Ο απλοί άνθρωποι έχουν μάθει στη ζωή να σκύβουν το κεφάλι, να μην
αντιστέκονται και να υπομένουν ότι τους επιβάλλουν οι διοικούντες. Ζουν οι
πλείστοι ως ανελεύθεροι και δουλοπάροικοι, υποταγμένοι και αφημένοι στις
ορέξεις των ηγετών τους.
Με χαλαρωμένες αντιστάσεις και πολλή δουλικότητα τους προσκυνούν ως
αφέντες, και υπακούουν στους όποιους ανίερους νόμους τους επιβάλλουν.
Κατάντησαν υποτακτικοί, κατάντησαν ραγιάδες. Η απόλυτη υπακοή τους έγινε
βίωμα και αναπόσπαστο μέρος της ζωής τους, τους έγινε κουλτούρα που ως κακό
συνήθειο φέρουν πλέον στο DNAτους, κληροδοτώντας το στις επόμενες γενιές.
Αυτό συνέβαινε παντοτινά στους λαούς, και καθώς η καταπίεση και ο
εξαναγκασμός που δέχονταν ως απλοί πολίτες, και σίγουροι για την μαύρη τους
μοίρα, στωικά πάντα περίμεναν πότε θα τους λείψει η άχαρη ζωή για να αναπαυθούν
και να ησυχάσουν.
Αφήνοντας τους ένα ξεροκόμματο απλά για να διαβιούν, και τιμωρώντας τους
ανυπάκουους, οι διάφοροι βασιλείς και βουλευτάδες, τους εκπαίδευσαν να
παραμένουν ήσυχοι και φρόνιμοι ραγιάδες.
Τους εκπαίδευσαν να αποποιούνται των ευθυνών τους, να μην ξεσηκώνονται και
να μην επαναστατούν. Τους έκαμαν να πιστέψουν πως έτσι πρέπει να γίνεται, και
πως έτσι τόχει η μοίρα τους.
Έτσι έμαθαν οι απλοί πολίτες να είναι ραγιάδες και να μην αντιδρούν στις
αδικίες γύρω τους. Έμαθαν να βλέπουν την καταστροφή τους και πάλιν να σιωπούν,
καθώς τους έγινε συνηθιο και στάση ζωής.
Αντί να διεκδικούν, να ζητούν και να απαιτούν τα δίκαια τους, λούφαξαν και
σιώπησαν ελπίζοντας μόνο σε ένα θαύμα, σε έναν ουρανοκατέβατο σωτήρα.
Αντί να βροντοφωνάζουν και να διεκδικούν τα αυτονόητα, κατάντησαν
ανθρωπάκια αφημένα παντοτινά στη μίζερη και άχαρη ζωή τους, πιστεύοντας
ακράδαντα πως άλλη επιλογή δεν έχουν.
Είναι λοιπόν οι πλείστοι λαοί ραγιάδες, γιατί έμαθαν να ανέχονται τους όσους
προύχοντες που χωρίς αιδώ καταπατούν κάθε έννοια δικαίου, αξιοκρατίας και
ισονομίας.
Είναι η μοίρα των λαών δυστυχώς αυτή, καιι το μέλλον τους προδιαγεγραμμένο.
