ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ
Τι είναι η αγάπη; Ένα
αίσθημα, μια δραστηριότητα, μια συμπεριφορά; Πολλοί διανοητές και φιλόσοφοι
εξηγούν τη λέξη με διάφορες έννοιες, αλλά όσα διαφορετικά και να πουν, στο
τέλος καταλήγουν σε κοινά συμπεράσματα, πως η αγάπη είναι συναίσθημα,
συμπάθεια, έλξη, αφοσίωση.
Σίγουρα υπάρχουν πολλών ειδών
αγάπες, αλλά η πιο δυνατή είναι η αγάπη του γονιού προς το παιδί, η κυριότερη
απ όλες, μια αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια που από αυτήν ξεκινά η αρχή του παντός όλων
των συναισθημάτων τα οποία καθορίζουν τον αισθηματικό κόσμο των ανθρώπων. Είναι
μια αγάπη που υπερτερεί της ατομικής, και από την οποία κατά σειράν
προτεραιότητας ξεκινά η σχέση μεταξύ των ανθρώπων που πρώτα αγαπούν τα παιδιά
τους και τον εαυτό τους, ακολούθως την οικογένεια τους, τους συγγενείς και
φίλους, τους γείτονες, τους χωριανούς τους συντοπίτες, τους ομόθρησκους, τους
ομοεθνείς, την πατρίδα.
Αυτή την
υπέρτατη αγάπη του γονιού καμιά άλλη δεν μπορεί να την επισκιάσει εκτός από
προσωρινόν καιρό, καθώς τα συναισθήματα επηρεάζονται από γεγονότα και συμπεριφορές,
όμως που είναι συναισθήματα παντός καιρού και προσωρινής διάρκειας.
Εξ ισου
δυνατή ή και περισσότερο, είναι η αγάπη του έρωτος, μια αγάπη όμως συνήθως
προσωρινή που στο τέλος καταλήγει συμπάθεια και συνήθεια, ή τις περισσότερες
φορές μίσος ανείπωτο και ζήλεια του ενός έναντι του άλλου των ερωτευμένων, που
στο τέλος αφήνει πικρά σημάδια και μύρια θλιβερά συναισθήματα να κατακλύζουν
και να θλίβουν τις σκέψεις.
Όλες οι
μορφές αγάπες λοιπόν, προς τους γονείς, στους ανθρώπους, στην πατρίδα, στο Θεό,
στη φύση, στον πολιτισμό, είναι συναισθήματα συνήθη που προκαλούν χαρά και
ηρεμία, ενώ η αγάπη του έρωτος αφήνει γλυκόπικρο πόνο και αναστάτωση, σε
αντίθεση με την αγάπη του γονιού που με ευχαρίστηση στον πόνο και στη χαρά, και
με ανιδιοτέλεια εφ όρου ζωής προσφέρει όση δύναται στα παιδιά του.
ΑΓΑΠΗ
Η λέξη αγάπη σημαίνει πολλά, σημαίνει μια πληθώρα συναισθημάτων
όπως έρωτας, ρομαντική αγάπη, πλατωνική, θρησκευτική, συγγενική.
Η αγάπη είναι βασικό ένστικτο για να κρατάει
τους ανθρώπους κοντά και δεμένους μεταξύ τους καθώς εκ γενετής όλοι έχουν την
ανάγκη κοινωνικότητας και καθώς δεμένοι μεταξύ τους νιώθουν πιο ασφαλείς.
Συνήθως όμως κάποιος για να
πάρει αγάπη, πρέπει να δώσει αγάπη ,χωρίς αυτό να σημαίνει τον κανόνα.
Όποιος δίνει
αγάπη παίρνει αγάπη, όποιος χαμογελά εισπράττει χαμόγελο, όποιος μισεί δεν
αγαπιέται.
Εννοώ με
λίγα λόγια αυτό που θα δώσει ο καθένας, αυτό και θα πάρει. Είναι στο χέρι του
καθενός να δίνει ή να μην δίνει.
Το θέμα είναι με ποιο τρόπο αγαπάμε, από ευχαρίστηση όταν οι άλλοι μας υπηρετούν, μας κολακεύουν, μας υπακούουν και μας εξυπηρετούν αλλά όταν αυτό δεν συμβαίνει γυρνάμε την πλάτη; Σίγουρα αυτό δεν είναι αγάπη. Πραγματική αγάπη σημαίνει να αγαπάς χωρίς μίσος και μνησικακία, χωρίς ζήλια και επικρίσεις, χωρίς κατακρίσεις και συγκρίσεις. Για να εννοήσουμε το ακριβές νόημα αυτής της λέξης πρέπει να φέρουμε στο νου μας πως αντικρίζουμε και πως σκεπτόμαστε τα παιδιά μας, αλλά κυρίως πως αγαπάνε οι μανάδες τα παιδιά τους. Την αυτοθυσία και την προσφορά τους για αυτά. Αυτό σημαίνει αγάπη, και όταν αυτό συμβαίνει η ζωή είναι πιο απλή και πιο υποφερτή. Η αγάπη χρειάζεται για όλους, και αυτοί που την έχουν είναι οι τυχεροί. Είναι δε, μεγάλη ευτυχία όταν μας αγαπάνε, και πρέπει να ξέρουμε ότι είναι εύκολο να συμβαίνει αυτό, εξαρτάται μόνο από εμάς. Αν δώσουμε αγάπη, θα πάρουμε αγάπη. Η αγάπη μπορεί τελικά να είναι η λύση για όλα τα ανθρώπινα προβλήματα και όλες τις οδύνες.
ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ
Έρωτας είναι το αίσθημα που προκαλεί την έλξη μεταξύ δύο προσώπων,
και θεωρείται ως ένα συναίσθημα πολύ άγριο έως και απλό, χωρίς τίποτα το
πνευματικό, που έλκεται από την εξωτερική ομορφιά με τελικό σκοπό την ηδονή.
Είναι ένα αίσθημα που κυριαρχεί κάθε ζωντανό, είναι μια βασική αίσθηση που
αναγκάζει τα όντα να έχουν σεξουαλικές σχέσεις, ώστε να διαιωνίζονται τα ζώντα
είδη.
Τα βασικό ερώτημα λοιπόν που τίθεται περί έρωτος
είναι, αν είναι κάτι το ωραίο που όλοι το επιθυμουν.
Κατά τη γνώμη μου,
όσοι είναι ερωτευμένοι και έχουν ανταπόκριση,
σίγουρα θα πουν μετά βεβαιότητας πόσο ωραίο πράγμα είναι, πόσο γεμίζει τον
άνθρωπο, πόσο μεγάλο και ζωντανό αίσθημα είναι.
Αν όμως ρωτήσεις κάποιον που αγαπά χωρίς
ανταπόκριση, θα πει πως είναι μια μαχαριά στην καρδιά, ένας αβάσταχτος πόνος που πληγώνει και σκοτώνει.
Αν πάλι ρωτήσεις κάποιον που πλέον δεν είναι
ερωτευμένος, θα πει πως ο έρωτας είναι για τους αδύνατους και χάσιμο χρόνου,
αλλά παρ όλα αυτά, θα ήθελε να ξαναερωτευτεί.
Αν πάλι ρωτήσεις κάποιον που ποτέ δεν ερωτεύτηκε,
θα σου πει πως πιστεύει χωρίς κάποιος να τον γνωρίσει δεν νιώθει ολοκληρωμένος,
και ένα τέτοιο αίσθημα θα το επιθυμούσε.
Αν πάλι ρωτήσεις όλους αν αγαπούν τον έρωτα, με μια λέξη όλοι θα φωνάξουν, ΝΑΙ.
ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ
ΕΡΩΤΑΣ
Πλατωνικός
έρωτας είναι ο ιδανικός έρωτας που δεν έχει να κάνει με την κατάκτηση.
Ο Πλάτωνας θεωρεί ότι ο έρωτας είναι μια
εφαρμογή της ηθικής και ότι υπάρχει ως ιδέα, χωρίς να έχει σχέση με την ηδονή
που είναι φθαρτή και παροδική. Αναφέρει πως ο πραγματικός έρωτας είναι μια ιδέα
γεμάτη πάθος χωρίς άλλη διέγερση, χωρίς αισθησιακό πόθο, χωρίς σαρκική επαφή,
αλλά μόνο για το ηθικό και φυσικό κάλλος.
Ο έρωτας κατά τον Πλάτωνα έχει αξία όταν γεμίζει το
πνεύμα μας και τη μνήμη μας με ιδέες και απόψεις, χωρίς να χρειάζεται να
κατακτήσουμε σαρκικά ότι ερωτευόμαστε
Επομένως, ερωτευόμαστε Πλατωνικά αν αγαπάμε μόνο
την ομορφιά, δηλαδή αγαπάμε πνευματικά, και όχι αισθησιακά.
Εγώ διαφωνώ με τη θεωρία αυτή, γιατί πιστέυω πως
όταν ο έρωτας μένει ανεκπλήρωτος, με τον καιρό λιγοστεύει και ξεθωριάζει, και
μένει απλώς μια γλυκεία ανάμνηση, καθώς αν ερωτευόμαστε το κάλλος και την
αισθητική μορφή χωρίς την αίσθηση της σαρκικής έλξης, τότε θα μπορούσαμε να
αγαπήσουμε το ίδιο ένα όμορφο άγαλμα ή μια όμορφη ζωγραφιά.
Πιστεύω ακόμα πως όταν αγαπάμε Πλατωνικά, είναι εξ
ανάγκης είτε γιατί δεν βρίσκουμε ανταπόκριση, είτε για άλλες αντικειμενικές
δυσκολίες όπως ένεκα ηθικής ή σεξουαλικού προβλήματος.
Όταν αγαπάμε Πλατωνικά ο έρωτας είναι μεγάλος και
αβάσταχτος που σκίζει τις καρδιές μας γλυκά σαν μαχαιριά, αλλά που με τον καιρό γίνεται χρόνια
η πληγή και ο πόνος συνηθίζεται ή και εκλείπει.
Ο Πλατωνικός έρωτας είναι ένας έρωτας που μένει ανέκφραστος και θαμμένος βαθιά μέσα μας μόνο σε πνευματικό επίπεδο, έως ότου ο χρόνος τον επουλώσει, και τον σβήσει.
ΑΓΑΠΗ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ
Πίσω από τα αστραφτερά φώτα που στολίζουν τους
δρόμους και τις βιτρίνες των καταστημάτων, πίσω από τα λαμπερά περιτυλίγματα
των δώρων, πίσω από την υπερβολή των εορτασμών και του άκρατου καταναλωτισμού,
πίσω από όλα αυτά, υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα που κυριαρχεί στις απώτερες
σκέψεις των ανθρώπων και τους γεμίζει με αγάπη και αγαλλίαση την καρδιά, ένα
συναίσθημα που γεννιέται εκ του γεγονότος της γεννήσεως του Θεανθρώπου που
κατακλύζει τις αισθήσεις όσων πραγματικώς πιστεύουν στο υπέρτατο γεγονός.
Το νόημα και το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι η
αγάπη, το θεμέλιο όλων των χριστιανικών πράξεων, μια πνευματική κληρονομιά και
παρακαταθήκη του Χριστού που γεννήθηκε στη γη, που ο Θεός έγινε άνθρωπος και ο άνθρωπος
θεός.
Ως εκ της Αγίας Τριάδας εκπορευόμρνος ο Υιός θεός, ενσαρκώθηκε
και σταυρώθηκε στην προσπάθεια του να κυρήξει την αγάπη ώστε δι αυτής να
λυτρώσει το ανθρώπινο γένος.
Δια της αγάπης της θεσπέσιας αυτής αρετής που ως η
κυριότερη ενέργεια του υψίστου προς τον άνθρωπο εμπεριέχει τα πάντα και δια της
οποίας δύναται ο άνθρωπος να γνωρίσει το θέλημα του, να ενωθεί μαζί του κατά
χάριν, και να μας χαρίσει μια νέα εν πνεύματι ζωή.
Δια της αγάπης που σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη
είναι μεγαλύτερη ακόμη και από την πίστη και την ελπίδα καθώς είναι
αποδεδειγμένο πως είναι συναίσθημα που επιφέρει διαρκή ευτυχία και που αποτελεί
ζωοδοτική δύναμη και ισχυρό αντίδοτο σε κακές σκέψεις και πράξεις.
Δια της αγάπης που ως συναίσθημα βοηθά στην επίλυση διαμαχών και
διαφορών μεταξύ των ανθρώπων, γιατί τους κάνει να αισθάνονται τα λάθη τους και
να συγχωρούν τα λάθη των άλλων.
Είναι μέρες εορτών, μέρες αγάπης που κάνει τους
ανθρώπους ευτυχισμένους και γενναιόδωρους, που τους κάνει να σκέφτονται όχι
μόνο τον εαυτό τους, αλλά και τους διπλανούς τους.
Με τη χαρά στις καρδιές τους που επέρχεται δια της
πραγματικής αγάπης και που για να τη
νιώσει κάποιος πρέπει να την ζήσει, και για να την
ζήσει πρέπει ο ίδιος να τη γυρέψει. Είναι απλό να συμβεί, αν θέλουμε να μας
αγαπούν, ας αγαπήσουμε πρώτοι. Αν θέλουμε να μας προσέχουν ας τους προσέξουμε
πρώτοι, αν θέλουμε να μας επαινούν ας τους επαινέσουμε πρώτοι.
Και ακόμα αν δεν θέλουμε να πληγωνόμαστε ή άλλοι να
πληγώνουν εμάς, τότε ούτε εμείς πρέπει να πληγώνουμε αυτούς και εαυτούς.
Αν αυτά τα ελάχιστα γίνονταν, σίγουρα ο κόσμος θα
ήταν καλύτερος με πολλή χαρά και ευτυχία στων περισσοτέρων τις καρδιές…
