Κατά τη γνώμη μου πνευματικοί άνθρωποι δεν θεωρούνται όσοι είναι πολυδιαβασμένοι και έχουν πολλές γνώσεις, αλλά όσοι μαζί με αυτά διαθέτουν ευγενικά αισθήματα, οξυδέρκεια και κριτική σκέψη. Που είναι πεπληρωμένοι και δεν έχουν βλέψεις για μεγαλεία και δόξα. Που δεν βλέπουν τους ανθρώπους διαφορετικούς ως προς τη μορφή και το χρώμα, την εξυπνάδα και τα πλούτη, ούτε ακόμα και τη θρησκεία.
Λογούνται πνευματικοί όσοι
υπηρετούν τα ιδανικά τους και τα υπερασπίζονται με αίσθημα δικαιοσύνης,
παρρησία και θάρρος.
Έχουν σχέση με το πνεύμα και τη διανόηση, και περισσότερο ασχολούνται με το πνευματικό και
όχι το αισθητό, δηλαδή την πνευματικότητα και όχι την ύλιστικότητα.
Είναι αυθεντικοί, θαρραλέοι και έχουν δύναμη ψυχής
να παραδέχονται τα λάθη και τις αδυναμίες τους. Δεν φοβούνται να πουν τη γνώμη τους με όποιες συνέπειες
ή απειλές. Έχουν εκλεπτυσμένο χιούμορ ένδειξη ευφυίας και απόδειξη υψηλής
διανοητικής ικανότητας.
Είναι πνευματικές φυσιογνωμίες
που με όπλα τους τις ιδέες, τα λόγια, τις πράξεις και τον τρόπο ζωής τους,
μπορούν να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν τον απλό λαό.
Είναι τέλος όσοι με την
ακτινοβολία τους χάραξαν την πορεία τους προκαλώντας το σεβασμό και έχοντας την
εκτίμηση των άλλων με την αξία τους και όχι την εξουσία τους.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
