Άρθρο
Τα ένστικτα είναι οι τάσεις και οι ορμές των ζωντανών
οργανισμών για συγκεκριμένες συμπεριφορές και αντιδράσεις.
Προϋπάρχουν της μνήμης και της μάθησης, και είναι εγγενή χαρακτηριστικά του
βιολογικού είδους. Είναι τρόποι συμπεριφοράς που υποβάλλονται από τον εγκέφαλο
και το νευρικό σύστημα υποσυνείδητα στον οργανισμό για την αντιμετώπιση
ορισμένων καταστάσεων. Είναι διαταραχές του
εγκεφάλου για κυριαρχία των ενστίκτων στη συμπεριφορά του ανθρώπου. Όσα πάθη
καλά ή κακά, αγάπη ή μίσος, χαρά ή λύπη, μίσος ή εχθρότητα, φθόνος ή θαυμασμός,
ειρωνεία ή αυτοσαρκασμός, όλα είναι αποτέλεσμα των εγγενών και αρχέγονων ενστίκτων
που κυριαρχούν στους πλείστους ανθρώπους με αποτέλεσμα να μετατρέπουν την
αντίδραση τους σε δράση.
Ένεκα αυτών των παρορμήσεων λοιπόν, όταν κάποιοι
ασκούν ψυχολογική πίεση προς ασθενέστερους που ένεκα αντικειμενικών
δυσκολιών δεν μπορούν να αντιδράσουν και να αντισταθούν για να προστατευτούν,
είναι μια χείριστη κακοποίηση των συναισθημάτων των θυμάτων τους, που βαθμιαία
οδηγεί στην παραίτηση τους, στην παράδοση τους και στην αποδοχή της
πίεσης που εξασκείται πάνω τους, με αποτέλεσμα την πρόκληση δυσανασχέτησης και
μεγάλου άγχους στην ανημποριά τους για αντίδραση και αντίσταση.
Είναι δυστυχώς πραγματικότητα ο κάθε άνθρωπος όσο δυνατός να είναι, όταν
στοχοποιηθεί , να καταντά θύμα. Πόσον μάλλον όταν προέρχεται από μειονότητες
και όταν έχει διαφορετικούς προσανατολισμούς.
Έχουμε λοιπόν τους θύτες και τα θύματα. Δεν χρειάζεται οι θύτες να είναι οι
δυνατοί και τα θύματα οι αδύνατοι, ούτε οι μεν να είναι εξυπνότεροι από τους
δε. Όλα εξαρτώνται από το περιβάλλον, από τις συνθήκες, και από την κουλτούρα των
εμπλεκομένων, αλλά δυστυχώς κυρίως εξαρτάται από τα υποσυνείδητα ένστικτα που
όλοι έχουμε μέσα μας. Μπορεί ένας άνθρωπος από μόνος του να είναι πράος και
ευγενής, όταν όμως ομαδοποιηθεί με άλλους να γίνεται βίαιος και να βγάζει έναν
κακό εαυτό καθώς παρασύρεται, και όλοι μαζί όπως μια αγέλη ζώων, γίνονται
παρομοίως όχλος ανθρώπων που σαν άγρια ζώα θέλουν να κατασπαράξουν και να
σκοτώσουν.
Όταν λοιπόν το θύμα δεν έχει πού να στραφεί για βοήθεια, όταν είναι
φοβισμένο και δεν βρίσκει τρόπο αντίστασης, αυτή η μη αντίδραση, αποθρασύνει
τους θύτες που με περισσότερη βαναυσότητα σπρώχνουν το θύμα προς τη καταστροφή
του.
Και όταν τα αποτελέσματα εκ των πράξεων τους καμιά φορά είναι του χειρίστου
είδους δηλαδή π.χ. το θύμα να οδηγηθεί σε μια βίαιη πράξη, πολλοί εξ αυτών
μετανοούν το λάθος τους και στεναχωριούνται και διερωτώνται πώς επέδειξαν τόση
κακία.
Όμως το θέμα είναι απλό. Ο Θεός εποίησε τα ζώα και τα προίκισε με βασικά
ένστικτα για την επιβίωση τους. Στον άνθρωπο ζώο, απλά έδωσε περισσότερο μυαλό
γι αυτό εκπολιτίζεται, σε αντίθεση μα τα άλλα ζώα. Καθώς όμως τα βασικά του
ένστικτα παραμένουν εντός του, πολλές φορές εκδηλώνονται είτε από μόνα τους,
είτε κυρίως όταν άλλοι τον καθοδηγήσουν και τον παρασύρουν.
Αυτά τα βασικά καταστροφικά ένστικτα για επιβίωση με τα οποία είναι
προικισμένοι εκ της γεννήσεως τους οι άνθρωποι και τα οποία υποβόσκουν στα
υποσυνείδητα τους, κάποιοι τα ελέγχουν εύκολα και κάποιοι δύσκολα. Βασισμένοι
σε αυτή την αρχή, οι πολύ έξυπνοι παντοκράτορες της γης, κουμαντάρουν
ολόκληρους πολιτισμούς και καθοδηγούν ολόκληρες χώρες σε ατραπούς, διαμάχες, σε
επαναστάσεις και πολέμους, για μοναδικό και απώτερο δικό τους συμφέρον. Ακόμα
και οι πολιτικοι κυρίως δε οι κυβερνήσεις, με βαση αυτά,
πολιτεύονται και διοικούν.
Είναι βασικά ένστικτα, που κατά τη γνώμη μου ο Θεός εν σοφία έδωσε στους
ανθρώπους ως τρόπο επιβίωσης και διαιώνισης, αλλά και αυτοκαταστροφής
ταυτοχρόνως, ώστε τοιουτοτρόπως να μην πληθύνονται υπέρμετρα, για να τους χωρεί
και να τους αντέχει ο πλανήτης γη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
