Ποια είναι η αλήθεια; ρώτησε ο Πιλάτος εκείνον που θα έπρεπε να την
γνωρίζει. Αλλά Εκείνος παρέμεινε σιωπηλός. Και η αλήθεια την οποίαν δεν
αποκάλυψε, παρέμεινε κρυμμένη και αφανέρωτη για τους πολλούς ανθρώπους μέχρι
τις σημερινές μέρες. Ωστόσο αυτή η ερώτηση παραμένει ανοικτή από την εποχή του Σωκράτη μέχρι το Χριστό
και θα παραμένει για πάντα, μέσα σε ένα κόσμο ελεγχόμενο, όπου απαγορεύεται να
υπάρχει η απόλυτη αλήθεια. Σε ένα κόσμο ελεγχόμενο θα υπάρχει παντοτινά μόνο
μερική από αυτήν, ώστε τοιουτοτρόπως να ποδηγετείται και να ελέγχεται η
ανθρωπότητα. Την υπέρτερη αλήθεια
κανείς δεν μπορεί να τη διασαφηνίσει απόλυτα, αφού και ο ίδιος ο Χριστός την
είπε μέσω των παραβολών με ένα ιδιαίτερο τρόπο, που ορισμένες φορές μπορεί να
επεξηγηθεί από κάποιους κατά το δοκούν πως θέλουν και τους συμφέρει.
Ακόμα και οι σοφιστές ρήτορες στην Αρχαία Ελλάδα δεν έκαναν
τίποτε άλλο από το να παραπλανούν και να παραποιούν την αλήθεια και τους νόμους
της λογικής με μια τακτική λογικής αμφισβήτησης είτε συγκαλυμμένα είτε
απροκάλυπτα.
Όσοι λοιπόν άνθρωποι τόσες και οι γνώμες, γι
αυτό την δική του αλήθεια μπορεί να την βρει ο καθένας μέσα από τη δική του
φώτιση και λογική. Λογικοί
άνθρωποι λογούνται όσοι μπορούν να διακρίνουν ποιό είναι το καλό και ποιό το
κακό, ποιο το συμφέρον και ποιο το ζημιογόνο. Αληθινοί άνθρωποι λογούνται όσοι λογικοί
πορεύονται το δρόμο της αληθείας εκ της οποίας εκπορεύονται οι αρετές της.
Αυτοί λοιπόν μόνο πρέπει να αναγνωρίζονται ως αληθινοί γνώστες
της πραγματικής αληθείας καθώς πηγάζει εκ της λογικής τους σκέψεως, ανεξάρτητα αν
πολλές φορές γνωρίζουν μόνο μέρος της, καθώς η αξία της αποτελεί ένα από τα
δυσκολότερα προβλήματα της φιλοσοφίας με πολλές διαφορετικές
θεωρίες να έχουν ειπωθεί για αυτήν.
Ώστε αλήθεια είναι η πραγματικότητα
ενός γεγονότος που αποδέχονται οι άνθρωποι ως γεγονός, ανεξαρτήτως αν ορισμένοι
το ίδιο αυτό γεγονός το αντιλαμβάνονται διαφορετικά. Είναι γιατι η λογική του καθενός
είναι διαφορετική, πως αντιλαμβάνεται την αλήθεια και πως την αποδέχεται.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
