«Άλλους δυο οίκους ανοχής που λειτουργούσαν παράνομαέκλεισε την περασμένη εβδομάδα η αστυνομία . Ένα στην Πάφο με μαστροπό πενηντάχρονη Ρουμάνα και ιερόδουλες Ρουμάνες, και άλλον ένα στο Στρόβολο με μαστροπό Ελληνίδα και ιερόδουλες επίσης Ρουμάνες»
Αυτά έγραφαν και έλεγαν για αρκετές μέρες τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε ένα μπαράζ αναφορών στα δελτία ειδήσεων, καθώς το σεξ είναι ένα θέμα που ενδιαφέρει την κοινή γνώμη.
Οίκοι ανοχής ή πορνεία ή μπουρδέλα, είναι σπίτια όπου γυναίκες δέχονται πελάτες με σκοπό τη σεξουαλική συνεύρεση σύντομη σε διάρκεια μαζί τους έναντι αμοιβής.
Στη Πάφο έως την δεκαετία του ’80 υπήρχαν τέσσερις αδειούχοι οίκοι ανοχής και ευρίσκονταν στα στενά δρομάκια γύρω από τη περιοχή της Λοζάνης. Ήταν γυναίκες Κύπριες κυρίως, κακάσχημες, χοντρές και γερασμένες καθώς η Πάφος ήταν μικρή επαρχία που δεν την προτιμούσαν οι νεαρές και όμορφες ιερόδουλες. Όμως υπήρχε καλό μεροκάματο και για τις άσχημες, καθώς εκείνες τις εποχές οι ελεύθερες στενές σχέσεις μεταξύ των αντιθέτων φύλων ήσαν αυτηρά απαγορευμένες, έτσι οι άνδρες αναγκαστικά γίνονταν πελάτες στα σπίτια αυτά.
Ύστερα η ευμάρεια που προέκυψε στην Πάφο, οδήγησε τους πελάτες στα καμπαρέ που άνθισαν σε μεγάλο βαθμό και διέθεταν νεαρές και όμορφες εισαγόμενες καλλιτέχνιδες. Γέμισε η Πάφος καμπαρέ, και οι οίκοι ανοχής έκλεισαν.
Μετά την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ελεύθερη είσοδο στη χώρα μας πλήθους γυναικών από άλλες χώρες, το επάγγελμα της πόρνης πήρε διαφορετικές διαστάσεις. Η κάθε μια από μόνη της χωρίς προστάτες και μαστροπούς εξασκούσε το επάγγελμα υπό μορφή επίσημης ερωμένης, με αποτέλεσμα σιγά να εκλείψουν τα καμπαρέ. Το άσχημο των πραγμάτων στις σχέσεις αυτές ήταν πολλοί να πτωχεύυουν καθώς τους τα έτρωγαν οι επιτήδειες, και πολλοί να εγκαταλείπουν τις οικογένειες τους για να τις ακολουθήσουν, ή πολλοί να χωρίζουν ένεκα συνεπειών των εξωσυζυγικών αυτών σχέσεων.
Τώρα με την οικονομική κρίση, οι άνδρες έπαυσαν να έχουν ερωμένες επί χρημασι, αρκούμενοι στις σύντομες και φθηνές επισκέψεις στις λεγόμενες επιτήδειες γυναίκες. Καθώς όμως οι επιτήδειες γυναίκες δεν θέλουν να είναι στιγματισμένες ως πόρνες, δεν εξασφαλίζουν τις απαιτούμενες άδειες για το επάγγελμα, με αποτέλεσμα η αστυνομία να τις συλλαμβάνει και να σφραγίζει τους οίκους ανοχής.
Στις σημερινές εποχές με την πρόοδο της κοινωνίας και την πρόσμιξη της τοπικής κοινωνίας με άλλους λαούς, τα ήθη και έθιμα μας έχουν διαβρωθεί και η πολιτιστική μας κουλτούρα έχει αλλάξει. Οι ελεύθερες στενές σχέσεις μεταξύ των φύλων έπαυσαν να είναι απαγορευμένες, και όταν καμιά φορά αυτό δεν συμβαίνει, θεωρείται ντεμοντέ.
Σήμερα στη Κυπριακή κοινωνία συμβαίνει μια κατρακύλα των θεσμών και των οικογενειακών δεσμών, που πριν δεν υπήρχε. Πολύ εύκολα τα αντρόγυνα χωρίζουν, και πολύ εύκολα συμβαίνουν εξωσυζυγικές σχέσεις με αποτέλεσμα την διαταραχή της οικογενειακής συνοχής. Οι μονογονικές οικογένειες έχουν πληθήνει και τα παιδιά χωρίς τους δυο γονείς και χωρίς επαρκείς προστάτες βιώνουν δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις, οι οποίες συνήθως τα οδηγούν στην παραβατικοτητα και στο έγκλημα.
Πιστεύω πως, αν υπήρχαν οι οίκοι ανοχής, τα προβλήματα θα ήσαν λιγότερα. Κανένας άνδρας δεν θα παρασυρόταν από αυτές να εγκαταλείψει την οικογένεια του, ούτε θα ήταν δυνατό να ξοδέψει περιουσίες καθώς η ταριφα τους είναι χαμηλή. Πιστεύω πως επιτελούν κοινωνικό έργο, γι αυτό εξάλλου δεν απαγορεύεται ως επίσημο επάγγελμα.
Οι σκέψεις οι δικές μου είναι πως θα ήταν καλύτερα αντί η αστυνομία να κλείνει τους παράνομους οίκους ανοχής, να τους προτρέπει να εκδώσουν άδειες και να καταστούν νόμιμοι, τοιουτοτρόπως θα ελέγχονται για την καλή και υγιεινή τους λειτουργία παρά να αναγκάζουν τις γυναίκες τους είδους να δρουν παράνομα και επικίνδυνα. Διότι, κανένας νόμος η σώμα ασφαλείας μπόρεσε από αρχαιοτάτων χρόνων να εμποδίσει το επάγγελμα αυτό. Γι αυτό πιστεύω πως καλύτερα θα ήταν να υπήρχαν νόμιμοι οίκοι ανοχής υπο την παρότρυνση του κράτους, παρά το παράνομο κρυφό και επικίνδυνο σεξ που μόνο κινδύνους εμπεριέχει.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
