ΤΟ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

Η λέξη Ρουσφέτι αναφέρεται στην πρακτική της αναξιοκρατικής εύνοιας κάποιων ατόμων εις βάρος άλλων με σκοπό την εξαγορά υπηρεσιών και αποκόμιση οικονομικού οφέλους. Είναι επίσης η χαριστική παροχή και εξυπηρέτηση, που προσφέρουν πολιτικοί και κόμματα  σε ψηφοφόρους με αντάλλαγμα την εύνοιά τους και την υποστήριξή τους.
Μεγάλο μέρος των πολιτών  επικρίνει το ρουσφέτι και αυτους που το χρησιμοποιούν.
Ταυτόχρονα ωστόσο το ζητάει. Και κατά περιστάσεις, το απαιτεί. Ευνοεί και ψηφίζει τους πολιτικούς που το προσφέρουν και παράλληλα τιμωρεί και καταψηφίζει όσους το αρνούνται και δεν το τιμούν. Ακόμα ταυτόχρονα δεν διστάζει να το κατηγορεί και να επιρρίπτει ευθύνες στους πολιτικούς που το χρησιμοποιούν και να ισχυρίζονται ότι αυτοί είναι οι αίτιοι για την μεγαλη αναξιοκρατία που επικρατεί και κατ επέκταση οι αίτιοι των δεινών του λαού που προέρχονται από το ρουσφέτι.
Τα ποσοστά των μεγάλων κομμάτων οφείλονται συνήθως σε αυτήν την τακτική. Και γιατί να μην είναι μεγάλα αφού καταφέρνουν να κάνουν τα θελήματα πολλών ψηφοφόρων; Κατά καιρούς έχουμε ακούσει για τους μεν που διώχθηκαν για να πάρουν την θέση τους οι δε.
Ύστερα λενε ότι δεν έχει ο τόπος σωτηρία, και ότι για όλα φταίνε τα κόμματα. Εγώ λέω ότι ο τόπος δεν έχει σωτηρία γιατί φταίνε οι άνθρωποι, ο απλός λαός που έμαθε να ζητά μήπως και πάρει ρουσφέτι, που έμαθε να σκύβει και να μην διαμαρτύρεται μήπως και δεν πάρει ρουσφέτι. Αντί να τους κρίνει και να τους κατακρίνει, να τους τιμωρεί και να μην τους ψηφίζει, δυστυχώς κάνει το αντίθετο. Ζητά ρουσφέτι, απαιτεί ρουσφέτι, και όποιος προσφέρει περισσότερο, τον επιβραβεύει περισσότερο.

Είναι δυστυχώς το ρουσφέτι μια έννοια που είναι στο πετσί του Έλληνα, που το ζητεί και το συντηρεί. Που ξέρει ότι είναι βασική αιτία δεινών, αλλά σκάφτεται ότι προσωπικά ο ίδιος το δικαιούται εις βάρος των άλλων, είναι έτσι που το ίδιο πιστεύουν όλοι και μ αυτό τον τρόπο παίρνει μεγάλες διαστάσεις, όλοι το αποζητούν, όλοι το χρησιμοποιούν, και στο τέλος δυστυχώς κερδίζουν οι λίγοι εις βάρος των πολλών, και στο τέλος το τίμημα το πληρώνει ολόκληρος ο λαός και ολόκληρο το Έθνος.