ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ, Η ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Ραγιάδες ονομάζονταν κυρίως οι υπόδουλοι Έλληνες που είχαν νοοτροπία και  πνεύμα δουλοφροσύνης, υποτακτικότητας, υποταγής και αποδοχής της δουλείας και της εξάρτησης τους στους Οθωμανούς κατακτητές

Η λέξη έχει Αραβική προέλευση και υπονοεί κοπάδι, και την χρησιμοποιούσαν

οι Τούρκοι περιφρονητικά και απαξιωτικά για τους υπόδουλους λαούς εννοώντας ότι είναι σκλάβοι και ότι θα έπρεπε υποχρεωτικά να τους προσκυνούν και να τους πληρώνουν χαράτσι.

Οι Ραγιάδες είχαν ελάχιστα δικαιώματα και υπόκεινταν σε φοβερό φόρο αίματος, το λεγόμενο παιδομάζωμα κατά το οποίο μάζευαν τα μικρά παιδιά και τα εκπαίδευαν να μισούν τους ομόθρησκους τους και να τους καταδιώκουν και να τους σκοτώνουν λυσσαλέα, μέχρι τους ίδιους τους γονιούς τους.

Τα τετρακόσια χρόνια που έμειναν υπό τον ζυγό των Τούρκων οι Έλληνες, ίσως κόλλησαν την νοοτροπία του Ραγιά, αφού ύστερα από την απελευθέρωση βλέπουμε τους ανθρώπους να σιωπούν και να μένουν κυριολεκτικά αδρανείς στη συμπεριφορά των σημερινών εξουσιαστών κυβέρνησης, Βουλής και κομμάτων.

Το μυστικό της επιτυχίας των Τούρκων κατακτητών να καταντούν τους υπόδουλους λαούς σε Ραγιάδες, ήταν η συνεργασία τους με τους ντόπιους πρόθυμους προεστούς, που τους χρησιμοποιούσαν για να κρατούν φοβισμένους και σε αδράνεια τους λαούς.
Αυτοί λοιπόν οι ντόπιοι πρόθυμοι προεστοί συνεργάτες του εχθρού, είναι οι συνεχιστές της εξουσίας μετά την απελευθέρωση των λαών. Μετά την εισαγωγή στον τόπο μας του Αγγλικού ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος έχοντας ήδη την εξουσία και τον πλούτο καθώς και τη μόρφωση, ανέλαβαν την διακυβέρνηση φροντίζοντας η εξουσία να μεταλλάσσεται μεταξύ τους, δημιουργώντας τα λεγόμενα τζάκια ώστε καμιά πιθανότητα να μην έχει άλλος να τους αντικαταστήσει. Αν καμιά φορά κάποιος το κατόρθωνε, έβρισκαν τρόπο να τον διαβάλουν, να τον εξευτελίσουν, να τον αποπέμψουν ή και να τον σκοτώσουν.

Επειδή όμως αυτοί οι άνθρωποι το μόνο που ήξεραν να κάνουν ήταν διαμεσολάβηση και ρουσφέτι, δημιούργησαν έναν κρατικό μηχανισμό από ημέτερους κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, προκειμένου να θέσουν τον λαό σε θέση Ραγιαδισμού ώστε να εξαρτάται απόλυτα από αυτούς, και με τη μέθοδο του ρουσφετιού ακόμα και για μια απλή ιατρική εξέταση στα Νοσοκομεία, να έχουν τη δυνατότητα να τους εκμεταλλεύονται.

Μετά την διαχώριση του λαού από τους κρατούντες και τη βοήθεια των κομμάτων σε δυο τάξεις, στους ημέτερους οι οποίοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που νέμονται τον κρατικό πλούτο και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που είναι οι φτωχοί και οι άνεργοι, σε πενηνταδύο χρόνια Κυπριακής δημοκρατίας φτάσαμε στα σημερινά οικονομικά χάλια και αδιέξοδα, και κατάντησαν τον φτωχό σπαραζόμενο οικονομικά λαό να παρακαλεί να μπούμε στη στήριξη της Ευρωπαϊκής ένωσης, μήπως με αυτό τον τρόπο επανέλθει η τάξη.
Ενώ σε άλλες χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία βλέπουμε τους λαούς να αντιδρούν και να κατέρχονται σε δυναμικές διαδηλώσεις εναντίον της Τρόικα, στην Κυπρο βλέπουμε τους κατοίκους να είναι άνεργοι, να πεινούν να είναι εξαθλιωμένοι, αλλά δυστυχώς να σιωπούν και να μην αντιδρούν.

Το χειρότερο είναι  όταν το Φεβραρη θα έχουμε προεδρικές εκλογές, όλοι σχεδόν ανεξαιρέτως θα ψηφίσουν ένα από τα ίδια, με αποτέλεσμα η ίδια κατάσταση να επαναληφθεί, δηλαδή οι επιτήδειοι πολιτικάντηδες να συνεχίσουν να ελέγχουν το λαό σε ένα περιβάλλον σκλαβιάς, χωρίς να μπορεί ο δύσμηρος αυτός λαός να αντιληφθεί ποιος τον κρατάει δέσμιο και τον εκμεταλλεύεται.
Είναι δυστυχώς το σύνδρομο του Ραγιαδισμού που κυρίευσε το πνεύμα του Έλληνα. Είναι ένα είδος εμπέδωσης και αποδοχής στο νού του ανθρώπου μιας άλλης σκλαβιάς, αυτής της υποδούλωσης της ίδιας της ψυχής του, δια της δικής του θελήσεως.

 ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ - άρθρο του Κυριάκου Ταπακούδη

Τα τελευταία χρόνια, μια πρωτοφανής κρίση πνευματικών και ηθικών αξιών επικράτησε στην εν γένη συμπεριφορά των ανθρώπων, και οι ειδικοί αναλυτές εξήγησαν ότι αυτό προήρθε από τη μεγάλη ανάπτυξη της οικονομίας που επέφερε την ευμάρεια και τον άκρατο υλισμό στη ζωή των φτωχών μέχρι πρότινος ανθρώπων. 

Αυτή η πνευματική κυρίως κρίση όμως, σήμερα που η οικονομική εξαθλίωση μπήκε από τις πόρτες των σπιτιών των περισσότερων οικογενειών, έχει φτάσει στο απόγειό της με αποτέλεσμα να οδηγηθούν οι άνθρωποι στην οικονομική εξαθλίωση και στην καταρράκωση της αξιοπρέπειάς τους καθώς και στην απόγνωση.

Είναι πλέον έκδηλα φαινόμενα το ψέμα, το έγκλημα, η σχεδόν ελεύθερη διακίνηση και εξάπλωση των ναρκωτικών, καθώς και όλα τα παρεμφερή αποτελέσματα της κακής συμπεριφοράς πλείστων ανθρώπων. Η εκτίμηση, ο σεβασμός και η αγάπη έχουν λιγοστέψει, αλλά το χειρότερο που παρατηρείται και άρχισε να συμβαίνει, είναι η ολιγόστευση και η υποβάθμιση της συνοχής της Κυπριακής οικογένειας που από καταβολής Ελληνισμού, ήταν αυτή που κράτησε ζωντανό το Ελληνικό πνεύμα στην Κύπρο.

Είναι ένα κακό αποτέλεσμα που συνεχίζεται και μεγαλώνει, σημάδι ότι οι αιτίες που το προκάλεσαν δεν είναι μόνο η κοινωνική ευμάρεια ή η οικονομική κατάπτωση, αλλά κατά τη γνώμη μου, μια άλλη κύρια αιτία είναι η υποβάθμιση της Κοινωνικής κουλτούρας ένεκα ίσως της κατάπτωσης των πνευματικών ιδανικών και θεσμών, αξίες που προέρχονται από την αγωγή, την ηθική καλλιέργεια και την πνευματικότητα των ανθρώπων, αποτέλεσμα της παιδείας και της διαπαιδαγώγησης.

Προκειμένου να εξευρεθεί η λύση του προβλήματος, θα πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί το πρόβλημα και στην συνέχεια να αναζητηθούν τρόποι διόρθωσης του. Να αναγνωριστεί ότι η σημερινή κρίση δεν είναι μονό οικονομική, αλλά κυρίως είναι κρίση αρχών και αξιών.

Ως κοινωνία, δεν πρεπει να αποδεχόμαστε αλλαγές που φθίνουν  την πνευματικότητα, αλλά να βρούμε τρόπους που να αποσκοπούν στην ανύψωση της και στην εμπέδωση της.

Σε μία οργανωμένη λοιπόν κοινωνία, και ειδικά τη δική μας που  οι θεσμοί θεσπίστηκαν με Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη,  οφείλουν οι αρχές και τα οργανωμένα σύνολα να προστατεύουν αυτές τις αρχές και τις αξίες.

Οι άνθρωποι βλέποντας  τη διαφθορά, τα σκάνδαλα και την ατιμωρησία, αγαναχτούν και νιώθοντας την αδικία, για αυτοπροστασία, συνήθως πράττουν τοιουτοτρόπως με τρόπο που το ένα φέρνει το άλλο, ώσπου στο τέλος επέρχεται πλήρης η κατάπτωση θεσμών και αξιών. Γίνονται άρπαγες κενοί και ανελεύθεροι που θυσιάζουν την ελευθερία τους γιατί φοβούνται, χάνουν το σεβασμό και την τιμή για τον πλησίον τους και μετατρέπονται σε θηρία που λεηλατούν τις ψυχές των άλλων ανθρώπων.

Ακόμα χειρότερα, άνθρωποι υποτίθεται πνευματικοί και διανοούμενοι, εξέχοντες πολιτικοί και θρησκευτικοί ιεράρχες, τυφλωμένοι και χωρίς ηθικές πλέον αξίες, γίνονται κακά πρότυπα που τους μιμούνται οι άλλοι.

Και ερωτώ, πού πηγαίνει αλήθεια, στα τυφλά αυτός ο κόσμος, χωρίς πρότυπα και αληθινή πίστη και χωρίς φως; Πως μπορεί να ανακοπεί αυτή η πορεία; Που μπορούμε να βρούμε κατάλληλους ανθρώπους να μας καθοδηγήσουν;

Και απαντώ, πρεπει να τους ψάξουμε στα πλήθη, και ίσως μέσα στους πολλούς βρούμε έστω λίγους, που να είναι άνθρωποι σοφοί και πνευματικοί, ηγέτες ηθικοί με όραμα, να είναι ακόμα μορφωμένοι και προοδευτικοί για να μπορέσουν να μας διδάξουν και να μας οδηγήσουν στους δρόμους της ανύψωσης του πνεύματος, προϋπόθεση που αποτελεί την μόνη αλήθεια για τη σωστή συμπεριφορά των ανθρώπων.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ