Για το θάνατο ο κάθε άνθρωπος εκδηλώνει
διαφορετικό συνδυασμό συναισθημάτων και ο ψυχικός πόνος είναι τόσο μεγάλος,
ανάλογα με την κάθε περίπτωση θανάτου που βιώνειι.
Όμως όταν κάποιος παρακολουθήσει και ζήσει
την διάρκεια θανάτου και τον επιθανάτιο ρόγχο δικού του αγαπημένου προσώπου, βιώνει
ένα από τα χειρότερα καταθλιπτικά συναισθήματα καθώς η διαδικασία της μετάβασης
του μεταστάντος είναι πολύ μαρτυρική τα’οσο, που επηρεάζει τον μάρτυρα εφ όρου
ζωής.
Εγώ λοιπόν ως μάρτυρας παρόμοιου
θανάτου αφού πέρασαν αρκετά χρόνια ώστε με περισσότερη αντικειμενικότητα να
μπορώ να περιγράψω τον επιθανάτιο ρόγχο, γράφω τα εξής:
Όταν ο οργανισμός του ασθενούς
εξασθενεί και δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους σώματος, ο
εγκέφαλος με το σώμα παύουν να συνεννοούνται, οπότε ο ετοιμοθάνατος χάνει την ικανότητα
της κατάποσης και το σάλιο συσσωρεύεται χωρίς να καταπίνεται, με αποτέλεσμα να
εισέρχεται στις αναπνευστικές οδούς, ή και να εμποδίζεται την αναπνοή.
Αυτός ο υγρός θόρυβος που
συμβαίνει κατά αυτήν τη διάρκεια της αναπνοής, ονομάζεται επιθανάτιος ρόγχος.
Δηλαδή ο
επιθανάτιος ρόγχος είναι ο ήχος της Αναπνοής του ετοιμοθάνατου, το γουργούρισμα
το οποίον προέρχεται από την προσπάθεια των πνευμόνων να αναπνεύσουν αέρα, ο οποίος
όμως εμποδίζεται καθώς η γλώσσα δυσλειτουργεί και δεν εμποδίζει το σάλιο να
εισέρχεται στο αναπνευστικό σύστημα.
Όταν ξεκινά
αυτός ο ρόγχος έως την τελική κατάληξη, ο χρόνος διάρκειας είναι πέραν των δύο
τρίτων της ημέρας.
Λίγο πρίν το
θάνατο η γλώσσα δυσλειτουργεί ακόμη περισσότερο, ώστε μια περιφράσσει την
αναπνοή, και μια επιτρέπει το σάλιο να εισέρχεται στους πνεύμονες.
Δηλαδή ο
επιθανάτιος ρόγχος είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας των πνευμόνων να εισπνεύσουν
αέρα διά μέσου του σάλιου, ένα μαρτύριο του ετοιμοθάνατου καθώς πνίγεται στην
προσπάθεια του να αναπνεύσει.
Με απλά
λόγια, ο επιθανάτιος ρόγχος είναι το αποτέλεσμα της εισροής σάλιου στους
πνεύμονες καθώς η γλώσσα δεν μπορεί να ανταποκριθεί ένεκα της τελικής οργανικής
κατάπτωσης του ασθενούς.
Στην τελική ασυνείδητη
προσπάθεια να κρατηθεί στη ζωή, συνήθως βλέπουμε τον ασθενή ενώ νομίζουμε ότι
έχει καταλήξει, να επανέρχεται σε μια υπέρτατη προσπάθεια να αναπνεύσει αέρα. Αυτό
μπορεί μερικές φορές να διαρκέσει αρκετή ώρα. Είναι οι στιγμές που οι παρόντες
οικείοι του ετοιμοθάνατου μαρτυρούν τις ανατριχιαστικές απέλπιδες προσπάθειες
του ετοιμοθάνατου μέχρι της καταλήξεως, εμπειρίες πολύ θλιβερές που
αποτυπώνονται δια παντός στη μνήμη και τους στοιχειώνει ε όρου ζωής.
