«Η διηγηματογραφία του… ανταποκρίθηκε επάξια στη λεπτότητα της τέχνης της
μικρογραφίας και πέτυχε να ισορροπήσει στο αντιθετικό δίπολο που προσδιορίζει
το διήγημα, τον παράδοξο συσχετισμό της στενής φόρμας και της εσωτερικής
εμβάθυνσης. Ο συγγραφέας συνδυάζει τη λεπτή ψυχογράφηση των προσώπων με την αυστηρή λιτότητα στη γλώσσα, διαμορφώνοντας
το προσωπικό του ύφος, ένα πυκνό δίκτυο υπαινιγμών, συμβόλων, αφηγηματικής
οικονομίας, αμφισημιών και αποσιωπήσεων, ενδοσκόπησης των ηρώων, ισχυρής και
προσχεδιασμένης δομής, χτισμένης με προσεκτική επιλογή καθεμιάς λέξης»
Κατά τη γνώμη μου, κριτική στην τέχνη είναι η εμπεριστατωμένη μελέτη και η αιτιολογημένη κρίση για την αξία των πνευματικών και καλλιτεχνικών έργων. Η κριτική πραγματοποιείται συνήθως στα βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες καθώς στην τηλεόραση και το διαδίκτυο.
Κριτικός ονομάζεται αυτός που ασκεί κριτική εξ επαγγέλματος και έχει βαθιά γνώση του
αντικειμένου. Ο ρόλος του είναι η αποτίμηση της αξίας ενός καλλιτεχνικού ή λογοτεχνικού έργου μελετώντας το σε βάθος ώστε να διακρίνει το ορθό από το εσφαλμένο και να επαινέσει καθετί άξιο, αλλά ταυτόχρονα να επισημάνει τα μειονεκτήματα και τις αδυναμίες προτείνοντας τρόπους βελτίωσης των λαθών.
Όταν το έργο ενός δημιουργού εκτίθεται στο κοινό το οποίο δεν είναι υποχρεωμένο να είναι ειδικό, είναι εδώ που αναλαμβάνει ρόλο ο Κριτικός για να το αξιολογήσει και να βοηθήσει το κοινό. Η κριτική επίσης είναι απαραίτητη και αναγκαία για τον καλλιτέχνη, γιατί είναι αυτή που θα τον ωθήσει να γίνει καλύτερος.
Οι Κριτικοί θα έπρεπε να λειτουργούν με γνώμονα την κατάρτιση τους που απορρέει από τις σπουδές, τον χαρακτήρα και την προσωπική τους θεώρηση και εμπειρία. Σκοπός τους πρέπει να είναι η σωστή εκτίμηση του έργου μακριά από υποκειμενικές απόψεις.
Αυτή η δραστηριότητα δυστυχώς πολλές φορές γίνεται από μη ειδικούς που δεν έχουν τα κατάλληλα κριτήρια και γνώσεις, παρά μαθαίνοντας κάμποσες εξειδικευμένες λέξεις που συνήθως δεν συναντιούνται στη καθομιλουμένη και είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό, χρωματίζουν την κρίση τους με αυτές έτσι που να φαίνεται ότι λένε πολλά και ότι κατέχουν την Ελληνική γλώσσα απεριόριστα, στην πραγματικότητα χωρίς να λένε τίποτα, ενώ πολλές φορές δείχνουν έλλειψη σκέψης και ορθής κρίσης.
