ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

άρθρο

Η Χρυσή Αυγή, είναι πολιτικό κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως έχον εθνικιστική ιδεολογία. Χαρακτηρίζεται ως ακροδεξιά, φασιστική και νεοναζιστική οργάνωση, ενώ κατηγορείται για εξτρεμιστική και ρατσιστική δράση στην Ελλάδα. Στις εθνικές εκλογές στις 6 Μάη 2012 κατάφερε την είσοδό της στο κοινοβούλιο με ποσοστό 6,97% και έλαβε 21 έδρες.

Βιασμός της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, είναι σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή των Ελλήνων.

Νεοναζιστικό, ρατσιστικό και φασιστικό περιγράφουν οι ξένες και ντόπιες εφημερίδες το κόμμα αυτό, ενώ αναζητούν τα αίτια της ανόδου του στην οικονομική κρίση και στη λαθρομετανάστευση.

Δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι η ψήφος στη Χρυσή αυγή ήταν κάτι περισσότερο από ψήφος διαμαρτυρίας, ήταν ψήφος μίσους ενάντια στους υπεύθυνους για την οικονομική κρίση και στην παρουσία των αμέτρητων παράνομων -κυρίως Μουσουλμάνων- μεταναστών στη χώρα.

Επισημαίνουν ακόμα, ότι σύμφωνα με δημοσκόπηση, η Χρυσή Αυγή συγκεντρώνει πάνω από 13% ανάμεσα στους νέους της Ελλάδας.

Εγώ σαν Κύπριος δημοσιογράφος χωρίς να ισχυρίζομαι αν εχουν δίκαιο ή άδικο, θα περιγράψω το εξής περιστατικό που μου το διηγήθηκε ο αδελφός μου που τις προηγούμενες μέρες επισκέφτηκε την κόρη του στην Αθήνα, ένα περιστατικό που συνέβηκε σε μια γριά γειτόνισσα της. Είναι ένα πραγματικό γεγονός που συμβαίνει πολύ ταχτικά και εδώ στην Κύπρο, και ο νόμος ή δεν έχει διάθεση να επέμβει, ή όταν το κάνει χρειάζεται ορισμένα χρόνια για να επιβάλει το δίκαιο.

Αφορμή για να ενσκήψω περί του γεγονότος, ήταν γιατί στον μήνα που είμαστε τώρα, συνέβη και σε μένα τον ίδιο ένα παρόμοιο περιστατικό. Νοίκιασα την περιουσία μου σε μια επιτήδεια καταχράστρια που όχι μονο δεν μου πλήρωνε ενοίκιο, αλλά μου ζητούσε χρήματα για να μου την επιστρέψει. Σαν ηθικός πολίτης αποτάθηκα στο νόμο για να με προστατεύσει, και υποχρεώθηκα να περιμένω τρία χρόνια για να λάβω μερικήν προστασία από αυτόν. Είναι ο νόμος περί ενοικίου που λογω αδυναμίας του, ο κάθε επιτήδειος παγαπόντης, καταχράται την ξένη περιουσία και την κατακρατεί υπό την προστασία του ίδιου του νόμου και της αστυνομίας που τον εφαρμόζει, χωρίς να πληρώνει ενοίκιο, με αποτελεσμα να καταστρέφονται άνθρωποι και να χάνουν τις περιούσιες τους που είναι υποθηκευμένες στις τράπεζες.

Ήταν μια καλή γριούλα που ζούσε σε μια γειτονιά της Αθήνας και δεν είχε στον ήλιο μοίρα άλλη να ζήσει, εκτός από τα έσοδα από δυο μικρά διαμερίσματα που τα νοίκιαζε. Ήταν χήρα καπετάνιου που ο μακαρίτης ταξιδεύοντας μια ζωή στη θάλασσα, της άφησε κληρονομιά δυο μικρά διαμερίσματα και μια Ναυτική σύνταξη, την οποία όμως το κράτος της Ελλάδας την κουτσούρεψε κατά διαταγήν της Ευρώπης ελέω μνημονίου και στήριξης της καταρρέουσας Ελληνικής οικονομίας.

Για κακή της μοίρα τα νοίκιασε σε αλλοδαπούς. Αυτοί τα χρησιμοποίησαν ως κέντρο φιλοξενουμένων επί πληρωμή άλλων αλλοδαπών, μετατρέποντας την πολυκατοικία που ήταν τα δυο διαμερίσματα σε κέντρο διερχομένων. Δεν της πλήρωναν ενοίκιο, και όταν αυτή κλαίγοντας τούς χτυπούσε τις πόρτες, της την έκλειναν κατάμουτρα χωρίς να την λογαριάζουν.

Η κατάσταση κράτησε αρκετό καιρό με τη γριά να μην μπορεί να βρει το δίκαιο της όπου και να αποτεινόταν. Η ελάχιστη σύνταξη που έπαιρνε δεν της αρκούσε να ζήσει, και βοήθεια από τα παιδιά της δεν έβρισκε αφου και αυτά ήταν σε χειρότερη οικονομική κρίση από την ίδια.  Ήταν μια κατάσταση τραγική, δεν μπορούσε να αγοράσει φαγητό να ζήσει, αφου η σύνταξη της αρκούσε μονο για το ηλεκτρικό. Ήταν απελπισμένη και έκλαιγε την κακή της τύχη, αλλά κανείς δεν την νοιαζόταν, αφου και οι άλλοι γείτονες της δεν ήταν σε καλύτερη μοίρα από ότι και η ίδια.

Ένα δείλι κάποιας μέρας που καθόταν στα σκοτεινά αφού της έκοψαν τον ηλεκτρισμό που δεν πλήρωσε και παρακαλούσε τον Θεό να την ποσπάσει από τα βάσανα και την εξαθλίωση της φτώχιας, άκουσε την πόρτα της να χτυπά. Σηκώθηκε με κόπο και ανοίγοντας είδε να στέκουν εμπρός της κάποια παλικάρια που την χαιρέτησαν ευγενικά και της ζήτησαν να τους αφήσει να περάσουν μέσα στο σπίτι.

Ήταν κάτι παιδιά από την Χρυσή Αυγή που άκουσαν το πρόβλημα της και θέλησαν να την βοηθήσουν. Με πολλή ευγένεια στην συμπεριφορά τους την ρώτησαν αν το ήθελε, και αφου βεβαίως αυτή το ήθελε, της ζήτησαν να τους ενημερώσει. Τους εξήγησε το πρόβλημα της, και ακόμα τους είπε ότι είχαν κάνει το κτίριο κοπριά του Αυγείου από τις ακαθαρσίες, και ένεκα ακόμα της κακής τους συμπεριφοράς κατάντησαν την πολυκατοικία έρημη απο Έλληνες ενοικιαστές.

Σε λίγες μέρες άκουσε την πόρτα της πάλι να χτυπά, και με ελπίδα στην καρδιά να είναι πάλι τα καλά παλικάρια, άνοιξε. Τους είδε εμπρός της να στέκουν και να τις δίνουν τα κλειδιά με το ένα χέρι, και με το άλλο ένα μάτσο χαρτονομίσματα.

Έμεινε να τους κοιτά παραξενεμένη χωρίς να καταλαβαίνει.

-Καλά τα κλειδιά, αλλά και χρήματα;-

σκέφτηκε.

Τα παλικάρια από την Χρυσή αυγή την πήραν από το χέρι, και την συνόδευσαν να παει να ελέγξει την περιουσία της.

Της παρέδωσαν τα δυο διαμερίσματα άδεια, μπογιατισμένα και συγυρισμένα, καθώς και όσα χρήματα από τα ενοίκια που είχε να λαμβάνει από τους αλλοδαπούς καταπατητές της περιουσίας της.

Και όταν υστερώτερα κάποιος ρώτησε την καλή γριούλα τι ψήφισε στις πρόσφατες εκλογές, αυτή απάντησε,

-Βεβαίως Χρυσή αυγή.

k.tapakoudes@cytanet.com.cy