Πολλοί διανοητές έχουν μελετήσει τη λογική, και οι απόψεις σχετικά με τη
φύση αυτής δεν είναι συμβατές μεταξύ τους. Η λογική στον άνθρωπο περιλαμβάνει
τον λογικό συλλογισμό, που μετά από περισκόπηση και έρευνα έχει την ικανότητα
να καταλήγει σε λογικά συμπεράσματα, και να λύνει προβλήματα, να προβαίνει σε
σωστές εκτιμήσεις, και να κατανοεί τον εαυτό του και τους άλλους ανθρώπους.
Έτσι προσπάθεια του καθενός, συνήθως είναι να ερμηνεύει τα γεγονότα και να τα
καταλαβαίνει με βάση τη λογική. Διότι είναι αυτή που διέπει τον κόσμο και τη
λειτουργία του. Πάρα πολλές φορές όμως ορισμένα πράγματα δεν μπορούν να
εξηγηθούν με αυτήν. Αυτό συμβαίνει διότι η λογική έχει πολλές όψεις, και συχνά
επηρεάζεται από τις προσωπικές ιδιομορφίες καθώς και την προσωπικότητα του κάθε
ανθρώπου που επιχειρεί να δώσει λογικές εξηγήσεις. Ώστε όσο και να είναι η
λογική ψυχρή, πολλές φορές δεν είναι ούτε αντικειμενική, ούτε ορθή. Είναι η
λογική όμως, ανεξάρτητα πόσο μπορεί να επηρεαστεί από άλλες παραμέτρους, οδηγός
για πιο σίγουρη και ασφαλή διάγνωση του κάθε ζητήματος, της κάθε σκέψης, και
της κάθε πράξης. Το συναίσθημα δεν υπολογίζει συνήθως τα λογικά συμπεράσματα,
και υπαγορεύει τις περισσότερες πράξεις των ανθρώπων. Ενώ τα ζώα κινούνται από
την καθαρή λογική του ενστίκτου και ο άνθρωπος με τη λογική του μυαλού, στον
άνθρωπο το συναίσθημα προκαλεί, πολλές φορές, συμπεριφορές που στρέφονται
εναντίον του ατόμου αλλά και του συνόλου. Το συναίσθημα μπορεί να παραπλανά, να
φανατίζει, να αλλοιώνει τη λογική διαδικασία. Μπορεί να προκαλεί καταστροφές,
όλεθρο και δυστυχία. Αλλά μπορεί επίσης να εμπνεύσει μεγαλειώδη πνευματικά έργα
και τέχνες, και να αποτελέσει κίνητρο εξαιρετικών πράξεων και επιτευγμάτων.
Είναι δηλαδή η λογική και το συναίσθημα δυο αλληλένδετοι παράγοντες που ωθούν
τον καθένα μας να ενεργεί με τρόπους που άλλοτε επιφέρουν αποτέλεσμα καλό, και
άλλοτε κακό. Σίγουρα η σωστή λογική υπερτερεί, αλλά επειδή είναι δύσκολο να
κυριαρχήσει του συναισθήματος, πρέπει νομίζω, στο κόσμο να επικρατεί όσο
γίνεται η ισορροπία μεταξύ αυτών.
