ποιοι είχαν
ανάγκη βοηθείας, αποφάσισαν να συνδράμουν στην ανάγκη τους, και να τους δώσουν
χέρι συμπαράστασης.
Δεν
άφησαν κανένα χωρίς ηλεκτρισμό, δεν επέτρεψαν σε κανένα άρρωστο να μείνει χωρίς
φροντίδα, ούτε σε ηλικιωμένους να μείνουν μόνοι. Έδωσαν χρηματική βοήθεια σε
όσους είχαν ανάγκη, έδωσαν κουπόνια σε συνεργασία με υπεραγορές, και δεν πίεσαν
τους ανήμπορους να εξοφλήσουν τους φόρους.
Το
κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας στάθηκε αρωγός και προστάτης των φτωχών της
κοινότητας, έδειξε πρόσωπο ανθρωπιάς και έδωσε καλό παράδειγμα προς μίμηση. Μια
στάση συμπεριφοράς που τιμά όλους, τον κοινοτάρχη, τους κοινοτικούς συμβούλους,
αλλά και τους ψηφοφόρους που ίσως για πρώτη φορά επέλεξαν και ανέδειξαν ως
κοινοτικούς άρχοντες, ανθρώπους καλούς που έχουν ευαισθησίες για τους
συνανθρώπους τους.
Οι
γιορτές όμως πέρασαν, και η ρουτίνα επανέρχεται. Το ρεύμα για όσους δεν έχουν
να πληρώσουν θα κοπεί, το σκοτάδι θα επιστρέψει και οι φτωχοί άνθρωποι θα παγώνουν
και πάλι στο σκοτάδι. Η ανθρωπιά δεν πρεπει να διαρκεί μόνο λίγες μέρες, όσες
οι μέρες των γιορτών. Αφού το κράτος δεν κάνει ουσιαστικά βήματα για να
βοηθήσει τους πολίτες, πρεπει τουλάχιστον οι τοπικές κοινωνίες έστω με
δυσκολία, να προστρέχουν όσους έχουν ανάγκη.
