ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

-άρθρο-
Για τη σημερινή τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία ευρίσκεται ο τόπος μας την περισσότερη ευθύνη φέρουν οι τράπεζες που την προκάλεσαν, καθώς και οι πολιτικοί που τις στήριξαν και συνεχίζουν να τις στηρίζουν εις βάρος των πολιτών.
Εξίσου όμως ευθύνη φέρουν και οι δημοσιογράφοι που ως τέταρτη εξουσία που ήσαν επιφορτισμένοι στην αληθή πληροφόρηση του κοινού, δεν έπραξαν το καθήκον τους, δεν φανέρωσαν τους ενόχους, ούτε τους έκριναν, αλλά ούτε και τους κατέκριναν. Αλλά  αντίθετα προβάλλοντας τους μεν πολιτικούς και εγκωμιάζοντας τους υπέρμετρα, τους βοήθησαν, ενώ τους κλέφτες τραπεζίτες τους άφησαν στο απυρόβλητο, καθώς από πριν δυστυχώς πολλοί δημοσιογράφοι είχαν χρηματιστεί από αυτούς.
Οι δημοσιογράφοι ασκούν ιερό λειτούργημα και πρέπει να είναι πολύ προσεχτικοί, διότι από τον τρόπο που πληροφορούν και από το μέτρο της αμεροληψίας τους με την οποία παρουσιάζουν τα γεγονότα και τα θέματα, δύνανται να κατευθύνουν ιδεοληπτικά και πολιτικά τους πολίτες. Είναι μια ευθύνη πολύ μεγαλύτερη από των ακαδημαϊκών, διότι δια της κριτικής τους επηρεάζουν τη κοινή γνώμη και κατ επέκταση τις αποφάσεις της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, καθιστώντας έτσι τους εαυτούς τους ως πραγματική τέταρτη εξουσία.
Δυστυχώς όμως παρακολουθούμε πολλούς από αυτούς να έχουν καταντήσει κατευθυνόμενοι και συνένοχοι του παγκόσμιου κεφαλαίου και των μεγάλων συμφερόντων που καταδυναστεύουν την ανθρωπότητα.
Κατάντησαν σήμερα δυστυχώς οι δημοσιογράφοι να θεωρούνται εξ ίσου μεγάλοι υπαίτιοι για τη σημερινή κρίση, γιατί στην πλειοψηφία τους δια της γραφής τους όχι μόνο δεν υποστήριξαν και δεν βοήθησαν στη βελτίωση των θεσμών, αλλά υπέθαλψαν τον λαϊκισμό και δεν αντιτάχθηκαν ούτε πολέμησαν τις κακές εκείνες συμπεριφορές των κρατούντων, με αποτέλεσμα η σιωπή τους να επιτρέψει στους μιζαδόρους πολιτικούς, στους παγαπόντες τραπεζίτες και στους ξεπουλημένους δημόσιους υπαλλήλους, ως λαμόγια να κατασπαράξουν τον Εθνικό μας πλούτο και να επιφέρουν την σημερινή καταστροφή.
Οι εκδότες και δημοσιογράφοι υπηρέτες των οικονομικών συμφερόντων και της διαπλοκής που προσδοκώντας ευνοϊκή μεταχείριση από την εξουσία και προσωπικό οικονομικό όφελος από τους τραπεζίτες και τους πάτρωνες τους επιχειρηματίες, όλοι οι γνωστοί που παρελαύνουν στις συγκεντρώσεις και δεξιώσεις ίδιοι και αυτοί, ως άθλιοι κονδυλοφόροι παρουσιάστηκαν σαν οι ειδικοί που με τις αναλύσεις και τα σχόλια τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης πλέκοντας με εγκώμια τους πολιτικούς εκείνους που με την ανάδειξη τους θα τους επέφεραν κέρδη, ως αιώνιοι συμφεροντολόγοι κατάφεραν και χειραγώγησαν και έσυραν την κοινή γνώμη στην κατεύθυνση που εκείνοι ήθελαν.
Οι γνωστοί εκείνοι μεγάλοι δημοσιογράφοι που δεν είδαν ούτε άκουσαν τον πόνο και την δυστυχία των χιλιάδων δυσπραγούντων πολιτών, εκείνοι που αποσιώπησαν τα σκάνδαλα για να προστατεύσουν τους προστάτες τους με αποτέλεσμα να δράσουν ανενόχλητοι, εκείνοι οι δημοσιογράφοι που περιφέρονται στα πολιτικά γραφεία με σκοπό να έχουν την εύνοια της εξουσίας, εκείνοι κατά τη γνώμη μου φέρουν εξ ίσου μεγάλη ευθύνη
Ή και μεγαλύτερη με τους πολιτικούς και τους τραπεζίτες για την κατάντια τους τόπου μας.


ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Ποια είναι η αλήθεια; ρώτησε  ο Πιλάτος εκείνον  που θα έπρεπε να την γνωρίζει. Αλλά  Εκείνος παρέμεινε σιωπηλός. Και η αλήθεια την οποίαν δεν αποκάλυψε, παρέμεινε κρυμμένη και αφανέρωτη για τους πολλούς ανθρώπους μέχρι τις σημερινές μέρες. Ωστόσο αυτή η ερώτηση  παραμένει ανοικτή από την εποχή του Σωκράτη μέχρι το Χριστό και θα παραμένει για πάντα, μέσα σε ένα κόσμο ελεγχόμενο, όπου απαγορεύεται να υπάρχει η απόλυτη αλήθεια. Σε ένα κόσμο ελεγχόμενο θα υπάρχει παντοτινά μόνο μερική από αυτήν, ώστε τοιουτοτρόπως να ποδηγετείται και να ελέγχεται η ανθρωπότητα. Την υπέρτερη αλήθεια κανείς δεν μπορεί να τη διασαφηνίσει απόλυτα, αφού και ο ίδιος ο Χριστός την είπε μέσω των παραβολών με ένα ιδιαίτερο τρόπο, που ορισμένες φορές μπορεί να επεξηγηθεί από κάποιους κατά το δοκούν πως θέλουν και τους συμφέρει.
Ακόμα και οι σοφιστές ρήτορες στην Αρχαία Ελλάδα δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να παραπλανούν και να παραποιούν την αλήθεια και τους νόμους της λογικής με μια τακτική λογικής αμφισβήτησης είτε συγκαλυμμένα είτε απροκάλυπτα.
Όσοι λοιπόν άνθρωποι τόσες και οι γνώμες, γι αυτό την δική του αλήθεια μπορεί να την βρει ο καθένας μέσα από τη δική του φώτιση και λογική. Λογικοί άνθρωποι λογούνται όσοι μπορούν να διακρίνουν ποιό είναι το καλό και ποιό το κακό, ποιο το συμφέρον και ποιο το ζημιογόνο. Αληθινοί άνθρωποι λογούνται όσοι λογικοί πορεύονται το δρόμο της αληθείας εκ της οποίας εκπορεύονται οι αρετές της.
Αυτοί λοιπόν μόνο πρέπει να αναγνωρίζονται ως αληθινοί γνώστες της πραγματικής αληθείας καθώς πηγάζει εκ της λογικής τους σκέψεως, ανεξάρτητα αν πολλές φορές γνωρίζουν μόνο μέρος της, καθώς η αξία της αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα της φιλοσοφίας με πολλές διαφορετικές θεωρίες να έχουν ειπωθεί για αυτήν.
Ώστε αλήθεια είναι η πραγματικότητα ενός γεγονότος που αποδέχονται οι άνθρωποι ως γεγονός, ανεξαρτήτως αν ορισμένοι το ίδιο αυτό γεγονός το αντιλαμβάνονται διαφορετικά. Είναι γιατι η λογική του καθενός είναι διαφορετική, πως αντιλαμβάνεται την αλήθεια και πως την αποδέχεται.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ


ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΤΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ

Αρνούμαι να συμβιβαστώ και να συνεχίσω να υπηρετώ τον ασπόνδυλο τύπο που ολοκληρωτικά εξαρτημένος από τις σκοτεινές δυνάμεις της ολιγαρχίας σιγά και σταθερά επιβάλλουν τη γνώμη τους σε σένα καημένε λαέ.

Αρνούμαι να συνεναίσω στην εργολαβία της παραπληροφόρησης και στη φιλοσοφία της πλύσης του εγκεφάλου σου και της υποταγής της συνείδησης σου.
Αρνούμαι πλέον την άσκηση κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής δημοσιογραφίας για να μην νιώθω δέσμιος του κατεστημένου που απόλυτα χειραγωγεί τα  ΜΜΕ καιαποτελούν ενημερωτικούς βραχίονές  και εξαρτώμενα εργαλεία του κεφαλαίου.
Αρνουμαι να είμαι συνοδοιπόρος στη σιωπή που επιβάλλουν τα ΜΜΕ στην καταπονημένη ανθρωπότητα και την έχουν ταπεινά γονατισμένη και ατιμασμένη μέσα στον πόνο και τη μιζέρια.

Δεν διαλέγω τη σιωπή για να βολευτώ, αλλά σιωπώ ως αντίδραση και αντίσταση για να μην είμαι συνεργός στα όσα αποτρόπαια και εφιαλτικά σε σένα γίνονται λαέ.