ΟΙ ΝΑΥΤΙΚΟΙ

Κάποιοι ναυτικοί αρθρογράφοι, άγαρμπα προσπαθούν να διαστρεβλώσουν κάποιες αλήθειες για το είδος της ζωής των πληρωμάτων στα βαπόρια και στα λιμάνια, σάμπως ο τρόπος ζωής του δεν συνάδει, και με ύφος απολογητικό γράφουν ότι αυτά που συνέβαιναν παλιά, τώρα δεν συμβαίνουν. Ότι δηλαδή πλέον οι νόμοι είναι αυστηροί και δεν επιτρέπεται παρα ελάχιστη χορήγηση ποτού σε αυτούς, ότι οι έλεγχοι για ναρκωτικές ουσίες είναι αυστηροί, και στο κάθε λιμάνι οι ώρες εκφορτώσεως ή φορτώσεως είναι ελάχιστες ένεκα της σύγχρονης τεχνολογίας, και εξ αυτού, δεν τους μένει χρόνος για επίσκεψη σε κέντρα διασκέδασης για ποτό, ξεσάλωμα και πρόστυχες γυναίκες.
Όμως εγώ λέω,

από παλιά έως και σήμερα, η ζωή του ναυτικού ήταν σκληρότερη του στεριανού, και με τις δυσκολίες της απομόνωσης μακριά από στεριές και ανθρώπους, μέσα στο ατελείωτο υδάτινο στοιχείο, ανέπτυσσαν διαφορετικές νοοτροπίες, διαφοερετικό τρόπο αντίληψης και σκέψης. Είναι φυσικό του ανθρώπου και χάρισμα της φύσης, ανάλογα με τον τρόπο διαβίωσης του να προσαρμόζεται στον περιβάλλοντα χώρο.

Ανάλογα με τις δυσκολίες που αντιμετοπίζει γίνεται σκληρότερος, και ανάλογα με το περιβάλλον αναπτύσσει ιδιαίτερες συμπεριφορές καλές ή κακές που του κάνουν ευκολότερη τη διαβίωση και τη συναναστροφή με τους άλλους.    
Όταν λοιπόν ένας ναυτικός περνά την περισσότερη του ζωή πάνω στα καράβια, όταν συναναστρέφεται με ελάχιστους ανθρώπους- συναδέλφους του, οι ορίζοντες των ενδιαφερόντων του μένει στενός. Όταν ζει μακριά από τους δικούς του επί μακρού καιρού, ο νόστος του γυρισμού του προκαλεί νοσταλγία και θλίψη. Είναι γι αυτό φυσικό να εφευρίσκει τρόπους για να σπάζει τη μονοτονία της καθημερινότητας του με ποτό, με ουσίες, ή και άλλα. Είναι πράγματα που ο στεριανός θα απέφευγε ένεκα εναλλακτικών λύσεων, που στον ναυτικό όμως δεν δίνεται η δυνατότητα.

Στα ποντοπόρα πλοία που τα ταξίδια είναι πολυήμερα, τα πληρώματα αναμένουν τις λίγες ώρες που θα δέσουν σε κάποιο λιμάνι, με αγωνία να αναζητήσουν γυναικεία συντροφιά. Και όπως είναι φυσικό, αυτές δεν θα τις βρουν στα καθώς πρέπει μαγαζιά, αλλά μέσα σε καταγώγια και ύποπτα στέκια, όπου μέσα υπάρχει κάθε είδος απόλαυσης, καθώς επιτήδειοι έμποροι του εύκολου χρήματος, διευθύνουν αυτού του είδους επιχειρήσεις που αποτίνονται στα βασικά ανθρώπινα ένστικτα όπως είναι η λίμπιντος και η απόλαυση.

Είναι δηλαδή η ζωή του ναυτικού θέλωντας και μη, προσαρμοσμένη σε καθορισμέμα πλαίσια που επιβάλλουν οι συνθήκες της ναυτικής ζωής.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ