Κατά τον Μπαμπινιότη, η λέξη πολιτιστικός αν και συνώνυμη του πολιτισμικός, περισσότερο χρησιμοποιείται για τον πολιτισμό ως σύνολο δραστηριοτήτων, ενώ το πολιτισμικός τείνει να δηλώσει περισσότερο την αφηρημένη πλευρά του πολιτισμού, καθώς και τον πολιτισμό ως πνευματική καλλιέργεια
Η συγκέντρωση και η αστικοποίηση του ανθρώπου συνέτεινε στην ανάπτυξη του πολιτισμού, καθώς για να συμβιώσουν ομαλά μεταξύ τους οι άνθρωποι, προσάρμοσαν τις συμπεριφορές τους στον εξελιγμένο πλέον τρόπο ζωής τους.
Η συγκέντρωση και η αστικοποίηση του ανθρώπου συνέτεινε στην ανάπτυξη του πολιτισμού, καθώς για να συμβιώσουν ομαλά μεταξύ τους οι άνθρωποι, προσάρμοσαν τις συμπεριφορές τους στον εξελιγμένο πλέον τρόπο ζωής τους.
Λογω της συν διαβίωσης και της αναγκαστικής γειτονίας, με τον καιρό ισχυροποιούνται και εδραιώνονται οι καλές συμπεριφορές και οι καλοί τρόποι αναμεταξύ τους, ώστε να υπάρχει ομαλότητα στις μεταξύ τους σχέσεις. Η ομαδοποίηση αυτή βοηθώντας σε ευκολότερο τρόπο διαβίωσης, εδωσε τη δυνατότητα της ανάπτυξης των τεχνών, του συστήματος παιδείας, της φιλοσοφίας και των επιστημών.
Η πρόοδος αυτή που ονομάζουμε πολιτισμό, τη διαιρούμε σε πολιτιστική δράση (υλικά και πνευματικά έργα, δραστηριότητες και έθιμα) και πνευματική καλλιέργεια ή κουλτούρα (αξίες, παραδόσεις, παιδεία, μόρφωση, αισθητική, εκλέπτυνση συμπεριφοράς).
Δηλαδή με τη λέξη πολιτισμός, εννοούμε όλα τα συνιστάμενα στοιχεία που διαμορφώνουν τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, ο οποίος όμως διαφέρει γεωγραφικά, καθώς αυτά που τον συνιστούν όπως ήθη, έθιμα, θρησκεία κλπ, διαφέρουν από τόπο σε τόπο. Ένας πολιτισμός υπάρχει όταν διατηρεί και αναπτύσσει τα στοιχεία του, ένας πολιτισμός χάνεται όταν αλλοιώσει σε μεγάλο βαθμό αυτά τα στοιχεία.
