Η ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΕΙΛΗ

Τι εννοούμε με τη λέξη βλακεία; Η έννοια της γνωστή  ως το αντίθετο της εξυπνάδας, αλλά όλοι γνωρίζουμε πώς υπάρχουν και έξυπνοι άνθρωποι που συμπεριφέρονται σαν βλάκες.

Ο μοναδικός που κατάφερε να δώσει έναν κάπως πειστικό ορισμό, ήταν ο ιστορικός και οικονομολόγος Κάρλο Τσιπόλα που αποφάνθηκε πώς,  Βλάκας είναι αυτός που προκαλεί ζημιά σε κάποιον άλλο χωρίς ο ίδιος να έχει όφελος.

Δηλαδή ηλίθιοι είναι όσοι με τη λογική που τους διέπει, προκαλούν προβλήματα σε άλλους χωρίς να το καταλαβαίνουν, και γίνονται επικίνδυνοι χωρίς να το θέλουν.

Δυστυχώς καμία αντίσταση δεν μπορεί να προβληθεί έναντι αυτής της βλακείας, καθώς τον ηλίθιο κανείς δεν μπορεί να τον συνετίσει. Ο μόνος τρόπος είναι η απομόνωση του, αλλά αυτό είναι δύσκολο, γιατί οι ηλίθιοι είναι η πλειονότης των ανθρώπων και ακόμα δυσκολότερο, γιατί οι έξυπνοι είναι δύσκολο να τους καταλάβουν, καθώς αν και βλάκες, μπορεί να κατέχουν μόρφωση, σπουδές, ή και σπουδαίες δουλειές.

Υπάρχουν λοιπόν ηλίθιοι πολιτικοί, επιστήμονες, σ όλων των ειδών τις τάξεις, σε όλους τους πληθυσμούς, καθώς η ηλιθιότητα χαρακτηρίζει όλους τους λαούς.

Το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του είδους ανθρώπων, είναι ότι δεν μπορούν να καταλάβουν πώς έχουν λανθασμένη αντίληψη, και επιμένοντας στην ορθότητα του τρόπου που σκέπτονται και ενεργούν, προκαλούν άθελα τους μεγάλη ζημία στους γύρω τους, χωρίς μάλιστα οι ίδιοι να αποκομίζουν οποιοδήποτε όφελος.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΚΑΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Η βία και η κακία στους πιο πολλούς είναι έμφυτη ως αποτέλεσμα κληρονομικότητας, αλλά και γιατί είναι διάχυτη στο DNAτους σε άλλους φανερά, και σε άλλους κρυφά. Πολλοί με χαιρεκακία έκδηλα έχουν την κακία στη συμπεριφορά τους, και λιγότεροι έχουν τη βία. Όμως δυστυχώς οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι ως ζώα, όπως  τα άγρια ζώα της φύσης που έχουν αιμοβόρα ένστικτα για τη συντήρηση τους απλά και χωρίς συνείδηση, έτσι και οι άνθρωποι που δυστηχώς πολλές φορές τα ξεπερνούν.

Βλέπουμε σε πολέμους να σφάζονται και να σκοτώνονται, βλέπουμε κάποιους όταν συναθροίζονται να γίνονται αγέλες και να θέλουν να καταστρέφουν, να γίνονται όχλος και όσο μεγαλύτερος, τόσο και καταστροφικότερος.

Τα γράφω όλα αυτά, καθώς σήμερα ανακάλυψα στο διαδίχτυο μια ταινία σινεμά με πρωταγωνιστή τον σκληρό της οθόνης Τζέϊσον Στάθαμ που δεν είχα δει προηγουμένως, και την παρακολούθησα με ενδιαφέρον. Ήταν μια ταινία δράσης που την ευχαριστήθηκα ένεκα της καλής ηθοποιίας των πρωταγωνιστών, αλλά δυστυχώς με κακά μηνύματα για πολλούς αφελείς,  που θα παρασύρονταν εύκολα στη βία και στην ανομία, καθώς παρουσίαζε τους κακούς ως καλούς κακούς, με αισθήματα και συνείδηση. Ήταν μια ταινία με πληρωμένους δολοφόνους που σκότωναν ακόμα και δικούς τους ανθρώπους, όταν το  απαιτούσε ο κώδικας τιμής –άκουσον άκουσον- του επαγγέλματος.

Και κάθισα και σκέφτηκα και διερωτήθηκα, πώς οι άνθρωποι ακόμα και οι καλοί, να μην γίνονται κακοί, όταν οι βιομηχανίες του χρήματος τους παρουσιάζουν ως πρότυπα γκάγκστερ και δολοφόνους;  Πώς όλοι όσοι έχουν καταληστέψει τον τόπο, δηλαδή τραπεζίτες και  πολιτικοί να μην το κάνουν, αφού οι κακοί αμείβονται και οι καλοί υποφέρουν, αφού ο νόμος εξαγοράζεται ή και εκβιάζεται;

Ατό ήταν περίπου το νόημα της ταινίας, και είναι έργο που τον έχουν παρακολουθήσει μυριάδες, καθώς ο πρωταγωνιστής είναι από τους καλύτερους σκληρούς ηθοποιούς του Χόλυγουντ.  

Ύστερα προσπαθούν οι καλοί γονείς, να διδάξουν τα παιδιά τους να είναι καλοί άνθρωποι, πόσοι όμως θα τα καταφέρουν όταν η αδηφάγα κοινωνία διδάσκει το αντίθετο;   

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Η επίδειξη δύναμης

Πρέπει να θαυμάζουμε όσους έχουν άξιες και όχι εξουσίες.

Η επίδειξη δύναμης κάποτε αποτελεί στάση άμυνας ώστε να αποτρέπει οποιονδήποτε bullying, τις περισσότερες φορές όμως αποτελεί ένα νοσηρό φαινόμενο των νταήδων, λέξης που αρχικά ήταν συνώνυμος του δυναμικού άνδρα που θαύμαζαν όλοι, αλλά που στη συνέχεια ξέπεσε συμβολίζοντας τον τον παλικαρά που στερείτο παντός είδους σεβασμού.

Οι νταήδες είναι συγκεκριμένοι τύποι ανθρώπων πρωταγωνιστές καταστάσεων που δεν αρκούνται μόνο στην επίδειξη δύναμης, αλλά γίνονται πρωταγωνιστές κυρίως ψυχολογικής και φοβικής τυραννίας, που με συστηματική και απρόκλητη καταπίεση ή και χρήση βίας οδηγούν τα θύματα τους που αδυνατούν να αντιδράσουν, σε μια αγχωτική κατάσταση φόβου που τους φθείρει ψυχολογικά. Και όλα αυτά γίνονται με απώτερο σκοπό ο θύτης να ανακτήσει τον έλεγχο, ακόμα κάποιες φορές απλά και μόνο για να νιώσει ισχυρός, να αυτοεπιβεβαιωθεί. Θέλοντας οι περισσότεροι άνθρωποι να υπερέχουν των άλλων, αλλά μη έχοντας τον τρόπο ή τα μέσα να το επιτύχουν, και θέλοντας να ξεχωρίζουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, προσπαθούν τοιουτοτρόπως να επιδείξουν την αξία, τη δύναμη και την ικανότητα τους.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που αρέσκονται στην επίδειξη, αλλά ως ευγενείς και κοινωνικά μορφωμένοι, μέσα από ευγενή άμιλλα αγωνίζονται και ξεχωρίζουν, και ως εκ του αποτελέσματος των πράξεων τους, αναδεικνύονται και αποδεικνύονται πρώτοι. Αυτοί είναι άνθρωποι υπερήφανοι που δεν καταδέχονται να υπερτερούν εις βάρος άλλων ασθενέστερων και αδύναμων. Είναι όσοι έχουν ξεπεράσει τα ένστικτα της βουλιμίας για δύναμη και εξουσία, είναι όσοι με την αξία τους και όχι την εξουσία τους, προκαλούν τον σεβασμό και τον θαυμασμό.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΒΑΣΙΚΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ, ΘΥΤΕΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ

Άρθρο

Τα ένστικτα είναι οι τάσεις και οι ορμές των ζωντανών οργανισμών  για συγκεκριμένες συμπεριφορές και αντιδράσεις. Προϋπάρχουν της μνήμης και της μάθησης, και είναι εγγενή χαρακτηριστικά του βιολογικού είδους. Είναι τρόποι συμπεριφοράς που υποβάλλονται από τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα υποσυνείδητα στον οργανισμό για την αντιμετώπιση ορισμένων καταστάσεων. Είναι διαταραχές του εγκεφάλου για κυριαρχία των ενστίκτων στη συμπεριφορά του ανθρώπου. Όσα πάθη καλά ή κακά, αγάπη ή μίσος, χαρά ή λύπη, μίσος ή εχθρότητα, φθόνος ή θαυμασμός, ειρωνεία ή αυτοσαρκασμός, όλα είναι αποτέλεσμα των εγγενών και αρχέγονων ενστίκτων που κυριαρχούν στους πλείστους ανθρώπους με αποτέλεσμα να μετατρέπουν την αντίδραση τους  σε δράση.

Ένεκα αυτών των παρορμήσεων λοιπόν,  όταν κάποιοι ασκούν  ψυχολογική πίεση προς ασθενέστερους που ένεκα αντικειμενικών δυσκολιών δεν μπορούν να αντιδράσουν και να αντισταθούν για να προστατευτούν, είναι μια χείριστη κακοποίηση των συναισθημάτων των θυμάτων τους, που βαθμιαία οδηγεί στην παραίτηση τους, στην παράδοση τους  και στην αποδοχή της πίεσης που εξασκείται πάνω τους, με αποτέλεσμα την πρόκληση δυσανασχέτησης και μεγάλου άγχους στην ανημποριά τους για αντίδραση και αντίσταση.

Είναι δυστυχώς πραγματικότητα ο κάθε άνθρωπος όσο δυνατός να είναι, όταν στοχοποιηθεί , να καταντά θύμα. Πόσον μάλλον όταν προέρχεται από μειονότητες και όταν έχει διαφορετικούς προσανατολισμούς.

Έχουμε λοιπόν τους θύτες και τα θύματα. Δεν χρειάζεται οι θύτες να είναι οι δυνατοί και τα θύματα οι αδύνατοι, ούτε οι μεν να είναι εξυπνότεροι από τους δε. Όλα εξαρτώνται από το περιβάλλον, από τις συνθήκες, και από την κουλτούρα των εμπλεκομένων, αλλά δυστυχώς κυρίως εξαρτάται από τα υποσυνείδητα ένστικτα που όλοι έχουμε μέσα μας. Μπορεί ένας άνθρωπος από μόνος του να είναι πράος και ευγενής, όταν όμως ομαδοποιηθεί με άλλους να γίνεται βίαιος και να βγάζει έναν κακό εαυτό καθώς παρασύρεται, και όλοι μαζί όπως μια αγέλη ζώων, γίνονται παρομοίως όχλος ανθρώπων που σαν άγρια ζώα θέλουν να κατασπαράξουν και να σκοτώσουν.

Όταν λοιπόν το θύμα δεν έχει πού να στραφεί για βοήθεια, όταν είναι φοβισμένο και δεν βρίσκει τρόπο αντίστασης, αυτή η μη αντίδραση, αποθρασύνει τους θύτες που με περισσότερη βαναυσότητα σπρώχνουν το θύμα προς τη καταστροφή του.

Και όταν τα αποτελέσματα εκ των πράξεων τους καμιά φορά είναι του χειρίστου είδους δηλαδή π.χ. το θύμα να οδηγηθεί σε μια βίαιη πράξη, πολλοί εξ αυτών μετανοούν το λάθος τους και στεναχωριούνται και διερωτώνται πώς επέδειξαν τόση κακία.

Όμως το θέμα είναι απλό. Ο Θεός εποίησε τα ζώα και τα προίκισε με βασικά ένστικτα για την επιβίωση τους. Στον άνθρωπο ζώο, απλά έδωσε περισσότερο μυαλό γι αυτό εκπολιτίζεται, σε αντίθεση μα τα άλλα ζώα. Καθώς όμως τα βασικά του ένστικτα παραμένουν εντός του, πολλές φορές εκδηλώνονται είτε από μόνα τους, είτε κυρίως όταν άλλοι τον καθοδηγήσουν και τον παρασύρουν.

Αυτά τα βασικά καταστροφικά ένστικτα για επιβίωση με τα οποία είναι προικισμένοι εκ της γεννήσεως τους οι άνθρωποι και τα οποία υποβόσκουν στα υποσυνείδητα τους, κάποιοι τα ελέγχουν εύκολα και κάποιοι δύσκολα. Βασισμένοι σε αυτή την αρχή, οι πολύ έξυπνοι παντοκράτορες της γης, κουμαντάρουν ολόκληρους πολιτισμούς και καθοδηγούν ολόκληρες χώρες σε ατραπούς, διαμάχες, σε επαναστάσεις και πολέμους, για μοναδικό και απώτερο δικό τους συμφέρον. Ακόμα και οι πολιτικοι  κυρίως δε οι κυβερνήσεις, με βαση αυτά, πολιτεύονται και διοικούν.

Είναι βασικά ένστικτα, που κατά τη γνώμη μου ο Θεός εν σοφία έδωσε στους ανθρώπους ως τρόπο επιβίωσης και διαιώνισης, αλλά και αυτοκαταστροφής ταυτοχρόνως, ώστε τοιουτοτρόπως να μην πληθύνονται υπέρμετρα, για να τους χωρεί και να τους αντέχει ο πλανήτης γη.  

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΑΓΑΠΗ

Όποιος δίνει αγάπη παίρνει αγάπη, όποιος χαμογελά εισπράττει χαμόγελο, όποιος μισεί δεν αγαπιέται. Εννοώ με λίγα λόγια αυτό που θα δώσει ο καθένας, αυτό και θα πάρει. Είναι στο χέρι του καθενός να δίνει ή να μην δίνει.

Το θέμα είναι με ποιο τρόπο αγαπάμε, από ευχαρίστηση όταν οι άλλοι μας υπηρετούν, μας κολακεύουν, μας υπακούουν και μας εξυπηρετούν αλλά όταν αυτό δεν συμβαίνει γυρνάμε την πλάτη; Σίγουρα αυτό δεν είναι αγάπη. Πραγματική αγάπη σημαίνει να αγαπάς χωρίς μίσος και μνησικακία, χωρίς ζήλια και επικρίσεις, χωρίς  κατακρίσεις και συγκρίσεις.  Για να εννοήσουμε το ακριβές νόημα αυτής της λέξης πρεπει να φέρουμε στο νου μας πως αντικρίζουμε και πως σκεπτόμαστε τα παιδιά μας, αλλά κυρίως πως αγαπάνε οι μανάδες τα παιδιά τους. Την αυτοθυσία και την προσφορά τους για αυτά. Αυτό σημαίνει αγάπη, και όταν αυτό συμβαίνει η ζωή είναι πιο απλή και πιο υποφερτή. Η αγάπη χρειάζεται για όλους, και αυτοί που την εχουν είναι οι τυχεροί. Είναι δε, μεγαλη ευτυχία όταν μας αγαπάνε, και πρεπει να ξέρουμε ότι είναι εύκολο να συμβαίνει αυτό,  εξαρτάται μόνο από εμάς. Αν δώσουμε αγάπη, θα πάρουμε αγάπη. Η αγάπη μπορεί τελικά να είναι η λύση για όλα τα ανθρώπινα προβλήματα και όλες τις οδύνες.

ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ

Η γνώση είναι εκείνη μέσω της οποίας συλλογιζόμαστε και διαμορφώνουμε κρίση των πραγμάτων. Είναι η θεωρητική και πρακτική κατανόηση ενός θέματος, δηλαδή η αφομοίωση γνώσεων, οι οποίες βοηθούν στην κατασταλάξη ορθολογιστικών σκέψεων και αποφάσεων. Η γνώση αποκτάται τόσο με εκπαίδευση, όσο και με την πρακτική της εμπειρίας. Είναι το σύνολο των πληροφοριών, που με την λογική του νου επεξεργαζόμαστε και καταλήγουμε ώστε οι ενέργειες και συμπεριφορές μας να είναι αποτελεσμα μιας τέτοιας ανάλυσης.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

Ο Ιησούς εδίδαξε την κοινοκτημοσύνη,

ο ένας εις τον άλλονε, το ήμισυ να δίνει,

λέει Χρήστος Καραμάνος σε ένα του ποίημα.

Κομμουνισμός στην κυριολεξία σημαίνει οι άνθρωποι ζουν μια κοινή ζωή και απολαμβάνουν οικειοθελώς τα πάντα εν κοινώ.

Οι Πράξεις των Αποστόλων στην Καινή Διαθήκη μας λένε ότι στα Ιεροσόλυμα οι πρώτοι προσήλυτοι στο Χριστιανισμό ζώντας σε μια κοινή κατοικία και χρησιμοποιώντας τον πλούτο τους και τα αγαθά τους από κοινού, τοιουτοτρόπως επικύρωσαν την αφοσίωσή τους στο χριστό, καθώς αυτή ήταν η διδασκαλία του. Είπε δηλαδή ο χριστός, ο έχων δύο χιτώνας να δίδει τον ένα, δηλαδή όποιος έχει περίσσευμα να τα μοιράζεται με αυτούς που δεν έχουν.

Αυτή η διδασκαλία του Χριστού λοιπόν, είναι η βάση στην οποίαν βασίστηκε και λειτούργησε ο Κομμουνισμός ως θεωρεία μόνο, διότι στην πράξη επί εποχής Λένιν στη Σοβιετική Ένωση λειτούργησε μερικώς, ενώ επί Στάλιν και έπειτα ως δικτατορικό καθεστώς.

Κομμουνισμός είναι το σύστημα στο οποίο δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις, και όλοι συμμετέχουν σε αυτό ανάλογα με τις ικανότητες τους.

Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ο καθένας δουλεύει ανάλογα με τις ικανότητές του και απολαμβάνει ανάλογα με τις ανάγκες του.

Θεωρητικά ο κομμουνισμός είναι το ιδανικό σύστημα για όλους τους ανθρώπους και είναι η ανώτερη βαθμίδα εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας.

Το χρήμα στην κομμουνιστική κοινωνία χρησιμοποιείται μόνο ως μονάδα για ανταλλαγή αγαθών, και δεν έχει αξία με το να συσσωρεύεται για την εξαγορά προϊόντων όπως περιουσιακά στοιχεία και άλλες κοσμικές υπηρεσίες, με τρόπο ώστε αυτό όταν συσσωρεύεται,  να μην αποτελεί από μόνο του, πηγή πλούτου και εξουσίας, συνεπώς θα δρα αποτρεπτικά ως προς την εμφάνιση ταξικών διαιρέσεων και ανισοτήτων.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΕΘΝΟΣ – ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Έθνος ονομάζεται το σύνολο των  ανθρώπων που μοιράζονται κοινά γνωρίσματα όπως φυλή, γλώσσα, θρήσκευμα, έχουν κοινή ιστορία και πολιτισμό, και ίδια γεωγραφική καταγωγή. Κυριότερα όμως, είναι το σύνολο όσων εξ αυτών έχουν εθνική συνείδηση, δηλαδή αγαπούν τη χώρα τους.

Η λέξη Εθνικισμός λοιπόν, είναι μια απλή ευκολονόητη λέξη για οποιονδήποτε γνωρίζει ελάχιστα γράμματα. Σημαίνει μία ροπή αγάπης υπέρ του Έθνους.

Όλα ξεκινούν από τα βασικά ένστικτα του ανθρώπινου είδους, με τα οποία γεννιόμαστε όλοι. Ο κάθε άνθρωπος είναι φυσικό πρώτα να αγαπά τον εαυτό του, ύστερα τους οικείους του, τους φίλους του, τους γείτονες, τους χωριανούς, συγχωριανούς, συμπολίτες, συνεπαρχιωτες, και συμπατριώτες.

Η λέξη Εθνικισμός υποδηλώνει την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Διότι είναι φυσικό πρώτα να αγαπάμε τους δικούς μας, τους γνωστούς μας, τους συνεργάτες μας, κλπ. Ύστερα ακολουθούν οι υπόλοιποι άνθρωποι από άλλες χώρες, αλλά και αυτοί με κάποια σειρά. Είναι φυσικό πρώτα να αγαπάμε τους ομόθρησκους μας, ύστερα τους πλησιέστερους με παρόμοια θρησκεία, με ίδιο χρώμα δέρματος, και ακολουθούν οι άλλοι με διαφορετικές θρησκείες και διαφορετικά χαρακτηριστικά και χρώματα. Αν μεταξύ αυτών έχουμε να επιλέξουμε, είναι πολύ λογικό να επιλέξουμε κατά σειρά προτεραιότητας. Αν κάποιος ισχυριστεί το αντίθετο, σημαίνει ότι λέει ψέματα, ή ότι δεν έχει σώας τας φρένας του.

Είναι ο εθνικισμός εν ολίγοις, η αγάπη που πηγάζει από το βασικό ένστικτο του ανθρώπου πρώτα να αγαπά τον εαυτό του και ότι δικό του, και ακολούθως ότι πλησιέστερο του.

Είναι δηλαδή ο Εθνικισμός κάτι το φυσικό με τελικό συμπέρασμα, ότι φυσικό, και καλό.

Τώρα, αν κάποιοι άνθρωποι κυρίως πολιτικοί για αλλότριους σκοπούς εξηγούν διαφορετικά την έννοια του Εθνικισμού, και με συνεχή βομβαρδισμό  μέσω των ΜΜΕ κάνουν πλύση εγκεφάλου των απλών ανθρώπων και τους πείθουν, σίγουρα γνωρίζουν ότι έχουν λάθος, αλλά παρ όλα αυτά συνεχίζουν το διαστρεβλωτικό τους έργο, αφού καλά ξέρουν ότι με την συνεχή μαύρη προπαγάνδα τους, πείθουν πολλούς απλοϊκούς ανθρώπους που έχουν ροπή να πείθονται με τα ψεύτικα και μεγάλα λόγια.

Είναι λοιπόν ο Εθνικισμός μια λέξη που θα έπρεπε να περιποιεί τιμή σε όποιον την ευαγγελίζεται, και όχι ντροπή όπως κάποια αριστερά αλλά τελευταίως και δεξιά κόμματα, που ισχυρίζονται το αντίθετο.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Ήταν κρυμμένος πίσω από τις μπουκαπόρτες και μου την είχε στήσει. Αιφνιδιάζοντας με χωρίς να προλάβω να αντιδράσω, με άρπαξε από το λαιμό, και ένιωσα τα χέρια του σαν μέγγενη να με σφίγγουν και να με σηκώνουν ψηλά. Χωρίς αναπνοή, άρχισα να τον γρονθοκοπώ με δύναμη όσο μπορούσα, αλλά αυτός ακίνητος χωρίς καθόλου να νιώθει τα χτυπήματα, με έσφιγγε περισσότερο. Σαν ντουβάρι βράχου, με την τεράστια δύναμη που είχε, με σήκωσε ψηλά στο ύψος του προσώπου του και αντικριστά είδα τα μάτια του ανέκφραστα να με κοιτάζουν ατάραχα, όπως να έκανε μια συνηθισμένη εργασία, και όχι ένα φόνο. 

Τα δευτερόλεπτα έγιναν αιώνες σε μια επιθανάτια μου στιγμή όταν κατάλαβα πως μου έφευγε η ζωή, όταν πλέον δεν είχα άλλη αναπνοή. Ένιωσα τα χέρια μου να κρεμιούνται κάτω, και τη σκέψη μου να αποδέχεται το τέλος, και να παραδίδεται στο θάνατο.

Έβλεπα το θάνατο με σιγουριά να έρχεται και το μυαλό μου κυριεύτηκε από τρόμο.

Πονούσα αφάνταστα από το δυνατό σφίξιμο, αλλά ο τρόμος και η αγωνία του θανάτου υπερίσχυαν του πόνου και η αίσθηση πως δεν είχα δύναμη να αντιδράσω και να αντισταθώ, μάγγωνε απελπιστικά τον εγκέφαλο μου…

Και ξαφνικά δεν υπήρχε τίποτα, δεν υπήρχε ζωή. Μια ήρεμη αίσθηση με κυριάρχησε και η αποδοχή στην ανημποριά της αντίδρασης μου με έκαναν τελεσίδικα να αποφασίσω πως ήρθε το τέλος, και γαλήνια παραδόθηκα στην ανυπαρξία, νιώθοντας μια ηρεμία να με κατακλύζει.

Τι είναι ο θάνατος; Οποία η αίσθηση την ώρα του θανάτου, διερωτούνται πολλοί. Πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο ερώτημα της ζωής. Τι νιώθουμε την ώρα που ξεψυχούμε; Αυτό που αποκαλούμε συνείδηση και σκέψη παθαίνει μαζί με το σώμα;

Εγώ που τον βίωσα και τον αισθάνθηκα, ένα λέγω, πως είναι απλά ένα μαύρο κενό. Δεν είχα σκέψεις, ούτε συνείδηση, τίποτα. Ένιωθα πως δεν ήμουν εκεί. Ένιωθα πως έπεφτα σε ένα μαύρο ύπνο-λήθαργο χωρίς όνειρα, και όταν ξύπνησα αισθάνθηκα πως είχα κοιμηθεί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ στην πραγματικότητα έλειψα από τη ζωή μέσα στη λιποθυμία του θανάτου μου, μόλις λίγα λεπτά ή δευτερόλεπτα.  Ένιωσα να ξυπνώ και ένιωθα να πονάω, ένιωθα να δυσκολεύομαι πολύ στην αναπνοή. Ήμουν παρατημένος στο κατάστρωμα πεσμένος κάτω μέσα στο σκοτάδι χωρίς να έχω γίνει αντιληπτός από κανένα…

Με δυσκολία σήκωσα το κορμί μου και το έγειρα πάνω στη ράχη της μπουκαπόρτας. Έμεινα εκεί γερμένος με τες ώρες κοιτάζοντας ψηλά τα άστρα, προσπαθώντας να συνέλθω αλλά και να συνηδειτοποιησω  πως όλα όσα συνέβησαν ήσαν αληθινά.

Βίωσα λοιπόν, κάτι. Βίωσα την αίσθηση και τη αγωνία του θανάτου μου. Ήταν στην αρχή ο μεγάλος φόβος του θανάτου όταν τον συνειδητοποίησα με σιγουριά, αλλά ύστερα ήταν η ηρεμία του τέλους που όλα γίνονται διαφορετικά, που η ζωή φεύγοντας παραδίνει την ψυχή στην απόλυτη ηρεμία και γαλήνη που ο θάνατος επιφέρει στο σώμα. 

 Και αυτό το κάτι ένιωσα πως ήταν τίποτα. Από εκείνο τον καιρό, δεν με φοβίζει ο θάνατος. Δεν τον επιθυμώ γιατί αγαπώ τη ζωή, αλλά και όταν είναι νάρθει, ας έρθει με έναν καλύτερο τρόπο.

ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Η ημέρα των γενεθλίων μας είναι συνήθως σημαντική. Είναι η αρχή μιας ακόμα χρονιάς στην πλάτη του καθενός κατά την οποία άλλοι χαίρονται, άλλοι λυπούνται, και άλλοι δεν ενδιαφέρονται.

Για τους μικρούς είναι διπλή χαρά. Παίρνουν δώρα, παίρνουν και αγάπη απ’ όσους νοιάζονται γι αυτούς. Μεγαλώνουν ακόμα ένα χρόνο μια επιθυμία που τους συμβαίνει καθώς γρήγορα θέλουν να μεγαλώσουν για να κατακτήσουν τον κόσμο, ένα κόσμο στα μάτια τους όμορφο με δράσεις και περιπέτειες σχηματισμένες στο μυαλό τους σε ίδια μέτρα όπως ονειρεύονται.

Οι γεροντότεροι όμως λυπούνται αυτή την ημέρα γιατί προστίθεται άλλη μια χρονιά στη ζωή τους, μιας ενηλικιωμένης ζωής που γρήγορα πέρασε και δεν ξαναγυρνά, που γρήγορα τέλειωσε και λιγόστεψε, που έφυγαν και τέλειωσαν τα νιάτα τους και τους έμειναν οι θύμισες με τις γλυκόπικρες αναμνήσεις.

Είναι όμως κάποιοι άνθρωποι είτε παιδιά, είτε νέοι, είτε γέροι, που δεν νοιάζονται για τα γενέθλια τους, ούτε τα ενθυμούνται, ούτε τα γιορτάζουν, είναι όσοι άνθρωποι δυστυχισμένοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, είναι οι άρρωστοι, είναι οι πτωχοί, είναι οι καταπιεσμένοι. Όλοι αυτοί δεν έχουν χρόνο να σκεφτούν χαρές και γιορτές, δεν έχουν μυαλό να ενθυμηθούν τα γενέθλια τους, καθώς οι σκέψεις τους είναι μόνο να επιβιώσουν. Πώς να γιάνουν να μην πονούν, πώς να γεμίσουν το στομάχι τους, πώς να ντύσουν το κορμί τους, πού να γείρουν το κεφάλι τους, πώς να γλυτώσουν τη ζωή τους.

Όσοι έχουμε γενέθλια λοιπόν, άς τα χαρούμε έχοντας στο νου μας και τους άλλους ανθρώπους. Άς γιορτάσουμε με τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά άς θυμηθούμε και άς νοιαστούμε και για τους άλλους τους δυστυχείς και τους κατατρεγμένους, Άς δώσουμε λίγη από την πολλή αγάπη που εισπράττουμε στα γενέθλια μας και σε αυτούς. Μπορούμε να το κάνουμε, είναι εύκολο, υπάρχουν τρόποι, φτάνει να το θελήσουμε

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΑΤΟΜΑ

Πολλοί έχουμε παρατηρήσει πώς κάθε φορά που βρισκόμαστε με κάποιους ανθρώπους, η ψυχολογία μας πέφτει και μια κατάθλιψη μας κυριεύει.

Είναι οι άνθρωποι που έχουν μέσα τους μια άρνηση για όλα, και έχουν τη συνήθεια να γκρινιάζουν. Μας αφαιρούν την ενέργεια και μας στεναχωρούν.

Είναι άτομα που όλοι έχουμε στη ζωή μας. Μαζί τους συχνά νιώθουμε ότι ακόμα και λίγη ώρα μαζί τους είναι αρκετή για να εξαφανιστεί η δική μας καλή διάθεση;

Ακόμα και όταν εμείς καταβάλλουμε προσπάθεια να βλέπουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων, η απαισιοδοξία τους, η δυσπιστία τους και η ζηλοφθονία τους, μεταδιδονται σε εμας σαν αρρώστεια, παρασύροντάς μας προς τα κάτω.

Όταν για παράδειγμα ανοίγεις συζήτηση για κάποιον ή για κάτι, προσπαθούν να σε συμβουλεύσουν να είσαι προσεχτικός και επιφυλακτικός, αν ακόμα επαινέσεις κάποιους θα δοκιμάσουν να σε πείσουν ότι ίσως υπάρχει και η άλλη όψη δηλαδή ο ψόγος, ή ακόμα όταν αποφασίσεις να κάνεις στη ζωή σου ένα βήμα εμπρός, σε όλα όσα λέγεις και πράττεις, οι αρνητικοί άνθρωποι γίνονται αιτία ανασταλτικού παράγοντα.  

Οι αρνητικοί άνθρωποι μας γεμίζουν αμφιβολίες, μας πείθουν σε αντίθετες σκέψεις και μας γεμίζουν φοβίες. Μας κάνουν να πονοκεφαλιάζουμε, να θλιβόμαστε και να νευριάζουμε. Μας κάνουν να τα βλέπουμε όλα δύσκολα, όλα μαύρα, και αρνητικά. Μας ρουφάνε την ενέργεια, μας πληγώνουν και μας αρρωσταίνουν.

Η αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων, έγκειται στη γνώση αυτών των ανθρώπων, και στη δύναμη μας να μπορούμε να τους κάνουμε πέρα από τη ζωή μας. Κάποιες φορές είναι εύκολο να το κάνουμε, αλλά και άλλες φορές πολύ δύσκολο, καθώς έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους καθημερινούς της ζωής μας όπως ένα συνάδελφο, ένα γείτονα, ακόμα κάποιον του στενού περίγυρου μας.

Κατά τη γνώμη μου, ο μόνος τρόπος για την αποφυγή στην επήρεια τους και τη συναισθηματική ηρεμία μας, είναι να μπορέσουμε όσους δεν μπορούμε να τους κάνουμε πέρα, να βάζουμε από το ένα αφτί τα λεγόμενα και τις παροτρύνσεις τους, και να βγάζουμε από το άλλο. Διότι είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να μπορέσουμε να κάνουμε πέρα από εμάς, όλους τους αρνητικούς ανθρώπους.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΑΠΑΓΟΗΤΕΥΣΗ

Είναι μεγάλη η απογοήτευση όταν διαπιστώνεις το αντίθετο σε ότι είδες, εντυπωσιάστηκες, επικρότησες  και θαύμασες. Όταν με μια πρώτη ματιά βλέπεις κάποιον που έχει φινέτσα και αέρα ένεκα της περπατησιάς, της κομψότητας του ντυσίματος και της συνολικής εμφάνισης και σου προκαλεί το ενδιαφέρον, η απογοήτευση της τελικής διαπίστωσης περί του όλου συνόλου, προκαλεί έντονα αρνητικά συναισθήματα  τα οποία θα ήσαν ολιγότερο αρνητικά εάν το όλο θέαμα της πραγματικής  παρατήρησης  γινόταν εξ αρχής.

Είχα βγει με παρέα στην ταβέρνα του Τυρίμου για να κατευοδώσουμε τον παλιό χρόνο. Ο κόσμος πάρα πολλής, εγώ καθόμουν στο τραπέζι και παρατηρούσα τις διάφορες παρέες που περνούσαν μπροστά μου. Όλοι καλοντυμένοι με κομψά ρούχα, καλοχτενισμένες ς και έντονα βαμμένες οι ντάμες ως απαιτεί η μόδα. Πολλές όμορφες πέρασαν, αλλά πολλή εντύπωση εμφανισιακά, μου προκάλεσε ένα νεαρό ζευγάρι πιασμένοι χέρι χέρι. Έδειχναν αγαπημένοι και ήσαν πολύ όμορφα ντυμένοι. Ο νεαρός είχε ένα ασημί σκουλαρίκι στο ένα αυτί, διακριτικό σε μέγεθος που του πήγαινε χωρίς να του χαλά τη σοβαροφάνεια.

Και οι δυο όμορφοι, αλλά η κοπέλα καταπληχτικά όμορφη. Η κόμη της καλοχτενισμένη και το ύφος του προσώπου προκλητικά ενδιαφέρον. Προχώρησαν προς ένα μεγάλο τραπέζι με πολλούς άλλους θαμώνες. Αφού με κάποιους χαιρετήθηκαν και με κάποιους ασπάστηκαν, κάθισαν μαζί .

Ως εδώ όλα καλά. Μετά βγάζουν τα κινητά τους τηλέφωνα και γέρνοντας από μια μεριά, αφοσιώθηκαν επί μακρόν σε αυτά. Σκέφτηκα πως είναι του καιρού μόδα, πώς μπορούσα να τους κατακρίνω αφού σχεδόν όλοι οι άνθρωποι κάνουν το ίδιο;

Λέω από μέσα μου πάλι, ως εδώ καλά. Ύστερα όμως, η απογοήτευση με κυρίευσε, αφού την ώρα του φαγητού, είδα την κοπέλα να σκύβει στο πιάτο και να τρώει με τα τέσσερα που λέει ο λόγος. Έδειχνε να πεινούσε πολύ, ή να βιαζόταν να τελειώσει ώστε να ξαναγυρίσει στο κινητό της και στο Facebook. Σημασία κακή είχε η άσχημη εικόνα που εξέπεμπε καθώς έτρωγε σαν γουρούνα, χωρίς καθόλου να νοιάζεται πώς έδειχνε και καθόλου ίσως να μην καταλάβαινε πως έπρεπε να τρώει μέν όπως την ευχαριστούσε, αλλά οπωσδήποτε μέσα σε όρια ευπρέπειας.

Ήταν μια αόριστη απογοήτευση που μου κίνησε το ενδιαφέρον, ώστε να την καταγράψω προς γνώσιν όσων έχουν ίδιο ελάττωμα.