Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Η τέχνη των πολιτικών και των κυβερνόντων της διαχείρησης ενός αγαναχτισμένου λαού, είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής του από τα σημαντικά του προβλήματα και από τις λανθασμένες  πολιτικές που επιβαρύνουν τους ίδιους, κατακλύζοντας τους πολίτες με διαφορετικά γεγονότα, ώστε να ξεχνούν τα τρέχοντα προβλήματα που τους δημιούργησαν οι ιδιοι, ή να πιστεύουν ότι άλλες είναι οι αιτίες των δεινών τους. Η μεγάλη τέχνη είναι να καταφέρνουν να διατηρούν το κοινό απασχολημένο τόσο πολύ, ώστε να μην έχει  καθόλου χρόνο για να σκεφτεί και να τους κρίνει.

Μια μέθοδος που φέρνει τα επιθυμητά αυτών αποτελέσματα, είναι η δημιουργία και παρουσίαση προβλημάτων με προβλεπτά αποτελέσματα που θα επιφέρουν προβλεπτές αντιδράσεις του κόσμου, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάμει να δεχτεί. Για παράδειγμα, αφήνεται να ξεδιπλωθεί, να διαδοθεί και να ενταθεί η αγανάχτηση της κοινής γνώμης για την ανισότητα της αμοιβής και της απασχόλησης των ιδιωτικών υπαλλήλων έναντι των δημοσίων υπαλλήλων. Με καθημερινούς βομβαρδισμούς από τα ΜΜΕ που δυστυχώς πολλές φορές συνεργάζονται μαζί τους ή ελέγχονται από αυτούς, ενθαρρύνουν τους απλούς ανθρώπους σε κατευθύνσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσουν νόμους και πολιτικές που χωρίς να το συνειδητοποιούν, θα είναι εις βάρος της ελευθερίας τους. Ή ακόμα δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών. Τελευταίο παράδειγμα, η μελλοντική είσοδος της Κύπρου στην οικονομική στήριξη της Ευρώπης με τους γνωστούς δυσβάσταχτους και επαχθείς όρους, που κατάντησε να υποστηρίζεται από την πλειοψηφία των Κυπρίων που νιώθουν τις απολαβές τους να μειώνονται, και όλους τους δημοσίους υπαλλήλους που κυριότερα αυτών είναι που πλήττονται τα συμφέροντα, να έχουν σιωπήσει και να μην αντιδρούν, και βλέπουμε ακόμα τους λαλίστατους ηγέτες τους να σιωπούν, αφού πρώτα έχουν είδη προετοιμάσει το έδαφος της ένοχης αποδοχής των σκληρών μέτρων του Ευρωπαϊκού μνημονίου εις βάρος τους.

Με τη σταδιακή εφαρμογή όρων και μέτρων επί συναπτών ετών, πολιτικοί επέβαλαν τις τελευταίες δεκαετίες νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, δημιούργησαν μαζική ανεργία με μισθούς στον ιδιωτικό τομέα που δεν εξασφαλίζουν αξιοπρεπές εισόδημα, ενώ τώρα ετοιμάζουν τη είσοδο της Κύπρου στον μηχανισμό στήριξης, ένα γεγονός που αν κάποιος σκεφτεί λίγο, θα διερωτηθεί, πως είναι δυνατόν η Κύπρος με την ανακάλυψη τόσων υδρογονανθράκων, να χρειάζεται να καταφύγει σε δανεισμό με τους επαχθείς όρους της Τρόικας.

Έγιναν τόσες αλλαγές, όλες εφαρμοσμένες με ιδιαίτερο τρόπο και στον ανάλογο χρόνο, ώστε δεν άφησαν τον κόσμο να αντιδράσει, αλλαγές που που αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς,.θα είχαν προκαλέσει επανάσταση.

Η παρούσα κυβέρνηση με την ανοχή ή και τη στήριξη της αντιπολίτευσης, λειτούργησε με τρόπο ώστε μέσα από μακροχρόνιες διαδικασίες, παρουσίασε την αντιλαϊκή της απόφαση, την ανάγκη εισδοχής της Κύπρου στον μηχανισμό στήριξης ως επώδυνη και αναγκαία. Κατάφερε να εξασφαλίσει τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και να είναι έτοιμη να την εφαρμόσει χωρίς αντιδράσεις και λαϊκές εξεγέρσεις. Χρησιμοποίησε την τέχνη της αναμονής και του αβέβαιου που δίνει χρόνο στους πολιτικούς να διαχειριστούν τη κοινή γνώμη και να την κατευθύνουν, ξέροντας ότι είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ' ότι μία άμεση. Με συνεχή βομβαρδισμό συζητήσεων και διαλέξεων από «ειδικούς» που χρησιμοποιώντας πολλές φορές ευτελή επιχειρήματα, με την υποβολή στη σκέψη των πολιτών, τους παρέσυραν χωρίς κριτική σκέψη δική τους, να αποδέχονται τους όρους και τις αποφάσεις των κυβερνώντων. Αποτέλεσμα αυτής της προπαγάνδας, να βλέπουμε το ανήκουστο και απίστευτο, ο Κυπριακός λαός να θέλει και να αδημονεί να μπει η χώρα στον μηχανισμό οικονομικής στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ, Η ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Ραγιάδες ονομάζονταν κυρίως οι υπόδουλοι Έλληνες που είχαν νοοτροπία και  πνεύμα δουλοφροσύνης, υποτακτικότητας, υποταγής και αποδοχής της δουλείας και της εξάρτησης τους στους Οθωμανούς κατακτητές

Η λέξη έχει Αραβική προέλευση και υπονοεί κοπάδι, και την χρησιμοποιούσαν

οι Τούρκοι περιφρονητικά και απαξιωτικά για τους υπόδουλους λαούς εννοώντας ότι είναι σκλάβοι και ότι θα έπρεπε υποχρεωτικά να τους προσκυνούν και να τους πληρώνουν χαράτσι.

Οι Ραγιάδες είχαν ελάχιστα δικαιώματα και υπόκεινταν σε φοβερό φόρο αίματος, το λεγόμενο παιδομάζωμα κατά το οποίο μάζευαν τα μικρά παιδιά και τα εκπαίδευαν να μισούν τους ομόθρησκους τους και να τους καταδιώκουν και να τους σκοτώνουν λυσσαλέα, μέχρι τους ίδιους τους γονιούς τους.

Τα τετρακόσια χρόνια που έμειναν υπό τον ζυγό των Τούρκων οι Έλληνες, ίσως κόλλησαν την νοοτροπία του Ραγιά, αφού ύστερα από την απελευθέρωση βλέπουμε τους ανθρώπους να σιωπούν και να μένουν κυριολεκτικά αδρανείς στη συμπεριφορά των σημερινών εξουσιαστών κυβέρνησης, Βουλής και κομμάτων.

Το μυστικό της επιτυχίας των Τούρκων κατακτητών να καταντούν τους υπόδουλους λαούς σε Ραγιάδες, ήταν η συνεργασία τους με τους ντόπιους πρόθυμους προεστούς, που τους χρησιμοποιούσαν για να κρατούν φοβισμένους και σε αδράνεια τους λαούς.
Αυτοί λοιπόν οι ντόπιοι πρόθυμοι προεστοί συνεργάτες του εχθρού, είναι οι συνεχιστές της εξουσίας μετά την απελευθέρωση των λαών. Μετά την εισαγωγή στον τόπο μας του Αγγλικού ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος έχοντας ήδη την εξουσία και τον πλούτο καθώς και τη μόρφωση, ανέλαβαν την διακυβέρνηση φροντίζοντας η εξουσία να μεταλλάσσεται μεταξύ τους, δημιουργώντας τα λεγόμενα τζάκια ώστε καμιά πιθανότητα να μην έχει άλλος να τους αντικαταστήσει. Αν καμιά φορά κάποιος το κατόρθωνε, έβρισκαν τρόπο να τον διαβάλουν, να τον εξευτελίσουν, να τον αποπέμψουν ή και να τον σκοτώσουν.

Επειδή όμως αυτοί οι άνθρωποι το μόνο που ήξεραν να κάνουν ήταν διαμεσολάβηση και ρουσφέτι, δημιούργησαν έναν κρατικό μηχανισμό από ημέτερους κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, προκειμένου να θέσουν τον λαό σε θέση Ραγιαδισμού ώστε να εξαρτάται απόλυτα από αυτούς, και με τη μέθοδο του ρουσφετιού ακόμα και για μια απλή ιατρική εξέταση στα Νοσοκομεία, να έχουν τη δυνατότητα να τους εκμεταλλεύονται.

Μετά την διαχώριση του λαού από τους κρατούντες και τη βοήθεια των κομμάτων σε δυο τάξεις, στους ημέτερους οι οποίοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που νέμονται τον κρατικό πλούτο και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που είναι οι φτωχοί και οι άνεργοι, σε πενηνταδύο χρόνια Κυπριακής δημοκρατίας φτάσαμε στα σημερινά οικονομικά χάλια και αδιέξοδα, και κατάντησαν τον φτωχό σπαραζόμενο οικονομικά λαό να παρακαλεί να μπούμε στη στήριξη της Ευρωπαϊκής ένωσης, μήπως με αυτό τον τρόπο επανέλθει η τάξη.
Ενώ σε άλλες χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία βλέπουμε τους λαούς να αντιδρούν και να κατέρχονται σε δυναμικές διαδηλώσεις εναντίον της Τρόικα, στην Κυπρο βλέπουμε τους κατοίκους να είναι άνεργοι, να πεινούν να είναι εξαθλιωμένοι, αλλά δυστυχώς να σιωπούν και να μην αντιδρούν.

Το χειρότερο είναι  όταν το Φεβραρη θα έχουμε προεδρικές εκλογές, όλοι σχεδόν ανεξαιρέτως θα ψηφίσουν ένα από τα ίδια, με αποτέλεσμα η ίδια κατάσταση να επαναληφθεί, δηλαδή οι επιτήδειοι πολιτικάντηδες να συνεχίσουν να ελέγχουν το λαό σε ένα περιβάλλον σκλαβιάς, χωρίς να μπορεί ο δύσμηρος αυτός λαός να αντιληφθεί ποιος τον κρατάει δέσμιο και τον εκμεταλλεύεται.
Είναι δυστυχώς το σύνδρομο του Ραγιαδισμού που κυρίευσε το πνεύμα του Έλληνα. Είναι ένα είδος εμπέδωσης και αποδοχής στο νού του ανθρώπου μιας άλλης σκλαβιάς, αυτής της υποδούλωσης της ίδιας της ψυχής του, δια της δικής του θελήσεως.

 ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ - άρθρο του Κυριάκου Ταπακούδη

Τα τελευταία χρόνια, μια πρωτοφανής κρίση πνευματικών και ηθικών αξιών επικράτησε στην εν γένη συμπεριφορά των ανθρώπων, και οι ειδικοί αναλυτές εξήγησαν ότι αυτό προήρθε από τη μεγάλη ανάπτυξη της οικονομίας που επέφερε την ευμάρεια και τον άκρατο υλισμό στη ζωή των φτωχών μέχρι πρότινος ανθρώπων. 

Αυτή η πνευματική κυρίως κρίση όμως, σήμερα που η οικονομική εξαθλίωση μπήκε από τις πόρτες των σπιτιών των περισσότερων οικογενειών, έχει φτάσει στο απόγειό της με αποτέλεσμα να οδηγηθούν οι άνθρωποι στην οικονομική εξαθλίωση και στην καταρράκωση της αξιοπρέπειάς τους καθώς και στην απόγνωση.

Είναι πλέον έκδηλα φαινόμενα το ψέμα, το έγκλημα, η σχεδόν ελεύθερη διακίνηση και εξάπλωση των ναρκωτικών, καθώς και όλα τα παρεμφερή αποτελέσματα της κακής συμπεριφοράς πλείστων ανθρώπων. Η εκτίμηση, ο σεβασμός και η αγάπη έχουν λιγοστέψει, αλλά το χειρότερο που παρατηρείται και άρχισε να συμβαίνει, είναι η ολιγόστευση και η υποβάθμιση της συνοχής της Κυπριακής οικογένειας που από καταβολής Ελληνισμού, ήταν αυτή που κράτησε ζωντανό το Ελληνικό πνεύμα στην Κύπρο.

Είναι ένα κακό αποτέλεσμα που συνεχίζεται και μεγαλώνει, σημάδι ότι οι αιτίες που το προκάλεσαν δεν είναι μόνο η κοινωνική ευμάρεια ή η οικονομική κατάπτωση, αλλά κατά τη γνώμη μου, μια άλλη κύρια αιτία είναι η υποβάθμιση της Κοινωνικής κουλτούρας ένεκα ίσως της κατάπτωσης των πνευματικών ιδανικών και θεσμών, αξίες που προέρχονται από την αγωγή, την ηθική καλλιέργεια και την πνευματικότητα των ανθρώπων, αποτέλεσμα της παιδείας και της διαπαιδαγώγησης.

Προκειμένου να εξευρεθεί η λύση του προβλήματος, θα πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί το πρόβλημα και στην συνέχεια να αναζητηθούν τρόποι διόρθωσης του. Να αναγνωριστεί ότι η σημερινή κρίση δεν είναι μονό οικονομική, αλλά κυρίως είναι κρίση αρχών και αξιών.

Ως κοινωνία, δεν πρεπει να αποδεχόμαστε αλλαγές που φθίνουν  την πνευματικότητα, αλλά να βρούμε τρόπους που να αποσκοπούν στην ανύψωση της και στην εμπέδωση της.

Σε μία οργανωμένη λοιπόν κοινωνία, και ειδικά τη δική μας που  οι θεσμοί θεσπίστηκαν με Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη,  οφείλουν οι αρχές και τα οργανωμένα σύνολα να προστατεύουν αυτές τις αρχές και τις αξίες.

Οι άνθρωποι βλέποντας  τη διαφθορά, τα σκάνδαλα και την ατιμωρησία, αγαναχτούν και νιώθοντας την αδικία, για αυτοπροστασία, συνήθως πράττουν τοιουτοτρόπως με τρόπο που το ένα φέρνει το άλλο, ώσπου στο τέλος επέρχεται πλήρης η κατάπτωση θεσμών και αξιών. Γίνονται άρπαγες κενοί και ανελεύθεροι που θυσιάζουν την ελευθερία τους γιατί φοβούνται, χάνουν το σεβασμό και την τιμή για τον πλησίον τους και μετατρέπονται σε θηρία που λεηλατούν τις ψυχές των άλλων ανθρώπων.

Ακόμα χειρότερα, άνθρωποι υποτίθεται πνευματικοί και διανοούμενοι, εξέχοντες πολιτικοί και θρησκευτικοί ιεράρχες, τυφλωμένοι και χωρίς ηθικές πλέον αξίες, γίνονται κακά πρότυπα που τους μιμούνται οι άλλοι.

Και ερωτώ, πού πηγαίνει αλήθεια, στα τυφλά αυτός ο κόσμος, χωρίς πρότυπα και αληθινή πίστη και χωρίς φως; Πως μπορεί να ανακοπεί αυτή η πορεία; Που μπορούμε να βρούμε κατάλληλους ανθρώπους να μας καθοδηγήσουν;

Και απαντώ, πρεπει να τους ψάξουμε στα πλήθη, και ίσως μέσα στους πολλούς βρούμε έστω λίγους, που να είναι άνθρωποι σοφοί και πνευματικοί, ηγέτες ηθικοί με όραμα, να είναι ακόμα μορφωμένοι και προοδευτικοί για να μπορέσουν να μας διδάξουν και να μας οδηγήσουν στους δρόμους της ανύψωσης του πνεύματος, προϋπόθεση που αποτελεί την μόνη αλήθεια για τη σωστή συμπεριφορά των ανθρώπων.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Λύματα στις θάλασσες της Χλώρακας.

Απίστευτες εικόνες μπορεί κάποιος να αντικρύσει στις παραλίες της Χλώρακας. Όπου υπάρχουν ξενοδοχειακές μονάδες, μεγάλες ποσότητες λυμάτων πέφτουν στη θάλασσα δημιουργώντας πράσινες κηλίδες από άλγη. Αν και αυτά τα λύματα υπόκεινται σε βιολογική  επεξεργασία, απαγορεύονται να ρίχνονται στη θάλασσα διότι χαλούν την ποιότητα των υδάτων, με αποτέλεσμα όπου κολυμπούν οι κάτοικοι με τις οικογένειες τους, να μην υπάρχουν καθαρά νερά. Αν και είναι όλοι ανάστατοι και διαμαρτύρονται, κανείς δεν ακούει και κανείς δεν επιβάλλει την τάξη.

Ξένοι τουρίστες βλέποντας την κατάσταση μένουν απορημένοι, ενώ πολύς κόσμος από άλλες επαρχίες διερωτούνται αν στη Χλώρακα υπάρχει έννομη τάξη, ή αναρχία.

Η ρύπανση της θάλασσας από λύματα σε όλη την ακτή είναι ιδιαίτερα εμφανής και επηρεάζει άμεσα το οικοσύστημα και την υγεία μας.  Οι οργανικές ουσίες που περιέχονται στα λύματα, αλλά και τα χημικά, τα απορρυπαντικά και τα οργανικά βιομηχανικά απόβλητα προκαλούν το φαινόμενο του ευτροφισμού.

Ο ευτροφισμός είναι περιβαλλοντικό πρόβλημα που παρουσιάζεται σε υδάτινα οικοσυστήματα ή ξέβαθες θάλασσες που δέχονται μεγάλες ποσότητες οργανικών υλών και άλατα αζώτου και φωσφόρου με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται πολυάριθμοι μικροοργανισμοί και άλγεις που  καταναλώνουν πολύ οξυγόνο το οποίο πλέον δεν επαρκεί για άλλους οργανισμούς. Λόγω της έλλειψης του οξυγόνου τα ψάρια και τα βακτήρια πεθαίνουν, η βλάστηση το ίδιο, δημιουργώντας έτσι ένα νεκρό οικοσύστημα. Αποτέλεσμα του ευτροφισμού είναι η πτώση της ποιότητας του νερού και η μεταβολή της χλωρίδας και πανίδας των νερών.

Πάντα όποτε έρχεται το καλοκαίρι , όλοι θυμόμαστε την μόλυνση των θαλάσσιων υδάτων από τα λύματα των ξενοδοχείων που βρίσκονται δίπλα στις θάλασσες μας. Διαμαρτυρόμαστε για λίγο, φεύγει το καλοκαίρι και όλοι ξεχνάμε. Όμως αυτό συμβαίνει για πολλά χρόνια τώρα, με αποτελεσμα τα θαλάσσια ύδατα να είναι γεμάτα βακτήρια και μικροοργανισμούς σε σημείο που τα νερά να γίνονται θολά, και σε όλο τον παράκτιο βυθό να εχουν ξεραθεί τα φύκια, να εχουν εξαφανιστεί τα ψάρια και να μοιάζει  ο βραχώδης βυθός σαν φαλακρό τοπίο χωρίς καθόλου χλωρίδα και πανίδα.

Ξέρουμε ότι όλα τα αδειούχα ξενοδοχεία εχουν βιολογικούς που πρεπει να επεξεργάζονται σωστά τα λύματα και τα καθαρισμένα νερά να τα χρησιμοποιούν για κηπευτικούς σκοπούς, ενώ όσα περισσεύουν να τα μεταφέρουν με βυτιοφόρα στους κρατικούς βιολογικούς σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων. Αντί αυτού, σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία ρίχνουν τα λύματα που τους περισσεύουν στη θάλασσα υπό την ανοχή των υπευθύνων. Καμιά υπηρεσία δεν ελέγχει εάν οι βιολογικοί καθαρισμοί λειτουργούν σωστά, ούτε εάν μεταφέρονται τα λύματα στον προορισμό τους, παρά μονο αφήνονται ανενόχλητοι να τα ρίχνουν στη θάλασσα. Κάνουν όλοι τα στραβά μάτια και στον βωμό των οικονομικών συμφερόντων θυσιάζουν τον θαλάσσιο πλούτο και ολόκληρο το οικοσύστημα.

Η μόλυνση της θάλασσας από λύματα εκτός από την καταστροφή του θαλάσσιου οικοσυστήματος, είναι πολύ επικίνδυνη για τον ανθρώπινο οργανισμό, διότι προκαλούν μυκητιάσεις και βαριές επικίνδυνες μολύνσεις σε όσους λούονται στα λερωμένα αυτά ύδατα.

Δηλαδή καταστρέφουν τη θαλάσσια πανίδα και χλωρίδα, καταστρέφουν επίσης και την υγεία του ανθρώπου.

Είναι η πικρή αλήθεια: Λύματα στην θάλασσα σημαίνει εγκλήματα στην θάλασσα…

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

άρθρο

Η Χρυσή Αυγή, είναι πολιτικό κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως έχον εθνικιστική ιδεολογία. Χαρακτηρίζεται ως ακροδεξιά, φασιστική και νεοναζιστική οργάνωση, ενώ κατηγορείται για εξτρεμιστική και ρατσιστική δράση στην Ελλάδα. Στις εθνικές εκλογές στις 6 Μάη 2012 κατάφερε την είσοδό της στο κοινοβούλιο με ποσοστό 6,97% και έλαβε 21 έδρες.

Βιασμός της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, είναι σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή των Ελλήνων.

Νεοναζιστικό, ρατσιστικό και φασιστικό περιγράφουν οι ξένες και ντόπιες εφημερίδες το κόμμα αυτό, ενώ αναζητούν τα αίτια της ανόδου του στην οικονομική κρίση και στη λαθρομετανάστευση.

Δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι η ψήφος στη Χρυσή αυγή ήταν κάτι περισσότερο από ψήφος διαμαρτυρίας, ήταν ψήφος μίσους ενάντια στους υπεύθυνους για την οικονομική κρίση και στην παρουσία των αμέτρητων παράνομων -κυρίως Μουσουλμάνων- μεταναστών στη χώρα.

Επισημαίνουν ακόμα, ότι σύμφωνα με δημοσκόπηση, η Χρυσή Αυγή συγκεντρώνει πάνω από 13% ανάμεσα στους νέους της Ελλάδας.

Εγώ σαν Κύπριος δημοσιογράφος χωρίς να ισχυρίζομαι αν εχουν δίκαιο ή άδικο, θα περιγράψω το εξής περιστατικό που μου το διηγήθηκε ο αδελφός μου που τις προηγούμενες μέρες επισκέφτηκε την κόρη του στην Αθήνα, ένα περιστατικό που συνέβηκε σε μια γριά γειτόνισσα της. Είναι ένα πραγματικό γεγονός που συμβαίνει πολύ ταχτικά και εδώ στην Κύπρο, και ο νόμος ή δεν έχει διάθεση να επέμβει, ή όταν το κάνει χρειάζεται ορισμένα χρόνια για να επιβάλει το δίκαιο.

Αφορμή για να ενσκήψω περί του γεγονότος, ήταν γιατί στον μήνα που είμαστε τώρα, συνέβη και σε μένα τον ίδιο ένα παρόμοιο περιστατικό. Νοίκιασα την περιουσία μου σε μια επιτήδεια καταχράστρια που όχι μονο δεν μου πλήρωνε ενοίκιο, αλλά μου ζητούσε χρήματα για να μου την επιστρέψει. Σαν ηθικός πολίτης αποτάθηκα στο νόμο για να με προστατεύσει, και υποχρεώθηκα να περιμένω τρία χρόνια για να λάβω μερικήν προστασία από αυτόν. Είναι ο νόμος περί ενοικίου που λογω αδυναμίας του, ο κάθε επιτήδειος παγαπόντης, καταχράται την ξένη περιουσία και την κατακρατεί υπό την προστασία του ίδιου του νόμου και της αστυνομίας που τον εφαρμόζει, χωρίς να πληρώνει ενοίκιο, με αποτελεσμα να καταστρέφονται άνθρωποι και να χάνουν τις περιούσιες τους που είναι υποθηκευμένες στις τράπεζες.

Ήταν μια καλή γριούλα που ζούσε σε μια γειτονιά της Αθήνας και δεν είχε στον ήλιο μοίρα άλλη να ζήσει, εκτός από τα έσοδα από δυο μικρά διαμερίσματα που τα νοίκιαζε. Ήταν χήρα καπετάνιου που ο μακαρίτης ταξιδεύοντας μια ζωή στη θάλασσα, της άφησε κληρονομιά δυο μικρά διαμερίσματα και μια Ναυτική σύνταξη, την οποία όμως το κράτος της Ελλάδας την κουτσούρεψε κατά διαταγήν της Ευρώπης ελέω μνημονίου και στήριξης της καταρρέουσας Ελληνικής οικονομίας.

Για κακή της μοίρα τα νοίκιασε σε αλλοδαπούς. Αυτοί τα χρησιμοποίησαν ως κέντρο φιλοξενουμένων επί πληρωμή άλλων αλλοδαπών, μετατρέποντας την πολυκατοικία που ήταν τα δυο διαμερίσματα σε κέντρο διερχομένων. Δεν της πλήρωναν ενοίκιο, και όταν αυτή κλαίγοντας τούς χτυπούσε τις πόρτες, της την έκλειναν κατάμουτρα χωρίς να την λογαριάζουν.

Η κατάσταση κράτησε αρκετό καιρό με τη γριά να μην μπορεί να βρει το δίκαιο της όπου και να αποτεινόταν. Η ελάχιστη σύνταξη που έπαιρνε δεν της αρκούσε να ζήσει, και βοήθεια από τα παιδιά της δεν έβρισκε αφου και αυτά ήταν σε χειρότερη οικονομική κρίση από την ίδια.  Ήταν μια κατάσταση τραγική, δεν μπορούσε να αγοράσει φαγητό να ζήσει, αφου η σύνταξη της αρκούσε μονο για το ηλεκτρικό. Ήταν απελπισμένη και έκλαιγε την κακή της τύχη, αλλά κανείς δεν την νοιαζόταν, αφου και οι άλλοι γείτονες της δεν ήταν σε καλύτερη μοίρα από ότι και η ίδια.

Ένα δείλι κάποιας μέρας που καθόταν στα σκοτεινά αφού της έκοψαν τον ηλεκτρισμό που δεν πλήρωσε και παρακαλούσε τον Θεό να την ποσπάσει από τα βάσανα και την εξαθλίωση της φτώχιας, άκουσε την πόρτα της να χτυπά. Σηκώθηκε με κόπο και ανοίγοντας είδε να στέκουν εμπρός της κάποια παλικάρια που την χαιρέτησαν ευγενικά και της ζήτησαν να τους αφήσει να περάσουν μέσα στο σπίτι.

Ήταν κάτι παιδιά από την Χρυσή Αυγή που άκουσαν το πρόβλημα της και θέλησαν να την βοηθήσουν. Με πολλή ευγένεια στην συμπεριφορά τους την ρώτησαν αν το ήθελε, και αφου βεβαίως αυτή το ήθελε, της ζήτησαν να τους ενημερώσει. Τους εξήγησε το πρόβλημα της, και ακόμα τους είπε ότι είχαν κάνει το κτίριο κοπριά του Αυγείου από τις ακαθαρσίες, και ένεκα ακόμα της κακής τους συμπεριφοράς κατάντησαν την πολυκατοικία έρημη απο Έλληνες ενοικιαστές.

Σε λίγες μέρες άκουσε την πόρτα της πάλι να χτυπά, και με ελπίδα στην καρδιά να είναι πάλι τα καλά παλικάρια, άνοιξε. Τους είδε εμπρός της να στέκουν και να τις δίνουν τα κλειδιά με το ένα χέρι, και με το άλλο ένα μάτσο χαρτονομίσματα.

Έμεινε να τους κοιτά παραξενεμένη χωρίς να καταλαβαίνει.

-Καλά τα κλειδιά, αλλά και χρήματα;-

σκέφτηκε.

Τα παλικάρια από την Χρυσή αυγή την πήραν από το χέρι, και την συνόδευσαν να παει να ελέγξει την περιουσία της.

Της παρέδωσαν τα δυο διαμερίσματα άδεια, μπογιατισμένα και συγυρισμένα, καθώς και όσα χρήματα από τα ενοίκια που είχε να λαμβάνει από τους αλλοδαπούς καταπατητές της περιουσίας της.

Και όταν υστερώτερα κάποιος ρώτησε την καλή γριούλα τι ψήφισε στις πρόσφατες εκλογές, αυτή απάντησε,

-Βεβαίως Χρυσή αυγή.

k.tapakoudes@cytanet.com.cy

ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

αρθρο

Η ανάγκη για βελτίωση της οικονομίας της Χλώρακας που ο μισός της πληθυσμός μαστίζεται από ανεργία, είναι χρήσιμη και χρείαν έχει άμεση. Εάν στρέψουμε την προσοχή μας στην κατεύθυνση του Τουριστικού προϊόντος θα είναι μια πολύ συμφέρουσα και έξυπνη κίνηση, διότι στη Χλώρακα υπάρχουν 10 μεγάλα ξενοδοχεία και άλλες μικρότερες τουριστικές μονάδες. Αν οι Κοινοτικές αρχές στρέψουν λίγο την προσοχή τους σε αυτή την κατεύθυνση, πολλά έχει να ωφεληθεί η κοινότητα. Είναι αποδεδειγμένο ότι σε όλους τους περίγυρους των ξενοδοχείων ανθούν και ευημερούν δεκάδες επιχειρήσεις, κυρίως όσες ασχολούνται με υπηρεσίες. Αυτά είναι γεγονότα που όλοι γνωρίζουν, είναι τα συνήθη επακόλουθα του μαζικού τουρισμού.

Σήμερα με το άρθρο μου θα ασχοληθώ με ένα άλλο είδος τουρισμού, αυτό του θρησκευτικού και προσκηνιματικού τουρισμού, που μου πρόεκυψε παρακολουθώντας μια ομιλία του Διάκονου π.Ιωαννίκιου Ζαμπέλη σε μια ημερίδα «εναλλακτικού τουρισμού», καθώς και με την παρατήρηση μου για το καλοκαίρι που έφυγε, καθώς είδα την κοινότητα της Χλώρακας να γεμίζει αποκλειστικά με Ρώσους τουρίστες που εχουν την ίδια με μας ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και θρησκεία.

Πέραν του μαζικού τουρισμού υπάρχει τουρισμός διαφόρων ειδών και εναλλακτικών μορφών, όπως είναι ο περιπατητικός, ο μνημειακός, ο οικοτουρισμός κλπ, που επιδιώκουν τη δημιουργία κοινωνικών, πολιτιστικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Επί πλέον υπάρχει και η εναλλακτική μορφή του θρησκευτικού και προσκηνιματικού τουρισμού.
Ο προσκυνηματικός τουρισμός απευθύνεται σε οργανωμένες ομάδες, αλλά και σε μεμονωμένους επισκέπτες.

Με περιηγήσεις πέραν από τον θρησκευτικό τους χαρακτήρα, θα είχαμε επί πλέον ευεργετικά αποτελέσματα στην οικονομία μας. Οι επισκέπτες – προσκυνητές που προέρχονται από όλες τις ηλικιακές, κοινωνικές και μορφωτικές ομάδες, κατά κανόνα προτιμούν ήσυχους προορισμούς και σαγηνεύονται από τα φυσικά τοπία. Εκτός από τα ξενοδοχεία θα μπορούσαν να νοικιάζονται οι επαύλεις και τα χιλιάδες διαμερίσματα και δωμάτια που υπάρχουν στη κοινότητα και παραμένουν άδεια. Τα εστιατόρια και τα διαφόρων ειδών μαγαζιά θα αποκτούσαν περισσότερη πελατεία, και επίσης θα μπορούσαν να ανοίξουν και να λειτουργήσουν μαγαζιά αναμνηστικών ειδών, καφετερίες, κ.α.
Στη Χλώρακα και σε ολόκληρη την Κύπρο, δεν έχει καλλιεργηθεί ακόμη ο θρησκευτικός τουρισμός. Παρόλα αυτά, η Χλώρακα διαθέτει αξιόλογα μνημεία και ιερούς τόπους που μπορούν και αξίζει να προβληθούν, για να προσελκύσουν ομάδες, θρησκευτικούς συλλόγους ή άλλους πιστούς.
Τα σημαντικότερα μνημεία της κοινότητας είναι οι ναοί της. Πρωτοχτίστηκαν το 1100 και είναι ανεκτίμητοι αρχαιολογικοί θησαυροί. Ορισμένοι ανοικοδομήθηκαν και άλλοι συντηρήθηκαν ενώ αγιογράφοι – ζωγράφοι, ξυλογλύπτες και τεχνίτες της πέτρας εργάστηκαν για τη διακόσμηση τους με αποτελεσμα σήμερα να αποτελούν σπουδαία αξιοθέατα.

-Η εκκλησία της Παναγίας της Χρυσελεούσας στη κεντρική πλατεία κτίσμα του 11-12 αιώνα με Βυζαντινό ρυθμό, μπορεί να καταστεί πόλος έλξης πολλών τουριστών, οι οποίοι θα θαυμάσουν τις αρχαίες αγιογραφίες της. Το τέμπλο της είναι πανάρχαιο με λεπτοδουλειά της ξυλογλυπτικής τέχνης και αριστούργημα της μεταβυζαντινής τεχνοτροπίας, κατέχει δε, πρωτεύουσα θέση ανάμεσα στα εκκλησιαστικά μνημεία μας. Σ αυτήν την εκκλησία υπάρχει η μοναδική ίσως εικονογραφία στον κόσμο που κατά τα παλαιά πρότυπα ο Χριστός βρίσκεται στον Ιορδάνη ποταμό  εντελώς γυμνός,  έχοντας λίγο διασταυρωμένα τα πόδια του με σκοπό να καλύψει το φύλο με ελαφριά στροφή.  Τον φανερώνει τελείως γυμνό, υποδηλώνοντας έτσι πόσο ο Χριστός ταπείνωσε τον εαυτό του για χάρη των ανθρώπων. Γυμνώθηκε εκείνος για να ντύσει τον άνθρωπο με ένδυμα αφθαρσίας.

-Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου του 12^ου  αιώνα με έμφαση την ιστορία και την παράδοση του αξίζει να αναδειχθεί. Παραμένει με τις πόρτες ανοιχτές μέρα νύχτα, και πολλοι πιστοί τον επισκέπτονται για προσκύνημα, το ίδιο συμβαίνει και με το παρακείμενο παρεκκλήσι του Αγίου Εφραίμ, που επίσης χιλιάδες πιστοί επισκέπτονται, καθ ότι ο Άγιος είναι θαυματουργός θεραπευτής των ανθρώπων που πάσχουν από καρκίνο.

-Το παρεκκλήσιο του Αγίου Υπάτη είναι κτισμένο στην περιοχή της παλιάς Βρύσης. Από τα παλιά χρόνια υπήρχε μια πέτρα που στη βάση της εναπόθεταν οι πιστοί τάματα και θυμιάματα για να υμνήσουν τον Άγιο Υπάτη ο οποίος βοηθούσε όσα μωρά παιδιά δεν μπορούσαν να περπατήσουν στον καιρό τους.

-Στη κεντρική πλατεία υπάρχει ο μεγαλόπρεπος καθεδρικός ναός της Παναγίας Χρυσοαιματούσας με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που θεραπεύει όσες γυναίκες εχουν πρόβλημα που δεν σταματήσει το αίμα της περιόδου τους. Υπάρχει μια κόκκινη κορδέλα κρεμασμένη πίσω απο την εικόνα της Παναγίας, που ανταλλάζοντας την με μια άλλη και ζώνοντας την για τρεις ημέρες, γίνονται καλά. Εξ ου το όνομα της ...αίμα-τ-ούσα.

-Τα παρεκκλήσια επίσης του Αγίου Γεωργίου και του Μιχαήλ Αρχάγγελου, είναι και αυτά ωραίου κάλλους, με σπουδαίες εικονογραφίες και με ιστορίες θαυμάτων που έκαμαν οι Άγιοι με αποτελεσμα να λατρεύονται και να είναι μεγάλοι προσκηνιματικοί προορισμοί.

Τα παλαιότερα χρόνια, τις ημέρες που γιόρταζαν οι Άγιοι των εκκλησιών μας στο χωριό μας, στα προαύλια και στις αυλές τους λάμβαναν χώρα  πανηγύρια και κοσμικές εκδηλώσεις που προσέλκυαν πλήθη κόσμου. Αυτά τα έθιμα θα μπορούσαν να αναβιώσουν και να δημοσιοποιηθούν ώστε να προσελκύσουν τουρίστες και άλλους επισκέπτες.

Θα μπορούσε η εκκλησία της Κύπρου να συστήσει οδηγό προσκυνηματικών περιηγήσεων και σε αυτους να ενταχτεί και η κοινότητα της Χλώρακας αφου διαθέτει εφτά εκκλησιές –μεγάλος αριθμός εν συγκρίσει με τον ντόπιο πληθυσμό-

Με συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια για την καλλιέργεια του θρησκευτικού – προσκυνηματικού τουρισμού, με τη συνεργασία όλων των Κοινωνικών φορέων αλλά και των επαγγελματιών του τουρισμού, με ειδικές προσφορές σε οργανωμένες ομάδες προσκυνητών και με ειδική έκδοση θρησκευτικού οδηγού, όλα αυτά μαζί με άλλα, θα μπορούσαν υποστηρίξουν την ανάπτυξη αυτής της εναλλακτικής μορφής τουρισμού.

 k.tapakoudes@cytanet.com.cy

ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ SOS

ΑΡΘΡΟ

 

Στην Κύπρο όποτε έρχεται το καλοκαίρι όσοι θέλουμε να κολυμπήσουμε θυμόμαστε την μόλυνση των θαλασσών. Διαμαρτυρόμαστε για λίγο στα καφενεία, και ύστερα ξεχνούμε. Όμως η μόλυνση συνεχίζει να συμβαίνει, τα βακτήρια και οι βλαβεροί μικροοργανισμοί πληθαίνουν, τα νερά γίνονται θολώτερα και επικινδυνώτερα, ενώ σε όλο τον παράκτιο βυθό η χλωρίδα ξεραινέται και καταστρέφεται.

Η Κύπρος ως πριν λίγα χρόνια ήταν ένα νησί με εκπληκτική φυσική ομορφιά με μεγάλη ποικιλία από τοπία και περιοχές με εξαιρετική θέα. Στις ακτές της εναλλάσσονταν βραχώδεις παραλίες, ακρωτήρια, κολπίσκοι και γραφικές αμμουδιές που με την περισσή τους ομορφιά, ενέπνευσαν πολλούς υμνωδούς, ραψωδούς και ποιητές. O νησιώτικος χαρακτήρας της, η μακραίωνη απομόνωσή της και οι κλιματικές της συνθήκες, επέτρεψαν την ανάπτυξη μεγάλης βιολογικής ποικιλότητας τόσο στη στεριά, όσο και στη θάλασσα.

Σήμερα όμως, με τον ποιο σκληρό τρόπο ανακαλύπτουμε ότι οι αυθαίρετες επεμβάσεις των ανθρώπων στο φυσικό περιβάλλον το έχουν αλλοιώσει και σχεδόν καταστρέψει. Τα δάση έχουν αποψιλωθεί και σχεδόν όλες οι ακτές γέμισαν με ξενοδοχεία και τουριστικά καταλύματα.

Επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι η πανίδα και η χλωρίδα της Μεσογείου κινδυνεύει δραματικά από τα σκουπίδια και τα λύματα που αποτελούν θανάσιμες απειλές για την βιοποικιλότητα της, καθώς είναι μια περίκλειστη θάλασσα που μολύνεται με χημικά και άλλου είδους σκουπίδια, χωρίς να έχει την δυνατότητα να τα αποβάλλει εύκολα όσο μια ανοιχτή θάλασσα.

Το θαλάσσιο οικοσύστημα της Μεσογείου δέχεται τόσες πιέσεις, με αποτέλεσμα η βιοποικιλότητα της να αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο κίνδυνο ανατροπής της, με πολλά είδη της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας να απειλούνται με εξαφάνιση από παράγοντες που οφείλονται κυρίως σε ανθρώπινες δραστηριότητες.

Η κυριότερη απειλή που δέχεται η θάλασσα είναι η καταστροφή των βιότοπων που προέρχεται από την ανθρωπογενή μόλυνση, αφού χημικά και συστατικά που περιέχονται σε λύματα, λιπάσματα και απορριπαντικά που απορρίπτονται στη θάλασσα προκαλούν αύξηση του πληθυσμού των αλγών και άλλων απλών μορφών ζωής που ευθύνονται για τη μείωση του οξυγόνου για τα υπόλοιπα θαλάσσια είδη, με αποτέλεσμα να ξεραινέται ο βυθός και να καταστρέφεται η χλωρίδα και κατά συνέπειαν η πανίδα.
Οι θάλασσες ήταν πάντα η εύκολη λύση για εναπόθεση κάθε μορφής απορριμμάτων. Η υπερεκμετάλλευση των παραλιών από τους διάφορους ξενοδόχους και επιχειρηματίες, μεγιστοποίησαν τους κινδύνους καταστροφής του θαλάσσιου οικοσυστήματος, με αποτέλεσμα η βλάστηση σε όλες τις ακτές να είναι ανύπαρκτη εξ αιτίας των λυμάτων που χύνονται σε αυτήν. Κατάντησαν οι παραλίες χωρίς βλάστηση, μεταμορφώθηκε το φυσικό χρώμα των ακτών σε κίτρινο νεκρικό και χλωμό τόσο εξόφθαλμο, που είναι άξιο απορίας γιατι όλοι καμώνονται πως δεν το βλέπουν, πως δεν το καταλαβαίνουν. Το κράτος και οι τοπικές αρχές, τα κόμματα και οι βουλευτές, όλοι αυτοί που θα έπρεπε να νοιάζονται, δεν αντιδρούν. Όλοι σιωπούν, ούτε μιλούν, ούτε λαλούν.

Είναι ένα μεγάλο περιβαλλοντολογικό πρόβλημα που χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση. Είναι μια εγκληματική πολιτική σιωπής των τοπικών κοινωνιών που το επιτρέπουν, είναι  επίσης έγκλημα όλων των τοπικών αρχών που ανέχονται τέτοιες ενέργειες χωρίς την παραμικρή αντίδραση τους.

Θα έπρεπε όλοι οι πολίτες να ευαισθητοποιηθούν, να προβληματιστούν και να αποχτήσουν περιβαλλοντική συνείδηση. Να φωνάξουν, να αντιδράσουν, να δράσουν, και να βάλουν φραγμό στους λίγους που παρανομούν εις βάρος των πολλών. Διότι η μόλυνση του περιβάλλοντος αποτελεί μέγιστο κίνδυνο για τις ερχόμενες γενιές, για τα παιδιά μας, για τα εγγόνια μας. Έχουμε αυτό το δικαίωμα, είναι υποχρέωση μας και καθήκον μας.

k.tapakoudes@cytanet.com.cy

ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΣ, ΕΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΥΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

αρθρο

Νεποτισμός είναι ο διορισμός και η παραχώρηση θέσεων και αξιωμάτων σε «δικούς ανθρώπους», είναι δηλαδή η εκμετάλλευση από κάποιον του αξιώματος και της θέσης που κατέχει για να προωθήσει συγγενικά ή άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του σε θέσεις κι αξιώματα χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια.

Είναι η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που δίνει σε κάποιον η εξουσία και η θέση που κατέχει για να εξασφαλίσει σε ημέτερους αξιώματα και δημόσιες θέσεις.

Είναι οι σκανδαλώδεις ενέργειες των πολιτικών παραγόντων που εξαγοράζοντας τα ΜΜΕ, καταφέρνουν να πρωταγωνιστούν στην πολιτική και οικονομική ζωή ελέγχοντας τους μηχανισμούς της εξουσίας.

Είναι ένα διαχρονικό πολιτικό φαινόμενο το οποίο έχει κοινωνικό αντίχτυπο με αρνητικές και όχι θετικές, εποικοδομητικές ή δημιουργικές επιπτώσεις

Μετά την πολιτική  κρίση στην Ελλάδα και την απόλυτη οικονομική καταστροφή, ακούμε αναλυτές από ξένες χώρες να επιρρίπτουν την ευθύνη στον νεποτισμό, την διαφθορά και τη φοροδιαφυγή που κυριάρχησαν στη χώρα.

Τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή όμως, είναι γενικά παραδεκτό ότι επέτρεψαν ή και δίδαξαν οι εκάστοτε πολιτικοί που κυβέρνησαν την Ελλάδα μετά το 1974 έως και σήμερα, δηλαδή τα δυο μεγάλα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ που θέλοντας να συντηρήσουν την κομματοκρατία τους, κυβέρνησαν με νεποτισμό επιβάλλοντας λίστες διορισμών σε όλους τους τομείς.

Μη λαμβάνοντας υπ όψη τη θεμελιώδη αρχή ότι ένα σύστημα παράγει αποτέλεσμα ανάλογα από την ποιότητα των στελεχών του, προχώρησαν με Νεποτισμό εκμεταλλευόμενοι των αξιωμάτων τους και των θέσεων τους στο διορισμό και στη παραχώρηση θέσεων και αξιωμάτων σε «δικούς τους ανθρώπους» χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια.

Με τους «δικούς ανθρώπους» να διορίζονται από το εκάστοτε κυβερνών κόμμα στις ηγετικές θέσεις του κράτους, στις οικονομικές μονάδες, και στις κοινωνικές οργανώσεις, δημιούργησαν μια προνομιούχα ηγετική πολιτική και κοινωνική τάξη που κατέχοντας θέσεις κλειδιά στον κρατικό και κομματικό μηχανισμό, με την πρακτική του πολιτικού αποκλεισμού των ανεπιθύμητων, διολίσθησαν την πολιτική εκτρέφοντας πολιτικούς της μίζας και μετατρέποντας τους σε ανθρώπους της κλίκας και της διαπλοκής, διέφθειραν τα πάντα και επέτρεψαν σε εξωθεσμικούς παράγοντες να επέμβουν στην διακυβέρνηση καταπατώντας πλήρως τους Δημοκρατικούς θεσμούς και επιφέροντας με τον καιρό, την απόλυτη σήψη και την ηθική παρακμή.

Είναι δηλαδή ο Νεποτισμός ένα κοινωνικό και πολιτικό διαχρονικό φαινόμενο που ευνοεί την κατάληψη των θέσεων άσκησης εξουσίας από ημέτερους χωρίς προσόντα αντί των άξιων και κατάλληλων, με αποτέλεσμα την αναξιοκρατία, τη ρουσφετολογία, την καταρράκωση κάθε ηθικής αξίας και την κατάλυση της Δημοκρατίας.

 k.tapakoudes@cytanet.com.cy

ΚΡΙΝΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΓΙΑΛΟΥ

αρθρο

Τα θαλασσινά κρίνα είναι τα σύμβολα  της Θεϊκής δημιουργίας και της επιθυμίας των ανθρώπων για την τελειότητα.

Είναι λευκά μεγάλα λουλούδια που ξεφυτρώνουν ανθοβολώντας μεσα από τη στεγνή γη, με ένα μοναδικό μεθυστικό άρωμα , κυρίως όταν βραδιάζει.

Τα γνωρίζουν όσοι έχουν τύχει να περάσουν από τις ελάχιστες αμμουδιές στις οποίες σήμερα ευδοκιμούν δίπλα στη θάλασσα, σε τόπους κυρίως δύσβατους που βλαστούν αυτά τα μοναδικά φυτά του γένους τους που απόμειναν και που πρεπει να αγαπουμε οι άνθρωποι και να προστατεύουμε.

Κάποτε υπήρχαν πολλά στην παραλία που πήγαινα παιδί, μια παραλία παρθένα σκεπασμένη άμμο που ξέβραζε η οργή των κυμμάτων και εναπόθετε στους φαγωμένους βράχους. Ένα τοπίο κατασκευασμένο ίσως από Θεούς, μια κατάξερη ηλιοκαμένη γη, που τον μήνα Σεπτέμβρη άλλαζε όψη, βαφόταν το άσπρο χρώμα από τα άνθη του γιαλού.

Το πρόβλημα ήταν ότι φύτρωσαν σε τόπους που οι άνθρωποι χρειάζονταν για την ανάπτυξη και την πρόοδο τους. Βλάστησαν εκεί που έπρεπε να χτίσουν τα πολυτελή ξενοδοχεία τους. Τώρα χάλασαν αυτές τις παραλίες, τις άλλαξαν και τις μεταμόρφωσαν σε τουριστικά θέρετρα. Έμεινε μόνο η ανάμνηση των λουλλουδιών, τη θέση τους πήραν τα τσιμεντένια ξενοδοχεία με τους κήπους τους γεμάτους ξενόφερτα άνθη και λουλούδια.
 

Στην παραλία του Κοτσιά στη Χλώρακα, βλάστησαν και εφέτος λίγα από αυτά τα εναπομείναντα κρίνα του γιαλού. Απέμειναν μόνα τους πανέμορφα λουλούδια που μισανοίγουν πριν δύσει ο ήλιος και που φθάνουν στο ζενίθ του ανοίγματος τους όσο η νύχτα προχωρεί. Είναι κρίνα σπάνια, μοσχομύριστα και πανέμορφα που στην κάψα του καλοκαιριού όλη μέρα κλείνουν και μαραίνουν, ενώ τις νύχτες μες τη θαλασσινή δροσιά και στο αεράκι του πελάους, ανοίγουν και σκορπούν την ευωδία τους σε όλη την πλάση. Είναι λουλούδια που βλαστούν  σε αμμώδεις παραλίες, κάποτε λίγο μακρύτερα από τη θάλασσα. Τα φύλλα τους που είναι σαρκώδη και γκριζοπράσινα σε σχήμα λουρίδας, βγαίνουν το χειμώνα και το καλοκαίρι ξεραίνονται, ενώ από τα ξερά τους φύλλα γεννιέται το άνθος του γιαλού, το πανέμορφο λουλούδι που ενεπνευσε τον Παπαδιαμάντη στο ομώνυμο του διήγημα.

Οι καρποί του λουλουδιού είναι μεγάλοι σε σχήμα βολβού. Τα άνθη του που εμφανίζονται μέσα από την καυτή άμμο, έχει το καθένα έξι πέταλα και διαμορφώνουν ένα στέμμα κατά τον τρόπο των ασφοδέλων, εξ αυτού το φυτό είναι γνωστό επίσης με το όνομα ως θαλάσσιος ασφόδελος.
Οι καρποί του όταν ωριμάσουν πετάγονται κατάμαυροι σαν κάρβουνα, σπόροι πολυγωνικοί, μαλακοί που περιβάλλονται από μεμβράνη σαν σωσίβιο που τους επιτρέπει να ταξιδεύουν πάνω στα κύματα  διανύοντας χιλιάδες μίλια, φθάνοντας σε ακτές από τη μια άκρη της θάλασσας ως την άλλη για τον πολλαπλασιασμό και την εποίκησή τους. Στο κέντρο τους έχουν ένα μικρό βολβό που είναι ο πραγματικός σπόρος που θάβεται στην άμμο ψάχνοντας για υγρασία. Όσοι επιζήσουν μετά από 4-5 χρόνια, θα ανθίσουν και θα συνεχίσουν τον κύκλο της ζωής τους.

Η παραλία του Κοτσιά στη Χλώρακα, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη ομορφαίνει με τα λευκά κρίνα της θάλασσας, τα οποία καλό είναι να μην τα κόβει ούτε να τα πατεί κανείς, ώστε να ρίξουν σπόρο και να συνεχίσουν να υπάρχουν σ’ αυτό τον τόπο.

Εκτός από τους σπόρους, το φυτό αυτό πολλαπλασιάζει και με βολβούς που παράγει. Παρά την πολλαπλασιαστική του όμως δυνατότητα το όμορφο αυτό φυτό πέφτει θύμα των όποιων ανθρώπινων δραστηριοτήτων στις ακτές.

Τα παρακολουθούμε κάθε χρόνο που περνά να λιγοστεύουν και να εξαφανίζονται

Να κόβονται με το που ανθίζουν από ανθρώπινα χέρια για να γεμίσουν τα ανθοδοχεία τους, ή να ξεριζώνονται για να μεταφυτευτούν στους κήπους τους.

Στην Κύπρο βλαστούν στη παραλία της Χλώρακας, στη παραλία του Ακάμα, και μετά τα συναντούμε στο μακρινό Παχίαμο. Είναι λουλούδια σπάνια και προστατευμένα, είναι φυτά υπό παρακολούθηση και θα πρεπει επιτέλους κάποιοι άνθρωποι με ευαισθησίες  που στις μέρες μας δυστηχώς σχεδόν έχουν χαθεί, να αναλάβουν εκστρατεία  διάσωσης και πολλαπλασιασμού τους.

Συμφερει να δεχτουμε μια λυση στο Κυπριακο με δικαιολογια τον φοβο;

 

Μας πήραν χαμπάρι.

Ενώ σε Ελλάδα και Κύπρο διαγράφεται η Σφαγή της Σμύρνης από τα σχολικά εγχειρίδια στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης ελληνοτουρκικής προσέγγισης και διδάσκεται ότι κατά την διάρκεια της κατοχής οι Τούρκοι επέτρεπαν στους Έλληνες να πηγαίνουν σχολείο και ότι τους βοηθούσαν σε αυτό άρα δεν υπήρχαν κρυφά σχολειά, οι Τούρκοι μαθητές διδάσκονται έναν αλυτρωτισμό που ξεπερνά τα όρια του παραλόγου. Στο βιβλίο Ιστορίας καθαίνουν ότι τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή και ότι η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία είναι δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία. Εχει διαμορφωθεί η ιστορία σε σημείο που να προβάλλουν τον αλλόκοτο ισχυρισμό ότι οι Δημόκριτος, Ηρόδοτος, Ιπποκράτης, Πυθαγόρας και Όμηρος ήταν όλοι τους τουρκικής καταγωγής. Ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι των Ιώνων, και ότι οι Ίωνες δεν ήσαν Έλληνες, αλλά αρχαίοι Τούρκοι.

Οι Σκοπιανοί ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, και ότι αυτός, δεν ήταν Έλληνας. Καταχρώνται της Ελληνικής Ιστορίας, και εχουν απαιτήσεις επί των Ελληνικών εδαφών προπαγανδίζοντας ψευδώς ότι υπάρχει Σκοπιανή μειονότητα στην Ελλάδα πέραν του μισού εκατομμυρίου. Είναι τα Σκόπια ένα κράτος μικρότερ της Κύπρου, αλλά ίσως μας πήραν χαμπάρι ότι σαν Έλληνες δεν έχουμε ψυχή, και ότι τους φοβόμαστε όλους. Εξ άλλου τα τελευταία χρόνια, σε όλες τις διαμάχες, και όταν ακόμη ήμασταν εμείς οι νικητές, πάντα στο τέλος καταλήγαμε στους ηττημένους. Φτάσαμε στα έσχατα όρια να αισθανόμαστε ένας ξεφτιλισμένος λαός ο οποίος δεν έχει όραμα, δεν έχει ιδανικά, ίσως ούτε ελπίδα. Πρεπει να συνέρθουμε, πρεπει να παραμερίσουμε αυτούς που μας έκαναν να αισθανόμαστε τοιουτοτρόπως, πρεπει να σκεφτούμε θετικά, αλλά και πατριωτικά. Βρισκόμαστε μπροστά σε διλήμματα ανεπίτρεπτα που δεν έπρεπε να υπάρχουν, και βλέπουμε τους ηγέτες μας να μην εχουν λόγο καθαρό, προσπαθώντας έτσι να μας πείσουν περί του αντιθέτου γι αυτό που αισθανόμαστε. Πρεπει να σκεφτούμε με καρδιά και νου, δεν πρεπει να φοβόμαστε την οποιαδήποτε απειλή, δεν πρεπει συνέχεια να υποκύπτουμε, πρεπει επιτέλους να υψώσουμε λίγο το ανάστημα μας.

Το γένος των Τούρκων. Τον  6ο αιώνα βάρβαροι νομαδικοί λαοί, οι Σελτζούκοι που καταγωγή είχαν Μογγολους, Ούγγρους και Τουρκομάνους (ληστρικες Νομάδες), περιφέρονταν σε όλη την Ασία επί σειρά αιώνων, ως κοινότητες ποιμένων και  κτηνοτρόφων, και είχαν ως κατοικία τσαντίρια και σκηνές. Μεταξυ 9^ου και 11^ου αιώνα, ανάμεσά τους ξεχώρισε  ένας πολεμικός λαός, που έγινε γνωστός με το όνομα Τούρκοι. Ζούσαν ως νομάδες και ονομάστηκαν Απελάτες διότι ως κύρια ασχολία είχαν την διεξαγωγή πολέμων για να κάνουν πλιάτσικο και ληστείες με στόχο την αποκόμιση λαφύρων. Έκαναν εφόδους στα Βυζαντινά σύνορα, και πολεμούσαν τους Ακρίτες που φύλατταν τα σύνορα. Με τον καιρό, δημιούργησαν μεγάλες στρατιές και για φανατισμό, είχαν δικαιολογία ότι πολεμούσαν τους άπιστους, δηλαδή τους Χριστιανούς. Με το σύνθημα αυτό δημιουργήθηκε από τότε μεγάλο μίσος των Τούρκων εναντίον των Χριστιανών. Με το πέρασμα των αιώνων έγιναν μεγαλη δύναμη, και κατέστησαν κυρίαρχοι όλης της Δυτικής Μ. Ασίας. Αφου κατέλαβαν το Βυζάντιο κατά τον 14^ο αιώνα, κατέκτησαν επίσης και ολόκληρη την Ελλάδα. Υπό την ηγεμονία του Οσμάν, η Οθωμανική αυτοκρατορία εξελίχτηκε σε μεγάλη δύναμη, και κυριάρχησε δυναμικά  έως τη Μικρασιατική εκστρατεία του 1920, οπότε από τον Κεμάλ Αττατουρκ δημιουργήθηκε το Κοσμικό κράτος της Τουρκίας.

Το μίσος των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων.

Εκτός από το μίσος λόγω του πολέμου που είχαν οι Τούρκοι για τους Έλληνες, τους μισούσαν επίσης από ζήλεια, διότι ήσαν πιο έξυπνοι και μορφωμένοι από αυτους. Σαν επικυρίαρχοι επί της Ελλάδας, προσπάθησαν να εμποδίσουν τους Έλληνες να μορφώνονται διότι ήξεραν ότι ο μοναδικός λόγος που υπήρχε Ελληνισμός χωρίς να αφανιστεί εν μέσω χιλιάδων χρόνων, ήταν ο πολιτισμός και το Ελληνικό πνεύμα που διέθεταν. Ήταν αυτός, ένας από τους λόγους που εξισλάμιζαν Έλληνες, για να αναμίξουν το αίμα των βαρβάρων Τούρκων, με το αίμα των πολιτισμένων Ελλήνων. Έφτιαχναν επίσης γενίτσαρους, γιατί ήσαν αιμοβόροι, και χαίρονταν να βλέπουν παιδιά να σφάζουν γονείς. Μισούσαν τόσο πολύ τους Έλληνες, που για να τους τιμωρήσουν, προέβαιναν μέχρι παλούκωμα τους, ένα μαρτύριο που το εφήρμοζε ο Κόμης Δράκουλας, και το οποιον καθυστερεί τον θάνατο, με αποτελεσμα να βασανίζεται το θύμα για πολλές ώρες πριν ξεψυχήσει. Οι σφαγές, η καταπίεση, ο κατατρεγμός, ήταν σε τόσο μεγάλο βαθμό, που άλλοι λαοί διερωτούνται γιατί οι Τούρκοι να μισούν τόσο τους Έλληνες. Είναι μίσος που διαρκεί εν μέσω αιώνων, μέχρι σήμερα, και συνεχίζεται. Δεν δικαιολογείται, διότι οι Έλληνες ουδέποτε επεχείρησαν να πάρουν εδάφη από αυτους εάν δεν ήσαν δικά τους. Όσες φορές πολέμησαν με αυτους, ήταν γιατί ήσαν αναγκασμένοι ή για να διεκδικήσουν δικά τους εδάφη, είτε ακόμη γιατί δεν άντεχαν την καταπίεση από αυτους. Κράτησε η κατοχή από τους Τούρκους στην Ελλάδα και στην Κύπρο 4 αιώνες κατά την διάρκεια των οποίων έγιναν τόσα αίσχη εναντίον ημών, που και η γενιά πριν το 74 στην Κύπρο, τα είχε ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη της. Ακολούθησε η εισβολή κατά την διάρκεια της οποίας πάλι έγιναν τα ίδια αίσχη, κυρίως από Τουρκοκύπριους ως αποκαλύπτεται σήμερα κατά την διάρκεια  έρευνας για τους αγνοούμενους μας. Τρέφουν δηλαδή, οι Τούρκοι απεριόριστο μίσος για μας.

Σύνταγμα και Εδαφικό.

Πήραν την μισή Κύπρο εύκολα, το ίδιο θα μπορούσαν να έπαιρναν και την υπόλοιπη εάν ήθελαν. Είναι φανερό ότι τα συμφέροντα άλλων χωρών, έως εδώ τους επέτρεψαν, που αυτό σημαίνει ότι δεν κινδυνεύει η άλλη μισή. Διότι και λύση να βρεθεί, η Τουρκία δεν θα την σεβαστεί εάν σε καποια στιγμή θελήσει να κατακτήσει και την υπόλοιπη Κύπρο. Θα πράξει αυτό που την συμφέρει, και αυτό που την ευχαριστεί. Είναι επίσης φανερό ότι δεν είναι το εδαφικό το μεγάλο πρόβλημα, διότι από εκτάσεις έχει η Τουρκία αχανείς περιοχές. Είναι το μεγάλο ζήτημα που μετρά, η μορφή της λύσης. Θέλει η Τουρκία σχέδιο όμοιο με αυτό που απορρίφτηκε, ώστε με αυτό τον τρόπο να υπογράψουμε την αναγνώριση τους, και ταυτόχρονα να έχει τον έλεγχο επί της υπολοίπου Κύπρου μέσω του συντάγματος που θα καθοριστεί. Διότι το μεγάλο ενδιαφέρον που πρεπει να έχουμε ως προς τη λύση δεν είναι τόσο πολύ το εδαφικό, οσο είναι το σύνταγμα και οι νόμοι. Είναι τόσο απλό, όλοι ζητούμε ασφάλεια. Υπάρχει η Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Αυτή ζητούμε να εφαρμοστεί στην περίπτωση μας, αλλά αυτήν είναι που αρνούνται οι Τούρκοι. Στην επιστροφή εδαφών είναι φανερό ότι δεν επιστρέφουν σχεδόν τίποτα. Εάν δεν ήθελαν να επιστρέψουν την πόλη των Βαρωσιων, θα την είχαν επικοίσει. Εάν δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν την νεκρή ζώνη και το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, θα έκαναν το ίδιο. Ώστε αυτά είναι εκεί και μας περιμένουν. Το μοναδικό έδαφος που δίνουν πίσω οι Τούρκοι από αυτό που κατέχουν, είναι μόνο τρία ή τέσσερα χωριά περιπου, της Μορφου. Για να δεχτούμε λύση, πρεπει πανω απ όλα και κύρια, να μας εξηγήσουν τις βασικές νομοθεσίες που θα μας διέπουν εν σχέση με την καθημερινή μας ζωή. Για να μην έχουμε δυσκολίες και προστριβές με τους Τουρκοκύπριους όπως συνέβαινε με τις συμφωνίες Ζυρίχης. Μπορούν απλά και κατανοητά να μας τα εξηγήσουν αυτά; Αν δεν μπορεί το σύνταγμα να διασφαλίζει και να εφαρμόζει τα ανθρώπινα δικαιώματα,  ως προς τι τέτοια λύση;

Πρεπει να υπογραψουμε λυση με τις σημερινες συνθηκες του ηττημένου;

Δεν πρεπει να μας φοβίζει η μη λύση, διότι όπου πέφτουν υπογραφές, γίνονται τα γεγονότα τετελεσμένα. Πρεπει να έχουμε υπομονή, στο κάτω κάτω δεν νομίζω να υπάρχει Ελληνοκύπριος που πραγματικά να θέλει να συμβιώσει με Τούρκους. Τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων κάθε μερικές δεκαετίες αλλάζουν. Από τα αρχαία χρόνια είδαμε πολλές υπερδυνάμεις να καταφαραγγύζονται και να αναλαμβάνουν άλλες. Υπήρξαν χιλιάδες σε αριθμό. Η Αίγυπτος των Φαραώ, Η  Ελλάδα του Μ. Αλεξάνδρου, η Ρώμη, το Βυζάντιο, και αμέτρητες άλλες. Η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε. Η Αμερική οικονομικά δεν παει καλά. Η Κίνα αναπτύσσεται ραγδαίως, το ίδιο και η Ευρώπη. Είναι αποδεδειγμένο πέραν πάσης αμφιβολίας, όλοι παρέρχονται. Τα κατεκτημένα εδάφη μένουν στον ίδιο τόπο, και στο τέλος ελευθερώνονται. Γιατί λοιπόν να βιαστούμε να υπογράψουμε μια λύση που θα μας επιβληθεί με το ζόρι, ή που θα μας αναγκάσουν να δεχτούμε με την φοβέρα ότι τάχατε οσο περνά ο καιρός τα πραγματα χειροτερεύουν; Ότι θα επέλθει διχοτόμηση; Την διχοτόμηση δεν την θέλουν οι Τούρκοι. Δεν θέλουν ανεξάρτητο κυρίαρχο Ελληνοκυπριακό κράτος. Θέλουν ένα είδος κράτους που να το ελέγχουν και κυρίως να μην μπορεί η Ελλάδα να είναι παρών. Θέλουν ένα κράτος που να μην μπορεί να κάνει διακρατικές συμφωνίες με άλλες χώρες, εκτός εάν θέλει η Τουρκία. Απλά επισύρουν πολλοι τον μπαμπούλα της διχοτόμησης ως προς εκφοβισμό. Αυτά είναι λόγια του αέρα που μόνον μωροπίστευτοι θα πίστευαν. Είναι λόγια εκφοβισμού, και προσπάθεια κάμψης του ηθικού των Ελλήνων. Διότι κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ίσως η διχοτόμηση να ήταν καλύτερη λύση παρά αυτήν που μας ετοιμάζουν και όπως όλα δείχνουν θα είναι ακριβώς στα μέτρα της Τουρκίας. Η Ελλάδα έδειξε πάλι τον κακό της εαυτό, πράττοντας ως ο Πόντιος Πιλάτος. Έμεινε η ευθύνη σε μας, μια χούφτα ανθρώπων που εύκολα δυστυχώς μπορούν να ελεγχτούν και να καθοδηγηθούν προς ατραπούς, ειτε ξεγελώντας μας, ειτε εκφοβίζοντας μας. Δεν πρεπει να τους πιστέψουμε. Δεν πρεπει να ακούσουμε τις ηγεσίες των κομμάτων. Πρεπει να ακούσουμε μόνο την καρδιά μας. Πρεπει να σκεφτούμε μόνοι μας και χωρίς επηρεασμούς. Είναι οι καιροί δύσκολοι, και θα έρθουν δυσκολότεροι εάν επιτρέψουμε στους Τούρκους με την υπογραφή μας να επικυριαρχισουν μέσω του Συντάγματος και στις Ελεύθερες περιοχές.  Έχουμε παιδιά, έχουμε εγγόνια, πρεπει να σκεφτούμε και αυτους.

Όταν πέσουν υπογραφές, όλα τελειώνουν.

Ήταν η Κωνσταντινούπόλη Ελληνική. Κατακτήθηκε από τους Τούρκους, πέρασαν 400 χρόνια, αλλά οι Έλληνες την διεκδικούσαν. Είχαν αυτό το δικαίωμα, και το ανεγνώριζαν όλες οι άλλες χώρες, εξ αυτού του λόγου εγινε και η Ελληνική Μικρασιατική εκστρατεία. Μετά την ήττα των Ελλήνων, υπογράφηκε συμφωνία, η λεγόμενη συνθήκη της Λοζάνης, από τον Βενιζέλο και τον Κεμάλ Αττατούρκ που με αυτήν αναγνωρίζονται από τους Έλληνες ως Τουρκικά εδάφη η περιοχή της Κωνσταντινούπολης μαζί με άλλα Ελληνικά εδάφη. Από τότε κανείς δεν ξαναμίλησε γι αυτήν την πόλη, καμιά Ελληνική κυβέρνηση δεν την διεκδίκησε, και ούτε πρόκειται να γίνει, γιατί έπεσαν υπογραφές. Έλεγαν και τότες, ότι κινδύνευε η Ελλάς, και μ αυτό τον τρόπο θα την άφηναν ήσυχη οι Τούρκοι. Δεν εγινε αυτό, δεν σταμάτησαν οι Τουρκικές προκλήσεις, οι παραβιάσεις και οι επεμβάσεις επί των Ελληνικών νήσων συνεχίζονται, πραγματοποιήθηκε εισβολή στην Κύπρο. Ώστε δεν εχουν εμπιστοσύνη οι Τούρκοι, εξάλλου το ισχυρίζονται οι ιδιοι ότι δεν τηρούν τις συμφωνίες με τους Έλληνες.

Ο κυρίαρχος λαός.

Πρεπει εμείς, ο κυρίαρχος λαός μακριά από κόμματα και από καθοδηγητές κομματάρχες, να δράσουμε με το μόνο όπλο που έχουμε, την ψήφο μας, και με τον τρόπο αυτό να μην επιτρέψουμε τη λύση που προσπαθούν να μας πείσουν να δεχτούμε, διότι άσχετα πως θα ονομάζεται, ένα είναι σίγουρο, θα ξεπουλήσει και μάλιστα τσάμπα, την πατρίδα μας στους Τούρκους. Είναι φανερό και σίγουρο αυτό, διότι όλοι ξέρουμε ότι οι Τούρκοι ουδέποτε έδωσαν  πίσω οτιδήποτε πήραν με το σπαθί. Εξ άλλου, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων στο προηγούμενο Δημοψήφισμα είπε ΟΧΙ, όταν αυτοί που έχασαν τις περιούσιες τους έμειναν όρθιοι στο Μετερίζι, ποιο δικαίωμα έχουμε εμείς όσοι δεν είμαστε πρόσφυγες, και δεν έχουμε περιουσίες που τις καταπατούν οι Τούρκοι να εγκρίνουμε με την υπογραφή μας να κατακρατήσουν τα σπίτια και τις περιούσιες των προσφύγων; Προσοχή λοιπόν, να μην είμαστε εμείς η γενιά για την οποία θα γράψει η ιστορία λόγια απαξιωτικά.

Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού.

Εχει να επιδείξει ο Ελληνισμός μεγάλο πολιτισμό, επιφανείς ανθρώπους, σοφούς και στρατηλάτες, σχεδιαστές, κατασκευαστές Παρθενώνων και σπουδαίους γλύπτες. Κατόρθωσε να εμπεδώσει στις σκέψεις όλων την μεγαλοσύνη του, και να προκαλέσει τον θαυμασμό τους για το αρχαίο αθάνατο πνεύμα που δημιούργησε. Αν και υπόδουλος λαός στους Ρωμαίους, κατάφερε να τους εκπολιτίσει, να τους εξελληνίσει, ακόμα μετέτρεψε την ύστερη Ρωμαϊκή πρωτεύουσα, την Κωνταντινούπόλη, σε πόλη καθαρά Ελληνική. Παλιά μεγαλεία και παλιές δόξες που γι αυτές αισθανόμαστε υπερήφανοι, και που γι αυτές πιστέψαμε ότι είμαστε λαός ξεχωριστός. Ήταν ένας πολιτισμός που τον εξύμνησαν και τον επαίνεσαν οι απανταχού μορφωμένοι άνθρωποι. Κατάφερε αυτός να επιβιώσει σε όλες τις δυσκολίες του κόσμου, κατάφερε να υπάρχει μέχρι σήμερα. Ένα σήμερα που απειλείται από ένα Βάρβαρο λαό , αυτό των Τούρκων, ενός λαού που μας μισεί και μας κατατρέχει. Πρεπει να σταθούμε όρθιοι ως οι Αρχαίοι Έλληνες, και να αντισταθούμε, να αντέξουμε και να μην υποκύψουμε, να σταματήσουμε τις υποκλίσεις και τις επικύψεις. Γιατί έχουμε με τον τρόπο αυτό τραυματίσει και πληγώσει την γενιά των παιδιών μας, αυτήν των νέων που μας παρακολουθούν να συμπεριφερόμαστε υπό τη σκέπη του φόβου, αυτόν που μας προκαλούν οι Τούρκοι. Όρθιοι και υπερήφανοι πρεπει να πούμε ακόμα ένα ΟΧΙ, όπως αυτό του Μεταξά, όπως αυτό του Π/Δόπουλλου.

ΤΑ ΑΓΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Σε βιβλία και δοκίμια συναντάμε διάφορες επεξηγήσεις περι της λέξεως αγγούρι, τόσο ετυμολογικά οσο και  σημασιολογικά. Κατά τον Μπαμπινιώτη το όνομα προέρχεται από τη λέξη άγγουρος (άγουρος). Εννοεί ανωριμότητα, δηλαδή έχει νόημα υποτιμητικό, ίσως είναι γι αυτό το λόγο που οι άνθρωποι δεν την έχουν ώς λέξη περιωπής, αλλά την χρησιμοποιούν υποτιμητικά και απαξιωτικά πολλές φορές. Παρ όλα αυτά, οι επίτροποι και οι φίλοι του Ακρίτα Χλώρακας σκέφτηκαν ότι επειδή τα αγγούρια είναι άμεσα συνδεδεμένα με την κοινότητα της Χλώρακας, να διοργανώνουν κάθε χρόνο φεστιβάλ προς δόξαν και τιμήν του αγγουριού.

Τα αγγούρια είναι δροσιστικά κηπευτικά που χρησιμοποιούνται για δροσερές σαλάτες, ακόμα και για επιδόρπιο. Τη Χλώρακα παλιά τη θεωρούσαν ως τη μάνα των μεγάλων αγγουριών και ως τόπο καλής παραγωγής και ποιότητας. Οι παλιοί κάτοικοι το είχαν παίνεμα και καμάρι, είναι μια ασχολία όμως  που τις τελευταίες δεκαετίες έπαυσε να τους απασχολεί. Με την άνοδο της οικοδομικής βιομηχανίας τη δεκαετία που μας πέρασε, πούλησαν τα μποστάνια παραγωγής αγγουριού για να εξοφλήσουν τα χρέη τους, ή να κτίσουν σπίτια και διαμερίσματα γιατί ήθελαν να ονομάζονται εισοδηματίες. Χωρίς να σκεφτούν αν από τα ενοίκια είχαν έσοδα λιγότερα από τα έξοδα, και ως να ήταν οι πιο πολλοί συνεννοημένοι, προχώρησαν στο τσιμέντωμα της κοινότητας μετατρέποντας την σε μια έρημη πόλη με σπίτια και διαμερίσματα ακατοίκητα όπως τις πόλεις φαντάσματα που βλέπαμε στα σινεμά που έπαιζαν ταινίες με καουμπόυς.

Η φύση όταν διατηρείται είναι στοιχείο πολιτισμού, και όταν καταστρέφεται είναι σημείο παρακμής. Σε περιπτώσεις υπερβολικής δόμησης το περιβάλλον καταστρέφεται και το άσχημο είναι που οι αρχές εκδίδοντας αβέρτα άδειες οικοδομής, νομίζουν ότι έτσι προωθούν την πρόοδο και την ανάπτυξη.

Είδαμε τους ανθρώπους και τις μπουλντόζες ακάθεκτα να προχωρούν στην παραχάραξη του φυσικού περιβάλλοντος χωρίς καμιά αντίδραση, είδαμε τη οικοδομική βιομηχανία να αναπτύσσεται χωρίς  να υπολογίζει  αρχαιολογικούς χώρους ή περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους, ή παραλίες, ή ποτάμια, ή θάλασσες.

Τώρα πανω στα χαλάσματα κάνουμε γιορτές των αγγουριών για να θυμηθούμε τα παλιά. Εμείς βρήκαμε από τους πρόγονους μας ατόφια φύση και χωράφια να τα καλλιεργούμε, να σπέρνουμε και να φυτεύουμε αγγούρια, αλλά στους απογόνους μας θα αφήσουμε ερείπια τσιμέντου και ξεραμένη γη.

Αυτό που βιώνουμε μας αφήνει μια γεύση στυφή και ένα συναίσθημα  λύπης. Όλοι οι άνθρωποι έπαψαν να ασχολούνται με την καλλιέργεια της γης, σταμάτησαν να φυτεύουν λαχανικά και οπωρικά, δεν σπέρνουν πλέον αγγουριές, έτσι η Χλώρακα έχασε τα πρωτεία τής παραγωγής αγγουριών. Όμως όλοι οι κάτοικοι σαν παλιοί καλλιεργητές, γνωρίζουν ότι τα αγγουράκια εχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Έτσι επ ευκαιρία του Φεστιβάλ του αγγουριού Χλώρακας, ενδιατρίβοντας σε βιβλία για να γνωρίσουμε την ιστορία του αγγουριού καλύτερα,  το μονο που βρήκαμε είναι τις θεραπευτικές ιδιότητες του, τις οποίες και σας μεταφέρουμε:

Για όσους δεν το ξέρουν, το αγγούρι ανακουφίζει τα μάτια μας όταν τοποθετήσουμε ροδέλες αγγουριού για 15 λεπτά περίπου πάνω τους. Όταν φέτες τοποθετούνται πάνω στο δέρμα, βοηθούν στις φλεγμονές, στη μείωση της θερμότητας και κάνουν καλό στην επιδερμίδα.
Περιέχει κάλιο που χρησιμεύει στη χαμηλή και υψηλή πίεση του αίματος.
Φρέσκος χυμός από αγγούρι ωφελεί στις καούρες, στα στομαχικά οξέα, στη γαστρίτιδα, στο έλκος, στο έκζεμα, και στην αρθρίτιδα.

Όταν ανακατωθεί με χυμό καρότου, μαρουλιού και σπανακιού, αναπτύσσει τα μαλλιά και κάνει καλό για τις ρευματοπάθειες  που προκαλούνται από υπερβολικό ουρικό οξύ στον οργανισμό. Επίσης ωφελεί στις ασθένειες των δοντιών και των ούλων, ιδίως σε περιπτώσεις πυόρροιας. Αυτοί που υποφέρουν από διαβήτη μπορούν να επωφεληθούν από την κατανάλωση χυμού αγγουριού. Ακόμα έχει θεραπευτικές ιδιότητες σχετικά με τις παθήσεις των νεφρών, τηςουροδόχου κύστης, του ήπατος και του παγκρέατος.

ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΙ ΤΙΜΕΣ

 

Η ηθική επιβράβευση των ανθρώπων που επιτέλεσαν κάτι χρήσιμο είναι σημαντική, γι αυτό οι τιμές πρέπει να αποδίδονται σε ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς τους και εκδήλωση ευγνωμοσύνης, αλλά που ταυτόχρονα να προβάλλεται ως εξαιρετικό γεγονός για όσους επιθυμούν να μιμηθούν το παράδειγμα τους.
Διότι η πραγμάτωση της ηθικής αρετής συνεπάγεται ευχαρίστηση για τον άνθρωπο που εξαιτίας της κάνει ωραία πράγματα, ενώ εξ αιτίας της δυσαρέσκειας, κάνει τιποτένια πράγματα.
Όμως όλοι πρέπει να ευχαριστιούνται και να δυσαρεστούνται με αυτά που πρέπει, ώστε, όσοι διοργανώνουν τιμητικές εκδηλώσεις και όσοι τις δέχονται, να έχουν ευθυκρισία ώστε να μην ρεζιλεύονται αμφότεροι.
Διότι όταν αποδίδονται επί σκοπού και χωρίς αξιολόγηση του έργου και της προσφοράς, τότ...ε εξευτελίζεται ο θεσμός, δεν υπηρετείται πραγματικά ο σκοπός της ηθικής επιβράβευσης, και παραχαράσσεται η ιστορία των των γεγονότων.
Τα τελευταία χρόνια οι δήμοι, οι κοινοτικές αρχές καθώς και άλλοι φορείς, είθισται να διοργανώνουν εκδηλώσεις για βράβευση αξιέπαινων ανθρώπων που έχουν προσφέρει με κάποιο τρόπο στην κοινωνία.
Δυστυχώς όμως, πολλές φορές αυτό γίνεται με τρόπο ιδιοτελή, διότι όπου εμπλέκονται οι πολιτικοί, όλα υποτάσσονται στο παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων και στο κυνήγι της ψήφου.
Έτσι πολλές φορές μια εκδήλωση που θα έπρεπε να έχει καθαρά πνευματικό χαρακτήρα και να προκαλεί ευχαρίστηση, μετατρέπεται σε επίδειξη των διοργανωτών σε βάρος των βραβευμένων προκαλώντας δυσαρέσκεια.
Θα ήταν πράξη σύνεσης αν οι τιμώντας αναλογιζόμενοι το μέγεθος της ευθύνης τους έναντι των ζώντων, των τεθνεώτων και των επιγενομένων, ενεργούσαν με ευθυκρισία στο ζήτημα τούτο. Διότι αν οι τιμές αποδίδονται στους άξιους σύμφωνα με τους ηθικούς νόμους, τότε θα ήσαν πολλοί οι αγωνιστές για την αρετή, ενώ αν αποδίδονται για ιδιοτελείς λόγους, τότε και εκείνοι που από τη φύση τους είναι ενάρετοι θα διαφθαρούν
Τελευταίως παρατηρείται το φαινόμενο να σπεύδουν οι όντες να αποδίδουν με ευκολία τιμές σε οποιονδήποτε, κυρίως σε ανθρώπους οι οποίοι δεν έπραξαν τίποτα περισσότερο από τα στοιχειώδη και αυτονόητα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη θέση την οποία κατέχουν.
Άλλες φορές τιμούν και επιβραβεύουν αυτούς που καμιά σχέση δεν έχουν με την τιμή, αλλά γνωρίζοντας τη ματαιοδοξία που έχουν, καλούν τους όποιους, χωρίς αυτοί να συνειδητοποιούν ότι αντί να τους τιμούν, τους υποτιμούν.
Πρέπει να ξέρουμε ότι έτσι υποτιμάται ουσιαστικά, και προσβάλλεται η μνήμη ή η προσφορά των άξιων τιμής, γι αυτό θα έπρεπε οι τιμές να αποδίδονται με περισσότερη φειδώ και ευθυκρισία.

k.tapakoudes@cytanet.com.cy

Δημόσιοι υπάλληλοι και Οικονομική κρίση

 

Στην εναλία Κύπρο από της ανακυρήξεως της Δημοκρατίας της, παρατηρήσαμε τους εκάστοτε εκλελεγμένους προέδρους να προσλαμβάνουν στο δημόσιο μόνο ημέτερους, θέλοντας έτσι να έχουν τον απόλυτο έλεγχο στη διοίκηση και όχι μόνο. Μετά το θάνατο του Μακαρίου παρακολουθήσαμε τον Σπύρο Κυπριανού να προβαίνει σε ένα όργιο προσλήψεων υπαλλήλων στο Δημόσιο τέτοιο, που του επέτρεψε να αναρριχηθεί στην εξουσία δύομιση πενταετίες και το κόμμα που δημιούργησε εκ του μηδενός, να ανέλθει σε ποσοστό 27,5%. Ήταν το παράδειγμα του που ακολούθησαν οι επόμενοι πρόεδροι της Κύπρου, καθώς και οι πρωθυπουργοί στην Ελλάδα για να μπορέσουνν να δημιουργήσουν ημέτερους ψηφοφόρους ώστε να εξασφαλίζουν τη παραμονή τους στην εξουσία.

Στην Κύπρο σε κάθε προεδρική θητεία προσλαμβάνονταν επιπλέον μέχρι και 7000 υπάλληλοι στο δημόσιο. Στην Ελλάδα ειδικά επί Αντρέα Παπαντρέου και Σημίτη, προσλαμβάνονταν απείρως περισσότεροι.

Με αυτό τον τρόπο για να πληρωθούν οι μισθοί χρειάζονταν τόσα πολλά χρήματα, που το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού δεν αρκούσε με αποτέλεσμα να παραμελείται η διάθεση κονδυλίων για την ανάπτυξη και να γίνεται εσωτερικός δανεισμός σε σημείο που όλα τα ταμεία των διαφόρων φομέων όπως Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ΑΗΚ, ΣΥΤΑ κλπ. να έχουν αδειάσει με αποτέλεσμα να καταφεύγουν οι Κυβερνήσεις στον εξωτερικό δανεισμό.

Για τη λειτουργία της Κρατικής μηχανής θα έπρεπε να προσλαμβάνονται μόνον όσοι είναι απαραίτητοι. Αντί τούτου είδαμε να συμβαίνει ότι εξωφρενικότερο, να προσλαμβάνονται τόσοι ώστε με τα εξαρτώμενα από αυτούς μέλη των οικογενειών τους, σήμερα να αποτελούν τον μισό πληθυσμό της νήσου.

Δεν είναι δυνατόν ένα κράτος όσο πλούσιο υποθετικά και άν είναι, να διαθέτει τόσα πολλά έσοδα ώστε να αρκούν για τόσα πολλά έξοδα που απαιτούνται για ένα τόσο ακριβό και αχρείαστο κρατικό μισθολόγιο. Είναι ο λόγος αυτός, ο κυριότερος που θα οδηγήσει το κράτος σε πτώχευση.

Διότι τα δάνεια σε κάποια στιγμή πρέπει να αποπληρωθούν.

Όσο οι εκάστοτε κυβερνήσεις δανείζονταν με εσωτερικό δανεισμό, δηλαδή χαμηλότοκα και αγύριστα, το κάθε κυβερνών κόμμα φρόντιζε να προσλαμβάνει όλο και περισσότερους κρατικούς και ημικρατικούς υπαλλήλους. Τώρα όμως που χρησιμοποίησαν  όλα αυτά τα αποθέματα (που δεν ηταν δικά τους), και τα έσοδα του κράτους είναι κατά πολύ λιγότερα από τα έξοδα, ξεκίνησε η αναζήτηση εξωτερικού δανεισμού για πληρωμή των κρατικών μισθολογίων.

Εδώ ξεκινά το μεγάλο πρόβλημα και ο σίγουρος κίνδυνος πτώχευσης του κράτους. Ο διεθνείς τράπεζες, οργανισμοί και άλλοι δανειστές, δίνουν δάνεια με λογικά επιτόκια για αναπτυξιακά έργα. Όταν πρόκειται για μισθούς υπαλλήλων, που αυτό σημαίνει πως όπως σε μια επιχείρηση όταν τα έξοδα είναι περισσότερα από τα έσοδα καμία τράπεζα δεν δανείζει, έτσι και στα κράτη δεν δανείζουν, ή δανείζουν με ψηλά επιτόκια βάζοντας τα υπό επιτήρηση.

Δηλαδή στα σημερινά αδιέξοδα που έφτασε η Κύπρος, υπάρχουν οι εξής επιλογές:

Ή μπαίνουμε σε επιτήρηση ακριβώς όπως η Ελλάδα, ή κηρύσσει πτώχευση το κράτος, ή απολύονται όσοι κρατικοί και ημιμοκρατικοί υπάλληλοι δεν χρειάζονται, ενώ ταυτόχρονα μειώνονται οι παχουλοί μισθοί και τα πλουσιοπάροχα επιδόματα.

Ο λόγος του κινδύνου πτώχευσης των περισσότερων κρατών δεν είναι η οικονομική κρίση, αλλά η κακή διαχείριση. Όταν τα έξοδα που είναι περισσότερα από τα έσοδα αποπληρώνονται με δανεισμό, σε καποια στιγμή δεν μπορούν να αποπληρωθούν οι δόσεις των δανείων, όποτε σταματούν οι πληρωμές.

Αν αυτός ο λόγος που είναι τόσο απλός αλλά και ο μοναδικός ώστε μια κυβέρνηση να μην μπορεί να πληρώνει μισθούς, αποκρύβεται από τον απλό πολίτη, πρεπει επιτέλους όσοι δεν φοβούνται τους δημόσιους υπαλλήλους  να παρουσιάσουν στη κοινή γνώμη την πραγματικότητα. Ότι δηλαδή ο κίνδυνος να φαλιρίσει οικονομικά το Κυπριακό κράτος, είναι η αδυναμία του να πληρώσει τους μισθούς των απειράριθμων δημοσίων και ημικρατικών υπάλληλων.

Διότι όσους υδρογονάνθρακες και πετρελαιοφόρα στρώματα αν διαθέτουμε, δεν σώζεται η οικονομία μας αν πρώτα δεν διορθώσουμε τα δημοσιονομικά μας ελλείμματα.

Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Τη βλακεία την βλέπουμε παντού, την κουβαλά ο περισσότερος κόσμος από γεννησιμιού του, είναι διάχυτη στο DNA του καθενός και την έχει η πλειοψηφία των ανθρώπων. Από αυτήν πηγάζει η τάση των πολλών να ανήκουν σε ισχυρές ομάδες και να αποτελούν μέρος τους ώστε να λαμβάνουν καθοδήγηση και να νιώθουν ασφαλέστεροι εν μέσω του πλήθους.

Είναι ο κυριότερος λόγος που μπορούν εύκολα να κυβερνούν οι πολιτικοί τα πλήθη και να γίνονται οι αρχηγοί τους διότι είναι  ευφυέστεροι των άλλων, αλλά λόγω της αλαζονείας τους, τις περισσότερες φορές ακυρώνουν από μόνοι την εξυπνάδα τους. Συμπεριφερόμενοι ως εξουσιαστές εξασκούν ψυχολογική πειθώ στις αγέλες των υποστηριχτών τους πιστεύοντας πως έχουν το ηθικό δικαίωμα να τους εξουσιάζουν πνευματικά και να τους καθοδηγούν τι να πιστεύουν και τι να ψηφίζουν.

Αυτού του είδους ευφυείς άνθρωποι μπορεί να αποδειχτούν οι πιο επικίνδυνοι από όλους τους άλλους, γιατί πιστεύοντας στην εξυπνάδα τους και κατέχοντας την πολιτική εξουσία, αντιμετωπίζουν τους υποταχτικούς τους με μεγάλη αλαζονεία έτσι που μπορεί να πούμε ότι διακατέχονται από μια επικίνδυνη βλακεία η οποία ακυρώνει την ευφημία τους. Με λίγα λόγια, εκ του αποτελέσματος των πράξεων τους, μπορούμε να τους ονομάσουμε και αυτούς βλάκες, αλλά επικίνδυνους βλάκες. Διότι παρακολουθώντας την ιστορία της ανθρωπότητας, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, όσοι είχαν εξουσία την χρησιμοποίησαν πρώτα για ίδιον όφελος με τρόπο ζημιογόνο έναντι των άλλων, έτσι που πολλά δεινά και καταστροφές να συμβαίνουν κατά καιρούς εις βάρος της πλειοψηφείας των πολλών πολιτών.
Ξέρουμε  πως υπάρχει απλωμένη παντού η βλακεία, και ο καθένας θα έπρεπε να προσπαθεί να την περιορίσει, αλλά αντί τούτου, οι επιτήδειοι την εκμεταλλεύονται για να μπορούν να διοικούν και να εξουσιάζουν. Καλούνται λοιπόν, οι εναπομείναντες έξυπνοι που δεν ασχολούνται με την πολιτική ζωή, αλλά με την πνευματική πολιτική, να δράσουν ώστε να επιμορφώσουν και να συμβουλεύσουν τους ανθρώπους πώς να ελευθερωθούν από την βλακεία.