Η Ζήνα Κάνθερ γεννήθηκε στην Ταλα της Πάφου. Γυναίκα δυναμική, κυριευμένη από πόθο για ελευθερία, πάλεψε ενάντια σε κάθε σύμβαση. Πίστευε ότι ο θάνατος καταδικάζει την επίγεια ύπαρξη, γι’ αυτό και έζησε με μεγάλη ένταση. Ο τρόπος ζωης της για την εποχή και τα δεδομένα της Κύπρου κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, την κατατάσσει σύμβολο του φεμινισμοΎ που αγωνίστηκε ως χειραφετημένη γυναίκα για να αποχτήσει το δικαίωμα μιας καλύτερης ζωης. Αλλά και η στενή συνεργασία της με τον αρχηγό της οργάνωσης Διγενή, φανέρωσε τον δυναμισμό που την διακατείχε.
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και οι περισσότεροι άνθρωποι στον τόπο μας δεν κινούνται στους γνώριμους ρυθμούς της προετοιμασίας για την υποδοχή τους. Υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν ψωνίσει γιατί δεν έχουν εργασία και χρήματα, υπάρχουν και οι υπόλοιποι χαμηλόμισθοι που περιμένουν τον δέκατο τρίτο μισθό, το δώρο δηλαδή των Χριστουγέννων για να στολίσουν πλουσιότερα το τραπέζι τους, ένα δέκατο τρίτο όμως, που οι περισσότεροι πιστεύουν δεν θα λάβουν ξέροντας ότι τα ταμεία είναι άδεια.
Το όνειρο της από μικρή να καταξιωθεί στην Κυπριακή κοινωνία ως άνθρωπος της προσφοράς, το πέτυχε ανά το πανελλήνιο ως μεγάλη ευεργέτης. Κατάφερε να αναρρηχιθεί τα σκαλοπάτια της επιτυχίας και να γίνει μια από τις πλουσιότερες γυναίκες. Της αποδόθηκε ο τίτλος της πριγκίπισσας και εν ζωή τιμήθηκε δεόντως για τη μεγάλη προσφορά της. Θυσίασε απίστευτα ποσά χρημάτων για φιλανθρωπικούς σκοπούς και για έργα κοινής ωφέλειες, που άλλος ανά τους αιώνες σε τόσο μεγάλο βαθμό, δεν έκαμε.
Στη κοινότητα της Χλώρακας που για ιδιαίτερους λόγους έτρεφε μεγάλη αγάπη, έδωσε τα περισσότερα. Μετέτρεψε σε δρόμους τα άλλοτε μονοπάτια, διάνοιξε καινούργιο οδικό δίχτυο και μετέτρεψε το μικρό ασήμαντο χωριό σε μοντέρνα κοινότητα. Έκτισε την πανέμορφη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου έργο τέχνης που κοσμεί το παραλιακό μέτωπο στην άκρη της θάλασσας, και βοήθησε στην ανοικοδόμηση του καθεδρικού ναού που χάλασε στο σεισμό το ’53. Αγόρασε μεγάλες εκτάσεις γης που τις δώρισε στην κοινότητα, έδωσε υποτροφίες σε άπορους μαθητές, και βοήθησε φτωχές οικογένειες.
Προσέφερε στη κοινότητα της Χλώρακας έργο αξιοζήλευτο, έδωσε τόσα πολλά, αλλά δεν ζήτησε ούτε πήρε απολύτως τίποτα. Απεβίωσε πριν λίγο καιρό και θάφτηκε στη Λευκωσία. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έλαβαν τη βοήθεια της απουσίαζαν. Ξέχασαν να της αποδώσουν μια μικρή τιμή έστω με την παρουσία τους στην κηδεία της. Αυτό όμως που ψέγω, είναι η σχεδόν παντελής απουσία κατοίκων της Χλώρακας, η οποία κοινότης ευεργετήθηκε εις περισσότερον βαθμόν. Ίσως στη Χλωρακα οι άνθρωποι είναι αδιάφοροι, ίσως την ξέχασαν, ίσως ακόμα να μην το σκέφτηκαν.
Όμως παρ’ όλα αυτά λέω εγώ, έχουν υποχρέωση και καθήκον έστω και αργά, να της αποδώσουν τις δέουσες τιμές. Να την τιμήσουν για το μεγάλο έργο της, να γράψουν το όνομα της με χρυσά γράμματα στη κεντρική πλατεία, και να της στήσουν άγαλμα ή ανδριάντα. Πήρε η κοινότητα πολλά, ας επιστρέψει ψίχουλα. Εξ άλλου οι ανδριάντες και τα μνημεία γέμισαν τις πλατείες της κοινότητας. Ακόμα ένα μνημείο για τη Ζήνα Κάνθερ, θα άρμοζε να στηθεί σε περίοπτο θέση για να ενθυμούνται οι επόμενες γενιές πόσα πολλά προσέφερε στη κοινότητα της Χλώρακας η μεγάλη ευεργέτης Ζήνα Κάνθερ.
Αγγούρια της Χλώρακας, μια ιστορική αναδρομή –μελέτη 2011–
Η Χλωρακα έχει το όνομα και τη φήμη ως ιστορικός τόπος παραγωγής αγγουριών ξακουστών ανά την Κυπρο και σε άλλες χώρες, ένεκα της προημότητας και του μεγέθους των, καθώς και για ευτράπελες ιστορίες συνδεδεμένες με τα αγγούρια.
Το αγγούρι είναι είδος λαχανικού που με αυτό εάν ασχοληθεί ένας Φυσιοδίφης δεν θα μπορούσε να γράψει πάρα πολλά, διότι είναι ένα απλό ζαρζαβατικό με λίγη ιστορία. Εάν όμως κάποιος ιστορικός ασχοληθεί με τα αγγούρια της Χλώρακας, μπορεί να γράψει πολλές σελίδες. Εγώ αποφάσισα να γράψω λίγη ιστορία περί τούτου, ύστερα που μου εζητήθην με περισσήν ευγένεια ώστε να μην μπορώ να αρνηθώ, από τον φίλτατο πρόεδρο του Ακρίτα Λουκά Γιουκκά. Δεν είναι σίγουρο υπό ποίαν ιδιότητα μου εζητήθην να γράψω περί τούτου, ως θα ξέρετε όλοι, ήμουν για δεκαετίες φθαρτέμπορος, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκα με την συγγραφή και την έκδοση της εφημερίδας της Χλώρακας. Κατά συνέπεια έχω επίγνωση του αντικειμένου, μπορώ ακόμα να περιγράψω περί αυτού, αφου ασχολούμαι με το γράψιμο.
Μια ερευνητική διατριβή, ή εργασία, ή έστω αναφορά περί του αντικειμένου τούτου, σίγουρα δεν είναι και πολύ ευχάριστη, παρ όλα αυτά, αποφάσισα να αναπτύξω το θέμα, και έτσι νάμαι, να ιστορώ και να καταγράφω όλη την ιστορία του αγγουριού της Χλώρακας…
Στις αρχές του αιώνα οι κάτοικοι της κοινότητας ησχολούντο κυρίως με τη γεωργία. Υπήρχε εύφορο έδαφος κατάλληλο για παραγωγή του αγγουριού. Είχε γλυκύ κλίμα ως προς την καλλιέργεια του, υπήρχε μόνο ένα μειονέκτημα, το νερό ήταν λιγοστό. Έτσι οι κάτοικοι επιδίδονταν κυρίως στην καλλιέργεια σιτηρών. Στις πάνω περιοχές της κοινότητας όμως, που τα χωράφια ήταν φτανοχώραφα και καυκάλλες, οι χωριανοί με πολλή κόπο τα επιχωμάτωναν με ξένα χώματα που κουβαλούσαν με γαιδούρια από αλλού, έτσι που να γίνονται ιδανικοί τόποι για τέτοιες καλλιέργειες, εκεί λοιπόν, φύτευαν τις αγγουριές. Έφερναν νερό από την Έμπα με αυλάκια, ένα δύσκολο εγχείρημα το οποίον όμως επιχειρούσαν, έγινε έτσι η κοινότητα από τα πολύ παλιά χρόνια τόπος μεγάλης παραγωγής αγγουριών.
Τα αγγούρια της Χλώρακας έγιναν πασίγνωστα πρώτα ανά την Κύπρο και ύστερα ανά την Ευρώπη καθώς και άλλες χώρες, την δεκαετία του 1960 όταν οι πρωτοπόροι Χλωρακιώτες γεωργοί κατασκεύασαν τα γυάλινα θερμοκήπια καταφέρνοντας έτσι να παράξουν εν μέσω χειμώνος αγγούρια. Ήταν το είδος του μεγάλου αγγουριού της αυλακιάς. Μια φορά, την εποχή εκείνη πωλήθηκε στην αστρονομική τιμή των δυόμιση λιρών η οκά και το έγραψε πρωτοσέλιδα σαν κύρια είδηση με μεγάλα κόκκινα γράμματα η Παγκύπριας εμβέλειας και μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα, «Τελευταία ωρα».
Τα αγγούρια της Χλώρακας τους παλαιότερους καιρούς ήταν μεγάλα σε μέγεθος, και στραβά.
Για τούτο τον λόγο, καθώς και δια της τσουχτερής των τιμής, αλλά κυριότερα από παλαιότερη φράση κάποιου παλιού ιερέως στα τέλη του 18ου αιώνα του Παπάσαββα, έμεινε η περιώνυμος φράση «αγγούρκα της Χλώρακας». Αυτή η φράση υποδηλώνει από τη μια, την απαξίωση από αυτόν που την δηλώνει στον άλλο που την απευθύνει, και από την άλλη, επειδή είναι τόσο ακριβά, η αξία τους ισούται με το να «κάτσει» κάποιος πάνω σε ένα στραβό και χοντρό αγγούρι της Χλώρακας.
Τα ίσια αγγούρια ήταν περισσότερο εμπορεύσιμα, έτσι για να επιτυγχάνουν τέτοια παραγωγή οι γεωργοί τσάπιζαν τις τάβλες, ώστε πάνω στο μαλακό χώμα να μεγαλώνουν και να αναπτύσσονται με τρόπο που να μην βρίσκουν αντίσταση σε σβώλους ή αλλα εμπόδια, και να καταλήγουν ίσια και ευθυγραμμισμένα.
Με την εξέλιξη και τα πειράματα των επιστημόνων του εξωτερικού, τα στραβά αγγούρια της Χλωρακας αντικατεστάθησαν με φυτά υβρίδια τα οποία παρήγαγαν μεγάλες ποσότητες, ήταν κρεμαστά και ίσια, ονομάστηκαν δέ αγγούρια τεμάχια, διότι επωλούντο συνήθως με το ένα. Αργότερα αντικατεστάθησαν και αυτά με τα σημερινά κοντά αγγουράκια τα οποία κυκλοφορούν στις αγορές, αλλά που η γεύση τους καμία σχέση εχει με την παλιά που ήταν σπουδαιοτάτη, και η μυρωδιά τους ωραιοτάτη.
Η παραγωγή του αγγουριού στη Χλωρακα μέχρι το 2000 ήταν κύρια ασχολία σχεδόν όλων των Χλωρακιωτων. Παρήγαγαν απεριόριστες ποσότητες, τόσες που δεν τις απορροφούσε η Κυπριακή αγορά, με αποτελεσμα πολλοι έμποροι να ασχοληθούν με τις εξαγωγές, και να τα αποστέλλουν σε άλλες χώρες.
Όμως ο κυριότερος λόγος για την τόσο μεγαλη ανάπτυξη της φυτείας αυτής, ήταν όταν το 1960 μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, διορίζεται από τον Μακάριο ο εκ Χλώρακας Ανδρέας Αζίνας ως υφυπουργός Γεωργίας και Φυσικών Πόρων και λίγο αργότερα ως διοικητής του Συνεργατικού κινήματος, θέση από την οποία προωθεί τα συμφέροντα των Αγροτών σε μεγάλο βαθμό. Προωθεί κυρίως τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων, με αποτελεσμα ήλοι οι κάτοικοι της Χλώρακας να ενθαρρυνθούν και να κατασκευάσουν υπερσύγχρονα θερμοκήπια, έτσι που όλη η κοινότητα να καταστεί ένα μεγάλο και απέραντο θερμοκήπιο παραγωγής αγγουριού. Βοηθεί με επιχορηγήσεις και δάνεια όλους τους γεωργούς να εγκαταστήσουν στα θερμοκήπια κλιματιστικές εγκαταστάσεις, εισάγει από το εξωτερικό καλύτερες ποικιλίες, και ναυλώνει φορτηγά αεροπλάνα για την εξαγωγή φθαρτών στο εξωτερικό.
Με αυτό τον τρόπο η φήμη των αγγουριών της Χλώρακας έφτασε σε όλη την Ευρώπη.
Όταν το 1971 η φημισμένη ηθοποιός Ράκελ Γουέλς επισκέφτηκε την Κύπρο για το γύρισμα της ταινίας του σκηνοθέτη Γ. Κοσμάτου, «Πολυαγαπημένη» στο χωριό Κάρμι, σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ρωτήθηκε πρώτα η γνώμη της για τον Μακάριο, αυτή απάντησε ότι ήταν ένας θερμός μεσογειακός άνθρωπος και άξιος ηγέτης της πατρίδας του. Σε δεύτερη ερώτηση «τι άλλο σας άρεσε στην Κυπρο, αυτή απάντησε “ The best and more tasteful cucumbers of Chlorakas”, δηλαδή, τα εύγεστα και μυρωδάτα αγγούρια της Χλώρακας.
Σήμερα η Χλώρακα έχει το όνομα, αλλά δεν έχει τη χάρη. Δυστυχώς στη δεκαετία του 2000 – 2010, ύστερα από την απότομη αύξηση της τιμής της γης λογω του οικοδομικού οργασμού, η γη έχει πουληθεί, ή έχει κτιστεί με σπίτια και μπετόν, με αποτελεσμα να παύσει αυτή η φημισμένη και ξακουστή παραγωγή του αγγουριού της Χλώρακας…
ΑΓΑΠΗ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ
Πίσω από τα αστραφτερά φώτα που στολίζουν τους δρόμους και τις βιτρίνες των καταστημάτων, πίσω από τα λαμπερά περιτυλίγματα των δώρων, πίσω από την υπερβολή των εορτασμών και του άκρατου καταναλωτισμού, πίσω από όλα αυτά, υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα που κυριαρχεί στις απώτερες σκέψεις των ανθρώπων και τους γεμίζει με αγάπη και αγαλλίαση την καρδιά, ένα συναίσθημα που γεννιέται εκ του γεγονότος της γεννήσεως του Θεανθρώπου που κατακλύζει τις αισθήσεις όσων πραγματικώς πιστεύουν στο υπέρτατο γεγονός.
Το νόημα και το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι η αγάπη, το θεμέλιο όλων των χριστιανικών πράξεων, μια πνευματική κληρονομιά και παρακαταθήκη του Χριστού που γεννήθηκε στη γη, που ο Θεός έγινε άνθρωπος και ο άνθρωπος θεός.
Ως εκ της Αγίας Τριάδας εκπορευόμρνος ο Υιός θεός, ενσαρκώθηκε και σταυρώθηκε στην προσπάθεια του να κυρήξει την αγάπη ώστε δι αυτής να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος.
Δια της αγάπης της θεσπέσιας αυτής αρετής που ως η κυριότερη ενέργεια του υψίστου προς τον άνθρωπο εμπεριέχει τα πάντα και δια της οποίας δύναται ο άνθρωπος να γνωρίσει το θέλημα του, να ενωθεί μαζί του κατά χάριν, και να μας χαρίσει μια νέα εν πνεύματι ζωή.
Δια της αγάπης που σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη είναι μεγαλύτερη ακόμη και από την πίστη και την ελπίδα καθώς είναι αποδεδειγμένο πως είναι συναίσθημα που επιφέρει διαρκή ευτυχία και που αποτελεί ζωοδοτική δύναμη και ισχυρό αντίδοτο σε κακές σκέψεις και πράξεις.
Δια της αγάπης που ως συναίσθημα βοηθά στην επίλυση διαμαχών και διαφορών μεταξύ των ανθρώπων, γιατί τους κάνει να αισθάνονται τα λάθη τους και να συγχωρούν τα λάθη των άλλων.
Είναι μέρες εορτών, μέρες αγάπης που κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους και γενναιόδωρους, που τους κάνει να σκέφτονται όχι μόνο τον εαυτό τους, αλλά και τους διπλανούς τους.
Με τη χαρά στις καρδιές τους που επέρχεται δια της πραγματικής αγάπης και που για να τη
νιώσει κάποιος πρέπει να την ζήσει, και για να την ζήσει πρέπει ο ίδιος να τη γυρέψει. Είναι απλό να συμβεί, αν θέλουμε να μας αγαπούν, ας αγαπήσουμε πρώτοι. Αν θέλουμε να μας προσέχουν ας τους προσέξουμε πρώτοι, αν θέλουμε να μας επαινούν ας τους επαινέσουμε πρώτοι.
Και ακόμα αν δεν θέλουμε να πληγωνόμαστε ή άλλοι να πληγώνουν εμάς, τότε ούτε εμείς πρέπει να πληγώνουμε αυτούς και εαυτούς.
Αν αυτά τα ελάχιστα γίνονταν, σίγουρα ο κόσμος θα ήταν καλύτερος με πολλή χαρά και ευτυχία στων περισσοτέρων τις καρδιές…
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΠΕΡΑΣΑΝ
Οι μέρες των γιορτών πέρασαν. Ήταν Χριστούγεννα μέρες αγάπης, μέρες ανάπαυλας από την τρέχουσα καθημερινότητα. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκμεταλλευόμενα τα συναισθήματα των ανθρώπων μονοπώλησαν στα κεντρικά δελτία και στις άλλες εκπομπές το ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους τους, γι αυτούς που δεν έχουν δουλειά, τους φτωχούς και πεινασένους, για όλους που δεν έχουν ρεύμα στο σπίτι τους. Άφησαν για λίγο στην άκρη τις διαφημίσεις των τραπεζών, ξέχασαν τους κλέφτες που οδήγησαν τον τόπο στη χρεοκοπία, και ασχολήθηκαν πραγματικώς με το κύριο νόημα των εορτών, που είναι η αγάπη και η αλληλοβοήθεια. Όλοι έστρεψαν τη προσοχή τους στο μικρό Χριστό, στα μικρά παιδιά, αλλά και στους ανήμπορους, στους φτωχούς και στους άνεργους.
Οι διαστάσεις που δόθηκαν στο θέμα ήταν φυσικό να ευαισθητοποιήσουν ορισμένους φορείς και να πιέσουν μερικές τοπικές κοινωνίες ώστε να ενεργήσουν αυτόβουλα και να προστρέξουν τους ανήμπορους και δυστυχείς συνανθρώπους τους και να τους συμπαρασταθούν έστω για ολίγον, έστω για τις ημέρες των εορτών.
Σε κοινότητες όπως η Χλώρακα που οι προεστοί φρόντισαν να γνωρίσουν ποιοι είχαν ανάγκη βοηθείας, αποφάσισαν να συνδράμουν στην ανάγκη τους, και να τους δώσουν χέρι συμπαράστασης.
Δεν άφησαν κανένα χωρίς ηλεκτρισμό, δεν επέτρεψαν σε κανένα άρρωστο να μείνει χωρίς φροντίδα, ούτε σε ηλικιωμένους να μείνουν μόνοι. Έδωσαν χρηματική βοήθεια σε όσους είχαν ανάγκη, έδωσαν κουπόνια σε συνεργασία με υπεραγορές, και δεν πίεσαν τους ανήμπορους να εξοφλήσουν τους φόρους.
Το κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας στάθηκε αρωγός και προστάτης των φτωχών της κοινότητας, έδειξε πρόσωπο ανθρωπιάς και έδωσε καλό παράδειγμα προς μίμηση. Μια στάση συμπεριφοράς που τιμά όλους, τον κοινοτάρχη, τους κοινοτικούς συμβούλους, αλλά και τους ψηφοφόρους που ίσως για πρώτη φορά επέλεξαν και ανέδειξαν ως κοινοτικούς άρχοντες, ανθρώπους καλούς που έχουν ευαισθησίες για τους συνανθρώπους τους.
Οι γιορτές όμως πέρασαν, και η ρουτίνα επανέρχεται. Το ρεύμα για όσους δεν έχουν να πληρώσουν θα κοπεί, το σκοτάδι θα επιστρέψει και οι φτωχοί άνθρωποι θα παγώνουν και πάλι στο σκοτάδι. Η ανθρωπιά δεν πρεπει να διαρκεί μόνο λίγες μέρες, όσες οι μέρες των γιορτών. Αφού το κράτος δεν κάνει ουσιαστικά βήματα για να βοηθήσει τους πολίτες, πρεπει τουλάχιστον οι τοπικές κοινωνίες έστω με δυσκολία, να προστρέχουν όσους έχουν ανάγκη.
ΜΕΡΕΣ ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ
Οι μέρες των Χριστουγέννων είναι για όλους ιδιαίτερες καθώς μας δίνουν την ευκαιρία με την εορταστική τους ατμόσφαιρα και τη μαγεία τους να ξεφύγουμε από την καθημερινότητά μας. Μας δίνουν την ευκαιρία να βρεθούμε με αγαπημένους, να τους προσφέρουμε αγάπη, να ξεκουραστούμε και να χαρούμε σε ένα εορταστικό κλίμα.
Οι μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς ταυτίζονται με χαρά και αγάπη.
Οι δρόμοι γεμίζουν φώτα, λαμπερά αστέρια, στολίδια, πολύχρωμες γιρλάντες και παντού ακούγονται εορταστικά τραγούδια.
Οι μέρες των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων, είναι μέρες μεγάλης χαράς για μικρούς και μεγάλους. Δώρα, κάλαντα, και πολύχρωμα φωτάκια. Παντού η χαρά και το κέφι των γιορταστικών ημερών…
Μα πίσω απ’ όλα αυτά υπάρχει και μια άλλη πλευρά κρυμμένη και αθέατη. Άνθρωποι μονάχοι που ζούν ολομόναχοι, που και για αυτούς λάμπει το φωτεινό αστέρι των Χριστουγέννων, αλλά χωρίς να τους ζεσταίνει την καρδιά καθώς μέσα στην απέραντη μοναξιά τους δεν χωρεί άλλο συναίσθημα. Είναι εκείνοι που η ζωή τους πέταξε στην άκρη, τους στέρησε τα αγαπημένα πρόσωπα και έμειναν μονάχοι να διανύσουν το χρόνο τους μέσα σε μια θλιβερή μοναξιά και απομόνωση.
Μονάχοι περιφέρονται στους δρόμους, μοναχοί παραμένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Βουβοί, σοβαροί, στεναχωρημένοι και μόνοι, καταγίνονται με τις μοναχικές ασχολίες τους κατηφείς και μελαγχολικοί.
Και μες τις γιορτινές μέρες καταμόναχοι μέσα στους δρόμους καθώς γυρίζουν και βλέπουν παντού χαμόγελα και αγάπη, αυτοί μες στη μαύρη μοναξιά τους μένουν λυπημένοι και κατσουφιασμένοι χωρίς να μπορούν να την ξορκίσουν. Και νιώθουν αναγκασμένοι να ζουν μονάχοι με στην κακή τους μοίρα.
Και βιώνουν την αφόρητη μοναξιά που περιμένει στο τέλος της διαδρομής αυτούς που έζησαν τα χρόνια της νιότης, αυτούς που έχασαν τους αγαπημένους τους, αυτούς που εγκαταλείφθηκαν από όλους και έμειναν μόνοι καταδικασμένοι στη σκληρή τους μοναξιά και τη μιζέρια της απομόνωσης, βουτηγμενοι στη θλίψη και τη σιωπή.
Η οικογενειακή θαλπωρή, τα αγαπημένα πρόσωπα, οι φίλοι, ακόμα και οι γείτονες είναι η λύση ενάντια στη μοναξιά. Χαρά σε όσους μπορούν να χαίρονται αυτά τα αγαθά, αλλά και κατάρα σε όσους έτυχε να είναι μοναχοί είτε γιατι τους έτυχε η μοίρα, είτε γιατι εγκαταλείφθηκαν από τους δικούς τους.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ 2013 - 2014
Τα φετινά Χριστούγεννα στη Χλώρακα μέσα σε μια δύσκολη οικονομική χρονιά ήταν αλλιώτικα, ήταν καλύτερα από άλλες φορές. Σε κανένα σπίτι δεν έλειψαν τα δώρα, και κανένα νοικοκυριό δεν έμεινε χωρίς ψώνια. Όλοι οι δυσπραγούντες έλαβαν έστω μικρή βοήθεια από το ταμείο αλληλεγγύης που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του κοινοτικού Συμβουλίου. Ενός ταμείου που σκοπό μόνο έχει τη βοήθεια σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη, σε όσους δεν έχουν από τον ήλιο μοίρα, αλλά ούτε και από το θεό. Ενός ταμείου οικονομικής υποστήριξης ώστε καμιά οικογένεια στην κοινότητα της Χλώρακας να μη μείνει χωρίς τροφή, ρούχα και δώρα για τα μικρά παιδιά.
Τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος που ο κόσμος αφιερώνει χρόνο στη θρησκεία και σε συλλογικές δραστηριότητες. Είναι η περίοδος που όλοι έχουν ανάγκη την αγάπη, τη χαρά και τη ψυχική ανάταση.
Για όσους ζουν στο σκοτάδι, στο κρύο και στη πείνα, για τα μικρά παιδιά και για τους ηλικιωμένους, αλλά ιδιαίτερα για τους μοναχικούς ανθρώπους, τότε η γιορτινή ατμόσφαιρα μπορεί να διώξει την κατάθλιψη και να βοηθήσει στη καλή διάθεση.
Στη Χλώρακα φέτος για τα Χριστούγεννα οργανώθηκε από τους καλούς Κοινοτικούς συμβούλους μια απέριττη γιορτή χαράς και αγάπης που μάζωξε τους κατοίκους στη κεντρική πλατεία, και μέσα στο κρύο του χειμώνα με ανάταση ψυχής γέμισαν οι καρδιές τους ζεστή θαλπωρή και με γιορτινή διάθεση παρακολούθησαν τη φωταγώγηση του δένδρου από τον πρόεδρο της κοινότητας, ενώ ακολούθως έψαλλαν το δόξα εν υψίστοις.
Και την άλλη μέρα μετά την εκκλησία, τα δώρα -μια προσφορά του Κοινοτικού συμβουλίου και αυτά- μέσα σε όμορφα περιτυλίγματα ήταν στοιβαγμένα κάτω από το μεγαλόπρεπο στολισμένο δένδρο ενώ ο Άη Βασίλης έστεκε γραφικός μέσα στην κόκκινη στολή του περιμένοντας τα μικρά παιδιά με χαρά να τους τα παραδώσει.
Και ο γνωστός Νικολακης ο ηθοποιός των μικρών παιδιών, με ένα τεράστιο χαμόγελο σε μια αστεία παράσταση έκανε τους ανθρώπους να χαμογελούν και τα παιδάκια να σκάζουν στα γέλια. Έκανε ακόμα και όσους είχαν μια θλίψη στην καρδιά καθώς παρακολουθούσαν όλα αυτά να συμβαίνουν, να αισθάνονται κι αυτοί τη ζεστασιά των Χριστουγέννων.
Τα Χριστούγεννα λοιπόν, δηλώνουν την ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού, και οι εορτές των Χριστουγέννων από τους ανθρώπους εκφράζουν τη χαρά και την αγαλλίαση για το μεγάλο γεγονός.
Όταν στολίζουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, όταν μαζευόμαστε γύρω του και κρύβουμε τα δώρα κοντά στον κορμό του, ζωντανεύουμε Χριστιανικές παραδόσεις.
Όταν στολίζουμε το δέντρο και ανάβουμε τα ηλεκτρικά λαμπιόνια, θέλουμε να δείξουμε μέσα στη σκοτεινή βαρυχειμωνιά την λάμψη του άστρου της Βηθλεέμ που έδειξε στους μάγους με τα δώρα το σπήλαιο που εγεννήθει ο χριστός.
ΚΥΡΙΑΚΟς ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Μέρες Χριστουγέννων και τα μαγαζιά γέμισαν κάθε λογής λιχουδιές για το στόλισμα του Χριστουγεννιάτικου τραπεζιού. Όπως κάθε χρόνο, και φέτος στολίστηκαν οι βιτρίνες για να προσελκύσουν περισσότερο κόσμο να ψωνίσει, αφού έτσι συνηθίζεται τις γιορτινές τούτες μέρες. Γλυκά, φαγώσιμα και αλμυρά, κρεατικά και πουλερικά, αλλαντικά, λουκάνικα και ζαλατίνες, στοίβες ολόκληρες στοιβαγμένες γεμίζουν τα ράφια, γεμίζουν και τα μάτια των πελατών καλώντας τους να αγοράσουν.
Ήταν φορές παλιότερα που ο κόσμος ψώνιζε απεριόριστα χωρίς φειδώ και χωρίς περιορισμούς. Υπήρχαν δουλειές και όρεξη για δουλειά, υπήρχαν χρήματα, υπήρχε ευμάρεια. Όλοι περνούσαν καλά, ζούσαν οι κάτοικοι σε μια χώρα πλούσια που άφησε πίσω την φτώχεια, στα περασμένα χρόνια εκείνα πριν το ΄74.
Μα πάει καιρός και ήρθε καιρός, όλα άλλαξαν, οι άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, τα χρήματα τους και την ευμάρεια τους. Τώρα, όλα δυσκόλεψαν, η ανεργία χτύπησε κόκκινο και οι μισθοί μειώθηκαν. Οι πλούσιοι επτώχευσαν και έγιναν πληβείοι. Από τα ψηλά κατέβηκαν στα χαμηλά και με περίσκεψη πλέον, όσοι μπορούν να ψωνίσουν για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, θα ψωνίσουν υπό περιορισμούς.
Αφού λοιπόν οικονομικά δεν πάμε καλά, φέτος αντί για γαλοπούλες και γουρουνόπουλα, αρκετοί θα την βγάλουν με σουβλάκια και αντί γαλοπούλες θα ψωνίσουν κοτόπουλα. Αρκετοί ίσως να μην μπορέσουν ούτε αυτά τα λίγα να προμηθευτούν, γι αυτό όλοι πρέπει να αρκεστούμε στα λίγα και θα πρεπει να πούμε δόξασοι ο θεός.
Δόξασοι ο θεός λοιπον, δεν χάθηκε ο κόσμος να μη φάμε εδέσματα από παραδοσιακές χριστουγεννιάτικες συνταγές, κάτι θα σκεφτούμε, κάτι θα βρούμε.
Αλλού ο κόσμος πεινάει, τα νοίκια τρέχουν, δουλειές δεν υπάρχουν και τα μεροκάματα συρρικνώθηκαν, και καλούμαστε όσοι δεν έχουμε πολλά, να αρκεστούμεν στα λίγα.
Παρ όλα αυτά όμως είναι Χριστούγεννα μέρες γιορτινές, και θα πρεπει να ξεχάσουμε για λίγο την μιζέρια και τη φτώχεια, και με αγάπη στις καρδιές να περάσουμε όπως μπορούμε τις χαρμόσυνες αυτές μέρες, έστω και με σφιχτό ζωνάρι. Στο κάτω κάτω ας θυμηθούμε τα παλιά, τα χρόνια που ήσαν δύσκολα, και ας καταλάβουμε ότι ο χρόνος έχει γυρίσματα, και ας προσπαθούμε πάντα όταν είμαστε σε θέση, να προνοούμε και για τις δύσκολες μέρες όπως είναι οι σημερινές.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
ΤΑ ΦΕΤΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Αυτές τις γιορτινές μέρες οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι. Οι νέοι γιατί βλέπουν να υπονομεύεται το μέλλον τους, οι ηλικιωμένοι που με μια χαμηλή σύνταξη βιώνουν την ακρίβεια, οι άνεργοι που βιώνουν στο πετσί τους την οικονομική κρίση, και οι άνθρωποι ανήσυχοι δεν βλέπουν να έρχεται ένα καλύτερο αύριο. Είναι θυμωμένοι με το κράτος που δεν βρίσκει λύσεις, με τους πολιτικούς που δεν ενδιαφέρονται εκτός για τον εαυτό τους, με τους κρατούντες την εξουσία που παίζουν με την πίστη των απλών ανθρώπων και όσοι αβοήθητοι βιώνουν αυτές τις γιορτές έχοντας την αίσθηση ότι είναι εγκαταλειμμένοι από παντού, και που θα πρέπει να δώσουν μόνοι τους λύσεις στα συσσωρευμένα προβλήματά τους.
Μήπως ελπίσαμε σε λάθος πρόσωπα, σε λάθος συστήματα, σε λάθος ιδεολογίες; Μήπως τελικά όλοι αυτοί που μας πρόδωσαν ήταν από την φύση τους αδύναμοι να κάνουν κάτι καλύτερο; Μήπως αυτές είναι οι δυνατότητες των ανθρώπων και ήρθε πλέον η ώρα να εμπιστευθούμε επιτέλους τον Θεό που είναι πέρα από πρόσωπα, και σκοπιμότητες;
Ο Θεός είπε «γενηθήτω φως», και έπλασε τον πρώτο άνθρωπο, αυτόν που απέτυχε να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις που του έθεσε και διώχτηκε από τον παράδεισο. Και αναβίωσε έχθρα ανάμεσα στον διάβολο και την γυναίκα και ανάμεσα στους απογόνους του.
Και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, έστειλε τον Χριστό για να τον σώσει, είναι έτσι που γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Γεννήθηκε σε μια ταπεινή και φτωχική φάτνη, ένας βασιλιάς των βασιλιάδων που έζησε ζωή τεπεινή. Πέθανε με έναν σκληρό τρόπο ενώ από τον σταυρό του μαρτυρίου συγχώρησε αυτούς που τον σταύρωσαν. Και ύστερα αναστήθηκε, και από τότε εκατομμύρια άνθρωποι πίστεψαν σε αυτόν.
Την γέννηση του γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα ως ανάμνηση ενός γεγονότος το οποίο άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητας.
Με παράδειγμα τον Χριστό, πολλοι άνθρωποι με την άγια ζωή τους νίκησαν τους πειρασμούς και έμειναν ανέγγιχτοι από τη διαφθορά. Σαν αυτους πρεπει και εμείς να ειρηνεύσουμε με τον Θεό, με τον εαυτό μας, και να κοιτάξουμε τους άλλους δίπλα μας, να πάρουμε και να δώσουμε αγάπη, γιατί έχουμε οι άνθρωποι ανάγκη αυτό το συναίσθημα.
Είναι Χριστούγεννα, είναι ήμερες αγάπης, ας κάνουμε μια νέα αρχή.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και οι περισσότεροι άνθρωποι στον τόπο μας δεν κινούνται στους γνώριμους ρυθμούς της προετοιμασίας για την υποδοχή τους. Υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν ψωνίσει γιατί δεν έχουν εργασία και χρήματα, υπάρχουν και οι υπόλοιποι χαμηλόμισθοι που περιμένουν τον δέκατο τρίτο μισθό, το δώρο δηλαδή των Χριστουγέννων για να στολίσουν πλουσιότερα το τραπέζι τους, ένα δέκατο τρίτο όμως, που οι περισσότεροι πιστεύουν δεν θα λάβουν ξέροντας ότι τα ταμεία είναι άδεια.
Οι γιορτές έφτασαν, αλλά άφτιαχτα κι αστόλιστα παραμένουν τα περισσότερα έλατα σε σπίτια και πλατείες. Λιγότερα από άλλα χρόνια είναι τα πολύχρωμα φώτα και λαμπιόνια που αναβοσβήνουν, και πολλοί οι δρόμοι που έμειναν σκοτεινιασμένοι χωρίς αστέρια και Αϊ Βασίληδες.
Τη φετινή χρονιά, κανείς μας στην Κυπρο δεν θα γιορτάσει όπως πριν. Λόγω ελλείψεως χρημάτων πολλοί δεν θα πάμε σε ρεβεγιόν, δεν θα φάμε μέχρι σκασμού, ούτε θα μεθύσουμε, ούτε θα ξεσαλώσουμε μέχρι πρωίας σε κάποια νυχτερινά κέντρα. Οι πιο πολλοί θα μαζευτούμε οικογενειακά, θα ακολουθήσουμε τα ήθη και έθιμα μας, θα ξαναγυρίσουμε ίσως στα χρόνια τα παλιά με τις οικογενειακές συγκεντρώσεις, το σφάξιμο του χοίρου, το ψήσιμο των δικών μας ζαλατίνων και τόσων άλλων παρασκευασμάτων, εδεσμάτων και λιχουδιών που θα μας στοιχίσουν οικονομικότερα παρά να τα αγοράσουμε όπως συνηθίσαμε να κάνουμε τα τελευταια χρόνια.
Τα Χριστούγεννα λοιπόν που κατάντησαν μια καταναλωτική γιορτή, είναι καιρός ένεκα της οικονομικής κρίσης να αλλάξουν. Η σκέψη μας αντί να είναι στραμμένη στην υλική μας ευμάρεια, πρεπει να στραφεί στον συνάνθρωπο μας και στη γέννηση του Θεανθρώπου. Να στραφούμε πίσω στα χρόνια τα παλιά που οι προγονοί μας κυρίως στην ύπαιθρο, περίμεναν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα για να φάνε κρέας επειδή ζούσαν μέσα στη φτώχεια. Δεν είχαν χρήματα να ξοδέψουν, όμως ένιωθαν ευτυχισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο.
Οι ημέρες των Χριστουγέννων προσφέρονται για περισυλλογή και προσευχή. Να ανανήψουμε πνευματικά, να αφήσουμε τον ατομικισμό και να δούμε τον πλησίον μας. Να σκεφτούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι πεινασμένοι και άστεγοι και ότι σε πολλά παιδιά ο Αϊ Βασίλης δεν φέρει δώρα.
Με τον άκρατο υλισμό που μας προέκυψε ένεκα της οικονομικής ευμάρειας που κυριάρχησε στον τόπο μας τα προηγούμενα χρόνια, ξεχάσαμε τον μικρό Χριστό που γεννήθηκε, αυτόν που γιορτάζουμε, αυτόν που ήρθε για να φέρει στον κόσμο την αγάπη. Φέτος όμως με την οικονομική κρίση να μας ταλαιπωρεί και να μας προειδοποιεί, είναι καιρός να ξανασκεφτούμε τις προταιρεότητες μας.
Όταν λοιπόν τα ξημερώματα των Χριστουγέννων θα χτυπήσουν οι καμπάνες, ας οδηγήσουμε τα βήματά μας στην Εκκλησία, να λειτουργηθούμε και να ξεχάσουμε τα προβλήματα μας. Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης, ελπίδας και χαράς για όλους τους ανθρώπους. Ας ξεχάσουμε τα πάθη και τα μίση, ας αφήσουμε την καρδιά να μιλήσει με χαρά. Aς αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο, έχουμε οι άνθρωποι ανάγκη αυτό το συναίσθημα.
Είναι Χριστούγεννα, είναι ημέρες αγάπης, ας κάνουμε μια νέα αρχή.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
